Jak zauważa autor, w obszarze prawa publicznego istotne znaczenie mają dwa akty normatywne. W pierwszej kolejności ustawa o kształtowaniu ustroju rolnego, która zawiera defi nicję rolnika indywidualnego, gospodarstwa rolnego i prowadzenia działalności rolniczej. Definicje te są jednak aktualne wyłącznie w świetle
wymienionej ustawy.
Istotniejsze znaczenie z punktu widzenia rozważań na temat statutu prawnego rolnika w świetle prawa cywilnego ma ustawa o swobodzie
działalności gospodarczej. Artykuł 2 u.s.d.g. definiuje działalność gospodarczą, art. 4 ust. 1 u.s.d.g. definiuje przedsiębiorcę na swoje potrzeby, a art. 3 u.s.d.g. – wyłącza zastosowanie ustawy do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych, a także świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów oraz wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego.
To ostatnie rozwiązanie powielił przechodzący do historii art. 4792 k.p.c.10, który w § 1 powtarza definicję przedsiębiorcy z art. 431 k.c., a w § 2 wyłącza zastosowanie przepisów o postępowaniu odrębnym w sprawach gospodarczych w sprawach dotyczących działalności rolniczej w zakresie określonym w identyczny sposób jak w art. 3 u.s.d.g., z wyjątkiem wyrobu wina.
Operowanie w prawie cywilnym (materialnym i procesowym) różnymi pojęciami powoduje zamieszanie związane z ich rozumieniem. Trudności potęguje ponadto odmienne podejście ustawodawcy do zagadnienia działalności rolniczej. Raz chodzi bowiem o wykonywanie określonego rodzaju działalności rolniczej, innym razem o prowadzenie gospodarstwa rolnego.
Zdaniem autora artykułu uprawniona jest opinia o panującym w ustawodawstwie polskim niezwykłym chaosie w kwestii statusu prawnego osoby fizycznej prowadzącej gospodarstwo rolne. Jest zatem uzasadniony - twierdzi autor - postulat rozciągnięcia na osoby fizyczne prowadzące gospodarstwo rolne – nie dla samozaopatrzenia – statusu przedsiębiorcy, także w obszarze prawa gospodarczego, z obowiązkiem wpisu do ewidencji (CEIDG), a idąc dalej, przyznanie jej zdolności upadłościowej i naprawczej.
Cały artykuł: Przegląd Prawa Handlowego 10/2012>>>