Jak zauważa autorka komentarza opublikowanego w Systemie Informacji Prawnej LEX, konstrukcja stosunku prawnego leasingu i obowiązujące w nim zasady odpowiedzialności za wady rzeczy uzasadniają uznanie, że roszczenie o naprawienie szkody spowodowanej istnieniem wady przysługuje korzystającemu bezpośrednio przeciwko temu podmiotowi, który ponosi odpowiedzialność za istnienie wady. Wydaje się, że tylko takie ujęcie zapewni odpowiednią ochronę interesów finansującego i korzystającego.
W związku z powyższym, w przypadku szkód spowodowanych wadami, za które z mocy ustawy odpowiada zbywca, należy przyjąć, że na podstawie art. 7098 § 2 k.c. roszczenia odszkodowawcze, o których mowa w art. 566 k.c., przysługują korzystającemu i to on powinien żądać naprawienia szkody bezpośrednio wobec zbywcy. Dotyczy to zarówno roszczenia o naprawienie szkody na ogólnych zasadach, jak i roszczenia o naprawienie szkody, którą korzystający poniósł przez zawarcie umowy, jeżeli nie wiedział o istnieniu wady, ograniczonego do ujemnego interesu umowy. Rzecz wprawdzie nabywa finansujący, ale dla korzystającego i na jego zlecenie. Jest przy tym kwestią wymagającą rozważenia, jaki moment jest miarodajny dla oceny braku wiedzy korzystającego o wadzie: zawarcia umowy ze zbywcą czy wydania rzeczy.
Natomiast jeżeli wada powstała na skutek okoliczności, za które odpowiada finansujący (art. 7098 § 1 k.c.), wówczas w razie powstania po stronie korzystającego szkody nią spowodowanej, roszczenie odszkodowawcze na podstawie art. 471 k.c. przysługuje mu wobec finansującego.
Tylko w takim ujęciu leasing zapewni korzystającemu odpowiednią ochronę jego interesów w razie poniesienia szkody spowodowanej wadą rzeczy – czytamy w komentarzu. Więcej>>
 

LEX Informator Prawno Gospodarczy Artykuł pochodzi z programu LEX Informator Prawno Gospodarczy Już dziś wypróbuj funkcjonalności programu. Analizy, komentarze, akty prawne z interpretacjami