Pierwsza sprawa dotyczy obywatela Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej, który złożył wniosek o azyl w Belgii. Ze względu na to, że przed złożeniem wniosku został on skazany za popełnienie szeregu szczególnie poważnych przestępstw, organy belgijskie stwierdziły, że stanowi on zagrożenie dla społeczności i odmówiły nadania mu statusu uchodźcy.

Decyzja ta została wydana na podstawie ustawodawstwa belgijskiego transponującego dyrektywę Unii w sprawie uchodźców, która pozwala państwu członkowskiemu na odmowę nadania statusu uchodźcy lub jego cofnięcie w przypadku, gdy zainteresowany stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa lub – ze względu na to, że został skazany prawomocnym wyrokiem za szczególnie poważne przestępstwo – dla społeczności tego państwa członkowskiego.
Zainteresowany zaskarżył tę decyzję do belgijskiego sądu do spraw cudzoziemców, a następnie sprawa trafiła do TSUE.

Trafiła tam też sprawa obywatela Demokratycznej Republiki Konga, który został uznany za uchodźcę w Belgii. Następnie został on skazany na karę pozbawienia wolności za szczególnie poważne przestępstwa. Organy belgijskie, stwierdziwszy, że stanowi on zagrożenie dla społeczności, cofnęły nadany mu status uchodźcy.

Z kolei mężczyzna pochodzący z Czeczenii został uznany za uchodźcę w Republice Czeskiej. Przed uznaniem go za uchodźcę został skazany na karę pobawienia wolności. Po uznaniu go za uchodźcę w Republice Czeskiej ponownie został on skazany za szczególnie poważne przestępstwo. Ze względu na to, że stanowił zagrożenie dla bezpieczeństwa tego państwa członkowskiego i jego obywateli, nadany mu status uchodźcy został cofnięty na podstawie czeskiej ustawy wprowadzającej w życie dyrektywę w sprawie uchodźców. Czeczeniec zaskarżył tę decyzję o cofnięciu statusu uchodźcy do sądów czeskich. Ponieważ skarga została oddalona, złożył skargę do TSUE.

W stanowisku poprzedzającym wyroki Trybunału w tych sprawach rzecznik generalny wywiódł, że przepisy dyrektywy w sprawie uchodźców pozwalające państwu członkowskiemu na odmowę nadania lub cofnięcie statusu uchodźcy nie naruszają konwencji genewskiej, a tym samym są zgodne z postanowieniami TFUE i karty.