"Bohaterami" obu spraw były polskie szpitale, które z powodu trudnej sytuacji finansowej były zmuszone do racjonalizacji warunków pracy i płacy, która została dokonana poprzez wypowiedzenia zmieniające pracowników szpitali.

W wyroku wydanym 21 września w sprawie C-149/16 (Halina Socha i in. przeciwko Szpital Specjalistyczny im. A. Falkiewicza we Wrocławiu) TSUE stwierdził, że szpital jako pracodawca, pomimo że polska ustawa o zwolnieniach grupowych w art. 1-6 nie zawiera jakichkolwiek regulacji co do wypowiedzeń warunków umowy o pracę, ma obowiązek przeprowadzenia konsultacji z przedstawicielami pracowników, o których mowa w art. 2 dyrektywy 98/59/WE o zwolnieniach grupowych, jeżeli ma zamiar dokonać jednostronnej zmiany warunków wynagrodzenia na niekorzyść pracowników, która – w razie odmowy przyjęcia przez tych pracowników – skutkuje ustaniem stosunku pracy.

Z kolei w drugiej ze spraw - C-429/16 (Małgorzata Ciupa i inni przeciwko II Szpitalowi Miejskiemu im. L. Rydygiera w Łodzi) Trybunał w odpowiedzi na pytanie prejudycjalne Sądu Okręgowego w Łodzi uznał jednostronną zmianę przez pracodawcę warunków wynagrodzenia na niekorzyść pracowników, prowadzącą, w wypadku odmowy jej przyjęcia przez pracownika, do wygaśnięcia umowy o pracę, za "zwolnienie" w rozumieniu przepisów dotyczących zwolnień zbiorowych. Tu również jak w przypadku pierwszego wyroku pracodawca, zdaniem Trybunału, ma obowiązek przeprowadzenia konsultacji z przedstawicielami pracowników, w sytuacji gdy ma on zamiar wprowadzenia takiej jednostronnej zmiany warunków wynagrodzenia.