Jak zauważa autor wydanej właśnie książki Obywatelstwo polskie. Komentarz do ustawy, definicji obywatelstwa nie spotykamy w dotychczasowych polskich regulacjach prawnych dotyczących obywatelstwa, nie zwierają jej też obecne unormowania
w tej mierze, tj. ustawa o obywatelstwie polskim. W zdecydowanej większości ustawodawstw obcych również brak jest ustawowego określenia, czym jest obywatelstwo (w ogole). Niektore jednak państwa
w swoim prawodawstwie dotyczącym obywatelstwa probują normatywnie opisać, czym jest obywatelstwo.

Autor książki zauważa, że próbę generalnego określenia obywatelstwa, oderwanego od konkretnego państwa (państw), spotykamy z kolei w art. 2 pkt a Europejskiej Konwencji o Obywatelstwie z 1997 r. (dalej EKO)7, według którego obywatelstwo oznacza prawną więź jednostki z państwem nierozstrzygającą o pochodzeniu etnicznym osoby. Określenie to, co prawda, dotyka najistotniejszego punktu jurydycznego sensu obywatelstwa, tym niemniej trudno traktować je jako zadowalającą normatywną definicję tej instytucji.
Opisanie obywatelstwa jako kategorii prawnej jest przede wszystkim sprawą doktryny, w której od dawna jest prowadzona dyskusja w tej mierze, skutkująca jednak nie jedną, a wieloma propozycjami definiowania treści tej instytucji. Wspólnym elementem spotykanych w piśmiennictwie określeń kategorii obywatelstwa w kontekście jurydycznym jest wskazanie, że obywatelstwo oznacza węzeł prawny łączący jednostkę (osobę fizyczną) z państwem (łączność prawną zachodzącą pomiędzy jednostką a państwem), który rozstrzyga o przynależności (formalnym powiązaniu) tej jednostki do określonego państwa i który wiąże się z istnieniem kompleksu wzajemnych praw i obowiązków jednostki i państwa.
Natomiast zróżnicowanie w postrzeganiu istoty obywatelstwa generalnie wynika, po pierwsze, z nadawania rożnego charakteru prawnego owemu węzłowi łączącemu jednostkę z państwem (status prawny, stosunek prawny, charakterystyczny przymiot), po drugie, z traktowania wzajemnych praw i obowiązków osoby i państwa jako konsekwencji istnienia formalnej więzi w postaci obywatelstwa bądź też jako elementu treści (istoty) samej instytucji.

Jak podkreśla wydawca, książka jak dotychczas jest jedynym komentarzem do ustawy o obywatelstwie polskim opartym na doświadczeniach praktycznych w jej stosowaniu oraz z uwzględnieniem orzecznictwa. Zawarto w niej nie tylko objaśnienia rozstrzygnięć prawnych zawartych w obowiązującej regulacji obywatelstwa polskiego, lecz także propozycje rozwiązań konkretnych problemów pojawiających się w trakcie stosowania przepisów.
Zdaniem autora i wydawcy, publikacja przeznaczona jest przede wszystkim dla przedstawicieli zawodów prawniczych: sędziów - głównie administracyjnych orzekających w sprawach z zakresu obywatelstwa - adwokatów, radców prawnych, prokuratorów oraz aplikantów. Powinna również zainteresować pracowników organów administracji publicznej.
Więcej publikacji>>>