Pomiędzy przywozem towarów z zagranicy a złożeniem stosownego zgłoszenia celnego może upłynąć, z różnych przyczyn, pewien czas. W takich sytuacjach władze celne stawiają wymóg, aby towary pozostawały pod kontrolą celną i w tym celu były zazwyczaj składowane, do czasu złożenia zgłoszenia celnego, w wyznaczonych miejscach. Miejsca te określane są jako magazyny celne i mogą to być budynki bądź zamknięte lub otwarte obszary.

Postanowień niniejszego załącznika nie stosuje się do towarów złożonych w składach celnych lub wolnych obszarach celnych.

(a) określenie "czasowe przechowywanie towarów" oznacza przechowywanie towarów pod kontrolą celną do czasu złożenia zgłoszenia celnego w pomieszczeniach oraz na wyznaczonych przez organy celne zamkniętych lub otwartych obszarach (zwanych dalej magazynami celnymi);

(b) określenie "cła i podatki przywozowe" oznacza cła i wszelkie inne płatności, podatki, opłaty lub inne należności pobierane od przywozu towarów lub w związku z przywozem towarów, z wyjątkiem opłat i należności, których wysokość jest ograniczona do przybliżonych kosztów świadczonych usług;

(c) określenie "zgłoszenie celne" oznacza oświadczenie złożone w formie ustalonej przez organy celne, poprzez które zainteresowane osoby wskazują procedurę celną jaka ma być zastosowana do towarów i podają informacje, jakich wymagają organy celne dla zastosowania tej procedury;

(d) określenie "kontrola celna" oznacza środki stosowane w celu zapewnienia zgodności z prawem i przepisami, za przestrzeganie których odpowiedzialne są organy celne;

(e) określenie "zabezpieczenie" oznacza środki, które zapewniają wypełnienie zobowiązań wobec organów celnych i są przez te organy uznane. Zabezpieczenie określane jest jako "generalne", gdy gwarantuje wypełnienie zobowiązań wynikających z szeregu operacji;

(f) określenie "osoba" oznacza zarówno osobę fizyczną, jak i prawną, chyba że z kontekstu wynika inaczej.

1. Postanowienia niniejszego załącznika regulują czasowe przechowywanie towarów.

Norma

2. Ustawodawstwo krajowe określa warunki i formalności, jakie mają być spełnione w odniesieniu do towarów złożonych w magazynie celnym.

3. Władze celne zezwalają na tworzenie magazynów celnych, gdy uznają, że jest to konieczne ze względu na potrzeby handlu i przemysłu.

Uwagi

1. Zgodnie z postanowieniami ustawodawstwa krajowego magazyny mogą być prowadzone przez władze celne, przez inne władze albo przez osoby fizyczne lub prawne.

2. Magazyny celne mogą być dostępne dla wszystkich importerów i innych osób uprawnionych do dysponowania towarami przywiezionymi z zagranicy lub korzystanie z nich może być zastrzeżone dla określonych osób.

Norma

4. Czasowe przechowywanie towarów określone jest w odniesieniu do wszystkich rodzajów towarów, bez względu na ilość, kraj pochodzenia czy kraj, z którego towary zostały przywiezione. Towary stanowiące zagrożenie, które mogą oddziaływać na inne towary lub wymagają odpowiednich urządzeń, mogą być jednak złożone tylko w magazynach celnych specjalnie przystosowanych do ich przechowywania.

Norma

5. Jedynym dokumentem wymaganym przy umieszczaniu towarów w magazynie celnym jest dokument stosowany do opisu towarów przy okazywaniu ich organom celnym.

6. Władze celne określają wymogi dotyczące budowy, rozmieszczenia i prowadzenia magazynów celnych, a także zasady składowania towarów, prowadzenia ewidencji i księgowości oraz sprawowania kontroli celnej.

Uwagi

1. W celu kontroli organy celne mogą w szczególności

- prowadzić lub domagać się prowadzenia ewidencji towarów znajdujących się w magazynach (przez prowadzenie specjalnych rejestrów lub odpowiedniej dokumentacji);

- sprawować dozór nad magazynami celnymi na stałe lub sporadycznie;

- wymagać, aby magazyny były zabezpieczone podwójnymi zamknięciami (zamknięciem przez zainteresowaną osobę oraz zamknięciem celnym);

- przeprowadzać od czasu do czasu spisy kontrolne towarów znajdujących się w magazynie celnym.

2. Zazwyczaj wymagane jest, aby towary były przechowywane w pomieszczeniach zamkniętych. Jednakże towary przestrzenne lub ciężkie oraz towary obciążone niskim cłem i przez to stanowiące niewielkie ryzyko dla Skarbu Państwa są często składowane na obszarach otwartych, pozostających pod dozorem celnym.

Norma

7. Ustawodawstwo krajowe określa osobę lub osoby odpowiedzialne za płatność wszelkich ceł i podatków przywozowych ciążących na towarach umieszczonych w magazynie celnym, które nie są rozliczone zgodnie z wymogami władz celnych.

Norma

8. Gdy od władz lub osoby prowadzącej magazyn celny wymagane będzie zabezpieczenie, władze celne przyjmą zabezpieczenie generalne.

Zalecenie praktyczne

9. Wysokość zabezpieczenia powinna być możliwie niska i uwzględniać cło i podatki przywozowe, którymi mogą być obciążone towary.

Zalecenie praktyczne

10. Władze celne nie powinny domagać się składania zabezpieczenia w przypadku, gdy magazyn celny znajduje się pod odpowiednim dozorem celnym, a zwłaszcza gdy posiada zamknięcie celne.

11. W celu sporządzenia zgłoszenia celnego zezwala się każdej osobie uprawnionej do dysponowania towarami znajdującymi się w magazynie celnym na:

(a) sprawdzanie towarów;

(b) ważenie;

(c) pobieranie próbek po opłaceniu za nie cła i podatku przywozowego, o ile są one wymagane.

Norma

12. Towary przechowywane w magazynach celnych będą poddawane zwykłym czynnościom niezbędnym do zachowania ich w nie zmienionym stanie.

Uwaga

Zwykłe czynności, niezbędne do zachowania towaru w nie zmienionym stanie, mogą obejmować czyszczenie, trzepanie, odkurzanie, sortowanie, naprawę lub zmianę uszkodzonych opakowań.

Zalecenie praktyczne

13. Zgodnie z warunkami określonymi przez władze celne powinno się zezwalać na to, aby towary przechowywane w magazynie celnym mogły być poddane zwykłym czynnościom ułatwiającym podjęcie ich z magazynu i dalszy ich przewóz.

Uwaga

Czynności te mogą obejmować sortowanie, grupowanie, ważenie, znakowanie, metkowanie. Mogą one również polegać na łączeniu różnych przesyłek towarów przeznaczonych do dalszego przewozu z zastosowaniem jednego dokumentu przewozowego i/lub jednego dokumentu celnego (zbiorczego).

14. Określony w ustawodawstwie krajowym okres przechowywania towarów będzie wystarczająco długi, aby importer mógł dopełnić niezbędnych formalności przy umieszczeniu towarów pod procedurą celną.

Uwaga

Okres ten może być różny, w zależności od wykorzystywanego środka transportu, a w przypadku towarów przywożonych drogą morską może być znacznej długości.

Zalecenie praktyczne

15. Na wniosek zainteresowanej osoby i z przyczyn uznanych przez władze celne za ważne, powinny one przedłużyć pierwotnie ustalony okres.

16. W przypadku zepsucia się, uszkodzenia lub zniszczenia towarów na skutek wypadku lub działania siły wyższej przed podjęciem ich z magazynu celnego, zezwala się na ich odprawę celną tak, jak gdyby zostały przywiezione w stanie zepsutym, uszkodzonym lub zniszczonym.

Norma

17. Towary znajdujące się w magazynie celnym, które uległy zniszczeniu lub zostały bezpowrotnie stracone na skutek wypadku lub działania siły wyższej, nie podlegają cłu i podatkom przywozowym, jeżeli zniszczenie lub utrata zostały stwierdzone w należyty sposób, zgodnie z wymogami władz celnych.

W razie odprawy celnej ostatecznej w przywozie wszelkie resztki lub odpady pozostałe po zniszczeniu podlegają cłu i podatkom przywozowym, jakie byłyby zastosowane do takich resztek i odpadów przywiezionych w tym stanie.

Norma

18. Na wniosek osoby uprawnionej do dysponowania towarami przechowywanymi w magazynie celnym zezwala się na zrzeczenie się ich, w całości lub częściowo, na rzecz Skarbu Państwa lub na to, aby były one zniszczone albo pozbawione wartości handlowej pod kontrolą celną, w zależności od decyzji władz celnych. Tego rodzaju zrzeczenie się lub zniszczenie nie obciąża Skarbu Państwa żadnymi kosztami.

W razie odprawy celnej ostatecznej w przywozie wszelkie resztki lub odpady pozostałe po zniszczeniu podlegają cłu i podatkom przywozowym, jakie byłyby zastosowane do takich resztek i odpadów przywiezionych w tym stanie.

19. Zezwala się każdej osobie uprawnionej do dysponowania towarami na podejmowanie ich z magazynu celnego, pod warunkiem zastosowania się w każdym przypadku do wymogów i formalności.

Uwaga

Władze celne mogą żądać od zainteresowanej osoby udokumentowania jej prawa do dysponowania towarami.

20. Ustawodawstwo krajowe określa tryb postępowania, jaki stosuje się, gdy towary nie zostaną podjęte w wyznaczonym terminie.

Zalecenie praktyczne

21. W przypadku gdy towary nie podjęte z magazynu celnego są sprzedane przez organy celne, wpływy z takiej sprzedaży, po potrąceniu należnego cła i podatku przywozowego oraz wszelkich innych należności i poniesionych kosztów, powinny być - o ile jest to możliwe przekazane osobie lub osobom upoważnionym do ich otrzymania lub zachowane do ich dyspozycji przez określony czas.

22. Władze celne zapewnią, aby wszelkie stosowne informacje dotyczące czasowego przechowywania towarów były łatwo dostępne dla zainteresowanych osób.

Ważne jest, aby formalności celne stosowane do handlowych środków transportu załatwiane były w możliwie krótkim czasie. Tak więc środki podjęte przez organy celne powinny uwzględniać, w każdym przypadku, takie czynniki, jak cel i czas pozostawania handlowych środków transportu na obszarze celnym.

Niniejszy załącznik traktuje o środkach transportu używanych w ruchu międzynarodowym do odpłatnego przewozu osób lub nieodpłatnego bądź odpłatnego transportu towarów w celach przemysłowych lub handlowych. Gdzie jest to właściwe, postanowienia niniejszego załącznika stosuje się także do handlowych środków transportu posiadanych i zarejestrowanych na danym obszarze. Załącznik ten nie zajmuje się środkami transportu do użytku prywatnego, jak również wojskowymi lub państwowymi środkami transportu nie wykorzystywanymi do działalności handlowej.

(a) określenie "formalności celne stosowane do handlowych środków transportu" oznacza wszystkie czynności wykonywane przez zainteresowaną osobę i przez organy celne związane z przyjazdem handlowych środków transportu na obszar celny, wyjazdem z niego oraz pozostawaniem na tym obszarze;

(b) określenie "handlowe środki transportu" oznacza każdy statek (włączając lichtugi i barki pokładowe lub bezpokładowe), a także hydroplan, poduszkowiec, samolot, pojazd drogowy (łącznie z przyczepami, naczepami i pojazdami kombinowanymi) lub tabor kolejowy używany w ruchu międzynarodowym do odpłatnego przewozu osób lub do odpłatnego bądź nieodpłatnego przewozu towarów w celach przemysłowych lub handlowych wraz z ich normalnymi częściami zamiennymi, akcesoriami i wyposażeniem, jak również olejami smarowymi i paliwem znajdującym się w fabrycznie montowanych zbiornikach, o ile są przewożone z tymi handlowymi środkami transportu;

(c) określenie "obszar celny" oznacza obszar, na którym prawo celne danego państwa ma w pełni zastosowanie;

(d) określenie "kontrola celna" oznacza środki stosowane w celu zapewnienia zgodności z prawem i przepisami, za przestrzeganie których odpowiedzialne są organy celne;

(e) określenie "cła i podatki przywozowe" oznacza cła i wszelkie inne płatności, podatki, opłaty lub inne należności pobierane od przywozu towarów lub w związku z przywozem towarów, z wyjątkiem opłat i należności, których wysokość jest ograniczona do przybliżonych kosztów świadczonych usług;

(f) określenie "zgłoszenie przybycia" lub "zgłoszenie wyjścia", zależnie od okoliczności, oznacza dokument, który ma być sporządzony lub przedłożony władzom celnym, w chwili przybycia lub wyjścia handlowego środka transportu, przez osobę odpowiedzialną za ten środek i zawierający niezbędne dane dotyczące handlowego środka transportu, trasy, ładunku, zasobów, załogi lub pasażerów;

(g) określenie "zabezpieczenie" oznacza środki, które zapewniają wypełnienie zobowiązań wobec organów celnych i są przez te organy uznane;

(h) określenie "osoba" oznacza zarówno osobę fizyczną, jak i prawną, chyba że z kontekstu wynika inaczej.

1. Postanowienia niniejszego załącznika regulują formalności celne stosowane do handlowych środków transportu.

Norma

2. Ustawodawstwo krajowe określa warunki, jakie mają być spełnione i formalności celne stosowane w odniesieniu do handlowych środków transportu.

Uwaga

Takie warunki i formalności mogą obejmować środki podjęte w imieniu innych organów, na przykład władz portowych.

Norma

3. Formalności celne stosowane do handlowych środków transportu ogranicza się do minimum niezbędnego do zapewnienia zgodności z prawem i przepisami, za przestrzeganie których odpowiedzialne są organy celne.

Norma

4. Wszystkie handlowe środki transportu podlegają kontroli celnej po przybyciu na obszar celny, przy jego opuszczaniu oraz w czasie pozostawania na tym obszarze.

Norma

5. Formalności celne stosowane do handlowych środków transportu stosuje się jednakowo, bez względu na kraj rejestracji lub własności tych handlowych środków transportu oraz kraj, z którego przybyły lub kraj docelowy.

6. Zezwala się na czasowy przywóz na obszar celny handlowych środków transportu, zarówno załadowanych jak i pustych, oraz zwalnia się je warunkowo od ceł i podatków przywozowych oraz zakazów i ograniczeń przywozowych. Środki te muszą być przeznaczone do powrotnego wywozu, bez poddawania ich jakimkolwiek zmianom, z wyjątkiem zwyczajnych ubytków wynikających z ich eksploatacji, normalnego zużycia smarów i paliwa oraz koniecznych napraw.

Uwagi

1. Kwestia czasowego przywozu nie dotyczy w zasadzie handlowych środków transportu, będących w posiadaniu na danym obszarze i na nim zarejestrowanych, które są produkcji krajowej bądź gdy wcześniej uiszczono za nie należne cło i podatki przywozowe.

2. Czasowy przywóz handlowych środków transportu może być uzależniony od warunku, aby środki te nie były używane do transportu wewnętrznego na obszarze celnym kraju czasowego przywozu.

Zalecenie praktyczne

7. Dla handlowych środków transportu nie powinno być wymagane zabezpieczenie ani też dokument czasowego przywozu.

Norma

8. Przy ustalaniu terminu powrotnego wywozu handlowych środków transportu władze celne uwzględniają wszystkie okoliczności związane z zamierzonymi operacjami transportowymi.

Zalecenie praktyczne.

9. Na wniosek zainteresowanej osoby i z przyczyn uznanych przez władze celne za ważne, te ostatnie powinny przedłużyć pierwotnie ustalony termin.

10. Wyposażenie specjalne używane do załadunku, rozładunku, czynności manipulacyjnych i ochrony ładunku, bez względu na to, czy jest ono przystosowane do użycia razem z handlowym środkiem transportu, czy oddzielnie, a które przywożone jest z handlowym środkiem transportu i jest przeznaczone wraz z nim do powrotnego wywozu, dopuszcza się do czasowego przywozu na obszar celny i zwalnia warunkowo od cła i podatków przywozowych, jak również zakazów i ograniczeń przywozowych.

Uwagi

1. Czasowy przywóz takiego wyposażenia może być uzależniony od warunku, aby było ono użyte w bezpośrednim sąsiedztwie handlowego środka transportu, np. w obrębie lotniska lub na nabrzeżu portu przybycia.

2. Z reguły dla takiego wyposażenia nie wymaga się zabezpieczenia ani dokumentu czasowego przywozu.

11. Części i wyposażenie, które mają być użyte w trakcie naprawy lub konserwacji jako zamienne dla części i wyposażenia, zawartych lub używanych w handlowym środku transportu przywiezionym już czasowo na obszar celny, dopuszczane są do czasowego przywozu na ten obszar i zwalniane warunkowo od ceł i podatków przywozowych, jak również zakazów i ograniczeń przywozowych.

Uwagi

1. Dla takiego wyposażenia i części może być wymagany dokument czasowego przywozu oraz, w niektórych przypadkach, zabezpieczenie. Niektóre kraje uznały jednakże za możliwe odstąpienie od tych wymogów.

2. Na wniosek osoby zainteresowanej wymienione wyposażenie i części, które nie są powrotnie wywiezione, mogą być:

(a) odprawione ostatecznie według ich obecnego stanu, tak jak gdyby były w takim stanie przywiezione lub

(b) zniszczone lub pozbawione wartości handlowej pod kontrolą celną bez obciążania Skarbu Państwa kosztami, lub

(c) za zgodą władz celnych przekazane, jako wolne od wszelkich kosztów, na rzecz Skarbu Państwa.

12. Ustawodawstwo krajowe ustala miejsca, przez które handlowe środki transportu mogą przybywać na obszar celny i przez które mogą go opuszczać. Przy określaniu tych miejsc uwzględnia się takie czynniki, jak szczególne wymogi handlu, przemysłu i transportu.

Uwaga

Poszczególne kraje mogą określić w tym celu trasy celne, to znaczy drogi lądowe, linie kolejowe, szlaki wodne i wszystkie inne trasy, po których handlowe środki transportu muszą się poruszać. Może okazać się tu konieczna współpraca z władzami krajów sąsiadujących.

13. Ustawodawstwo krajowe wyznacza urzędy celne, w których handlowe środki transportu, przybywające na obszar celny lub opuszczające go, muszą być zgłoszone organom celnym. Przy ustalaniu właściwości tych urzędów i ich godzin urzędowania uwzględnia się takie czynniki, jak szczególne wymogi handlu, przemysłu i transportu.

Uwagi

1. W niektórych krajach właściwość urzędów celnych uzależniona jest od tras celnych i ich znaczenia.

2. W zależności od potrzeby właściwość niektórych urzędów celnych może być ograniczona do pewnych rodzajów transportu.

3. Na ogół wymaga się, aby miejscem pierwszego lądowania samolotu przybywającego na obszar celny był port lotniczy, w którym znajduje się urząd celny. Podobny wymóg, aby pierwszym portem zawinięcia był port, w którym mieści się urząd celny, może być postawiony statkom morskim.

Zalecenie praktyczne

14. Jeżeli właściwe urzędy celne położone są na wspólnej granicy, władze celne obydwu zainteresowanych krajów powinny dostosować godziny urzędowania i właściwość rzeczową tych urzędów.

Uwaga

W niektórych przypadkach, gdy na wspólnej granicy urzędy celne dwóch krajów usytuowane są w tym samym miejscu, a czasem w tym samym budynku, ustanowiona została wspólna kontrola celna.

Zalecenie praktyczne

15. Na wniosek zainteresowanej osoby i z przyczyn uznanych przez władze celne za ważne, władze te, w miarę możliwości, powinny zezwolić na to, aby formalności celne, związane z przybyciem na obszar celny i opuszczeniem go przez handlowy środek transportu, były dopełnione poza godzinami pracy urzędu celnego. Wszelkimi wynikającymi z tego kosztami może zostać obciążona zainteresowana osoba.

Zalecenie praktyczne

16. Na wniosek zainteresowanej osoby i z przyczyn uznanych przez władze celne za ważne, władze te, w miarę możliwości, powinny zezwalać na to, aby formalności celne, związane z przybyciem na obszar celny i opuszczeniem go przez handlowy środek transportu, były dopełnione w uznanym miejscu przybycia, innym niż wyznaczony urząd celny. Wszelkimi wynikającymi z tego kosztami może zostać obciążona zainteresowana osoba.

Uwaga

Zezwolenie takie może być udzielone, na przykład, statkom z towarami przeznaczonymi do rozładunku przy nabrzeżach prywatnych.

Norma

17. Pierwszeństwo do załatwienia formalności celnych przy przybyciu na obszar celny i opuszczeniu go ma handlowy środek transportu przewożący pasażerów lub pilne przesyłki, takie jak żywe zwierzęta albo towary łatwo psujące się.

18. Kontrola celna w odniesieniu do handlowych środków transportu przed ich przybyciem do wyznaczonego urzędu celnego lub innego uznanego miejsca przybycia jest ograniczona do minimum niezbędnego dla zabezpieczenia zgodności z prawem i przepisami, za przestrzeganie których odpowiedzialne są organy celne.

Uwagi

1. Dla potrzeb kontroli celnej władze celne mogą zostać upoważnione, między innymi, do wchodzenia na statki i inne jednostki pływające, do zatrzymywania pociągów na stacjach granicznych, do zatrzymywania pojazdów drogowych i żądania okazania dokumentów handlowych, przewozowych i innych dotyczących handlowych środków transportu oraz ładunku, zasobów, załogi i pasażerów.

2. Z reguły nie jest konieczne podejmowanie takich środków kontroli celnej, które pociągają za sobą przeszukanie handlowych środków transportu, nakładanie na nie zamknięć celnych lub konwojowanie z miejsca przybycia na obszar celny do wyznaczonego urzędu celnego lub innego uznanego miejsca przybycia. Zagraniczne zamknięcia celne mogą być zwykle uznawane, chyba że wydają się one być niewystarczające lub nie zabezpieczają ładunku.

3. Ustawodawstwo krajowe może stanowić, że każdy wypadek lub inne nieprzewidziane przerwy w podróży zgłasza się organom celnym lub innym właściwym władzom znajdującym się najbliżej miejsca wypadku lub innego zdarzenia.

Zalecenie praktyczne

19. W przypadkach gdy wyznaczony urząd celny lub inne uznane miejsce przybycia, w którym zgłosić się ma handlowy środek transportu, nie jest położone w miejscu przybycia takiego środka transportu na obszar celny, nie powinno wymagać się przedkładania władzom celnym, w miejscu przybycia na obszar celny, dokumentu dotyczącego tego handlowego środka transportu.

Norma

20. Przypadki, gdy po przybyciu handlowego środka transportu wymagane jest złożenie władzom celnym zgłoszenia przybycia i podanie w nim danych, ogranicza się do minimum koniecznego dla zapewnienia zgodności z prawem i przepisami, za przestrzeganie których odpowiedzialne są organy celne.

Uwagi

1. Zgłoszenie przybycia może składać się z kilku oddzielnych formularzy, które razem zawierają wymagane dane.

2. Wiele umów międzynarodowych określa maksimum informacji, które mogą być wymagane przy zgłaszaniu przybycia, jak na przykład załącznik do Konwencji o ułatwieniu międzynarodowego obrotu morskiego (Londyn, 9 kwietnia 1965), załącznik 9 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym (Chicago, 7 grudnia 1944), Międzynarodowa Konwencja o ułatwieniu przekraczania granicy dla towarów przewożonych koleją (Konwencja TIF, Genewa 10 stycznia 1952) i przepisy (wersja z 1963 r.) Głównej Komisji Renu dotyczące stosowania Manifestu Reńskiego.

Norma

21. Władze celne ograniczą, w miarę możliwości, ilość egzemplarzy zgłoszenia przybycia wymaganych do złożenia.

Norma

22. W przypadku żądania przez władze celne dokumentacji na poparcie zgłoszenia przybycia, nie będzie się wymagało, aby zawierała ona więcej informacji niż to jest konieczne do weryfikacji tego zgłoszenia.

Uwaga

Władze celne mogą żądać okazania, na przykład, konosamentów, świadectwa przynależności państwowej lub rejestracji, świadectwa pomiaru, dziennika okrętowego, listów przewozowych, kwitów konsygnacyjnych.

Zalecenie praktyczne

23. Gdy dokumenty przedłożone organom celnym wystawione są w języku, który nie jest dla tych celów określony lub w języku nie będącym językiem kraju, do którego handlowe środki transportu zostały wprowadzone, tłumaczenia danych zawartych w tych dokumentach nie powinny być wymagane.

Zalecenie praktyczne

24. Jeżeli właściwe władze rozważają poprawę aktualnych formularzy lub przygotowanie nowych formularzy zgłoszeń przybycia, powinny one oprzeć się na wzorach opracowanych przez stosowne organy międzynarodowe. Jeśli umożliwi to przedstawienie wszystkich informacji niezbędnych dla wypełnienia zgłoszenia przybycia, powinno się połączyć dwa lub więcej takich formularzy w jeden.

Norma

25. Dokumenty, które mają być okazane lub złożone władzom celnym w związku z przybyciem handlowych środków transportu, nie wymagają legalizacji, weryfikacji, poświadczenia lub uprzedniego zajmowania się nimi przez przebywających za zagranicą przedstawicieli kraju, do którego te handlowe środki transportu przybywają.

Kontrola celna

Norma

26. Kontrola celna przywozowa handlowych środków transportu w wyznaczonym urzędzie celnym lub innym uznanym miejscu przybycia ogranicza się do czynności niezbędnych dla zapewnienia zgodności z prawem i przepisami, za przestrzeganie których odpowiedzialne są organy celne i uwzględnia rodzaj handlowego środka transportu oraz cel pozostawania na obszarze celnym.

Uwagi

1. Handlowe środki transportu zatrzymujące się na krótki czas na obszarze celnym bez zejścia lub zabrania pasażerów, rozładunku lub załadunku towarów, nie podlegają zazwyczaj innym czynnościom niż dozór ogólny.

2. Władze celne mogą przeprowadzać kontrolę dla stwierdzenia; czy handlowe środki transportu odpowiadają warunkom technicznym wynikającym z umów międzynarodowych o międzynarodowym przewozie towarów.

Norma

27. Władze celne nie będą w zasadzie przeszukiwać handlowych środków transportu i ograniczą się do ich przeszukania wybiórczo lub wyrywkowo

Uwaga

Ustawodawstwo krajowe może przewidywać, że przy przeszukiwaniu handlowych środków transportu władze celne upoważnione są do otrzymania wszelkiej pomocy ze strony załogi.

Zalecenie praktyczne

28. Władze celne, korzystając ze swoich uprawnień do przeszukania handlowego środka transportu, powinny przeprowadzić tę czynność w możliwie najkrótszym czasie.

29. Jeżeli handlowy środek transportu przybywa do kolejnych miejsc na obszarze celnym, bez przybyć pośrednich w innym kraju, to formalności celne będą jak najbardziej uproszczone i będą uwzględniać środki kontrolne już podjęte.

Uwaga

Jeżeli jest to właściwe, to kopie dokumentów, złożonych lub przedstawionych już uprzednio władzom celnym, mogą być wykorzystane dla dopełnienia formalności celnych w kolejnych miejscach przybycia, zwłaszcza w odniesieniu do przesyłek kierowanych do tych miejsc.

30. Formalności celne przy opuszczeniu obszaru celnego przez handlowy środek transportu ograniczają się do czynności zapewniających, że:

(a) o ile jest to wymagane, zgłoszenie wyjścia zostało w sposób należyty złożone właściwemu urzędowi celnemu,

(b) jeżeli jest to konieczne, zostały nałożone zamknięcia celne,

(c) jeżeli jest to wymagane, przejazd odbył się wyznaczoną trasą,

(d) nie nastąpiła żadna nieuzasadniona zwłoka przy jego opuszczeniu przez handlowy środek transportu.

Zalecenie praktyczne

31. Władze celne powinny zezwolić na używanie identycznych formularzy zgłoszeń celnych przy przybyciu na obszar celny i opuszczeniu go, pod warunkiem że użycie ich przy opuszczeniu jest wyraźnie przewidziane.

Uwaga

Wzory formularzy ustalone przez stosowne organy międzynarodowe opracowano z myślą o ich użyciu zarówno przy przybyciu na obszar celny, jak i opuszczeniu go.

Norma

32. Zezwala się na to, aby handlowy środek transportu opuścił obszar celny przez inny urząd celny niż ten, przez który nastąpiło przybycie.

33. Przywiezione czasowo handlowe środki transportu, które uległy uszkodzeniu, zniszczeniu lub zostały utracone bezpowrotnie na skutek wypadku lub działania siły wyższej na obszarze celnym, me podlegają obowiązkowi powrotnego wywozu, lecz mogą być:

(a) odprawione ostatecznie według stanu, w którym się znajdują tak, jak gdyby w takim stanie zostały przywiezione,

(b) pozbawione wartości handlowej pod kontrolą celną, bez obciążania kosztami Skarbu Państwa; część lub materiały odzyskane podlegają cłom przywozowym i podatkom, jakim podlegają takie elementy według stanu i na warunkach obowiązujących w chwili ich zgłoszenia lub

(c) za zgodą władz celnych przekazane nieodpłatnie na rzecz Skarbu Państwa.

34. Władze celne zapewnią aby wszelkie stosowne informacje dotyczące formalności celnych, mających zastosowanie do handlowych środków transportu, były łatwo dostępne dla zainteresowanych osób.

Niejednokrotnie przywóz, przeładunek towarów z jednego środka transportu na inny i wywóz następują w obrębie jednego urzędu celnego i dlatego, dla ułatwienia tych czynności, ustawodawstwa niektórych krajów zawierają procedurę umożliwiającą dokonanie takich czynności pod kontrolą celną, bez uiszczania ceł przywozowych i wywozowych oraz podatków. Taka procedura, w ramach której stosuje się zazwyczaj uproszczony system kontroli, nazywana jest przeładunkiem i jest przedmiotem niniejszego załącznika.

Niniejszy załącznik nie dotyczy towarów, które w chwili przywozu na obszar celny danego kraju są już pod procedurą celną (taką, jak tranzyt celny) i są przeładowywane z jednego środka transportu na inny w trakcie tej procedury. Czynność taka traktowana jest przez organy celne jako procedura w toku. Załącznik ten nie ma także zastosowania do towarów przesyłanych pocztą lub w bagażu przewożonym przez podróżnych.

(a) określenie "przeładunek" oznacza procedurę celną, w ramach której dokonuje się przeładunku towarów pod kontrolą celną ze środka transportu, którym towary zostały przywiezione, na środek transportu, którym mają być wywiezione, w obrębie jednego urzędu celnego, będącego urzędem przywozowym, jak i wywozowym;

(b) określenie "zgłoszenie celne" oznacza oświadczenie złożone w formie ustalonej przez organy celne, w którym zainteresowane osoby wskazują określoną procedurę celną, jaka ma być zastosowana do towarów i podają informacje, jakich wymagają organy celne dla zastosowania tej procedury;

(c) określenie "zgłaszający" oznacza osobę, która podpisuje zgłoszenie celne lub w imieniu której jest ono podpisane;

(d) określenie "środki transportu" oznacza każdy statek lub inną jednostkę pływającą, samolot, poduszkowiec, pojazd drogowy (w tym przyczepy i naczepy) lub wagon kolejowy;

(e) określenie "cła i podatki przywozowe" oznacza cła i wszelkie inne płatności, podatki, opłaty lub inne należności pobierane od przywozu towarów lub w związku z przywozem towarów, z wyjątkiem opłat i należności, których wysokość jest ograniczona do przybliżonych kosztów świadczonych usług;

(f) określenie "cła i podatki wywozowe" oznacza cła i wszelkie inne płatności, podatki, opłaty lub inne należności pobierane od wywozu lub w związku z wywozem towarów, z wyjątkiem opłat i należności, których wysokość jest ograniczona do przybliżonych kosztów świadczonych usług;

(g) określenie "kontrola celna" oznacza środki stosowane w celu zapewnienia zgodności z prawem i przepisami, za przestrzeganie których odpowiedzialne są organy celne;

(h) określenie "zabezpieczenie" oznacza środki, które zapewniają wypełnienie zobowiązań wobec organów celnych i są przez te organy uznane. Zabezpieczenie określane jest jako "generalne", gdy gwarantuje wypełnienie obowiązków wynikających z szeregu operacji;

(ij) określenie "osoba" oznacza zarówno osobę fizyczną, jak i prawną, chyba że z kontekstu wynika inaczej.

1. Postanowienia niniejszego załącznika regulują procedurę przeładunku. .

Norma

2. Ustawodawstwo krajowe określa warunki i formalności, jakie mają być spełnione w odniesieniu do przeładunku.

Norma

3. Towary dopuszczone do przeładunku nie podlegają cłom i podatkom przywozowym lub cłom i podatkom wywozowym, o ile warunki postawione przez władze celne są spełnione.

Norma

4. Udzielenie odmowy na przeładunek nie następuje wyłącznie z powodu kraju pochodzenia towarów kraju, z którego przybyły lub kraju przeznaczenia.

5. Każda osoba posiadająca prawo do dysponowania towarami jest uprawniona do zgłoszenia ich do przeładunku.

Uwagi

1. Zgłaszający nie musi być właścicielem towaru. Może nim być, na przykład : przewoźnik, spedytor, odbiorca lub agent uznany przez organy celne.

2. Władze celne mogą żądać od zgłaszającego udowodnienia jego praw do dysponowania towarem.

Norma

6. Zgłaszający jest odpowiedzialny przed władzami celnymi za wypełnienie zobowiązań wynikających z przeładunku.

7. W pierwszej kolejności wykonywane będą czynności celne związane z odprawą żywych zwierząt, towarów łatwo psujących się i innych pilnych przesyłek przeznaczonych do przeładunku, a wymagających szybkiego przewiezienia.

Norma

8. Na wniosek osoby zainteresowanej i z przyczyn uznanych przez władze celne za ważne, władze te, o ile pozwalają na to względy organizacyjne, wypełniają swoje funkcje związane z przeładunkiem poza godzinami urzędowania urzędu celnego. Kosztami z tego wynikającymi może być obciążona osoba zainteresowana.

Zalecenie praktyczne

9. Dla potrzeb przeładunku powinno się wymagać tylko jednego zgłoszenia celnego.

Zalecenie praktyczne

10. Każdy dokument handlowy lub przewozowy, w sposób wyraźny przedstawiający potrzebne informacje, powinien być uznany za część opisową zgłoszenia celnego do przeładunku.

(b) Zabezpieczenie

Norma

11. Formę zabezpieczenia, o ile jest ono wymagane, przyjmowaną przy przeładunku, określa ustawodawstwo krajowe albo władze celne, zgodnie z tym ustawodawstwem.

Zalecenie praktyczne

12. Wybór jednej z możliwych do przyjęcia form zabezpieczenia powinien należeć do zgłaszającego towar.

Norma

13. Władze celne określają wysokość zabezpieczenia, jakie ma być złożone w związku z przeładunkiem.

Norma

14. W przypadku kiedy wymagane jest zabezpieczenie dla zapewnienia -wykonania zobowiązań wynikających z szeregu operacji przeładunkowych, władze celne przyjmują zabezpieczenie generalne.

Zalecenie praktyczne

15. Wysokość zabezpieczenia powinna być ustalona na możliwie niskim poziomie i uwzględniać ewentualne cła i podatki przywozowe lub cła i podatki wywozowe.

(c) Rewizja i identyfikacja towarów

Zalecenie praktyczne

16. Towary zgłoszone do przeładunku powinny być rewidowane przez władze celne tylko wtedy, gdy zaistnieją szczególne okoliczności, w których rewizję celną uzna się za konieczną.

Zalecenie praktyczne

17. Kiedy władze celne uznają za konieczne, powinny one podjąć odpowiednie czynności w przywozie w celu zapewnienia, aby towary, które mają być przeładowane, mogły być zidentyfikowane w wywozie, a także aby można było łatwo ujawnić bezprawną ingerencję.

(d) Dodatkowe środki kontrolne

Norma

18. Tylko wówczas, gdy władze celne uznają takie środki za niezbędne:

(a) wymagają one, aby towar przewożony był określoną trasą lub

(b) wymagają one, aby przewożony towar był konwojowany przez władze celne.

Norma

19. Władze celne, określając termin wywozu towarów zgłoszonych do przeładunku, uwzględniają szczególne okoliczności związane z przeładunkiem.

Zalecenie praktyczne,

20. Na wniosek osoby zainteresowanej i z przyczyn uznanych przez władze celne za ważne, powinny one przedłużyć pierwotnie ustalony termin.

(e) Czynności dozwolone

Zalecenie praktyczne

21. Na wniosek osoby zainteresowanej oraz z zastrzeżeniem ustalonych przez siebie warunków, władze celne powinny, o ile to możliwe, zezwolić na poddanie przeładowywanych towarów takim czynnościom, które ułatwią ich wywóz.

Uwaga

Czynności te mogą obejmować przegrupowanie, przepakowanie, zmianę oznakowania, pobranie próbek, naprawę lub wymianę uszkodzonych opakowań.

22. Złożone zabezpieczenie jest zwracane bezzwłocznie, po uznaniu przez właściwe władze celne, że zainteresowana osoba spełniła w sposób zadowalający obowiązki nałożone na nią w związku z przeładunkiem.

Zalecenie praktyczne

23. Niedopełnienie obowiązku przewiezienia towaru określoną trasą lub niedotrzymanie określonego terminu nie powinno powodować pobierania ewentualnie należnych ceł i podatków przywozowych lub ceł i podatków wywozowych, pod warunkiem, że wszystkie inne wymogi zostały spełnione w sposób zadowalający władze celne.

Norma

24. Towary uszkodzone, zniszczone lub nieodwracalnie utracone na skutek wypadku, działania siły wyższej lub ubytków naturalnych, powstałych podczas czynności przeładunkowych, zwalnia się od zwykle należnych ceł i podatków przywozowych całkowicie lub częściowo, w zależności od przypadku i pod warunkiem, że fakty te są odpowiednio udokumentowane w sposób zadowalający władze celne.

Uwaga

Na wniosek osoby zainteresowanej pozostałości towarów, o których mowa w niniejszej Normie, mogą być

(a) odprawione ostatecznie w przywozie według stanu, w którym się znajdują tak, jak gdyby były w takim stanie przywiezione lub

(b) wywiezione, lub

(c) pozbawione wartości handlowej pod kontrolą celną, bez obciążania kosztami Skarbu Państwa, lub

(d) za zgodą władz celnych przekazane bezpłatnie na rzecz Skarbu Państwa.

25. Władze celne zapewnią, aby wszelkie stosowne informacje dotyczące przeładunku były łatwo dostępne dla zainteresowanych osób.

W niniejszym załączniku ta część terytorium określana jest jako "wolny obszar celny", choć w niektórych krajach znana jest również pod innymi nazwami, np. "wolny port", "skład wolnocłowy".

Można dokonać rozróżnienia między handlowym i przemysłowym wolnym obszarem celnym. W handlowych wolnych obszarach celnych dozwolone czynności są zwykle ograniczone do czynności niezbędnych dla zabezpieczenia towarów oraz zwykłych rodzajów działań, przeprowadzanych w celu poprawy opakowania lub wartości handlowej towaru lub w celu przygotowania ich do transportu. W przemysłowych wolnych obszarach celnych dozwolone są czynności przetwórcze.

Jakkolwiek towary wprowadzone do wolnego obszaru celnego uważane są powszechnie, jeśli chodzi o cła i podatki przywozowe, jako znajdujące się poza obszarem celnym, to pewne postanowienia ustanowione przez dane państwo mogą nadal mieć zastosowanie, np. zakazy i ograniczenia wynikające z ustawodawstwa krajowego. Organy celne przeprowadzają również określone kontrole w wolnych obszarach celnych w celu zapewnienia, aby czynności podejmowane w tych wolnych obszarach celnych zgodne były z określonymi wymogami.

Towary wprowadzane do wolnego obszaru celnego z obszaru celnego kwalifikują się zazwyczaj do zwolnienia od cła lub zwrotu ceł i podatków przywozowych, a także opłat i podatków wewnętrznych, udzielanych w wywozie.

Jeżeli zezwala się, aby towary, które nie zostały przetworzone w wolnym obszarze celnym, były wprowadzane na obszar celny w celu dokonania odprawy ostatecznej, to towary podlegają wówczas cłom i podatkom przywozowym tak, jakby były przywiezione bezpośrednio z zagranicy. Jednakże w przypadku towarów pochodzenia zagranicznego, przetworzonych w wolnym obszarze celnym, oraz w przypadku wykorzystania towarów pochodzenia krajowego, a także w przypadku towarów przywiezionych z zagranicy po uiszczeniu ceł i podatków przywozowych, w odniesieniu do których zostało udzielone zwolnienie lub zwrot ceł i podatków przywozowych w momencie ich wprowadzania do strefy wolnocłowej, stosuje się specjalne zasady wymiaru cła, określone ustawodawstwem krajowym.

W niektórych krajach ułatwienia celne, porównywalne do tych, które są charakterystyczne dla wolnych obszarów celnych, są przyznawane na całym ich terytorium, w związku ze stosowaniem innych procedur celnych, takich jak skład celny, zwrot cła, odprawa czasowa w celu przetworzenia w kraju przywozu czy tranzyt celny.

(a) określenie "wolny obszar celny" oznacza tę część terytorium państwa, gdzie wszelkie wprowadzane towary uważane są powszechnie, jeśli chodzi o cło i podatki przywozowe, jako znajdujące się poza obszarem celnym i nie podlegające zwyczajowej kontroli celnej.

Uwaga

Można dokonać rozróżnienia między handlowym i przemysłowym wolnym obszarem celnym. W handlowym wolnym obszarze celnym przechowywane są towary oczekujące dalszego nimi rozporządzania i wszelkie przetworzenie lub produkcja są zwykle zakazane. Towary znajdujące się w przemysłowym wolnym obszarze celnym mogą podlegać dozwolonym czynnościom przetwórczym.

(b) określenie "obszar celny" oznacza terytorium, na którym w pełni mają zastosowanie przepisy prawa celnego danego państwa,

(c) określenie "cła i podatki przywozowe" oznacza cła i wszelkie inne płatności, podatki, opłaty lub inne należności pobierane od przywozu towarów lub w związku z przywozem towarów, z wyjątkiem opłat i należności, których wysokość jest ograniczona do przybliżonych kosztów świadczonych usług,

(d) określenie "kontrola celna" oznacza środki podejmowane w celu zapewnienia zgodności z prawem i przepisami, za przestrzeganie których odpowiedzialne są organy celne,

(e) określenie "osoba" oznacza zarówno osobę fizyczną, jak i prawną, chyba że z kontekstu wynika inaczej.

1. Postanowienia niniejszego załącznika regulują przepisy celne stosowane w wolnych obszarach celnych.

2. Ustawodawstwo krajowe określa wymogi dotyczące ustanawiania wolnych obszarów celnych, rodzaju towarów, które mogą być wprowadzone na taki obszar, a także rodzaje czynności, którym mogą być poddane towary w nich się znajdujące.

Uwagi

1. Zazwyczaj wolne obszary celne ustanawiane są w portach morskich, rzecznych i lotniczych oraz miejscach posiadających podobne zalety geograficzne.

2. Zgodnie z postanowieniami ustawodawstwa krajowego wolne obszary celne mogą być zarządzane przez władze celne, inne władze lub przez osoby fizyczne lub prawne.

Norma

3. Władze celne ustalają wymogi dotyczące budowy i rozmieszczenia wolnych obszarów celnych oraz zasady kontroli celnej.

Uwagi

1. Władze celne mogą wymagać, aby wolne obszary celne były zamknięte. Mogą też wprowadzać ograniczenia w sposobach dostępu do nich oraz ustalać godziny urzędowania.

2. Dla celów kontroli władze celne mogą w szczególności:

- utrzymywać dostęp do wolnych obszarów celnych pod stałym lub przejściowym nadzorem, - wymagać od osób wprowadzających towary do wolnego obszaru celnego, aby prowadziły

ewidencję umożliwiającą kontrolę obiegu towarów,

- dokonywać kontroli przechowywanych towarów w celu zapewnienia, aby były one poddane tylko dozwolonym czynnościom i aby nie dokonano wprowadzenia towarów niedozwolonych.

Norma

4. Władze celne mają prawo przeprowadzić w każdej chwili kontrolę towarów składowanych w pomieszczeniach osób wprowadzających towary do wolnego obszaru celnego.

5. Dopuszczenie do wolnego obszaru celnego nie powinno by uwarunkowane wprowadzeniem do niego lub składowaniem w nim określonej ilości towarów.

Norma

6. Zezwala się na wprowadzanie do wolnego obszaru celnego nie tylko towarów bezpośrednio przywożonych z zagranicy, ale również towarów wprowadzanych z obszaru celnego danego państwa.

Uwaga

Towary wprowadzane z obszaru celnego danego państwa mogą być zarówno towarami dopuszczonymi do wolnego obrotu, jak również towarami objętymi czasowym zwolnieniem od ceł i podatków przywozowych lub towarami poddanymi przetworzeniu.

Norma

7. Towary dopuszczone do wolnego obszaru celnego, uprawnione do zwolnienia od ceł i podatków przywozowych lub ich zwrotu w przypadku wywozu, kwalifikuje się do takiego zwolnienia lub zwrotu natychmiast po wprowadzeniu ich do wolnego obszaru celnego.

Norma

8. Towary dopuszczone do wolnego obszaru celnego, uprawnione do zwolnienia od opłat i podatków wewnętrznych lub ich zwrotu w przypadku wywozu, kwalifikuje się do takiego zwolnienia lub zwrotu po wprowadzeniu ich do wolnego obszaru celnego.

Uwaga

Zwolnienie lub zwrot zazwyczaj przyznawane są natychmiast po wprowadzeniu towarów do wolnego obszaru celnego. W szczególnych przypadkach zwolnienie lub zwrot mogą być uwarunkowane wywozem towarów z terytorium państwa. Wyjątkowo może być również wymagany dowód przybycia towarów do kraju przeznaczenia.

Norma

9. Kraj pochodzenia towarów, kraj z którego towary przybyły lub kraj przeznaczenia nie stanowi wyłącznej przyczyny odmowy dopuszczenia do wolnego obszaru celnego.

Norma

10. Fakt, iż towary podlegają ograniczeniom i zakazom innym niż te, które nałożone zostały z powodu moralności lub porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego, ochrony zdrowia lub higieny, przepisów weterynaryjnych lub fitosanitarnych czy ochrony praw patentowych, znaków handlowych oraz praw autorskich, nie stanowi wyłącznej przyczyny odmowy dopuszczenia towarów przywożonych z zagranicy do wolnego obszaru celnego.

Zalecenie praktyczne

11. Towary stanowiące zagrożenie, które mogą oddziaływać na inne towary, lub które wymagają specjalnych urządzeń, powinny być dopuszczane jedynie do wolnych obszarów celnych specjalnie do tego przystosowanych.

12. Jeżeli organom celnym musi być przedłożony dokument dotyczący towarów wprowadzanych do wolnego obszaru celnego bezpośrednio z zagranicy, bez przekraczania obszaru celnego danego państwa, władze celne nie będą wymagały dokumentów innych niż handlowe lub oficjalne (faktura handlowa, list przewozowy, zlecenie spedycyjne itp.), zawierające podstawowe dane dotyczące tych towarów.

Zalecenie praktyczne

13. Dopuszczenie do wolnego obszaru celnego towarów wprowadzonych z obszaru celnego danego państwa lub będących w tranzycie nie powinno pociągać za sobą wypełniania innego dokumentu niż zgłoszenie celne, .zwykle wymagane na danym obszarze, obejmujące wywóz, powrotny wywóz lub tranzyt towarów.

Norma

14. Przy dopuszczaniu towarów do wolnego obszaru celnego władze celne nie wymagają zabezpieczenia.

Norma

15. Przy przeprowadzaniu kontroli towarów przeznaczonych do wprowadzenia do wolnego obszaru celnego, władze celne podejmują tylko takie działania, jakie są niezbędne do zapewnienia zgodności z prawem i przepisami, za przestrzeganie których odpowiedzialne są organy celne.

Uwaga

Organy celne mogą zwłaszcza upewniać się, że dane towary mogą być wprowadzane do wolnego obszaru celnego oraz, że zastosowano się do wszelkich zakazów i ograniczeń.

16. Poza załadunkiem, rozładunkiem, przeładunkiem lub składowaniem, towary dopuszczone do handlowego wolnego obszaru celnego mogą podlegać czynnościom niezbędnym dla ich zabezpieczenia, a także zwyczajowym czynnościom mającym na celu poprawę ich opakowania, jakości handlowej lub przygotowania ich do transportu, jak np. dzielenie towarów masowych, segregowanie sztuk ładunku, sortowanie i klasyfikowanie oraz przepakowywanie.

Norma

17. Czynności przetwarzania, którym mogą być poddane towary dopuszczone do przemysłowego wolnego obszaru celnego, ustalane są przez odpowiednie władze w sposób ogólny i/lub szczegółowo w regulaminie mającym zastosowanie na terenie całego wolnego obszaru celnego lub w pozwoleniach przyznawanych danemu przedsiębiorstwu, które wykonuje te czynności.

Uwaga

Prawo do wykonywania czynności przetwarzania może być uwarunkowane uznaniem przez właściwe władze, że proponowane czynności są korzystne dla gospodarki kraju.

18. Ustawodawstwo krajowe określi przypadki, w których towary, które mają być zużyte w wolnym obszarze celnym, będą zwolnione od ceł i podatków oraz ustali wymogi, jakie muszą być spełnione.

Uwagi

1. Towary te mogą być zwolnione nie tylko od ceł i podatków przywozowych, ale również od opłat i podatków wewnętrznych.

2. Od cła i podatków może być także zwolniony sprzęt wykorzystywany wyłącznie w wolnym obszarze celnym do transportu, składowania lub przetwarzania towarów.

19. Zezwala się na przeniesienie praw własności na towary wprowadzone do wolnego obszaru celnego.

Uwagi

1. Sprzedaż detaliczna w ramach wolnego obszaru celnego może być zabroniona.

2. Towary wprowadzone do wolnego obszaru celnego mogą być wykorzystane do zaopatrzenia samolotów i statków.

20. Zezwala się na zniszczenie lub pozbawienie wartości handlowej pod kontrolą celną towarów wprowadzonych do wolnego obszaru celnego.

21. Okres pozostawania towarów w wolnym obszarze celnym nie jest ograniczony.

22. Jeżeli organom celnym musi być przedłożony dokument dotyczący towarów, które po ich wyprowadzeniu z wolnego obszaru celnego są wysłane bezpośrednio za granicę bez przekraczania obszaru celnego danego państwa, władze celne nie wymagają innych dokumentów poza dokumentami handlowymi lub oficjalnymi (np. faktura handlowa, list przewozowy, zlecenie spedycyjne itp.), zawierającymi podstawowe dane dotyczące tych towarów.

Norma

23. Jedynym zgłoszeniem wymaganym w stosunku do towarów wyprowadzanych z wolnego obszaru celnego i wprowadzanych do obszaru celnego danego państwa jest zgłoszenie celne, zwyczajowo wymagane dla procedury celnej, dla której przeznaczone są dane towary.

Zalecenie praktyczne

24. Wobec towarów wyprowadzonych z wolnego obszaru celnego do obszaru celnego danego państwa powinno być możliwe zastosowanie warunkowego zwolnienia lub obowiązujących procedur przetwarzania na warunkach określonych dla towarów bezpośrednio przywożonych z zagranicy.

Norma

25. Ustawodawstwo krajowe określa datę, jaką należy przyjąć przy ustalaniu wartości i ilości towarów wyprowadzanych z wolnego obszaru celnego w celu dokonania odprawy ostatecznej, oraz określa stawki cła i podatków przywozowych, mających do nich zastosowanie.

Norma

26. Ustawodawstwo krajowe określa zasady stosowane przy wymierzaniu cła i podatków przywozowych, pobieranych od towarów wyprowadzonych w celu dokonania odprawy ostatecznej po poddaniu ich czynnościom lub przetworzeniu w wolnym obszarze celnym.

Uwagi

1. Wysokość ceł i podatków przywozowych, pobieranych od towarów przeznaczonych do odprawy ostatecznej po przetworzeniu w wolnym obszarze celnym, może być ograniczona do kwoty ceł i podatków przywozowych nakładanych na zużytkowane towary pochodzenia zagranicznego, według stanu, w jakim były one wprowadzone do wolnego obszaru celnego. W przypadku wykorzystania towarów pochodzenia krajowego lub towarów przywiezionych z zagranicy po uiszczeniu ceł i podatków przywozowych, kwota ta powiększona jest o sumę wszelkich zwolnień lub zwrotów wewnętrznych opłat i podatków lub ceł i podatków przywozowych, przyznanych w momencie wprowadzenia tych towarów do wolnego obszaru celnego.

2. W stosunku do urządzeń, które były wykorzystane do przetworzenia towarów w wolnym obszarze celnym, a które zostały zwolnione od ceł i podatków przywozowych, może być ustanowiona specjalna procedura wymiaru cła lub podatków.

27. W przypadku zniesienia wolnego obszaru celnego wyznacza się odpowiednio wystarczający czas, aby zainteresowane osoby mogły zadysponować swoim towarem.

28. Władze celne zapewnią, aby wszelkie stosowne informacje dotyczące przepisów celnych, mających zastosowanie wobec wolnych obszarów celnych, były łatwo dostępne dla zainteresowanych osób.

W interesie zarówno podróżnego, jak i zainteresowanych władz, jest ułatwienie przejścia przez konieczną kontrolę celną; nie może się to jednak odbywać kosztem wypełniania innych obowiązków spoczywających na władzach celnych, takich jak ochrona skarbowych i gospodarczych interesów państwa, zapobieganie przywozowi towarów niedozwolonych i zwalczanie innych przestępstw celnych.

Niniejszy załącznik zapewnia środki, które uważane są za minimum ułatwień dla podróżnych, i w tym kontekście szczególną uwagę poświęca zaleceniu wymienionemu w artykule 2 konwencji.

Niniejszy załącznik dotyczy ułatwień celnych stosowanych wobec wszystkich podróżnych bez względu na to, czy są to osoby zagraniczne, czy też wyjeżdżające lub powracające osoby krajowe, bez względu na ich sposób transportu oraz ułatwień w stosunku do towarów, które przewożą tacy podróżni na sobie, w swoim bagażu lub w środkach transportu. Dotyczy to również ich prywatnych środków transportu (mechanicznych pojazdów drogowych, łodzi i samolotów).

Niniejszy załącznik stosuje się także do pracowników, którzy mieszkają w jednym kraju, ale pracują w innym, do członków załóg i innych osób wielokrotnie przekraczających granicę. Te kategorie podróżnych mogą być jednak wyłączone z przywilejów wynikających z niektórych ułatwień.

Załącznik nie dotyczy różnych kontroli, przeprowadzanych niekiedy przez organy celne na rzecz innych instytucji, takich jak graniczne kontrole paszportowe i kontrole fitosanitarne. Załącznik nie obejmuje również osób przesiedlających się z jednego kraju do drugiego.

(a) określenie "podróżny" oznacza:

(1) każdą osobę przybywającą czasowo na terytorium kraju, w którym normalnie nie zamieszkuje ("osoba zagraniczna"),

(2) każdą osobę powracającą do kraju, w którym normalnie zamieszkuje, po czasowym pobycie za granicą ("powracająca osoba krajowa").

Uwaga

Osoba może być uważana za normalnie zamieszkującą w danym kraju, jeżeli w zasadzie lub na stałe jest mieszkańcem tego kraju. Jednak miejsce, gdzie osoba ta normalnie zamieszkuje, określa się według ustawodawstwa krajowego.

(b) określenie "środki transportu do użytku prywatnego" oznacza mechaniczne pojazdy drogowe (łącznie z motocyklami) i przyczepy, łodzie i samoloty wraz z częściami zamiennymi oraz zwykłym wyposażeniem i osprzętem, przywożone lub wywożone wyłącznie do użytku osobistego przez osobę zainteresowaną, lecz nie do odpłatnego przewozu osób, lub do odpłatnego bądź nieodpłatnego transportu towarów w celach przemysłowych lub handlowych,

(c) określenie "przedmioty użytku osobistego" oznacza wszelkie przedmioty (nowe lub używane), które z uzasadnionych powodów są potrzebne podróżnemu do osobistego użytku w czasie podróży, z uwzględnieniem wszelkich okoliczności podróży, lecz z wyłączeniem wszystkich towarów przywożonych lub wywożonych w celach handlowych,

(d) określenie "cła i podatki przywozowe " oznacza cła i wszelkie inne płatności, podatki, opłaty lub inne należności, pobierane od przywozu lub w związku z przywozem towarów, z wyjątkiem opłat i należności, których wysokość jest ograniczona do przybliżonych kosztów świadczonych usług,

(e) określenie "cła i podatki wywozowe " oznacza cła i wszelkie inne płatności, podatki, opłaty lub inne należności, pobierane od wywozu lub w związku z wywozem towarów, z wyjątkiem opłat i należności, których wysokość jest ograniczona do przybliżonych kosztów świadczonych usług,

(f) określenie "odprawa czasowa" oznacza procedurę celną, w ramach której ustalone towary mogą być przywożone na obszar celny z warunkowym zwolnieniem od cła i podatków przywozowych. Towary takie muszą być przywożone w konkretnym celu i muszą być przeznaczone do powrotnego wywozu w sprecyzowanym czasie bez poddawania ich jakimkolwiek zmianom, z wyjątkiem zwykłych ubytków spowodowanych ich użytkowaniem,

(g) określenie "zabezpieczenie" oznacza środki, które zapewniają wypełnienie zobowiązań wobec organów celnych i są przez te organy uznane,

(h) określenie "kontrola celna" oznacza środki podejmowane w celu zapewnienia zgodności z prawem i przepisami, za przestrzeganie których odpowiedzialne są organy celne.

1. Postanowienia niniejszego załącznika regulują ułatwienia celne dotyczące podróżnych.

Norma

2. Ustawodawstwo krajowe określa warunki, jakie należy spełnić oraz formalności celne, jakich należy dopełnić dla dokonania odprawy towarów i środków transportu do użytku prywatnego należących do podróżnych.

3. Władze celne wyznaczą urzędy celne, w których może by dokonywana odprawa celna podróżnych. Określając lokalizację, właściwość rzeczową i godziny urzędowania tych urzędów, uwzględnia się między innymi takie czynniki, jak położenie geograficzne oraz nasilenie ruchu podróżnych.

Uwagi

1. Wspomniane urzędy celne mogą być zlokalizowane zarówno na granicy jak i wewnątrz kraju (np. na lotnisku czy głównych stacjach kolejowych).

2. W niektórych przypadkach podróżny będzie miał możliwość dopełnienia wszystkich koniecznych formalności celnych w pociągach międzynarodowych, na promach, statkach pasażerskich itp.

3. Innym sposobem przyspieszenia kontroli celnej podróżnych może być zastosowanie wstępnej odprawy celnej w kraju wyjazdu.

Zalecenie praktyczne

4. Na wcześniejszy wniosek osoby zainteresowanej i z przyczyn uznanych przez władze celne za uzasadnione, powinny one, o ile pozwala na to ich struktura administracyjna, zezwolić na dopełnienie formalności celnych w ruchu podróżnych w miejscach innych, niż w wyznaczonych do tego celu urzędach celnych. Wszystkimi kosztami wynikającymi z tego tytułu może być obciążona osoba zainteresowana.

Norma

5. Najważniejsze urzędy celne, w których mogą być dopełniane formalności celne w ruchu podróżnych, będą czynne przez całą dobę, o ile wymaga tego nasilenie ruchu lub, jeżeli nie ma takiej potrzeby, w określonych godzinach, w których należy się spodziewać przyjazdu lub wyjazdu podróżnych.

Zalecenie praktyczne

6. Jeżeli właściwe urzędy celne położone są na wspólnej granicy, władze celne zainteresowanych krajów powinny dostosować ich właściwości rzeczowe i godziny urzędowania.

Uwaga

W niektórych przypadkach, gdy na wspólnej granicy urzędy celne zainteresowanych krajów są usytuowane w tym samym miejscu, a czasem w tym samym budynku, ustanawiana jest wspólna kontrola celna.

Norma

7. Nie naruszając uprawnień władz celnych do przeprowadzania pełnej kontroli celnej wszystkich podróżnych, władze te będą zazwyczaj przeprowadzały kontrolę tylko selektywnie lub wyrywkowo.

Norma

8. Rewizje osobiste podróżnych dla celów celnych, są przeprowadzane tylko w wyjątkowych przypadkach, gdy istnieją uzasadnione podstawy do podejrzenia o przemyt lub inne wykroczenia.

Norma

9. Podróżnym przyjeżdżającym do kraju lub wyjeżdżającym z kraju pojazdem drogowym lub pociągiem zezwala się, co jest oczywiste, na dopełnienie wszystkich niezbędnych formalności celnych bez konieczności opuszczania środków transportu, którymi podróżują.

Zalecenie praktyczne

10. W większych międzynarodowych portach lotniczych przy odprawie na wejściu podróżnych i ich bagaży powinien być stosowany system dwukanałowy, przedstawiony w dodatku I do niniejszego załącznika.

Zalecenie praktyczne

11. W odpowiednio przygotowanych międzynarodowych portach morskich, szczególnie tych, z których korzystają statki pasażerskie odbywające krótkie rejsy morskie (takie jak regularne usługi promowe) przy odprawie na wejściu podróżnych, ich bagaży i pojazdów drogowych do prywatnego użytku, powinien by stosowany system dwukanałowy, przedstawiony w dodatku II do niniejszego załącznika.

Norma

12. Ułatwienia celne przewidziane w niniejszym załączniku stosuje się w odniesieniu do podróżnych bez względu na ich obywatelstwo/narodowość.

Zalecenie praktyczne

13. Bez względu na wykorzystywany rodzaj transportu, dla potrzeb kontroli celnej nie powinna być wymagana lista pasażerów lub spis ich bagażu towarzyszącego.

Uwaga

Niniejsze postanowienie nie wyklucza żądania przez organy celne informacji dotyczących ilości podróżnych przyjeżdżających lub wyjeżdżających poszczególnymi środkami transportu.

Norma

14. Zezwala się podróżnym na ustne zgłaszanie przewożonych towarów, które im towarzyszą. Organy celne mogą jednak żądać pisemnej deklaracji na towary przewożone przez podróżnych, jeśli ich przywóz lub wywóz ma charakter handlowy lub jeśli ich wartość albo ilość przekracza normy określone w ustawodawstwie krajowym.

Uwaga

Deklaracją pisemną, o której mowa w niniejszej normie, może być deklaracja używana zazwyczaj przy odprawie ostatecznej przywozowej albo uproszczone zgłoszenie celne. Organy celne mogą, do wyboru, wymagać okazania faktury lub innego dokumentu handlowego.

Norma

15. Towary wiezione przez podróżnych mogą być zdeponowane lub zatrzymane, na warunkach określonych przez władze celne, do czasu dokonania odprawy celnej z zastosowaniem odpowiedniej procedury, powrotnego wywozu lub innego zadysponowania nimi, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, w następujących przypadkach:

- na wniosek podróżnego,

- gdy towary nie mogą być odprawione natychmiast,

- jeżeli inne postanowienia niniejszego załącznika nie mają zastosowania do takich towarów.

Norma

16. Bagaż nie towarzyszący (tj. bagaż przybywający lub wysłany przed lub po przybyciu lub wyjeździe podróżnego) odprawia się zgodnie z procedurą dla bagażu towarzyszącego lub zgodnie z inną uproszczoną procedurą celną.

Uwagi

1. Zwolnienie od należnych ceł i podatków przywozowych towarów nie będących przedmiotami osobistego użytku, znajdującymi się w bagażu towarzyszącym, niekoniecznie ma zastosowanie do takich towarów znajdujących się w bagażu, który nie towarzyszy podróżnemu.

2. Jeżeli zainteresowana osoba ubiega się o zwolnienie od cła i podatków przywozowych towarów znajdujących się w bagażu, który nie towarzyszy podróżnemu, władze celne mogą zażądać dowodu na to, że osoba ta rzeczywiście przybywa z zagranicy.

3. Postanowienia dodatku III do niniejszego załącznika mogą dostarczyć pożytecznych wskazówek odnośnie do traktowania zarejestrowanego bagażu przewożonego koleją .

Norma

17. Wprowadzone zostanie postanowienie dotyczące odprawy bagażu nie towarzyszącego podróżnemu i zgłoszonego do odprawy przez inną osobę niż podróżny.

Zalecenie praktyczne

18. Dla towarów zgłaszanych do odprawy ostatecznej przywozowej, w ramach ułatwień mających zastosowanie wobec podróżnych, powinien być stosowany system stawek celnych ryczałtowych pod warunkiem, że przywóz nie ma charakteru handlowego i że łączna wartość lub ilość towarów nie przekracza norm ustalonych w ustawodawstwie krajowym.

System stawek celnych ryczałtowych

- powinien określić stawki obejmujące wszystkie rodzaje ceł i podatków przywozowych,

- nie powinien pozbawiać możliwości zwolnienia towarów od cła wynikającej z innych postanowień,

- powinien przewidywać, aby na wniosek podróżnego należności za towary były pobierane według właściwych im stawek ceł i podatków przywozowych; jednakże w takim przypadku władze celne mogą wymagać, aby wszystkie ciążące na tych towarach cła i podatki zostały w ten sam sposób pobrane, oraz

- nie powinien wykluczać możliwości określenia przez władze celne specjalnych stawek na towary, na których ciążą wysokie cła przywozowe lub nawet wyłączenia niektórych towarów ze stosowania systemu stawek celnych ryczałtowych.

Uwaga

Zazwyczaj uważa się, że przywóz towarów nie ma charakteru handlowego, jeżeli jest on dokonywany sporadycznie i obejmuje tylko towary przeznaczone do osobistego użytku lub spożycia przez podróżnego albo jego rodzinę lub jeżeli są przez podróżnego przywożone do danego kraju jako upominki, a ich charakter oraz ilość nie wskazują na przeznaczenie handlowe.

Norma

19. Zezwala się na czasową odprawę przedmiotów osobistego użytku należących do osób zagranicznych. Przedmioty takie dopuszcza się do czasowego przywozu bez wymogu przedstawiania jakichkolwiek dokumentów lub złożenia zabezpieczenia, z wyjątkiem przedmiotów, na których ciążą wysokie cła i podatki przywozowe.

Norma

20. Oprócz odzieży, przyborów toaletowych i innych artykułów, mających w sposób wyraźny charakter osobisty, do przedmiotów osobistego użytku zalicza się zwłaszcza

- biżuterię osobistą ,

- aparaty fotograficzne i kamery filmowe z odpowiednią ilością filmów i wyposażenia do nich, przenośne projektory do slajdów lub projektory filmowe wraz z wyposażeniem i uzasadnioną ilością filmów lub taśm filmowych,

- lornetki,

- przenośne instrumenty muzyczne, - przenośne gramofony z płytami,

przenośne magnetofony i odtwarzacze (włączając dyktafony) z taśmami, - przenośne radioodbiorniki,

- przenośne telewizory,

- przenośne maszyny do pisania, - przenośne kalkulatory,

- wózki dziecięce,

- wózki inwalidzkie,

- sprzęt sportowy, taki jak namioty i inny sprzęt kempingowy, sprzęt wędkarski, wysokogórski, broń sportowa z amunicją, rowery bez silnika, łodzie i kajaki o długości do 5,5 m, narty, rakiety tenisowe.

Norma

21. Oprócz artykułów konsumpcyjnych, dopuszczonych do przywozu bez ceł i podatków przywozowych, w ramach określonych norm ilościowych, osoby zagraniczne mogą przywieźć bez ceł i podatków przywozowych towary bezwzględnie nie mające charakteru handlowego, których łączna wartość nie przekracza 75 SDR*. Dla osób w wieku poniżej 15 lat lub osób przekraczających granicę wielokrotnie mogą być wprowadzone mniejsze normy.

______

* Początkowa wartość 50 USD została podniesiona do 75 SDR (specjalne prawa ciągnienia) decyzją Rady nr 248 z dnia 27 czerwca 1986 r. (sesje 67/68).

Uwagi

1. Ulgi przewidziane w niniejszej normie mogą być uzależnione od warunku, aby towary te były przeznaczone do użytku osobistego lub spożycia przez podróżnego albo jego rodzinę lub na upominki w kraju oraz aby były przewożone w jego bagażu towarzyszącym, bezpośrednio na nim lub w jego bagażu podręcznym.

2. Osobom zagranicznym, które tylko przejeżdżają przez dany kraj, mogą przysługiwać większe ulgi.

Norma

22. Zwalnia się od ceł i podatków przywozowych następujące ilości wyrobów tytoniowych, wina, wyrobów spirytusowych i perfum, przywożonych przez osoby zagraniczne:

(a) 200 sztuk papierosów lub 50 sztuk cygar lub 250 g tytoniu albo wybrany asortyment tych wyrobów o łącznej wadze do 250 g,

(b) 2 1 wina i 1 1 wyrobów spirytusowych,

(c) 1/4 1 wody toaletowej i 50 g perfum.

Ulgi przewidziane w stosunku do wyrobów tytoniowych i napojów alkoholowych mogą być jednak ograniczone do osób, które osiągnęły określony wiek, i mogą być nie przyznane lub przyznane tylko w ograniczonym zakresie osobom często przekraczającym granicę (na przykład osobom mieszkającym w pobliżu granicy, pracownikom mieszkającym w jednym, a pracującym w innym kraju, kierowcom zawodowym i członkom załóg środków transportu międzynarodowego).

Uwaga

Ulgi przewidziane w niniejszej normie mogą być uzależnione od warunku, aby produkty te były przeznaczone do osobistego spożycia przez podróżnego lub jego rodzinę albo na upominki w kraju oraz, aby były przewożone w bagażu towarzyszącym, na podróżnym lub w jego bagażu podręcznym.

Norma

23. W przypadku konieczności złożenia deklaracji odprawy czasowej przedmiotów osobistego użytku należących do osób zagranicznych, kwota przewidzianego zabezpieczenia nie powinna przekraczać wysokości należnych ceł i podatków przywozowych.

Zalecenie praktyczne

24. W przypadku konieczności złożenia deklaracji odprawy czasowej przedmiotów osobistego użytku należących do osób zagranicznych, Umawiające się Strony Konwencji celnej w sprawie karnetu ATA dla odprawy czasowej towarów (Bruksela, 6 grudnia 1961) powinny przyjąć karnety ATA zamiast krajowych dokumentów celnych i jako zabezpieczenie należnych ceł i podatków przywozowych.

Norma

25. W przypadku konieczności złożenia deklaracji odprawy czasowej przedmiotów osobistego użytku należących do osób zagranicznych, termin dla odprawy czasowej powinien być ustalony z uwzględnieniem czasu pobytu podróżnego w kraju, z zastrzeżeniem, że termin określony przez ustawodawstwo krajowe nie zostanie przekroczony.

Norma

26. Na wniosek podróżnego i z przyczyn uznanych przez władze celne za uzasadnione, mogą one przedłużyć pierwotnie ustalony termin odprawy czasowej.

Norma

27. Wprowadzone zostanie postanowienie dotyczące towarów odprawionych czasowo, zezwalające na ich powrotny wywóz przez inny urząd celny niż ten, przez który zostały przywiezione.

Norma

28. Osobom zagranicznym przyznaje się odprawę czasową odnośnie do ich środków transportu przeznaczonych do użytku prywatnego.

Uwaga

Odprawa czasowa może być także przyznana odnośnie do zwierząt oraz pojazdów bez własnego napędu, używanych przez osoby zagraniczne jako środki transportu.

Norma

29. Zwalnia się od cła i podatków przywozowych paliwo przewożone w fabrycznie montowanych zbiornikach środków transportu.

Norma

30. Ułatwienia przyznane odnośnie do środków transportu przeznaczonych do użytku prywatnego stosuje się bez względu na to, czy środki te są własnością osób zagranicznych, czy są przez nie wynajęte lub wypożyczone oraz czy przybyły wraz z podróżnymi, bądź przybyły wcześniej lub później niż oni.

Zalecenia praktyczne

31. Władze celne nie powinny wymagać ani dokumentu celnego, ani też zabezpieczenia w związku z odprawą czasową środków transportu, będących własnością osób zagranicznych i przeznaczonych do użytku osobistego.

Zalecenie praktyczne

32. W przypadkach gdy wymagane są dokumenty celne lub zabezpieczenia związane z odprawą czasową środków transportu, będących własnością osób zagranicznych i przeznaczonych do użytku osobistego, władze celne powinny przyjąć znormalizowane dokumenty międzynarodowe i zabezpieczenia, które przewidziane są, np. w Konwencji celnej w sprawie karnetu ATA dla odprawy czasowej towarów (Bruksela, 6 grudnia 1961), w nowojorskiej Konwencji celnej w sprawie czasowego przywozu prywatnych pojazdów drogowych (4 czerwca 1954) i w Konwencji celnej w sprawie czasowego przywozu do użytku prywatnego samolotów i łodzi (18 maja 1956).

Norma

33. Ogólnie przyjęty okres dla czasowej odprawy środków transportu przeznaczonych do użytku osobistego przez osoby zagraniczne nie będzie krótszy niż sześć miesięcy.

Norma

34. Na wniosek osoby zainteresowanej i z przyczyn uznanych przez władze celne za uzasadnione, te ostatnie przedłużą pierwotnie ustalony okres odprawy czasowej.

Norma

35. Wszelkim częściom zamiennym potrzebnym do naprawy środków transportu przeznaczonych do czasowego użytku osobistego w kraju czasowego przywozu przyznaje się odprawę czasową.

Zalecenie praktyczne

36. Z zastrzeżeniem warunków określonych w ustawodawstwie krajowym, władze celne nie powinny wymagać powrotnego wywozu środków transportu należących do osób zagranicznych, które przeznaczone są do użytku osobistego, lub przedmiotów osobistego użytku, które zostały poważnie uszkodzone lub zniszczone w wypadku, lub na skutek działania siły wyższej.

(b) powracające osoby krajowe

Norma

37. Powracającym osobom krajowym zezwala się na powrotny przywóz, bez ceł i podatków przywozowych, przedmiotów, które zabrali ze sobą przy wyjeździe z kraju i które były dopuszczone do wolnego obrotu przed wywiezieniem z kraju.

Norma

38. Oprócz artykułów konsumpcyjnych, dopuszczonych do przywozu bez ceł i podatków przywozowych w ramach określonych norm ilościowych, powracające osoby krajowe mogą przywieźć bez ceł i podatków przywozowych towary bezwzględnie nie mające charakteru handlowego, których łączna wartość nie przekracza 75 SDR*. Dla osób w wieku poniżej 15 lat lub osób przekraczających granicę wielokrotnie mogą być wprowadzone mniejsze normy.

______

* Początkowa wartość 50 USD została podniesiona do 75 SDR (specjalne prawa ciągnienia) decyzją Rady nr 248 z dnia 27 czerwca 1986 r. (sesje 67/68).

Uwaga

Zwolnienia przewidziane w niniejszej normie mogą być uzależnione od warunku, aby towary te były przeznaczone do użytku osobistego lub spożycia przez podróżnego albo jego rodzinę lub na upominki w kraju oraz aby były przewożone w jego bagażu towarzyszącym, bezpośrednio na podróżnym lub w jego bagażu podręcznym.

Norma

39. Zwalnia się od ceł przywozowych i podatków następujące ilości wyrobów tytoniowych, wina, wyrobów spirytusowych i perfum, przywożone przez powracające osoby krajowe:

(a) 200 sztuk papierosów lub 50 sztuk cygar lub 250 g tytoniu albo wybrany asortyment tych wyrobów o łącznej wadze do 250 g,

(b) 2 litry wina i 1 litr wyrobów spirytusowych,

(c) 1/4 l wody toaletowej i 50 g perfum.

Ulgi przewidziane w stosunku do wyrobów tytoniowych i napojów alkoholowych mogą być jednak ograniczone do osób, które osiągnęły określony wiek. Ulgi te mogą nie być przyznane, lub przyznane tylko w ograniczonym zakresie, osobom często przekraczającym granicę (na przykład osobom mieszkającym w pobliżu granicy, pracownikom mieszkającym w jednym, a pracującym w innym kraju, kierowcom zawodowym i członkom załóg środków transportu międzynarodowego).

Uwaga

Ulgi przewidziane w niniejszej normie mogą być uzależnione od warunku, aby produkty te były przeznaczone do osobistego spożycia przez podróżnego lub jego rodzinę albo na upominki w kraju oraz, aby były przewożone w bagażu towarzyszącym, na podróżnym lub w jego bagażu podręcznym.

40. Formalności celne dotyczące osób wyjeżdżających będą możliwie jak najprostsze, a o ile to możliwe - wyeliminowane.

Uwaga

Formalności celne mogą być niezbędne, na przykład przy ubieganiu się o zwolnienie od opłat i podatków wewnętrznych albo o ich zwrot.

Norma

41. Zezwala się podróżnym na wywóz towarów w celach handlowych, pod warunkiem przestrzegania niezbędnych formalności i po uiszczeniu należnych ceł i podatków wywozowych.

Norma

42. Na wniosek osób krajowych wyjeżdżających z kraju, władze celne podejmą konieczne środki umożliwiające określenie tożsamości niektórych przedmiotów i ułatwiające w ten sposób ich powrotny przywóz.

Uwaga

Podejmowane w związku z tym ogólnie przyjęte środki polegają na odnotowaniu cech identyfikacyjnych, koniecznych dla określenia tożsamości, przez zarejestrowanie opisu tych przedmiotów, znaków lub numerów albo innych cech w sposób trwały z nimi połączonych albo też przez nałożenie identyfikacyjnych znaków celnych lub plomb.

Norma

43. Procedura czasowego wywozu z zastosowaniem dokumentów celnych odnośnie do przedmiotów osobistego użytku i prywatnych środków transportu należących do osób krajowych wyjeżdżających z kraju będzie stosowana tylko w wyjątkowych przypadkach.

Norma

44. Wszelkie zabezpieczenia, złożone przez osobę zagraniczną odnośnie do towarów dopuszczonych na podstawie odprawy czasowej, zwraca się w chwili powrotnego wywozu tych towarów, bez względu na to przez jaki urząd celny następuje ich powrotny wywóz.

Zalecenie praktyczne,

45. Jeżeli zabezpieczenie złożone zostało w gotówce, powinno zostać wprowadzone postanowienie mówiące o zwrocie tego zabezpieczenia w urzędzie, przez który towary są wywożone powrotnie, nawet gdyby towary te nie zostały przywiezione przez ten urząd.

46. Pasażerowie w tranzycie, którzy nie opuszczają strefy tranzytowej, nie podlegają żadnej kontroli celnej.

Uwaga

Postanowienie niniejsze nie wyklucza prowadzenia przez organy celne ogólnego dozoru nad strefami tranzytowymi i podejmowania wszelkich działań koniecznych w przypadku podejrzenia o przestępstwo celne.

47. Władze celne zapewnią, aby wszelkie stosowne informacje dotyczące ułatwień celnych dla podróżnych były łatwo dostępne dla zainteresowanych osób.

Norma

48. Informacje dotyczące zwolnień od ceł i podatków udzielanych podróżnym oraz informacje dotyczące dopełnienia formalności celnych należy udostępnić na wniosek podróżnych przed ich wyjazdem z własnego kraju lub, jeśli to możliwe, w czasie podróży.

Uwagi

1. Informacje takie mogą być udostępnione podróżnym na statkach, w samolotach lub w pociągach międzynarodowych.

2. Informacje te mogą być również udostępniane podróżnym w formie broszury i ogłoszenia w miejscach przyjazdu lub wyjazdu.

Zalecenie praktyczne c

49. Informacje dotyczące ułatwień celnych dla podróżnych powinny być drukowane w języku urzędowym lub w językach zainteresowanego kraju oraz w każdym innym języku uznanym za przydatny.

System dwukanałowy powinien funkcjonować według niżej przedstawionego opisu:

1. System pozwala pasażerom na wybór jednego z dwóch kanałów

(a) jednego (kanału zielonego) dla podróżnych nie mających przy sobie żadnych towarów lub mających tylko towary, które mogą być zwolnione od ceł i podatków przywozowych i które nie podlegają zakazom lub ograniczeniom dotyczącym przywozu i

(b) drugiego (kanału czerwonego) dla pozostałych pasażerów.

2. Każdy kanał będzie wyraźnie i czytelnie oznakowany, tak aby wybór jednego z nich był łatwo zrozumiały dla pasażerów. Podstawowym oznakowaniem wyróżniającym jest:

(a) dla kanału, o którym mowa w punkcie 1 (a) - zielony, regularny ośmiokąt i napis "Nic do oclenia" ("Nothing to declare", "Rien á déclarer");

(b) dla kanału, o którym mowa w punkcie 1 (b) - czerwony kwadrat i napis "Towary do oclenia" ("Goods to declare", "Marchandises á déclarer").

Kanały te powinny być dodatkowo oznakowane napisem "Cło" ("Customs", "Douane")

3. Napisy podane w punkcie 2 będą w języku angielskim i/lub francuskim oraz w innym języku lub językach uznanych za przydatne w danym porcie lotniczym.

4. Pasażerowie muszą być w wystarczającym stopniu poinformowani, aby mogli wybrać odpowiedni kanał. W tym celu ważne jest, aby:

(a) pasażerowie zostali poinformowani o funkcjonowaniu systemu i o rodzajach, i ilościach towarów, które mogą mieć przy sobie, gdy korzystają z kanału zielonego. Można tego dokonać poprzez plakaty lub tablice na lotnisku, albo przy pomocy ulotek dostępnych dla ogółu w porcie lotniczym lub rozprowadzanych przez biura turystyczne, linie lotnicze lub inne zainteresowane instytucje;

(b) dojście do tych kanałów było wyraźnie oznakowane.

5. Kanały będą zlokalizowane za miejscem odbioru bagażu, tak aby przy wyborze właściwego kanału pasażerowie mieli cały swój bagaż przy sobie. Poza tym kanały będą tak usytuowane, aby pasażerowie mogli z nich przejść bezpośrednio do wyjść z portu lotniczego.

6. Odległość między miejscem odbioru bagażu a wejściami do kanałów będzie na tyle wystarczająca, aby pasażerowie mogli zdecydować się, który kanał wybrać i przejść do tego kanału bez powodowania tłoku.

7. Pasażerowie, którzy wybrali kanał zielony, nie będą poddawani jakimkolwiek formalnościom celnym, chyba że zostaną w tym miejscu poddani kontroli wyrywkowej. Przechodząc przez kanał czerwony podróżni spełniają wszystkie formalności wymagane przez władze celne.

System dwukanałowy powinien funkcjonować według niżej przedstawionego opisu

1. System ten pozwala pasażerom, podróżującym swoim samochodem lub bez samochodu, na wybór jednego z dwóch kanałów

(a) jednego (kanału zielonego) dla podróżnych nie mających przy sobie żadnych towarów lub mających tylko towary, które mogą być zwolnione od ceł i podatków przywozowych i które nie podlegają zakazom lub ograniczeniom dotyczącym przywozu i

(b) drugiego (kanału czerwonego) dla pozostałych pasażerów.

2. Każdy kanał będzie wyraźnie i czytelnie oznakowany tak, aby wybór jednego z nich był łatwo zrozumiały dla pasażerów. Podstawowym oznakowaniem wyróżniającym jest:

(a) dla kanału, o którym mowa w punkcie 1 (a) - zielony regularny ośmiokąt i napis "Nic do oclenia" ("Nothing to declare", "Rien á déclarer"),

(b) dla kanału, o którym mowa w punkcie 1 (b) - czerwony kwadrat i napis "Towary do oclenia" ("Goods to declare", "Marchandises á déclarer").

Kanały te powinny być dodatkowo oznakowane napisem "Cło" ("Customs", "Douane").

3. Napisy podane w punkcie 2 będą w języku angielskim i/lub francuskim oraz w innym języku lub językach uznanych za niezbędne.

4. W przypadku pasażerów podróżujących we własnym samochodzie i tam, gdzie dla kierowania pojazdów na właściwe pasy ruchu i dokonania odprawy celnej byłoby to ułatwieniem, kierowca każdego pojazdu może zostać zaopatrzony w czerwoną i zieloną nalepkę, oznaczoną w sposób podany w punkcie 2 (a) lub 2 (b), oraz pouczony, aby przylepić do przedniej szyby samochodu:

(a) nalepkę zieloną, jeżeli sam pojazd i wszelkie znajdujące się w nim towary, łącznie z towarami należącymi do podróżnych tego pojazdu lub przez nich przewożonymi, mogą być dopuszczone bez formalności celnych i nie podlegają zakazom lub ograniczeniom dotyczącym przywozu, i

(b) nalepkę czerwoną w innych przypadkach.

5. Pasażerowie muszą być w wystarczającym stopniu poinformowani, aby mogli wybrać odpowiedni kanał i w zależności od potrzeby czerwoną lub zieloną nalepkę. W tym celu ważne jest, aby:

(a) pasażerowie zostali poinformowani o funkcjonowaniu systemu i o rodzajach, i ilościach towarów, które mogą mieć przy sobie, gdy korzystają z kanału zielonego. Można tego dokonać poprzez plakaty lub tablice w porcie morskim albo przy pomocy ulotek dostępnych dla ogółu w porcie zaokrętowania, na pokładzie statku lub rozprowadzanych przez biura turystyczne, armatorów lub inne zainteresowane instytucje;

(b) tam, gdzie mają być wykorzystane nalepki czerwone i zielone, określone w punkcie 4, kierowca każdego pojazdu powinien zostać w nie zaopatrzony przed przybyciem do portu przeznaczenia,

(c) dojście do tych kanałów było wyraźnie oznakowane.

6. Kanały będą zlokalizowane za miejscem odbioru bagażu, tak aby przy wyborze właściwego kanału pasażerowie mieli cały swój bagaż przy sobie. Poza tym kanały będą usytuowane w takim punkcie, aby przepływ podróżnych do wyjść z portu morskiego był możliwie najbardziej bezpośredni.

7. Odległość między statkiem lub miejscem odbioru bagażu a wejściami do kanałów będzie na tyle wystarczająca, aby pasażerowie mogli zdecydować się, który kanał wybrać i przejść do tego kanału bez powodowania tłoku.

8. Pasażerowie, którzy wybrali kanał zielony nie będą poddawani jakimkolwiek formalnościom celnym, chyba że zostaną w tym miejscu poddani kontroli wyrywkowej. Przechodząc przez kanał czerwony podróżni spełniają wszystkie formalności wymagane przez władze celne.

9. System, który przewiduje korzystanie tylko z jednego pasa ruchu, ale w którym pojazdy z przyklejonymi czerwonymi nalepkami lub pojazdy wybrane do kontroli wyrywkowej są kierowane na przeznaczony do tego celu parking, można uważać za spełniający wymagania systemu dwukanałowego.

1. Podróżni posiadający bagaż zarejestrowany przez władze kolejowe będą mieli możliwość złożenia deklaracji na formularzu załączonym do niniejszego załącznika (albo na formularzu przystosowanym do załączonego, po przeprowadzeniu stosownych uzgodnień), w celu przyspieszenia formalności celnych.

2. Władze celne powiążą istotne zalety ze stosowaniem pisemnej deklaracji, zachęcając tym samym pasażerów do korzystania z tej procedury, która daje pełniejsze zabezpieczenie interesów władz celnych.

3. Władze kolejowe złożą deklarację władzom celnym kraju wywozu i kraju przeznaczenia, o ile jest to wymagane.

4. Deklaracja pisemna będzie stosowana zamiast deklaracji zazwyczaj wymaganej od podróżnych i będzie miała ten sam skutek.

5. W miarę możliwości władze celne odstąpią od rewizji zawartości bagażu objętego deklaracją pisemną.

6. Władze celne będą dążyć do zwolnienia, zaraz po przekroczeniu granicy, możliwie największej ilości zarejestrowanego bagażu, objętego pisemną deklaracją i nie podlegającego rewizji lub innym kontrolom, aby mógł być on natychmiast dostępny dla kolei, w celu wysyłki do miejsca przeznaczenia.

7. Jeżeli bagaż zostanie wybrany przez władze celne do przeprowadzenia rewizji lub innych kontroli, to umożliwi się przeprowadzenie takich rewizji lub innych kontroli w urzędzie celnym położonym najbliżej miejsca przeznaczenia pasażera. Możliwie duża ilość urzędów celnych zostanie w tym celu upoważniona do odprawy zarejestrowanego bagażu.

8. Bagaż będzie zatrzymywany na granicy tylko w wyjątkowych przypadkach, na przykład gdy popełniono wykroczenie lub gdy istnieje poważne podejrzenie o oszustwo.

9. Władze celne zastrzegają sobie prawo do stosowania wszelkich środków kontroli, jakie uważają za konieczne dla zapobieżenia nadużyciom.

10. Dla ułatwienia odbioru bagażu przez podróżnych wzmocniona będzie współpraca władz celnych i kolejowych, w szczególności odnośnie godzin urzędowania, w czasie których bagaż może być odprawiony.

11. Rozważone zostanie powierzenie władzom kolejowym odpowiedzialności za kontrolę prawidłowości stosowania pisemnych deklaracji, zwłaszcza wtedy, gdy bagaż jest odbierany poza godzinami urzędowania urzędu celnego lub gdy na stacji nie ma przedstawicieli organów celnych.