Newsletter
 
 
united kingdom
ukraine
poland
Prawo.pl
  1. Akty Prawne
  2. Dziennik Ustaw
  3. Dz.U.2010.216.1423

Wymagania techniczne i wyposażenie statków żeglugi śródlądowej oraz upoważnianie podmiotów do wykonywania przeglądów technicznych statków.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA INFRASTRUKTURY1)
z dnia 5 listopada 2010 r.
w sprawie wymagań technicznych i wyposażenia statków żeglugi śródlądowej oraz upoważniania podmiotów do wykonywania przeglądów technicznych statków

Na podstawie art. 34j ust. 5 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857, z późn. zm.2)) zarządza się, co następuje:
§  1.
Rozporządzenie określa:
1)
wymagania w zakresie budowy statku, jego stałych urządzeń, wyposażenia i właściwości manewrowych oraz dotyczące ochrony wód, powietrza lub ochrony przed hałasem;
2)
sposób upoważniania podmiotów do wykonywania przeglądów technicznych statków.
§  2.
Wyposażenie statków żeglugi śródlądowej uprawiających żeglugę na wodach administrowanych przez dyrektora urzędu morskiego określają odrębne przepisy.
§  3.
Statek spełnia wymagania techniczne stanu bezpieczeństwa, jeżeli odpowiada wymaganiom określonym w rozporządzeniu oraz w przepisach technicznych podmiotów upoważnionych do wykonywania przeglądów technicznych statków, zwanych dalej "upoważnionymi podmiotami", w zakresie:
1)
konstrukcji kadłuba;
2)
urządzeń sterowych;
3)
urządzeń kotwicznych;
4)
urządzeń cumowniczych, holowniczych i sczepiających;
5)
stateczności, niezatapialności i wolnej burty;
6)
urządzeń maszynowych;
7)
wałów napędowych i pędników;
8)
zbiorników ciśnieniowych;
9)
instalacji rurociągów;
10)
urządzeń elektrycznych i automatyzacji;
11)
ochrony przeciwpożarowej;
12)
urządzeń przeładunkowych i dźwigowych;
13)
urządzeń zapobiegających zanieczyszczaniu środowiska i emisji hałasu;
14)
właściwości manewrowych statku.
§  4.
1.
Wyposażenie ruchome statku, a w szczególności środki sygnałowe, środki oświetleniowe, środki ratunkowe i środki łączności, powinno spełniać wymagania przepisów technicznych upoważnionych podmiotów odpowiednich norm krajowych lub międzynarodowych.
2.
Na statku powinny znajdować się dokumenty potwierdzające spełnienie przez wyposażenie ruchome wymagań, o których mowa w ust. 1.
3.
Wyposażenie ruchome powinno być właściwie rozmieszczone i utrzymywane we właściwym stanie technicznym.
§  5.
Liczba, rodzaj i rozmieszczenie środków sygnałowych, o których mowa w § 4 ust. 1, określają przepisy wydane na podstawie art. 46 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej.
§  6.
1.
Statek, z wyjątkiem statku na stałe zacumowanego do nabrzeża, powinien być wyposażony w pasy lub kamizelki ratunkowe w liczbie odpowiadającej liczbie osób znajdujących się na statku oraz w koła ratunkowe.
2.
Statek pasażerski powinien być wyposażony dodatkowo w pasy lub kamizelki ratunkowe dla dzieci, w liczbie odpowiadającej 10 % maksymalnej liczby pasażerów.
3.
Na wodach administrowanych przez dyrektora urzędu morskiego statki uprawiające żeglugę w porze nocnej powinny być wyposażone w pasy i kamizelki ratunkowe zaopatrzone w niegasnące pod wodą światło zasilane baterią.
§  7.
1.
Co najmniej połowa wymaganych kół ratunkowych powinna być wyposażona w nietonącą linkę o średnicy 8-11 mm i długości 30 m.
2.
Na statku pasażerskim uprawiającym żeglugę w porze nocnej połowa wymaganych kół ratunkowych, a na pozostałych statkach co najmniej 1 koło powinny być wyposażone w pławkę świetlną zasilaną baterią i niegasnącą w wodzie.
3.
Szczegółowe wymagania dotyczące wyposażenia statku w koła ratunkowe określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§  8.
1.
Statek powinien być wyposażony w łodzie ratunkowe lub towarzyszące, tratwy ratunkowe lub pływaki ratunkowe, zwane dalej "zbiorowymi środkami ratunkowymi", o nośności odpowiadającej liczbie osób znajdujących się na statku.
2.
Wymóg wyposażenia w środki, o których mowa w ust. 1, nie dotyczy:
1)
małych statków o napędzie mechanicznym, z wyjątkiem małych statków o napędzie mechanicznym o długości powyżej 12 m, uprawiających żeglugę na wodach administrowanych przez dyrektora urzędu morskiego;
2)
statków niezatapialnych z wypełnionymi komorami wypornościowymi;
3)
statków na stałe zacumowanych do nabrzeża;
4)
statków uprawiających żeglugę wyłącznie po kanałach;
5)
statków przeznaczonych wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji.
3.
Rozmieszczenie zbiorowych środków ratunkowych powinno zapewniać ich bezpieczne i szybkie użycie w każdych warunkach eksploatacji. Zakryte miejsca ich składowania muszą być wyraźnie oznaczone.
4.
Szczegółowe wymagania dotyczące wyposażenia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§  9.
1.
Koła ratunkowe, pasy ratunkowe i kamizelki ratunkowe spełniają wymagania bezpieczeństwa, jeżeli posiadają ważne atesty.
2.
Koła ratunkowe, pasy ratunkowe i kamizelki ratunkowe po naprawie podlegają przeglądowi technicznemu dokonanemu przez upoważniony podmiot.
§  10.
Pneumatyczne tratwy ratunkowe spełniają wymagania bezpieczeństwa, jeżeli posiadają ważne dokumenty, potwierdzające dokonanie przeglądu technicznego, wydane przez stację badań uznaną przez dyrektora urzędu morskiego.
§  11.
Wymagania, o których mowa w § 6-10, stosuje się do statków obsadzonych załogą.
§  12.
1.
Statek powinien być wyposażony w odpowiednie gaśnice w liczbie określonej w zależności od jego wielkości, przeznaczenia, mocy urządzeń napędowych i wyposażenia stwarzającego zagrożenie pożarowe.
2.
Pchacz, holownik, lodołamacz oraz inny statek o długości większej niż 20 m powinien być wyposażony w przenośne gaśnice proszkowe o wielkości napełnienia 6 kg przeznaczone do gaszenia pożarów grup A, B i C oraz do gaszenia pożarów urządzeń elektrycznych do 1 000 V. Gaśnice powinny być rozmieszczone po jednej w każdym z następujących miejsc:
1)
w sterówce;
2)
w pobliżu każdego wejścia z pokładu do pomieszczeń mieszkalnych;
3)
w pobliżu każdego wejścia do pomieszczeń roboczych, niedostępnych bezpośrednio z pomieszczeń mieszkalnych, w których zainstalowane są urządzenia grzewcze, kuchenne lub chłodnicze zasilane paliwem stałym, płynnym lub gazem płynnym;
4)
przy każdym wejściu do maszynowni i kotłowni;
5)
w siłowni, w odpowiednim miejscu poniżej pokładu głównego, gdy moc silników napędowych jest większa niż 100 kW. Gaśnice muszą być tak rozmieszczone, aby znajdowały się w odległości nie większej niż 10 m od każdego punktu pomieszczenia.
3.
Dopuszcza się stosowanie gaśnic wodnych lub pianowych, jeśli dostosowane są one do klasy pożarowej, która jest najbardziej prawdopodobna w przypadku pożaru w pomieszczeniu, w którym się znajdują.
4.
Statek pasażerski oprócz gaśnic przenośnych, o których mowa w ust. 2, należy wyposażyć dodatkowo w następujące gaśnice przenośne:
1)
jedną gaśnicę na każde 120 m2 powierzchni brutto stropów w pomieszczeniach pasażerskich;
2)
jedną gaśnicę na każdą rozpoczętą grupę 10 kabin;
3)
jedną gaśnicę w każdej kuchni i w pobliżu każdego pomieszczenia, w którym przechowuje lub użytkuje się płyny łatwopalne. W kuchniach należy zapewnić środki gaśnicze odpowiednie do gaszenia pożarów tłuszczu.
5.
Gaśnice, o których mowa w ust. 3 i 4, muszą być zainstalowane i rozmieszczone na statku w taki sposób, aby w przypadku wystąpienia pożaru w jakimkolwiek miejscu i czasie były natychmiastowo dostępne.
6.
Kuchnie, salony fryzjerskie lub perfumerie muszą być również wyposażone w koc gaśniczy w sposób umożliwiający natychmiastowe użycie.
7.
Statek o długości równej lub mniejszej niż 20 m, inny niż pchacz, holownik i lodołamacz, powinien być wyposażony w gaśnice proszkowe o wielkości napełniania 2 kg. Minimalna liczba gaśnic jest zależna od długości statku i wynosi:
1)
do 10 m - (1 + s) gaśnic,
2)
powyżej 10 m do 15 m - (2 + s) gaśnic,
3)
powyżej 15 m do 20 m - (3 + s) gaśnic,

przy czym "s" oznacza liczbę dodatkowych gaśnic w zależności od mocy silników napędowych i wynosi: jedna gaśnica dla silników o mocy 50-100 kW oraz dodatkowo jedna gaśnica powyżej 100 kW.

8.
Dodatkowe gaśnice, o których mowa w ust. 7, powinny być równomiernie rozmieszczone w miejscach widocznych i łatwo dostępnych.
9.
Gaśnice powinny być tak rozmieszczone, aby znajdowały się przy każdej zejściówce oraz, w miarę możliwości, w odległości nie większej niż 1 m od stanowiska sternika i 2 m od kuchenki.
10.
Na statku dopuszcza się stosowanie innej niż określona w ust. 7 liczby gaśnic, jeżeli przy zastosowanej wielkości napełnienia nieprzekraczającej 6 kg zachowana jest ta sama skuteczność gaśnicza.
11.
Rodzaj gaśnic powinien być dostosowany do źródła zagrożenia pożarowego, występującego w danym miejscu na statku. Gaśnice przenośne z CO2 jako środkiem gaśniczym mogą być stosowane tylko do gaszenia pożaru w kuchni i pożarów instalacji elektrycznych, przy czym wielkość napełnienia tych gaśnic może wynosić co najwyżej 1 kg na 15 m3 objętości pomieszczenia, w którym są dostępne i używane.
§  13.
Wymagań, o których mowa w § 12, nie stosuje się do statków przeznaczonych wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji:
1)
o długości kadłuba nieprzekraczającej 3,5 m;
2)
bez napędu mechanicznego.
§  14.
Na statku, z wyjątkiem statku przeznaczonego wyłącznie do uprawiania sportu i rekreacji, powinno znajdować się oprócz gaśnic, o których mowa w § 12 ust. 2, następujące wyposażenie gaśnicze:
1)
wiadro metalowe o pojemności około 10 l z linką - na pokładzie - 1 szt.;
2)
koc gaśniczy:
a)
w siłowni, w której przebywa stale załoga - 1 szt.,
b)
w kuchni - 1 szt.;
3)
łom i topór - na statku o długości powyżej 15 m, przy wejściu do zamykanych pomieszczeń mieszkalnych - 1 kpl.;
4)
toporek strażacki - na statku o długości do 15 m, przy wejściu do pomieszczeń mieszkalnych - 1 szt.;
5)
rękawice ognioochronne - w maszynowni i sterówce.
§  15.
1.
Statek nowo budowany o długości 20 m i większej powinien posiadać systemy gaśnicze zainstalowane na stałe w pomieszczeniach dla załogi, sterówkach, pomieszczeniach dla pasażerów, maszynowniach, kotłowniach i pompowniach.
2.
Do ochrony pomieszczeń dla załogi, sterówki i pomieszczeń dla pasażerów jako na stałe zainstalowane systemy gaśnicze mogą służyć tylko specjalne automatyczne ciśnieniowe instalacje tryskaczowe. Systemy te muszą zraszać powierzchnię największego chronionego pomieszczenia z szybkością 5 l/m2 na minutę.
3.
Do ochrony pomieszczeń, takich jak maszynownia, kotłownia i pompownia, w urządzeniach przeciwpożarowych zainstalowanych na stałe można stosować następujące środki gaśnicze:
1)
CO2 (dwutlenek węgla);
2)
HFC 227ea (heptafluoropropan);
3)
IG-541 (52 % azotu, 40 % argonu, 8 % dwutlenku węgla).
4.
Pomieszczenia chronione muszą być wyposażone w możliwość odciągania środków gaśniczych i gazów powstających w trakcie spalania. Urządzenia temu służące muszą być obsługiwane ze stanowiska spoza pomieszczenia chronionego i w przypadku pożaru tego pomieszczenia nie mogą stać się niedostępne. W przypadku urządzeń odsysających, zamontowanych na stałe, ich włączenie podczas gaszenia pożaru musi być uniemożliwione.
5.
Chronione pomieszczenia są monitorowane za pomocą działającej pożarniczej sieci sygnalizacyjnej. Alarm musi być obserwowany w sterówce, pomieszczeniach dla załogi i pomieszczeniach chronionych.
6.
Systemy gaśnicze zainstalowane na stałe muszą posiadać dźwiękowy i optyczny system ostrzegawczy. System ostrzegawczy włącza się automatycznie natychmiast po uruchomieniu systemu gaśniczego. Sygnał ostrzegawczy musi zabrzmieć wystarczająco długo przed uwolnieniem środka gaśniczego i nie może istnieć możliwość jego wyłączenia.
7.
Statek pasażerski należy wyposażyć w instalację hydrantową posiadającą:
1)
dwie silnikowe pompy gaśnicze o wystarczającej wydajności, z których jedna jest zainstalowana na stałe;
2)
instalacje wody gaśniczej z wystarczającą liczbą hydrantów z zamocowanymi na stałe wężami gaśniczymi o długości co najmniej 20 m wyposażonymi w prądownice umożliwiające wytwarzanie strumienia rozpylonego lub zwartego oraz odcięcie strumienia;
3)
instalacje hydrantowe, które należy tak zaprojektować, aby którykolwiek z punktów na statku był w zasięgu co najmniej dwóch hydrantów usytuowanych w różnych miejscach, każdy z pojedynczym wężem o długości nieprzekraczającej 20 m;
4)
ciśnienie w hydrantach o wartości co najmniej 300 kPa;
5)
na wszystkich pokładach osiągalny strumień wody o długości co najmniej 6 m;
6)
dwie pompy pożarowe zainstalowane w oddzielnych pomieszczeniach przed grodzią rufową i pracujące niezależnie od siebie, z których każda z osobna umożliwia utrzymanie niezbędnego ciśnienia hydrantów i niezbędną długość strumienia wody na wszystkich pokładach.
8.
Statek o długości powyżej 20 m z pomieszczeniami pod pokładem głównym, w których mogą przebywać na stałe członkowie załogi albo pasażerowie, uprawiający żeglugę na wodach administrowanych przez dyrektora urzędu morskiego powinien być wyposażony w dwa aparaty oddechowe wyposażone w maski na całą twarz, dwa zestawy sprzętu zawierające ubranie ochronne, kask, buty, rękawice, toporek, łom, latarkę i linkę asekuracyjną oraz cztery kaptury ucieczkowe.
9.
Zbiornikowiec nieposiadający stałej pokładowej gaśniczej instalacji pianowej, uprawiający żeglugę na wodach administrowanych przez dyrektora urzędu morskiego powinien być wyposażony w zestaw pianowy.
§  16.
1.
Pchacz, holownik, statek pasażerski oraz inny statek o napędzie mechanicznym o długości 20 m i większej powinien być wyposażony w stacjonarny radiotelefon VHF przeznaczony do łączności w relacji statek - statek i statek - brzeg, spełniający międzynarodowe wymagania zgodnie z przeznaczeniem i posiadający pozwolenie radiowe wydane przez organ właściwy do spraw komunikacji elektronicznej. Statek uprawiający żeglugę międzynarodową powinien być wyposażony w dwa takie radiotelefony.
2.
Statek pasażerski, na którym nie jest możliwa bezpośrednia łączność pomiędzy sterówką a pomieszczeniami załogi, pomieszczeniami służbowymi, dziobową i rufową częścią statku oraz miejscami dostępnymi dla pasażerów, powinien być wyposażony w rozgłośnię manewrową.
3.
Statek pasażerski o długości 40 m i większej, przeznaczony do przewozu powyżej 75 pasażerów, powinien być wyposażony w głośniki rozgłośni manewrowej zainstalowane w miejscach dostępnych dla wszystkich pasażerów.
§  17.
1.
Statek, z wyjątkiem statku przeznaczonego wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji, powinien być wyposażony w następujący sprzęt nawigacyjny:
1)
na pchaczu, holowniku lub innym statku o długości 20 m i większej - zapasowe światła do sygnalizacji nocnej na postoju, z niezależnym zasilaniem;
2)
lornetkę - minimum 7 x 50;
3)
megafon lub tubę głosową.
2.
Statek uprawiający żeglugę na wodach administrowanych przez dyrektora urzędu morskiego powinien być wyposażony w kompas magnetyczny z aktualną tabelą dewiacji.
3.
Statek, w tym pchacz i holownik uprawiający żeglugę na wodach administrowanych przez dyrektora urzędu morskiego, statek pasażerski, statek przewożący materiały niebezpieczne powinien być wyposażony w radar, a statek i zestaw o pojemności brutto poniżej 200 - ponadto w reflektor radarowy.
4.
Statek uprawiający żeglugę na wodach administrowanych przez dyrektora urzędu morskiego powinien być wyposażony w mapy, locje, spisy świateł i przepisy portowe lub wyciągi z tych pomocy nawigacyjnych dotyczące akwenu, na którym ma być uprawiana żegluga.
§  18.
Statek, z zastrzeżeniem § 19, powinien być wyposażony w następujący sprzęt pokładowy:
1)
kładka z relingiem, o szerokości nie mniejszej niż 0,6 m i długości nie mniejszej niż 4,0 m - na statku o długości 20 m i większej; dla mniejszych statków dopuszcza się krótszą kładkę;
2)
tyczka do sondowania lub sonda ręczna, lub inny odpowiedni przyrząd do pomiaru głębokości;
3)
odbijacze w liczbie odpowiedniej do rodzaju i wymiarów statku;
4)
bosak;
5)
latarka wodoszczelna;
6)
rzutka do podawania lin;
7)
apteczka pierwszej pomocy;
8)
plansza zawierająca treść opisową i graficzną na temat reanimacji i ratowania tonącego umieszczona w ogólnodostępnym i widocznym miejscu;
9)
plaster awaryjny oraz inne wyposażenie do zatrzymania przecieku w zależności od rodzaju i kadłuba statku - dotyczy pchacza, holownika i innego statku o długości kadłuba 20 m i większej;
10)
trap burtowy lub drabinka burtowa - dotyczy statku o wolnej burcie większej niż 1,5 m przy minimalnym zanurzeniu.
§  19.
1.
Statek przeznaczony wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji powinien być wyposażony w następujący sprzęt pokładowy:
1)
odbijacze w liczbie odpowiedniej do rodzaju i wymiarów statku;
2)
bosak;
3)
apteczka pierwszej pomocy.
2.
Wymagań, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do statków przeznaczonych wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji o długości kadłuba nieprzekraczającej 3,5 m.
3.
Skuter wodny powinien być wyposażony w zrywkę umożliwiającą awaryjne wyłączenie silnika.
§  20.
1.
Na statkach pasażerskich powinna zostać sporządzona instrukcja bezpieczeństwa, określająca zadania załogi w przypadku zaistnienia:
1)
awarii,
2)
pożaru na pokładzie,
3)
ewakuacji pasażerów,
4)
alarmu "człowiek za burtą"

- przy uwzględnieniu szczególnych środków bezpieczeństwa dla osób z dysfunkcją narządu ruchu.

2.
Instrukcja bezpieczeństwa powinna zawierać plan obrony statku, na którym wyraźnie i w sposób przejrzysty pokazane są:
1)
sprzęt ratunkowy i łodzie towarzyszące;
2)
drzwi wodoszczelne poniżej pokładu grodziowego oraz zamknięcia innych podobnych otworów w grodziach wodoszczelnych, ze wskazaniem miejsca ich sterowania;
3)
drzwi i klapy przeciwpożarowe;
4)
instalacja alarmowa;
5)
instalacja alarmowa przeciwpożarowa;
6)
instalacje gaśnicze i gaśnice;
7)
drogi ewakuacji, wyjścia awaryjne, miejsca zbiórki i ewakuacji;
8)
awaryjne źródła energii elektrycznej;
9)
urządzenia do obsługi i kontroli instalacji wentylacyjnej;
10)
przyłącza do zasilania z lądu;
11)
urządzenia odcinające dopływ paliwa;
12)
instalacje gazu płynnego;
13)
instalacje głośnikowe;
14)
urządzenia radiotelefoniczne;
15)
obszary przewidziane do użytkowania przez osoby z dysfunkcją narządu ruchu;
16)
zestawy pierwszej pomocy;
17)
inny sprzęt bezpieczeństwa.
3.
Instrukcja bezpieczeństwa i plan obrony statku powinny być zatwierdzone przez dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej oraz umieszczone w dobrze widocznym miejscu na każdym pokładzie.
4.
Na statkach pasażerskich powinien być wywieszony w ogólnie dostępnym miejscu plan dróg ewakuacji dla pasażerów. Plan ten może być wspólnym dokumentem z planem obrony statku.
5.
W każdej kabinie pasażerskiej powinny znajdować się informacje o zachowaniu się pasażerów w przypadku alarmu, pożaru, awarii statku lub ewakuacji, jak również informacje o usytuowaniu środków ratunkowych.
6.
Na statku uprawiającym żeglugę międzynarodową informacje, o których mowa w ust. 4 i 5, powinny być dostępne również w języku angielskim i niemieckim.
§  21.
1.
Podmiot ubiegający się o upoważnienie składa do właściwego dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej wniosek o upoważnienie do wykonywania przeglądów technicznych statków.
2.
Do wniosku o upoważnienie do wykonywania przeglądów technicznych statków dołącza się:
1)
wykaz kadry wykonującej przeglądy techniczne statków;
2)
przepisy techniczne w zakresie, w jakim podmiot ubiega się o upoważnienie;
3)
informację na temat procedur lub systemów jakości stosowanych do wykonania przeglądów technicznych statków;
4)
odpis z Krajowego Rejestru Sądowego albo z innego rejestru właściwego dla formy organizacyjnej podmiotu ubiegającego się o upoważnienie;
5)
numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile wnioskodawca taki posiada;
6)
numer identyfikacji REGON, o ile wnioskodawca taki posiada.
§  22.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.3)
______

1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 216, poz. 1594).

2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 123, poz. 846 i Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 171, poz. 1057, z 2009 r. Nr 98, poz. 818 oraz z 2010 r. Nr 127, poz. 857 i Nr 182, poz. 1228.

3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 14 marca 2003 r. w sprawie wymagań technicznych i wyposażenia statków żeglugi śródlądowej (Dz. U. Nr 88, poz. 810 i Nr 108, poz. 1015).

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr  1

 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DOTYCZĄCE WYPOSAŻENIA STATKU W KOŁA RATUNKOWE

Tabela I. Wyposażenie małych statków
Rodzaj małego statku Rejon żeglugi*) Liczba kół ratunkowych
o napędzie mechanicznym

o długości do 12 metrów

 rejon 1 1 koło na każde 2 osoby
o napędzie mechanicznym

o długości powyżej 12 metrów

 rejon 1 minimum 2 koła na każdej burcie
o napędzie mechanicznym

o długości od 4 do 12 metrów

 rejony 2-4 1 koło
o napędzie mechanicznym

o długości powyżej 12 metrów

 rejony 2-4 2 koła
bez napędu rejony 1-4 1 koło

UWAGA: Wymagań nie stosuje się do małych statków, których budowa i konstrukcja nie pozwala na umieszczenie koła ratunkowego.

Tabela II. Wyposażenie statków bez napędu

Rejony żeglugi*) 1-4 2 koła

Tabela III. Wyposażenie statków pasażerskich

Długość statku [m] Maksymalna liczba pasażerów Minimalna liczba kół ratunkowych na każdej burcie
do 15 do 36 2
powyżej 15 do 24 do 200 3
powyżej 24 do 35 201-300 4
powyżej 35 do 50 301-600 6
powyżej 50 601-900 8
901-1200 10
powyżej 1200 12

UWAGA: Przy ustalaniu wymaganej liczby kół należy przyjąć większą wartość wynikającą odpowiednio z kolumny pierwszej lub drugiej.

Tabela IV. Wyposażenie statków innych niż określone w tabelach I-III

Długość statku [m] Minimalna liczba kół ratunkowych na każdej burcie
do 50 2
powyżej 50 3

*) Rejony żeglugi:

rejon 1 - obejmujący wody, na których może występować fala o wysokości do 2 m; do tego rejonu zalicza się część Zatoki Pomorskiej na południe od linii prostej łączącej cypel Nord Perd na wyspie Rugia z latarnią morską Niechorze oraz część Zatoki Gdańskiej na południe od linii prostej łączącej latarnię morską Hel z pławą podejściową do portu Bałtijsk;

rejon 2 - obejmujący wody, na których może występować fala o wysokości do 1,2 m; do tego rejonu zalicza się Zalew Szczeciński, Zalew Kamieński, Zalew Wiślany, Zatokę Pucką, Zbiornik Włocławski oraz jeziora Śniardwy, Niegocin i Mamry;

rejon 3 - obejmujący wody, na których może występować fala o wysokości do 0,6 m; do tego rejonu zalicza się niewymienione w rejonie 1 lub 2 rzeki, kanały i jeziora, uznane na mocy odrębnych przepisów za śródlądowe drogi wodne, oraz polskie porty morskie;

rejon 4 - obejmujący wody śródlądowe, nieuznane na mocy odrębnych przepisów za śródlądowe drogi wodne.

ZAŁĄCZNIK Nr  2

 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DOTYCZĄCE WYPOSAŻENIA STATKU W ZBIOROWE ŚRODKI RATUNKOWE

Tabela 1. Nośność zbiorowych środków ratunkowych
Lp. Rodzaj statku Rejon żeglugi*) Rodzaj zbiorowych środków ratunkowych Nośność zbiorowych środków ratunkowych
1 wszystkie statki rejon 1 łodzie lub tratwy ratunkowe1) odpowiadająca liczbie osób znajdujących się na statku

1) Wyposażenie łodzi i tratw ratunkowych powinno być zgodne z przepisami wydanymi przez dyrektora urzędu morskiego.

Tabela 2. Wyposażenie zbiorowych środków ratunkowych

Lp. Rodzaj statku Rejon żeglugi*) Rodzaj zbiorowych środków ratunkowych Wyposażenie zbiorowych środków ratunkowych
1 statki do przewozu towarów o nośności większej niż 150 t rejony 2-4 łodzie ratunkowe lub towarzyszące 2 wiosła, cuma, czerpak, bosak i koło ratunkowe
2 pchacze i holowniki o wyporności większej niż 150 t rejony 2-4 łodzie ratunkowe lub towarzyszące 2 wiosła, cuma, czerpak, bosak i koło ratunkowe
3 urządzenia pływające, w tym w szczególności pływające żurawie i pogłębiarki rejony 2-4 łodzie ratunkowe lub towarzyszące 2 wiosła, cuma, czerpak, bosak i koło ratunkowe
4 promy na uwięzi rejony 2-4 łodzie ratunkowe lub towarzyszące 2 wiosła, cuma, czerpak, bosak i koło ratunkowe
5 statki pasażerskie przeznaczone do przewozu nie mniej niż 250 pasażerów lub posiadające więcej niż 50 miejsc sypialnych dla pasażerów rejony 2-4 łodzie ratunkowe lub towarzyszące 2 wiosła, cuma, czerpak, bosak i koło ratunkowe
6 statek towarowy o nośności większej niż 150 t rejon 1 łodzie ratunkowe lub towarzyszące o napędzie mechanicznym -
7 pchacz i holownik o wyporności większej niż 150 t rejon 1 łodzie ratunkowe lub towarzyszące o napędzie mechanicznym -
8 urządzenie pływające oraz statek pasażerski o długości powyżej 12 m rejon 1 łodzie ratunkowe lub towarzyszące o napędzie mechanicznym -

Tabela 3. Zasady używania pływaków ratunkowych jako zbiorowych środków ratunkowych

Lp. Termin Rejon żeglugi*) Nośność
1 w okresie od dnia 1 maja do dnia 31 października rejon 1-3 wody administrowane przez dyrektora urzędu morskiego nośność odpowiadająca liczbie osób określonej w dokumencie bezpieczeństwa statku
2 poza okresem określonym w lp. 1 nośność odpowiadająca liczbie osób, która może być umieszczona na pływaku

UWAGA: Łodzie towarzyszące holowane za statkiem bez napędu mechanicznego powinny spełniać wymagania przewidziane dla łodzi ratunkowych.

Łodzie towarzyszące i ratunkowe, sztywne tratwy ratunkowe, pływaki ratunkowe i urządzenia do ich wodowania znajdujące się na statku podlegają przeglądom dokonywanym przez upoważnione podmioty nie rzadziej niż co 5 lat.

*) Rejony żeglugi:

rejon 1 - obejmujący wody, na których może występować fala o wysokości do 2 m; do tego rejonu zalicza się część Zatoki Pomorskiej na południe od linii prostej łączącej cypel Nord Perd na wyspie Rugia z latarnią morską Niechorze oraz część Zatoki Gdańskiej na południe od linii prostej łączącej latarnię morską Hel z pławą podejściową do portu Bałtijsk;

rejon 2 - obejmujący wody, na których może występować fala o wysokości do 1,2 m; do tego rejonu zalicza się Zalew Szczeciński, Zalew Kamieński, Zalew Wiślany, Zatokę Pucką, Zbiornik Włocławski oraz jeziora Śniardwy, Niegocin i Mamry;

rejon 3 - obejmujący wody, na których może występować fala o wysokości do 0,6 m; do tego rejonu zalicza się niewymienione w rejonie 1 lub 2 rzeki, kanały i jeziora, uznane na mocy odrębnych przepisów za śródlądowe drogi wodne, oraz polskie porty morskie;

rejon 4 - obejmujący wody śródlądowe, nieuznane na mocy odrębnych przepisów za śródlądowe drogi wodne.

Zmiany w prawie

Rząd chce zmieniać obowiązujące regulacje dotyczące czynników rakotwórczych i mutagenów
Rząd chce zmieniać obowiązujące regulacje dotyczące czynników rakotwórczych i mutagenów

Rząd przyjął we wtorek projekt zmian w Kodeksie pracy, którego celem jest nowelizacja art. 222, by dostosować polskie prawo do przepisów unijnych. Chodzi o dodanie czynników reprotoksycznych do obecnie obwiązujących regulacji dotyczących czynników rakotwórczych i mutagenów. Nowela upoważnienia ustawowego pozwoli na zmianę wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie substancji chemicznych, ich mieszanin, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym w środowisku pracy.

Grażyna J. Leśniak 16.04.2024
Bez kary za brak lekarza w karetce do końca tego roku
Bez kary za brak lekarza w karetce do końca tego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz kolejny czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa. Pierwotnie termin wyznaczony był na koniec czerwca tego roku.

Beata Dązbłaż 10.04.2024
Będzie zmiana ustawy o rzemiośle zgodna z oczekiwaniami środowiska
Będzie zmiana ustawy o rzemiośle zgodna z oczekiwaniami środowiska

Rozszerzenie katalogu prawnie dopuszczalnej formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rzemiosła, zmiana definicji rzemiosła, dopuszczenie wykorzystywania przez przedsiębiorców, niezależnie od formy prowadzenia przez nich działalności, wszystkich kwalifikacji zawodowych w rzemiośle, wymienionych w ustawie - to tylko niektóre zmiany w ustawie o rzemiośle, jakie zamierza wprowadzić Ministerstwo Rozwoju i Technologii.

Grażyna J. Leśniak 08.04.2024
Tabletki "dzień po" bez recepty nie będzie. Jest weto prezydenta
Tabletki "dzień po" bez recepty nie będzie. Jest weto prezydenta

Dostępność bez recepty jednego z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - takie rozwiązanie zakładała zawetowana w piątek przez prezydenta Andrzeja Dudę nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tzw. tabletka "dzień po" byłaby dostępna bez recepty miał być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stało na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 29.03.2024
Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu
Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Metryka aktu
Identyfikator:

Dz.U.2010.216.1423
Rodzaj: Rozporządzenie
Tytuł: Wymagania techniczne i wyposażenie statków żeglugi śródlądowej oraz upoważnianie podmiotów do wykonywania przeglądów technicznych statków.
Data aktu: 05/11/2010
Data ogłoszenia: 17/11/2010
Data wejścia w życie: 02/12/2010