"- litera, dwie cyfry w przedziale od 01 do 99 i litera,

- litera, cyfra w przedziale od 1 do 9 i dwie litery;",

"4) na tablicach zabytkowych - pierwsza litera stanowi wyróżnik województwa, druga lub druga i trzecia litera stanowią wyróżnik powiatu, następne cyfry lub cyfry i litera stanowią wyróżnik pojazdu tworzony kolejno w układzie:

a) dla powiatów z wyróżnikiem jednoliterowym:

- dwie cyfry w przedziale od 01 do 99 i litera,

- trzy cyfry w przedziale od 001 do 999,

b) dla powiatów z wyróżnikiem dwuliterowym:

- cyfra w przedziale od 1 do 9 i litera,

- dwie cyfry w przedziale od 01 do 99,

- litera i cyfra w przedziale od 1 do 9;";

"2.5. Na tablicach wszystkich wzorów, z wyjątkiem tablic dyplomatycznych, umieszcza się symbol Unii Europejskiej składający się z 12 pięcioramiennych gwiazdek barwy żółtej, ułożonych na obwodzie okręgu, i znak "PL" barwy białej, wyróżniający państwo rejestracji pojazdu. Symbol Unii Europejskiej i znak "PL" powinny być umieszczone na niebieskim tle z lewej strony tablicy. Niebieskie tło pod symbolem Unii Europejskiej, symbol oraz znak "PL" powinny być odblaskowe i stanowić trwałą część podłoża foliowego. Niebieskie tło powinno zachodzić na sąsiadujące obrzeże tak, aby nie pozostawał biały lub żółty pasek między niebieskim tłem a czarną lub czerwoną ramką obrzeża. Maksymalna odchyłka wysokości tła w tablicach dwurzędowych wynosi od -1 mm do +2 mm, a maksymalna odchyłka szerokości dla wszystkich tablic wynosi od -1 mm do +2 mm. Wymiary oraz położenie symbolu Unii Europejskiej, znaku "PL" i niebieskiego tła powinny być zgodne z rysunkiem 10a. Maksymalna odchyłka położenia symbolu Unii Europejskiej i znaku "PL" wynosi ±1 mm. Kształt liter w znaku "PL" wynika z czterokrotnego zmniejszenia wzorów liter do tablic samochodowych określonych na rysunku 6. Wysokość liter w znaku "PL" powinna wynosić 20 mm, a maksymalna odchyłka wysokości +1 mm. Grubość kreski liter w znaku "PL" powinna wynosić 4 mm, a jej maksymalna odchyłka +0,5 mm. Maksymalna odchyłka wielkości odległości pomiędzy dwoma przeciwległymi, skrajnymi punktami ramion gwiazdy w symbolu Unii Europejskiej wynosi +0,5 mm. Niebieska barwa tła i żółta barwa gwiazdek powinny mieścić się w polach barwowych określonych w pkt 2.19. Dopuszczalne jest występowanie obramowania konturu gwiazdek kreską innej barwy, powstałej z nakładania się żółtej barwy gwiazdek z niebieską barwą podłoża. Nakładanie to wynika z dopuszczalnych tolerancji wymiarowych wykonania gwiazdek. Dopuszcza się ocenę barwy gwiazdek na podstawie obserwacji wzrokowej.",

"4.11. Sprawdzenie odporności na uderzenie. Do badań tablicę należy umieścić na dwóch podporach, o zmiennym rozstawie, przymocowanych do metalowej podstawy.

Podpory o krawędziach zaokrąglonych promieniem równym 5 mm powinny mieć długość wynoszącą 250 mm i wysokość wynoszącą 45 mm. Badania tablic przeprowadza się, opierając je tak, aby krótsze boki wystawały symetrycznie poza podpory. Rozstawienie podpór powinno wynosić:

- dla tablic samochodowych jedno- i dwurzędowych - 268 mm,

- dla tablic motocyklowych - 170 mm,

- dla tablic motorowerowych - 120 mm.

Należy przeprowadzić dwie próby: pierwszą w temperaturze 20 °C ± 3 °C, drugą po dwugodzinnym przetrzymywaniu tablicy w temperaturze -20 °C ± 1 °C, w położeniu poziomym, stroną czołową do góry. Zetknięcie się kuli z powierzchnią tablicy w obu próbach powinno nastąpić w różnych miejscach, lecz w pobliżu jej środka.

W pierwszej próbie kula powinna uderzyć w znak tablicy. Do drugiej próby tablicę przenosi się na stanowisko badawcze w szczelnym, oziębionym opakowaniu. Próba powinna zostać przeprowadzona w ciągu 1 minuty od chwili wyjęcia tablicy z opakowania. Dopuszcza się użycie kuli stalowej o innej masie i upadku jej z innej wysokości pod warunkiem zachowania tej samej energii; masa kuli nie może być jednak większa niż 1.000 g i mniejsza niż 400 g. Próby należy przeprowadzać tak, aby kula uderzała w tablice jednokrotnie (bez odbić).",

"Tablice należy poddać badaniom w następujących substancjach:

a) 10 % roztworze w wodzie pitnej popularnego środka do mycia nadwozi - w ciągu 8 godzin,

b) paliwie wzorcowym (70 % heptan-n, 30 % toluen) - tablice moczyć 1 minutę.",

"Sprawdzenie odporności na działanie mgły solnej należy wykonać, poddając badaną tablicę w temperaturze +35 °C ciągłemu działaniu mgły solnej w czasie 250 godzin. Mgła solna powinna być wytwarzana przez rozpylanie 5 % (m/m) wodnego roztworu chlorku sodu. Tablice do badań powinny być nacięte do podłoża wzdłuż przekątnych (krzyżowo).",

"4.17. Sprawdzeniu odporności na ścieranie powinny być poddane powłoki wytłoczonych znaków i ramki obrzeża oraz powierzchnia czołowa tablic (tło). W przypadku nieodblaskowej powłoki znaków należy określić jej odporność na całkowite przetarcie, natomiast w przypadku folii odblaskowej należy określić spadek jej właściwości odblaskowych na skutek ścierania zewnętrznej warstwy folii. W obu próbach należy zastosować metodę oznaczenia odporności na ścieranie za pomocą swobodnie spadającego materiału ściernego.

Badania nieodblaskowych powłok znaków wykonuje się na tablicach za pomocą elektrokorundu szlachetnego o średnicy ziarna 0,6÷0,7 mm. Materiał ścierny powinien być sypany na powłokę nieodblaskową dowolnego znaku tablicy przez pionowo ustawioną, gładką wewnątrz rurę o długości 1 m i średnicy wewnętrznej 19 mm. Badana tablica powinna być pochylona pod kątem 45° względem płaszczyzny otworu wylotowego rury. Usytuowanie tablicy względem wylotu rury powinno zapewniać powstawanie przetarcia w środkowej części powierzchni narażanego znaku, a nie na jego krawędziach lub poza nim. Powłoki nieodblaskowe znaków numeru rejestracyjnego i obrzeża tablicy, po wysypaniu 5 kg materiału ściernego, nie mogą wykazywać przetarcia większego niż elipsa o dłuższej osi mającej wymiar 3,7 mm.

Badania powierzchni odblaskowych wykonuje się na próbkach o wymiarach 10x10 cm za pomocą piasku kwarcowego o średnicy ziarna 0,1÷0,2 mm. Materiał ścierny powinien być sypany przez gładką wewnątrz, pionową rurę o długości 1 m i wymiarach wewnętrznych 80x110 mm. Badana próbka powinna być pochylona pod kątem 45° względem płaszczyzny otworu wylotowego rury. Środek powierzchni próbki powinien znajdować się w osi rury, a górna krawędź próbki powinna przylegać do krótszego boku otworu wylotowego rury na całej jego długości. Na próbkę należy wysypać równomiernie 10 kg materiału ściernego. Po oczyszczeniu należy sprawdzić powierzchniowy współczynnik odblasku, przy kącie obserwacji 20' i kącie oświetlenia 5°. Po próbie spadek powierzchniowego współczynnika odblasku nie powinien przekraczać 30 % wartości przed próbą.".