Skargę do Trybunału wniosło 6320 Greków posiadających obligacje państwa greckiego o wartości od 10 tys. do 1,5 mln euro. W latach 2009-2011 Grecję dotknął bardzo poważny kryzys gospodarczy, a rząd grecki był zmuszony do poszukiwania pomocy w Unii Europejskiej i Międzynarodowym Funduszu Walutowym. W ramach nadzwyczajnych środków dyscypliny budżetowej Grecja zdecydowała, zgodnie z zaleceniami MFW, o wprowadzeniu środków dotykających także inwestorów indywidualnych (w tym skarżących). W 2012 r. stare obligacje państwowe zostały wymienione na nowe instrumenty finansowe o nominalnej wartości mniejszej o ponad 50%. Przed Trybunałem skarżący, którzy nie zgadzali się na wymianę, zarzucili, iż taki stan rzeczy stanowił naruszenie ich prawa do poszanowania mienia, chronionego w art. 1 protokołu nr 1 do Konwencji o prawach człowieka.

Trybunał nie zgodził się ze skarżącymi i nie stwierdził naruszenia art. 1 protokołu nr 1.

Trybunał nie miał wątpliwości, iż działanie państwa greckiego w stosunku do obligacji posiadanych przez skarżących miało charakter ingerencji w ich prawa do poszanowania mienia z art. 1 protokołu nr 1. Trybunał uznał jednak, iż ingerencja ta miała charakter proporcjonalny i uzasadniony wobec wyjątkowej sytuacji kryzysu ekonomicznego, przez jaki przechodzi Grecja od 2009 r.

Trybunał wskazał przede wszystkim, że utrata 53% wartości nominalnej obligacji nie jest w tym przypadku rozstrzygająca, gdyż nie odpowiadała rzeczywistej wartości obligacji w chwili ich wymiany w 2012 r. (na której bezsprzecznie musiała odbić się utrata wypłacalności przez państwo greckie). Faktycznie Grecja nie byłaby w stanie wykupić swych obligacji na starych zasadach, sprzed wymiany. Trybunał wskazał także, iż skoro skarżący nie godzili się na wymianę obligacji na nowe instrumenty finansowe, mogli byli sprzedać swe obligacje przed wymianą na wolnym rynku.

Trybunał przypomniał także, że inwestycja w papiery wartościowe nigdy nie jest inwestycją zupełnie pozbawioną ryzyka. Rynek papierów wartościowych odzwierciedlał zmiany i kondycję gospodarki greckiej, a ceny obligacji narodowych również podlegają prawom jego funkcjonowania. W konkluzji Trybunał stwierdził, iż środki podjęte przez Grecję, wobec nadzwyczajnej sytuacji wyjątkowo ostrego kryzysu gospodarczego, zachowały równowagę pomiędzy wymogami interesu publicznego (ratowanie gospodarki i przywrócenie stabilności budżetowej państwa) a wymogami indywidualnego interesu skarżących. W świetle szerokiego marginesu uznania przysługującego państwom w tej mierze zaskarżona wymiana nie była nieproporcjonalna. Nie miało zatem miejsca naruszenie art. 1 protokołu nr 1 do Konwencji i prawa do poszanowania mienia.

Mamatas i inni przeciwko Grecji - wyrok ETPC z dnia 21 lipca 2016 r., połączone skargi nr 63066/14, 64297/14 i 66106/14.