Do Trybunału Sprawiedliwości UE wpłynęło właśnie pytanie prejudycjalne z polskiego sądu rejonowego w Siemianowicach Śląskich. Dotyczy ono zagadnienia podobnego do tego rozstrzygniętego przez  TSUE  w wyroku z 14 marca 2013 r. w sprawie C-415/11 (Aziz). W niej TSUE zwrócił uwagę na niezgodność z dyrektywą 93/13 (w sprawie nieuczciwych warunków w umowach) przepisów prawa hiszpańskiego, które nie zezwalały sądowi rozpatrującemu pozew o nakaz zapłaty na dokonanie oceny z urzędu nieuczciwego charakteru postanowienia umownego.  Zdaniem mecenasa Szymańskiego rozstrzygnięcia przez TSUE wymaga wciąż inny problem, najbardziej doniosły dla ochrony konsumentów w Polsce problem. - Chodzi o skutki uznania postanowienia umowy zawartej z konsumentem za nieuczciwe. TSUE w swych licznych orzeczeniach wskazywał, że zgodnie z dyrektywą 93/13, sąd stwierdziwszy nieuczciwy charakter postanowienia, powinien ograniczyć się do wyeliminowania go z umowy - mówi Szymański. - Niestety w Polsce nadal  zdarzają się wyroki w których sądy, uznają że nieuczciwe postanowienie umowne, musi być zastąpione  innym. Więcej: Cieszę się, że polskie sądy częściej pytają unijny >>