Jak zauważa autor książki Współpraca policjantów z osobowymi źródłami informacji już w starożytnym Rzymie zrozumiano, że państwo powinno korzystać z osób, które za odpowiednim wynagrodzeniem będą źródłem cennych
informacji o grożących lub popełnionych przestępstwach1. Sytuacja taka trwa niezmiennie do dzisiaj, bowiem inwigilacja środowiska przestępczego jest jedną z podstawowych metod wykrywczych stosowanych przez organy bezpieczeństwa, a czynności te – prowadzone w sposób tajny – dostarczają organom ścigania informacji, których uzyskanie w inny
sposób często byłoby niemożliwe.
I dodaje, że nowe rodzaje przestępstw, rozwój technologii wykorzystywanych przez świat przestępczy, rozmiary przestępczości pospolitej oraz niepokojący rozwój przestępczości zorganizowanej, godzącej nie tylko w podstawy ekonomiczne państwa, ale także – poprzez, nierzadko silne, oddziaływanie
korupcyjne – w struktury władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądownicze, wymuszały rozwój taktyki i techniki walki z przestępczością.
W książce przedstawiono rolę osobowych źródeł informacji (OZI) w realizacji ustawowych zadań policji, wskazując przyczyny zagrożeń bezpieczeństwa prawnego policjantów leżące w sferze ich kwalifikacji zawodowych i regulacji prawnych.
W publikacji zaprezentowano rozważania dotyczące m.in.:
•    ukrytych motywów podjęcia współpracy przez OZI;
•    niekontrolowanej działalności osobowego źródła informacji;
•    udziału OZI w popełnieniu przestępstwa;
•    postępowania z przedmiotami, których posiadanie jest zabronione lub które mogą stanowić dowód w sprawie.
Według wydawcy opracowanie adresowane jest do policjantów oraz przedstawicieli innych służb uprawnionych do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, wykładowców i słuchaczy szkół policyjnych, prokuratorów, sędziów, a także studentów prawa oraz kierunków związanych z ochroną bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Więcej o książce>>>