Skargę do Trybunału wniosło czworo obywateli Bośni i Hercegowiny i Holandii, krewnych trzech ofiar masakry dokonanej na muzułmańskich mężczyznach i chłopcach w "strefie bezpieczeństwa ONZ" w Srebrenicy, w 1995 r. Strefa ta była chroniona przez batalion żołnierzy holenderskich, jak się okazało - bezskutecznie. Zamordowani krewni skarżących pracowali w jednostce holenderskiej (jako elektryk, tłumacz itp.), ale zostali zmuszeni przez Holendrów do jej opuszczenia i dołączenia do reszty ludności. Wkrótce potem zginęli. W 2010 r. skarżący złożyli zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez holenderskich żołnierzy w związku z wydaniem ich krewnych na śmierć - postępowanie zostało umorzone. Przed Trybunałem skarżący zarzucili, iż brak przeprowadzenia postępowania karnego i pociągnięcia winnych do odpowiedzialności sprowadzał się do naruszenia prawa do życia, chronionego w art. 2 Konwencji o prawach człowieka.
Trybunał nie przyjął skargi do rozpatrzenia i stwierdził jej niedopuszczalność.
Trybunał przede wszystkim wskazał, że wskutek wielu przeprowadzonych przez społeczność międzynarodową dochodzeń szczegółowe okoliczności zgonu ofiar oraz to, jak ofiary znalazły się w rękach swoich oprawców - zostały już wyjaśnione. Nie można zatem uznać, by przedmiotowe postępowanie było "nieskuteczne" w rozumieniu orzecznictwa Trybunału wypracowanego, jeżeli chodzi o formalne aspekty ochrony prawa do życia i art. 2 Konwencji. Celem art. 2 jest bowiem ochrona "prawa do życia", a nie przyznanie prawa do indywidualnej zemsty.
Trybunał odniósł się dalej do zarzutów stron, zgodnie z którym władze holenderskie nie zapewniły rzetelnego przeprowadzenia postępowania przygotowawczego w sprawie zgonów. Trybunał zapoznał się ze szczegółami tego postępowania i nie dostrzegł po stronie holenderskiej prokuratury i sądów karnych żadnych poważnych uchybień, które przesądziłyby o nierzetelności tego postępowania. Trybunał powołał się również na ustalenia Międzynarodowego Trybunału Karnego dla byłej Jugosławii, zgodnie z którymi holenderscy żołnierze w Srebrenicy nie mieli świadomości skali zbliżającej się masakry ludności cywilnej i działań planowanych przez serbskie bojówki. Ustalenia te zostały również przyjęte przez holenderski sąd odwoławczy, co w opinii Trybunału było założeniem prawidłowym. Tym samym holenderskie organy prokuratorskie i sądowe działały zgodnie ze standardami konwencyjnymi, wyjaśniły okoliczności sprawy i przeprowadziły rzetelne i prawidłowe postępowanie w związku ze zgonem krewnych skarżących. Brak stwierdzenia winy po stronie wskazanych przez skarżących żołnierzy holenderskich nie oznaczał automatycznie naruszenia konwencyjnych standardów rzetelności postępowania i wymogów formalnoprawnych art. 2 Konwencji. Skarga została uznana za niedopuszczalną.
Mustafić-Mujić i inni przeciwko Holandii - decyzja ETPC z 30 sierpnia 2016 r., skarga nr 49037/15.
Strasburg: skarga na żołnierzy wojsk pokojowych w Srebrenicy niedopuszczalna
Europejski Trybunał Praw Człowieka w decyzji opublikowanej 22 września stwierdził niedopuszczalność skargi na brak ścigania karnego holenderskich żołnierzy korpusu pokojowego ONZ w Bośni, którzy w 1995 r. mieli dopuścić do zabójstwa krewnych skarżących w ciągu masowych zabójstw ludności cywilnej w Srebrenicy.