Specyfikacja i kryteria czystości substancji dodatkowych.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ZDROWIA 1
z dnia 23 grudnia 2010 r.
w sprawie specyfikacji i kryteriów czystości substancji dodatkowych 2

Na podstawie art. 10 pkt 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010 r. Nr 136, poz. 914, Nr 182, poz. 1228 i Nr 230, poz. 1511) zarządza się, co następuje:
§  1.
Specyfikacje i kryteria czystości substancji dodatkowych określa załącznik do rozporządzenia.
§  2.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem pkt 17 w części I załącznika do rozporządzenia, który wchodzi w życie z dniem 31 marca 2011 r. 3

ZAŁĄCZNIK  4

Specyfikacje i kryteria czystości substancji dodatkowych

CZĘŚĆ I

Specyfikacje i kryteria czystości dla substancji słodzących

1. E 420 (i) SORBITOL
Nazwy synonimowe D-glucitol, D-sorbitol
Definicja
Nazwa chemiczna D-glucitol
Numer wg Europejskiego

Spisu Substancji Chemicznych

200-061-5
Wzór chemiczny C6H14O6
Masa cząsteczkowa 182,17
Analiza Zawiera nie mniej niż 97% glucitoli ogółem i nie mniej niż 91% D-sorbitolu w suchej masie. Glicitole są składnikami o wzorze strukturalnym CH2OH-(CHOH) n-CH2OH, gdzie "n" jest liczbą całkowitą
Opis Biały higroskopijny proszek, krystaliczny proszek, płatki albo granulki o słodkim smaku
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie, słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Zakres temperatur topnienia Od 88 °C do 102 °C
C. Sorbitolowa pochodna monobenzylidenu Do 5 g próbki dodać 7 ml metanolu, 1 ml benzaldehydu i 1 ml kwasu chlorowodorowego. Mieszać i wytrząsać w wytrząsarce mechanicznej do pojawienia się kryształów. Przesączyć przy użyciu pompy ssącej, rozpuścić kryształy w 20 ml wrzącej wody zawierającej 1 g wodorowęglanu sodu, przesączyć gorący roztwór. Schłodzony przesącz odsączyć przy pomocy pompy ssącej, przemyć przy użyciu 5 ml roztworu metanolu w wodzie (1:2) i wysuszyć na powietrzu. Otrzymane w ten sposób kryształy topią się w temperaturze od 173 °C do 179 °C
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 1% (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1% w przeliczeniu na suchą masę
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,3% wyrażone jako glukoza w przeliczeniu na suchą masę
Cukry ogółem Nie więcej niż 1% wyrażone jako glukoza w przeliczeniu na suchą masę
Chlorki Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Siarczany Nie więcej niż 100 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
2. E 420 (ii) SYROP SORBITOLOWY
Nazwy synonimowe Syrop D-glucitolowy
Definicja
Nazwa chemiczna Syrop sorbitolowy otrzymany w wyniku uwodornienia syropu glukozowego, składa się z D-sorbitolu, D-mannitolu i uwodornionych sacharydów. Ta część produktu, która nie jest D-sorbitolem, składa się głównie z uwodornionych oligosacharydów otrzymanych przez uwodornienie syropu glukozowego użytego jako surowiec (w tym przypadku syrop nie jest krystalizujący) lub mannitolu. Mogą być obecne niewielkie ilości glicytoli, gdzie n ≤ 4. Glicitole są związkami o wzorze strukturalnym CH2OH-(CHOH)n-CH2OH, gdzie "n" jest liczbą całkowitą
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 270-337-8
Analiza Zawiera nie mniej niż 69% części stałych ogółem i nie mniej niż 50% D-sorbitolu w bezwodnej masie
Opis Klarowny, bezbarwny roztwór wodny o słodkim smaku
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Miesza się z wodą, glicerolem i propan-1,2-diolem
B. Sorbitolowa pochodna monobenzylidenu Do 5 g próbki dodać 7 ml metanolu, 1 ml benzaldehydu i 1 ml kwasu chlorowodorowego. Mieszać i wytrząsać w wytrząsarce mechanicznej do pojawienia się kryształów. Przesączyć przy użyciu pompy ssącej, rozpuścić kryształy w 20 ml wrzącej wody zawierającej 1 g wodorowęglanu sodu, przesączyć gorący roztwór. Schłodzony przesącz odsączyć przy pomocy pompy ssącej, przemyć przy użyciu 5 ml roztworu metanolu w wodzie (1:2) i wysuszyć na powietrzu. Otrzymane w ten sposób kryształy topią się w temperaturze od 173 do 179°C
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 31% (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1% w przeliczeniu na suchą masę
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,3% wyrażone jako glukoza w przeliczeniu na suchą masę
Chlorki Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Siarczany Nie więcej niż 100 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
3. E 421 MANNITOL
1) Mannitol
Nazwy synonimowe D-mannitol
Definicja Mannitol jest produkowany przez katalityczne uwodornienie roztworów zawierających glukozę lub fruktozę
Nazwa chemiczna D-mannitol
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-711-8
Wzór chemiczny C6H14O6
Masa cząsteczkowa 182,2
Analiza Zawiera nie mniej niż 96% D-mannitolu i nie więcej niż 102% w suchej masie
Opis Biały, bezwonny, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w etanolu, praktycznie nierozpuszczalny w eterze
B. Zakres temperatur topnienia Pomiędzy 164 °C a 169 °C
C. Chromatografia cienkowarstwowa Wynik pozytywny
D. Skręcalność właściwa [α]D20: + 23° do + 25° (roztwór boranu)
E. pH Pomiędzy 5,0 a 8,0

Dodać 0,5 ml nasyconego roztworu chlorku potasu do 10 ml 10% w/v roztworu próbki, następnie zmierzyć pH

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,3% (105 °C, 4 godziny)
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,3% (jako glukoza)
Cukry ogółem Nie więcej niż 1% (jako glukoza)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1%
Chlorki Nie więcej niż 70 mg/kg
Siarczany Nie więcej niż 100 mg/kg
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
2) Mannitol otrzymywany w wyniku fermentacji
Nazwy synonimowe D-mannitol
Definicja Otrzymywany w wyniku przerywanej fermentacji standardowego szczepu drożdży Zygosaccharomyces Rouxii w warunkach tlenowych
Nazwa chemiczna D-mannitol
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-711-8
Wzór chemiczny C6H14O6
Masa cząsteczkowa 182,2
Analiza Zawiera nie mniej niż 96% D-mannitolu i nie więcej niż 102% w suchej masie
Opis Biały, bezwonny, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w etanolu, praktycznie nierozpuszczalny w eterze
B. Zakres temperatur topnienia Pomiędzy 164 °C a 169 °C
C. Chromatografia cienkowarstwowa Wynik pozytywny
D. Skręcalność właściwa [α]D20: + 23° do + 25° (roztwór boranu)
E. pH Pomiędzy 5,0 a 8,0

Dodać 0,5 ml nasyconego roztworu chlorku potasu do 10 ml 10% w/v roztworu próbki, następnie zmierzyć pH

Czystość
Arabitol Nie więcej niż 0,3%
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,3% (105 °C, 4 godziny)
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,3% (jako glukoza)
Cukry ogółem Nie więcej niż 1% (jako glukoza)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1%
Chlorki Nie więcej niż 70 mg/kg
Siarczany Nie więcej niż 100 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Bakterie tlenowe mezofilne Nie więcej niż 103/g
Bakterie z grupy coli Nieobecne w 10g
Salmonella Nieobecne w 10g
E. Coli Nieobecne w 10g
Staphylococcus aureus Nieobecne w 10g
Pseudomonas aeruginosa Nieobecne w 10g
Pleśnie Nie więcej niż 100/g
Drożdże Nie więcej niż 100/g
4. E 950 ACESULFAM K
Nazwy synonimowe Acesulfam potasu, sól potasowa 2,2 ditlenku 3,4-dihydro-6-metylo-1,2,3-oksatiazyno-4-onu
Definicja
Nazwa chemiczna Sól potasowa 6-metylo-1,2,3-oksatiazyno-4(3H)-on-2,2-ditlenku
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 259-715-3
Wzór chemiczny C4H4KNO4S
Masa cząsteczkowa 201,24
Analiza Zawiera nie mniej niż 99% C4H4KNO4S w bezwodnej masie
Opis Bezwonny, biały, krystaliczny proszek. Około 200 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie, słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Absorpcja w ultrafiolecie Maksimum 227 ± 2 nm dla roztworu 10 mg w 1.000 ml wody
C. Dodatni wynik próby na obecność potasu Wynik pozytywny (badanie pozostałości otrzymanej przez spalanie 2 g próbki)
D. Próba strąceniowa Do roztworu zawierającego 0,2 g próbki w 2 ml kwasu octowego i 2 ml wody dodać kilka kropli 10% roztworu heksaazotynokobaltanu sodu. Wytrąca się żółty osad
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1% (105°C, 2 godziny)
Zanieczyszczenia organiczne Wynik pozytywny dla 20 mg/kg składników aktywnych w UV
Fluorki Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
5. E 951 ASPARTAM
Nazwy synonimowe Ester metylowy aspartylo-fenyloalaniny
Definicja
Nazwy chemiczne Ester N-L-α-(Aspartylo-L-fenyloalanino-1-metylowy);

Ester N-metylowy kwasu 3-amino-N-(α-karbometoksyfenetylo)-bursztynowego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 245-261-3
Wzór chemiczny C14H18N2O5
Masa cząsteczkowa 294,31
Analiza Nie mniej niż 98% i nie więcej niż 102% C14H18N2O5 w bezwodnej masie
Opis Biały, bezwonny, krystaliczny proszek posiadający słodki smak. Około 200 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w wodzie i w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 4,5% (105 °C, 4 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2% w przeliczeniu na suchą masę
pH Pomiędzy 4,5 a 6,0 (roztwór 1:125)
Przepuszczalność Przepuszczalność 1% roztworu w 2N kwasie chlorowodorowym, mierzona w 1-cm kuwetach przy 430 nm z wykorzystaniem odpowiedniego spektrofotometru, stosując 2N kwas chlorowodorowy jako próbkę referencyjną, jest nie mniejsza niż 0,95, co jest równoznaczne z absorbancją nie większą niż około 0,022
Skręcalność właściwa [α]D20: +14,5° do +16,5°
Mierzona w roztworze 4:100/15 N kwasu mrówkowego, w ciągu 30 min po przygotowaniu roztworu próbki
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
Kwas 5-benzylo-3,6-diokso-2-piperazynooctowy (diketopiperazyna) Nie więcej niż 1,5% w przeliczeniu na suchą masę
6. E 952 KWAS CYKLAMINOWY
Nazwy synonimowe Kwas cykloheksylosulfaminowy, cyklaminian
Definicja
Nazwy chemiczne Kwas cykloheksanosulfamowy,

kwas cykloheksyloaminosulfonowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 202-898-1
Wzór chemiczny C6H13NO3S
Masa cząsteczkowa 179,24
Analiza Kwas cykloheksylosulfaminowy zawiera nie mniej niż 98% i nie więcej niż ekwiwalent 102% C6H13NO3S, w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Praktycznie bezbarwny, biały, krystaliczny proszek o słodko-kwaśnym smaku. Około 40 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie i etanolu
B. Próba strąceniowa 2% roztwór zakwasić kwasem chlorowodorowym, dodać 1 ml około 1 molowego wodnego roztworu chlorku baru i przesączyć w przypadku zmętnienia lub wytrącenia się osadu. Do klarownego roztworu dodać 1 ml 10% roztworu azotynu sodu. Powstaje biały osad
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1% (105 °C, 1 godzina)
Selen Nie więcej niż 30mg/kg wyrażone jako selen w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Cykloheksyloamina Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Dicykloheksyloamina Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Anilina Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
7. E 952 CYKLAMINIAN SODU
Nazwy synonimowe Cyklaminian, sól sodowa kwasu cyklaminowego
Definicja
Nazwy chemiczne Cykloheksanosulfaminian sodu, Cykloheksylosulfaminian sodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 205-348-9
Wzór chemiczny C6H12NNaO3S i diwodzian: C6H12NNaO3S x 2H2O
Masa cząsteczkowa 201,22 w przeliczeniu na formę bezwodną

237,22 w przeliczeniu na formę uwodnioną

Analiza Nie mniej niż 98% i nie więcej niż 102% w suchej masie, dla diwodzianu: nie mniej niż 84% w suchej masie
Opis Białe, bezwonne kryształy lub krystaliczny proszek. Około 30 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, praktycznie nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1% (105 °C, 1 godzina)

Nie więcej niż 15,2% (105 °C, 2 godziny) dla diwodzianu

Selen Nie więcej niż 30 mg/kg wyrażone jako selen w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
Cykloheksyloamina Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Dicykloheksyloamina Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Anilina Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
8. E 952 CYKLAMINIAN WAPNIA
Nazwy synonimowe Cyklaminian, sól wapniowa kwasu cyklaminowego
Definicja
Nazwy chemiczne Cykloheksanosulfaminian wapnia, Cykloheksylosulfaminian wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 205-349-4
Wzór chemiczny C12H24CaN2O6S2 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 432,57
Analiza Nie mniej niż 98% i nie więcej niż 102% w suchej masie
Opis Białe, bezbarwne kryształy lub krystaliczny proszek. Około 30 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, trudno rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1% (105 °C, 1 godzina)

Nie więcej niż 8,5% (140 °C, 4 godziny) dla diwodzianu

Selen Nie więcej niż 30 mg/kg wyrażone jako selen w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
Cykloheksyloamina Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Dicykloheksyloamina Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Anilina Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
9. E 953 IZOMALT
Nazwy synonimowe Uwodorniona izomaltuloza, uwodorniona palatynoza
Definicja
Nazwa chemiczna Izomalt jest mieszaniną mono- i disacharydów, których głównymi składnikami są disacharydy:

6-O-α-D-Glukopiranozylo-D-sorbitol (1,6-GPS) i 1-O-α-D-Glukopiranozylo-D-mannitol, diwodzian (1,1-GPM)

Wzór chemiczny 6-O-α-D-Glukopiranozylo-D-sorbitol: C12H24O11 1-O-α-D-Glukopiranozylo-D-mannitol, diwodzian: C12H24O11 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 6-O-α-D-Glukopiranozylo-D-sorbitol: 344,32

1-O-α-D-Glukopiranozylo-D-mannitol, diwodzian: 380,32

Analiza Zawiera nie mniej niż 98% uwodornionych mono- i disacharydów i nie mniej niż 86% mieszaniny 6-O-α-D-glukopiranozylo-D-sorbitolu i 1-O-α-D-
glukopiranozylo-D-mannitolu, diwodzianu oznaczonych w bezwodnej masie
Opis Bezwonna, biała, lekko higroskopijna krystaliczna masa
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Chromatografia cienkowarstwowa Wykonać badanie techniką chromatografii cienkowarstwowej, przy użyciu płytki pokrytej odpowiednio 0,2 mm warstwą żelu krzemionkowego do chromatografii. Podstawowymi plamami na chromatogramie są: 1,1-GPM i 1,6-GPS
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 7% (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05% w przeliczeniu na suchą masę
D-Mannitol Nie więcej niż 3%
D-Sorbitol Nie więcej niż 6%
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,3% wyrażone jako glukoza w przeliczeniu na suchą masę
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie (jako Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
10. E 954 SACHARYNA
Definicja
Nazwa chemiczna 3-oksy-2,3-dihydrobenzo-(d)-izotiazolo-1,1-ditlenek
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 201-321-0
Wzór chemiczny C7H5NO3S
Masa cząsteczkowa 183,18
Analiza Nie mniej niż 99% i nie więcej niż 101,0% C7H5NO3S w postaci bezwodnej
Opis Białe kryształy albo biały krystaliczny proszek, bezwonny lub o delikatnym aromatycznym zapachu, posiadający słodki smak nawet w bardzo rozcieńczonych roztworach. Około 300 do 500 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w roztworach zasadowych, trudno rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1% (105 °C, 2 godziny)
Zakres temperatur topnienia Od 226 °C do 230 °C
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2% w przeliczeniu na suchą masę
Kwas benzoesowy i salicylowy Do 10 ml roztworu w stosunku 1:20, wcześniej zakwaszonego 5 kroplami kwasu octowego, dodać 3 krople około 1 molowego wodnego roztworu chlorku żelazowego. Nie pojawia się osad ani fioletowe zabarwienie
o-Toluenosulfonamid Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
p-Toluenosulfonamid Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
p-Sulfonamid kwasu benzoesowego Nie więcej niż 25 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Substancje łatwo ulegające zwęglaniu Nieobecne
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
11. E 954 SACHARYNIAN SODU
Nazwy synonimowe Sacharyna, sól sodowa sacharyny
Definicja
Nazwy chemiczne O-Benzosulfimid sodowy,

sól sodowa 2,3-dihydro-3-oksybenzisosulfonazolu, oksybenzisosulfonazol, dihydrat soli sodowej 1,2-benzizotiozolin-3-on-1,1-dioksydu

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 204-886-1
Wzór chemiczny C7H4NNaO3S x 2H2O
Masa cząsteczkowa 241,19
Analiza Nie mniej niż 99% i nie więcej niż 101,0% bezwodnego C7H4NNaO3S
Opis Białe kryształy albo biały drobny krystaliczny proszek, bezwonny lub o mdłym, aromatycznym zapachu, posiadający intensywny słodki smak nawet w bardzo rozcieńczonych roztworach. Około 300 do 500 razy słodszy od sacharozy w rozcieńczonych roztworach
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, trudno rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15% (120 °C, 4 godziny)
Kwas benzoesowy i salicylowy Do 10 ml roztworu w stosunku 1:20, wcześniej zakwaszonego 5 kroplami kwasu octowego, dodać 3 krople około 1 molowego wodnego roztworu chlorku żelazowego. Nie pojawia się osad ani fioletowe zabarwienie
o-Toluenosulfonamid Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
p-Toluenosulfonamid Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
p-Sulfonamid kwasu benzoesowego Nie więcej niż 25 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Substancje łatwo ulegające zwęglaniu Nieobecne
Aresen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
12. E 954 SACHARYNIAN WAPNIA
Nazwy synonimowe Sacharyna, sól wapniowa sacharyny
Definicja
Nazwy chemiczne O-Benzosulfimid wapnia, sól wapniowa 2,3-dihydro-3-oksybenzisosulfonazolu, Uwodniona (2:7) sól wapniowa 1,2-benzizotiazolin-3-on-1,1-dioksydu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 229-349-9
Wzór chemiczny C14H8CaN2O6S2 x 31/2H2O
Masa cząsteczkowa 467,48
Analiza Nie mniej niż 95% bezwodnego C14H8CaN2O6S2
Opis Białe kryształy albo biały, krystaliczny, drobny proszek, bezwonny lub o mdłym, aromatycznym zapachu, posiadający intensywny słodki smak nawet w bardzo rozcieńczonych roztworach. Około 300 do 500 razy słodszy od sacharozy w rozcieńczonych roztworach
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 13,5% (120 °C, 4 godziny)
Kwas benzoesowy i salicylowy Do 10 ml roztworu w stosunku 1:20, wcześniej zakwaszonego 5 kroplami kwasu octowego, dodać 3 krople około 1 molowego wodnego roztworu chlorku żelazowego. Nie pojawia się osad ani fioletowe zabarwienie
o-Toluenosulfonamid Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
p-Toluenosulfonamid Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
p-Sulfonamid kwasu benzoesowego Nie więcej niż 25 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Substancje łatwo ulegające zwęglaniu Nieobecne
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
13. E 954 SACHARYNIAN POTASU
Nazwy synonimowe Sacharyna, sól potasowa sacharyny
Definicja
Nazwy chemiczne O-Benzosulfimid potasu,

sól potasowa 2,3-dihydro-3-oksybenzizosulfonazolu, monohydrat soli potasowej 1,2-beznizotiazolin-3-on-1,1-dioksydu

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych
Wzór chemiczny C7H4KNO3S x H2O
Masa cząsteczkowa 239,77
Analiza Nie mniej niż 99% i nie więcej niż 101,0% bezwodnego C7H4KNO3S
Opis Białe kryształy albo biały, krystaliczny, drobny proszek, bezwonny lub o mdłym zapachu, posiadający intensywny słodki smak nawet w bardzo rozcieńczonych roztworach. Około 300 do 500 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, trudno rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 8% (120 °C, 4 godziny)
Kwas benzoesowy i salicylowy Do 10 ml roztworu w stosunku 1:20, wcześniej zakwaszonego 5 kroplami kwasu octowego, dodać 3 krople około 1 molowego wodnego roztworu chlorku żelazowego. Nie pojawia się osad ani fioletowe zabarwienie
o-Toluenosulfonamid Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
p-Toluenosulfonamid Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
p-Sulfonamid kwasu benzoesowego Nie więcej niż 25 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Substancje łatwo ulegające zwęglaniu Nieobecne
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
14. E 955 SUKRALOZA
Nazwy synonimowe 4,1',6'-Trichlorogalaktosacharoza
Definicja
Nazwa chemiczna 1,6-Dichloro-1,6-dideoksy-β-D-fruktofuranozylo-4-chloro-4-deoksy-α-D-galaktopiranozyd
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 259-952-2
Wzór chemiczny C12H19Cl3O8
Masa cząsteczkowa 397,64
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % i nie więcej niż 102 % C12H19Cl3O8, w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Praktycznie bezwonny, krystaliczny proszek o barwie białej lub prawie białej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, metanolu i etanolu

Słabo rozpuszczalny w octanie etylu

B. Absorpcja w podczerwieni Widmo w podczerwieni próbki zdyspergowanej w bromku potasu wykazuje względne maksimum przy podobnych długościach fali jak w widmie odniesienia otrzymanym przy użyciu sukralozy jako wzorca odniesienia
C. Chromatografia cienkowarstwowa Główna plama roztworu badanego posiada tę samą wartość Rf co główna plama roztworu standardowego A przywołanego w teście na inne chlorowane disacharydy. Roztwór standardowy A otrzymuje się przez rozpuszczenie 1,0 g wzorca odniesienia sukralozy w 10 ml metanolu
D. Skręcalność właściwa [α]20D: +84,0° do +87,5° w przeliczeniu na bezwodną masę (10% w/v roztwór)
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 2,0 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,7 %
Inne chlorowane disacharydy Nie więcej niż 0,5 %
Chlorowane monosacharydy Nie więcej niż 0,1 %
Tlenek trifenylofosfanu Nie więcej niż 150 mg/kg
Metanol Nie więcej niż 0,1 %
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
15. E 957 TAUMATYNA
Nazwy synonimowe
Definicja
Nazwa chemiczna Taumatyna jest otrzymywana przez wodną ekstrakcję (pH 2,5-4) osłonek owocu naturalnej odmiany Thaumatococcus daniellii (Benth) i składa się głównie z białek taumatyny I i taumatyny II razem z niewielką ilością składników roślinnych, pochodzących z surowca
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 258-822-2
Wzór chemiczny Polipeptyd składający się z 207 aminokwasów
Masa cząsteczkowa Taumatyna I 22209

Taumatyna II 22293

Analiza Nie mniej niż 16% azotu w suchej masie, co odpowiada nie mniej niż 94% białek (N x 5,8)
Opis Bezwonny, kremowy proszek o intensywnie słodkim smaku. Około 2.000 do 3.000 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w acetonie
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 9% (105 °C do stałej masy)
Węglowodany Nie więcej niż 3% w przeliczeniu na suchą masę
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 2% w przeliczeniu na suchą masę
Glin Nie więcej niż 100 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Wymagania mikrobiologiczne Ogólna liczba drobnoustrojów tlenowych: maksymalnie 1.000/g E. coli: nieobecne w 1 g
16. E 959 NEOHESPERYDYNA DIWODOROCHALKONU
Nazwy synonimowe Neohesperydyny dihydrochalkon, NHDC, hesperetyny dihydrochalkon-4', neohesperydozyd, neohesperydyna DC
Definicja
Nazwa chemiczna 2-O-a-L-ramnopiranozylo-4'-β-D-glukopiranozylo-hesperytyny dihydrochalkon otrzymana przez katalityczne uwodornienie neohesperydyny
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 243-978-6
Wzór chemiczny C28H36O15
Masa cząsteczkowa 612,6
Analiza Nie mniej niż 96% w bezwodnej masie
Opis Szarawobiały, bezwonny, krystaliczny proszek o charakterystycznym, intensywnym słodkim zapachu. Około 1.000 do 1.800 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w gorącej wodzie, słabo rozpuszczalny w zimnej wodzie, praktycznie nierozpuszczalny w eterze i benzenie
B. Maksimum absorpcji w ultrafiolecie Od 282 do 283 nm dla roztworu 2 mg w 100 ml metanolu
C. Test Neu Rozpuścić około 10 mg neohesperydyny DC w 1 ml metanolu, dodać 1 ml 1% metanolowego roztworu boranu 2-aminoetylodifenylu. Powstaje jasnożółty kolor
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 11% (105 °C, 3 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2% w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
17. E 961 NEOTAM
Nazwy synonimowe Ester 1-metylowy N-[N-(3,3-dimetylobutylo)-L-α-aspartylo]-L-fenyloalaniny, Ester metylowy N(3,3-dimetylobutylo)-L-aspartylo]-L-fenyloalaniny
Definicja Neotam jest wytwarzany pod ciśnieniem wodoru w drodze reakcji aspartamu z 3,3-dimetylobutyraldehydem w metanolu w obecności katalizatora palladowego/węglowego. Jest izolowany i oczyszczany przez filtrację, przy której może być zastosowana ziemia krzemionkowa. Po usunięciu rozpuszczalnika poprzez destylację neotam jest myty wodą, izolowany przez odwirowanie oraz suszony próżniowo
Nazwa chemiczna Ester 1-metylowy N-[N-(3,3-dimetylobutylo)-L-α-aspartylo]-L-fenyloalaniny
Numer CAS 165450-17-9
Wzór chemiczny C20H30N2O5
Masa cząsteczkowa 378,47
Opis Proszek o barwie białej lub zbliżonej do białej
Analiza Nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na suchą masę
Identyfikacja
Rozpuszczalność 4,75 % (wagowo) w wodzie o temperaturze 60 °C, rozpuszczalny w etanolu i octanie etylu
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 5 % (metoda Karla Fischera, wielkość próbki 25 ± 5 mg)
pH 5,0-7,0 (roztwór wodny 0,5 %)
Zakres temperatur topnienia 81 °C do 84 °C
N-[(3,3-dimetylobutylo)-L-α-aspartylo]-L-fenyloalanina Nie więcej niż 1,5 %
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
18. E 962 SÓL ASPARTAMU I ACESULFAMU
Nazwy synonimowe Aspartam-acesulfam, sól aspartamowo-acesulfamowa
Definicja Sól otrzymuje się przez ogrzewanie aspartamu i acesulfamu K, w stosunku około 2:1 (w/w) w roztworze o odczynie kwaśnym, a następnie krystalizację. Potas oraz woda są eliminowane. Produkt jest bardziej stabilny niż sam aspartam
Nazwa chemiczna Sól 6-metylo-1,2,3-oksatiazyno-4(3H)-on-2,2-ditlenkowa kwasu L-fenyloalanylo-2-metylo-L-α-asparaginowego
Wzór chemiczny C18H23O9N3S
Masa cząsteczkowa 457,46
Analiza 63,0 % do 66,0 % aspartamu (w suchej masie) i 34,0 % do 37,0 % acesulfamu (forma kwaśna w suchej masie)
Opis Biały, bezwonny, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Trudno rozpuszczalny w wodzie; słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Transmitancja Transmitancja 1 % roztworu w wodzie oznaczona w 1 cm kuwecie przy 430 nm za pomocą odpowiedniego spektrofotometru, stosując wodę jako próbkę odniesienia, wynosi nie mniej niż 0,95, co odpowiada absorbancji nie większej niż około 0,022
C. Skręcalność właściwa [α]20D: +14,5° do +16,5°

Oznaczyć przy stężeniu 6,2 g w 100 ml kwasu mrówkowego (15N) w ciągu 30 minut od przygotowania roztworu. Otrzymaną skręcalność właściwą podzielić przez 0,646 w celu skorygowania o zawartość aspartamu w soli aspartamu i acesulfamu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, 4 godziny)
Kwas 5-benzylo-3,6-diokso-2-piperazynooctowy Nie więcej niż 0,5 %
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
19. E 965 (i) MALTITOL
Nazwy synonimowe D-maltitol, uwodorniona maltoza
Definicja
Nazwa chemiczna (α)-D-glukopiranozylo-1,4-D-glucitol
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 209-567-0
Wzór chemiczny C12H24O11
Masa cząsteczkowa 344,31
Analiza Zawiera nie mniej niż 98% D-maltitolu C12H24O11 w bezwodnej masie
Opis Biały, krystaliczny proszek o słodkim smaku
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie, słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Zakres temperatur topnienia Od 1 48°C do 151 °C
C. Skręcalność właściwa [α]D20: +105,5° do +108,5° (5% w/v roztwór)
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 1% (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1% w przeliczeniu na suchą masę
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,1% wyrażone jako glukoza w przeliczeniu na suchą masę
Chlorki Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Siarczany Nie więcej niż 100 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
20. E 965 (ii) SYROP MALTITOLOWY
Nazwy synonimowe Uwodorniony syrop glukozowy o wysokiej zawartości maltozy, uwodorniony syrop glukozowy
Definicja Mieszanina składająca się głównie z maltitolu, sorbitolu i uwodornionych oligo- i polisacharydów. Jest produkowany przez katalityczne uwodornienie syropu glukozowego o dużej zawartości maltozy lub przez uwodornienie jego poszczególnych składników, a następnie ich zmieszanie. Produkt handlowy jest dostarczany zarówno w postaci syropu, jak i w formie stałej
Analiza Zawiera nie mniej niż 99% uwodornionych sacharydów ogółem w bezwodnej masie i nie mniej niż 50% maltitolu w bezwodnej masie
Opis Bezbarwne i bezwonne, klarowne, lepkie płyny lub białe, krystaliczne masy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie, słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Chromatografia cienkowarstwowa Wynik pozytywny
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 31% (metoda Karla Fischera)
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,3% (jako glukoza)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1%
Chlorki Nie więcej niż 50 mg/kg
Siarczany Nie więcej niż 100 mg/kg
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
21. E 966 LAKTITOL
Nazwy synonimowe Laktyt, laktozytol, laktobiozyt
Definicja
Nazwa chemiczna 4-O-β-D-galaktopiranozylo-D-glucitol
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 209-566-5
Wzór chemiczny C12H24O11
Masa cząsteczkowa 344,32
Analiza Nie mniej niż 95% w suchej masie
Opis Krystaliczny proszek o słodkim smaku lub bezbarwne roztwory. Produkty krystaliczne występują w formie bezwodnej, monowodzianów i diwodzianów
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie
B. Skręcalność właściwa [α]D20: +13° do +16° w przeliczeniu na bezwodną masę (10% w/v roztwór)
Czystość
Zawartość wody Krystaliczne produkty; nie więcej niż 10,5% (metoda Karla Fischera)
Inne poliole Nie więcej niż 2,5% w bezwodnej masie
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,2% wyrażone jako glukoza w przeliczeniu na suchą masę
Chlorki Nie więcej niż 100 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Siarczany Nie więcej niż 200 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1% w przeliczeniu na suchą masę
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
22. E 967 KSYLITOL
Nazwy synonimowe Ksylitol
Definicja
Nazwa chemiczna D-ksylitol
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 201-788-0
Wzór chemiczny C5H12O5
Masa cząsteczkowa 152,15
Analiza Nie mniej niż 98,5% jako ksylitol w bezwodnej masie
Opis Biały, krystaliczny proszek, praktycznie bezwonny, o bardzo słodkim smaku
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie, trudno rozpuszczalny w etanolu
B. Zakres temperatur topnienia Od 92 °C do 96 °C
C. pH Od 5 do 7 (10% w/v roztwór wodny)
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5%. Wysuszyć 0,5 g próbki w próżni nad fosforem w temperaturze 60 °C przez 4 godziny
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1% w przeliczeniu na suchą masę
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,2% wyrażone jako glukoza w przeliczeniu na suchą masę
Inne alkohole wielowodorotlenowe Nie więcej niż 1% w przeliczeniu na suchą masę
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
Chlorki Nie więcej niż 100 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Siarczany Nie więcej niż 200 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
23. E 968 ERYTRYTOL
Nazwy synonimowe Mezo-erytrytol, tetrahydroksybutan, erytryt
Definicja Uzyskany w wyniku fermentacji surowców węglowodanowych przy zastosowaniu bezpiecznych i stosowanych do celów spożywczych drożdży osmofilnych, jak Moniliella pollinis lub Trichosporonoides megachilensis, a następnie oczyszczony i wysuszony
Nazwa chemiczna 1,2,3,4-Butanetetrol
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 205-737-3
Wzór chemiczny C4H10O4
Masa cząsteczkowa 122,12
Analiza Nie mniej niż 99 % po wysuszeniu
Opis Biała, bezwonna, niehigroskopijna, termostabilna substancja krystaliczna o słodyczy około 60-80 % sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, słabo w etanolu, nierozpuszczalny w eterze dietylowym
B. Zakres temperatur topnienia 119-123 °C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,2 % (70 °C, 6 godzin, w suszarce próżniowej)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Substancje redukujące Nie więcej niż 0,3 % w przeliczeniu na D-glukozę
Rybitol i glicerol Nie więcej niż 0,1 %
Ołów Nie więcej niż 0,5 mg/kg

CZĘŚĆ II

Specyfikacje i kryteria czystości dla barwników

I. Ogólne specyfikacje dla laków glinowych barwników
Definicja Laki glinowe są otrzymywane w wyniku reakcji barwników spełniających kryteria czystości określone w odpowiedniej specyfikacji, z tlenkiem glinu w środowisku wodnym. Tlenek glinu jest zazwyczaj świeżo przygotowywanym, niewysuszonym surowcem otrzymywanym w wyniku reakcji siarczanu lub chlorku glinu z węglanem lub z wodorowęglanem sodu lub wapnia lub z amoniakiem. Po uzyskaniu laku, produkt jest filtrowany, przemywany wodą i suszony. W końcowym produkcie może być również obecny nieprzereagowany tlenek glinu
Substancje nierozpuszczalne w HCl Nie więcej niż 0,5%
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% (w warunkach neutralnych)
Znajdują zastosowanie szczegółowe kryteria czystości dla odpowiednich barwników
II. Szczegółowe kryteria czystości barwników
1. E 100 KURKUMINA
Nazwy synonimowe CI Żółcień Naturalna 3, Żółcień Kurkumowa, Diferoil Metanu
Definicja Kurkumina jest otrzymywana w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami kurkumy, tj. ziemnych kłączy naturalnych odmian Curcuma longa L. W celu otrzymania skoncentrowanej kurkuminy w proszku ekstrakt jest oczyszczany przez krystalizację. Produkt składa się głównie z kurkumin; tj. barwiącego składnika (1,7-bis(4-hydroksy-3-metoksyfenylo)hepta-1,6-dien-3,5-dionu) i jego
dwóch dezmetoksy pochodnych w różnych proporcjach. Mogą być obecne niewielkie ilości olejków i żywic naturalnie występujących w kurkumie. Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: octan etylu, aceton, dwutlenek węgla, dichlorometan, n-butanol, metanol, etanol, heksan
Klasa Dicynamoilometanowe
Numer wg Colour Index 75300
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 207-280-5
Nazwa chemiczna I 1,7-Bis(4-hydroksy-3-metoksyfenylo)- hepta-1,6-dien-3,5-dion

II 1-(4-Hydroksyfenylo)-7-(4-hydroksy-3-metoksyfenylo) hepta-1,6-dien-3,5-dion

III 1,7-Bis(4-hydroksyfenylo) hepta-1,6-dien-3,5-dion

Wzór chemiczny I C21H20O6

II C20H18O5

III C19H16O4

Masa cząsteczkowa I. 368,39 II. 338,39 III. 308,39
Analiza Zawiera nie mniej niż 90 % substancji barwiących ogółem E1%1cm 1.607 przy około 426 nm w etanolu
Opis Pomarańczowożółty proszek
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w etanolu przy około 426 nm
B. Zakres temperatur topnienia 179-182 °C
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników
Octan etylu )
Aceton )
n-butanol } Nie więcej niż 50 mg/kg,
Metanol ) pojedynczo lub łącznie
Etanol )
Heksan )
Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
2. E 101(i) RYBOFLAWINA
Nazwy synonimowe Laktoflawina
Klasa Izoalloksazyna
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 201-507-1
Nazwa chemiczna 7,8-Dimetylo-10-(D-rybo-2,3,4,5-tetrahydroksypentylo)-benzo(g)pterydyno-2,4(3H, 10H)-dion 7,8-dimetylo-10-(1'-D-rybitylo)izoalloksazyna
Wzór chemiczny C17H20N4O6
Masa cząsteczkowa 376,37
Analiza Zawiera nie mniej niż 98% w bezwodnej masie E1%1cm 328 przy około 444 nm w roztworze wodnym
Opis Krystaliczny proszek żółty do pomarańczowożółtego o słabym zapachu
Identyfikacja
A. Spektrometria Stosunek A375/A267 jest pomiędzy )
0,31 i 0,33 ) w roztworze
Stosunek A444/A267 jest pomiędzy } wodnym
0,36 i 0,39 )
Maksimum w wodzie przy około 444 nm
B. Skręcalność właściwa [α]20D pomiędzy -115° i -140° w 0,05 N roztworze wodorotlenku sodu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,5% po suszeniu przez 4 godz. w 105 °C
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 100 mg/kg (w przeliczeniu na anilinę)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
3. E 101(ii) RYBOFLAWINY-5'-FOSFORAN
Nazwy synonimowe Ryboflawiny-5 fosforan sodu
Definicja Niniejsza specyfikacja znajduje zastosowanie do ryboflawiny -5 fosforanu łącznie z niewielkimi ilościami wolnej ryboflawiny i difosforanu ryboflawiny
Klasa Izoalloksazyna
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 204-988-6
Nazwa chemiczna Monosodowy fosforan (2R,3R,4S)-5-(3')10'-dihydro-7',8'-dimetylo-2',4'-diokso-10'-benzo[g]pterydynylo)2,3,4-trihydroksypentylu monosodowa sól 5'-monofosforanowego estru ryboflawiny
Wzór chemiczny Diwodzian: C17H20N4NaO9P x 2H2O

Bezwodny: C17H20N4NaO9P

Masa cząsteczkowa 541,36
Analiza Zawiera nie mniej niż 95% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na C17H20N4NaO9P x 2H2O
E1%1cm 250 przy około 375 nm w roztworze wodnym
Opis Żółty do pomarańczowego krystaliczny, higroskopijny proszek o słabym zapachu i gorzkim smaku
Identyfikacja
A. Spektrometria Stosunek A375/A267 jest pomiędzy 0,30 i 0,34 )

) w roztworze

Stosunek A444/A267 jest pomiędzy 0,36 i 0,39 } wodnym

)

Maksimum w wodzie przy około 444 nm
B. Skręcalność właściwa [α]20D pomiędzy +38° i +42° w 5 molowym roztworze HCl
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 8% (100 °C, 5 godz. w próżni nad P2O5) dla diwodzianu
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 25 %
Fosfor nieorganiczny Nie więcej niż 1,0% (w przeliczeniu na PO4 w bezwodnej masie)
Dodatkowe substancje barwiące Wolna ryboflawina: Nie więcej niż 6%

Difosforan ryboflawiny: Nie więcej niż 6%

Pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 70 mg/kg (w przeliczeniu na anilinę)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
4. E 102 TARTRAZYNA
Nazwy synonimowe CI Żółcień spożywcza 4
Definicja Tartrazyna składa się głównie z 5-hydroksy-1(4-sulfonianofenylo)-4-(4-sulfonianofenylazo)-H-pirazolo-3-karboksylanu trisodowego i dodatkowych substancji barwiących, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi. Tartrazyna jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również jej sole: wapniowa i potasowa
Klasa Monoazowe
Numer wg Colour Index 19140
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 217-699-5
Nazwa chemiczna 5-Hydroksy-1(4-sulfonianofenylo)-4-(4-sulfonianofenylazo)-H-pirazolo-3-karboksylan trisodowy
Wzór chemiczny C16H9N4Na3O9S2
Masa cząsteczkowa 534,37
Analiza Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 530 przy około 426 nm w roztworze wodnym

Opis Jasnopomarańczowy proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 426 nm
B. Roztwór wodny - żółty
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 1,0%
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas 4-hydrazynobenzenosulfonowy )
kwas 4-aminobenzeno-1-sulfonowy )
kwas 5-okso-1-(4-sulfofenylo)- )
2-pirazolino-3- )
karboksylowy 4,4'- } Ogółem nie więcej niż 0,5%
diazoaminodi(benzenosulfonowy )
kwas) )
kwas tetrahydroksybursztynowy )
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
5. E 104 ŻÓŁCIEŃ CHINOLINOWA
Nazwy synonimowe CI Żółcień spożywcza 13
Definicja Żółcień chinolinowa jest otrzymywana w wyniku sulfonowania 2-(2-chinolilo) indan-1,3-dionu. Żółcień chinolinowa składa się zasadniczo z soli sodowych mieszaniny disulfonianów (głównie), monosulfonianów i trisulfonianów ww. związku i dodatkowych substancji barwiących, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Żółcień chinolinowa jest opisana jako sól sodowa.

Dozwolone są również sole: wapniowa i potasowa

Klasa Chinoftalon
Numer wg Colour Index 47005
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 305-897-5
Nazwa chemiczna Sól disodowa disulfonianów 2-(2-chinolilo) indan-1,3-dionu (główny składnik)
Wzór chemiczny C18H9N Na2O8S2 (główny składnik)
Masa cząsteczkowa 477,38 (główny składnik)
Analiza Zawiera nie mniej niż 70 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

Żółcień chinolinowa powinna mieć następujący skład w odniesieniu do wszystkich obecnych substancji barwiących:

-powinno być nie mniej niż 80% soli disodowej disulfonianów 2-(2-chinolilo) indan-1,3-dionu

-powinno być nie więcej niż 15% soli sodowej monosulfonianów 2-(2-chinolilo) indan-1,3-dionu

-powinno być nie więcej niż 7% soli trisodowej trisulfonianu 2-(2-chinolilo) indan-1,3-dionu E1%1cm 865 (głównego składnika) przy około 411 nm w wodnym roztworze kwasu octowego

Opis Żółty proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodnym roztworze kwasu octowego o pH 5, przy około 411 nm
B. Roztwór wodny - żółty
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 4,0%
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
2-metylochinolina )
kwas 2-metylochinolinosulfonowy kwas ftalowy )

)

)

2,6-dimetylochinolina } Ogółem nie więcej niż 0,5%
kwas 2,6-dimetylochinolinosulfonowy )

)

2-(2-chinolilo)indan-1,3-dion Nie więcej niż 4 mg/kg
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 10 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
6. E 110 ŻÓŁCIEŃ POMARAŃCZOWA FCF
Nazwy synonimowe CI Żółcień spożywcza 3, Żółcień pomarańczowa S
Definicja Żółcień pomarańczowa FCF zawiera głównie 2-hydroksy-1-(4-sulfonianofenylazo)naftaleno-6-sulfonian disodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Żółcień pomarańczowa FCF opisana jest jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa

Klasa Monoazowe
Numer wg Colour Index 15985
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 220-491-7
Nazwa chemiczna 2-Hydroksy-1-(4-sulfonianofenylazo)naftaleno-6-sulfonian disodowy
Wzór chemiczny C16H10N2Na2O7S2
Masa cząsteczkowa 452,37
Analiza Zawiera nie mniej niż 85% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 555 przy około 485 nm w wodnym roztworze o pH 7

Opis Pomarańczowoczerwony proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 485 nm i pH 7
B. Roztwór wodny - pomarańczowy
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 5,0%
1-(fenylazo)-2-naftol (Sudan I) Nie więcej niż 0,5 mg/kg
Składniki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas 4-aminobenzeno-1-sulfonowy )

)

kwas 3-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy )

)

kwas 6-hydroksynaftaleno-2-sulfonowy }

)

Ogółem nie więcej niż 0,5%
kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3-disulfonowy )

)

4,4'-diazoaminodi(benzenosulfonowy kwas) )

)

)

6,6'-oksydi(naftaleno-2-sulfonowy kwas) )

)

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
7. E 120 KOSZENILA, KWAS KARMINOWY, KARMINY
Definicja Karminy i kwas karminowy są otrzymywane w wyniku wodnej, wodno-alkoholowej lub alkoholowej ekstrakcji Koszenili, tj. wysuszonych żeńskich osobników owadów Dactylopius coccus Costa. Głównym składnikiem barwiącym jest kwas karminowy. Można uzyskać również laki glinowe kwasu karminowego (karminów), w których stosunek molowy glinu i kwasu karminowego będzie wynosił 1:2.

W produktach handlowych składniki barwiące występują w połączeniach z kationami amonowymi, wapniowymi, potasowymi lub sodowymi, pojedynczo lub łącznie, te kationy mogą również występować w nadmiarze.

Produkty handlowe mogą również zawierać materiał białkowy pochodzący z owadów, mogą również zawierać wolne karminiany lub niewielkie ilości niezwiązanych kationów glinu

Klasa Antrachinonowe
Numer wg Colour Index 75470
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych Koszenila: 215-680-6; kwas karminowy: 215-023-3; karminy: 215-724-4
Nazwa chemiczna Kwas 7-b-D-glukopiranozylo-3,5,6,8-tetrahydroksy-1-metylo-9,10-dioksoantraceno-2-karboksylowy (kwas karminowy);

karmin jest wodzianem chelatu glinowego tego kwasu

Wzór chemiczny C22H20O13 (kwas karminowy)
Masa cząsteczkowa 492,39 (kwas karminowy)
Analiza Zawiera nie mniej niż 2,0% kwasu karminowego w ekstraktach zawierających kwas karminowy, nie mniej niż 50% kwasu karminowego w związkach chelatowych
Opis Czerwone do ciemnoczerwonego, kruche ciało stałe lub sypki proszek. Ekstrakty koszenili są zazwyczaj ciemnoczerwonymi cieczami, ale mogą też występować w formie wysuszonej w postaci proszku
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodnym roztworze amoniaku przy około 518 nm

Maksimum w rozcieńczonym roztworze kwasu chlorowodorowego przy około 494 nm dla kwasu karminowego

Czystość
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
8. E 122 AZORUBINA, KARMOIZYNA
Nazwy synonimowe CI Czerwień spożywcza 3
Definicja Azorubina zawiera głównie 4-hydroksy-3-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-1-sulfonian disodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Azorubina jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa

Klasa Monoazowe
Numer wg Colour Index 14720
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 222-657-4
Nazwa chemiczna 4-Hydroksy-3-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-1-sulfonian disodowy
Wzór chemiczny C20H12N2Na2O7S2
Masa cząsteczkowa 502,44
Analiza Zawiera nie mniej niż 85% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 510 przy około 516 nm w roztworze wodnym

Opis Czerwony do kasztanowatego proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 516 nm
B. Roztwór wodny - czerwony
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 2,0%
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas 4-aminonaftaleno-1- )
sulfonowy } Ogółem nie więcej niż 0,5%
kwas 4-hydroksynaftaleno-1- )
sulfonowy )
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu Eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
9. E 123 AMARANT
Nazwy synonimowe CI Czerwień spożywcza 9
Definicja Amarant zawiera głównie 2-hydroksy-1-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-3,6-disulfonian trisodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Amarant jest opisany jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa

Klasa Monoazowe
Numer wg Colour Index 16185
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 213-022-2
Nazwa chemiczna 2-Hydroksy-1-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-3,6-disulfonian trisodowy
Wzór chemiczny C20H11N2Na3O10S3
Masa cząsteczkowa 604,48
Analiza Zawiera nie mniej niż 85% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 440 przy około 520 nm w roztworze wodnym

Opis Czerwonawo-brązowy proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 520 nm
B. Roztwór wodny - czerwony
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 3,0%
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas 4-aminonaftaleno-1-sulfonowy )

)

kwas 3-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy )

)

kwas 6-hydroksynaftaleno-2-sulfonowy }

)

Ogółem nie więcej niż 0,5%
kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3-disulfonowy )

)

kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3,6-trisulfonowy )

)

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
10. E 124 CZERWIEŃ KOSZENILOWA A, (PĄS 4R)
Nazwy synonimowe CI Czerwień spożywcza 7, Nowa Kokcyna
Definicja Czerwień koszenilowa zawiera głównie 2-hydroksy-1-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-6,8-disulfonian trisodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Czerwień koszenilowa jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa

Klasa Monoazowe
Numer wg Colour Index 16255
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 220-036-2
Nazwa chemiczna 2-Hydroksy-1-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-6,8-disulfonian trisodowy
Wzór chemiczny C20H11N2Na3O10S3
Masa cząsteczkowa 604,48
Analiza Zawiera nie mniej niż 80% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową.

E1%1cm 430 przy około 505 nm w roztworze wodnym

Opis Czerwonawy proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 505 nm
B. Roztwór wodny - czerwony
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 1,0%
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas 4-aminonaftaleno-1-sulfonowy )

)

kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3-disulfonowy )

)

kwas 3-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy }

)

Ogółem nie więcej niż 0,5%
kwas 6-hydroksynaftaleno-2-sulfonowy )

)

kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3,6-trisulfonowy )

)

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
11. E 127 ERYTROZYNA
Nazwy synonimowe CI Czerwień spożywcza 14
Definicja Erytrozyna zawiera głównie monowodzian 2-(2,4,5,7-tetrajodo-3-oksydo-6-oksoksanten-9-yl)benzoesanu disodowego i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z wodą, chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Erytrozyna jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa

Klasa Ksantenowe
Numer wg Colour Index 45430
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 240-474-8
Nazwa chemiczna Monowodzian 2-(2,4,5,7-tetrajodo-3-oksydo-6-oksoksanten-9-yl)benzoesanu disodowego
Wzór chemiczny C20H6I4Na2O5H2O
Masa cząsteczkowa 897,88
Analiza Zawiera nie mniej niż 87% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na bezwodną sól sodową

E1%1cm 1.100 przy około 526 nm w wodnym roztworze o pH 7

Opis Czerwony proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 526 nm i pH 7
B. Roztwór wodny - czerwony
Czystość
Nieorganiczne jodki w przeliczeniu na jodek sodu Nie więcej niż 0,1%
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące (z wyjątkiem fluoresceiny) Nie więcej niż 4,0%
Fluoresceina Nie więcej niż 20 mg/kg
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
Trijodorezorcynol Nie więcej niż 0,2%
kwas 2-(2,4-dihydroksy-3,5- dijodobenzoilo) benzoesowy Nie więcej niż 0,2%
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Z roztworu o pH 7-8 nie więcej niż 0,2%
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
Laki glinowe Metoda dla substancji nierozpuszczalnych w kwasie chlorowodorowym nie znajduje zastosowania. Ten parametr zastąpiono wymaganiami odnośnie do substancji nierozpuszczalnych w wodorotlenku sodu, których nie może być więcej niż 0,5%, tylko dla tego barwnika
12. E 129 CZERWIEŃ ALLURA AC
Nazwy synonimowe CI Czerwień spożywcza 17
Definicja Czerwień Allura AC zawiera głównie 2-hydroksy-1-(2-metoksy-5-metylo-4-sulfonianofenylazo) naftaleno-6-sulfonian disodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi. Czerwień Allura AC jest opisana jako sól sodowa
Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa
Klasa Monoazowe
Numer wg Colour Index 16035
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 247-368-0
Nazwa chemiczna 2-Hydroksy-1-(2-metoksy-5-metylo-4-sulfonianofenylazo)naftaleno-6-sulfonian disodowy
Wzór chemiczny C18H14N2Na2O8S2
Masa cząsteczkowa 496,42
Analiza Zawiera nie mniej niż 85% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 540 przy około 504 nm w roztworze wodnym o pH 7

Opis Ciemnoczerwony proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 504 nm
B. Roztwór wodny - czerwony
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 3,0%
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
sól sodowa kwasu 6-hydroksy-2-naftalenosulfonowego Nie więcej niż 0,3 %
kwas 4-amino-5-metoksy-2-metylo-benzenosulfonowy Nie więcej niż 0,2 %
sól disodowa 6,6-oksybis(2-naftalenosulfonowego Nie więcej niż 1,0 %
kwasu)
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Z roztworu o pH 7, nie więcej niż 0,2%
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
13. E 131 BŁĘKIT PATENTOWY V
Nazwy synonimowe CI Błękit spożywczy 5
Definicja Błękit Patentowy V zawiera głównie wapniowy lub sodowy związek [4-(α-(4-dietyloaminofenylo)-5-hydroksy-2,4-disulfofenylo-metylideno)-2,5-cykloheksadien-1-yliden] dietyloamoniowego wodorotlenku soli inertnej i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu lub siarczanem wapnia jako głównymi składnikami niebarwnymi. Dozwolona jest także sól potasowa
Klasa Triarylometanowe
Numer wg Colour Index 42051
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 222-573-8
Nazwa chemiczna Wapniowy lub sodowy związek [4-(a-(4-dietylo-aminofenylo)-5-hydroksy-2,4-disulfofenylo-metylideno)-2,5-cykloheksadien-1-yliden] dietyloamoniowego wodorotlenku soli wewnętrznej
Wzór chemiczny Związek wapniowy: C27H31 N2 O7S2Ca1/2

Związek sodowy: C27H31 N2 O7S2 Na

Masa cząsteczkowa Związek wapniowy: 579,72

Związek sodowy: 582,67

Analiza Zawiera nie mniej niż 85% substancji barwiących ogółem, w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 2.000 przy około 638 nm w wodnym roztworze o pH 5

Opis Ciemnoniebieski proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy 638 nm i pH 5
B. Roztwór wodny - niebieski
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Substancje barwiące dodatkowe Nie więcej niż 2,0%
Składniki organiczne inne niż substancje barwiące:
3-hydroksybenzaldehyd )
kwas 3-hydroksybenzoesowy )
kwas 3-hydroksy-4-sulfobenzoesowy }

)

Ogółem nie więcej niż 0,5%
kwas N,N-dietyloaminobenzeno-sulfonowy )

)

Leukozwiązek Nie więcej niż 4,0%
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (wyrażone jako anilina)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Z roztworu o pH 5 nie więcej niż 0,2%
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
14. E 132 INDYGOTYNA, INDYGOKARMIN
Nazwy synonimowe CI Błękit spożywczy 1
Definicja Indygotyna zawiera głównie mieszaninę 3,3'-diokso-2,2'-bi-indolylideno-5,5'-disulfonianu disodowego i 3,3'-diokso-2,2'-bi-indolylideno-5,7'-disulfonianu disodowego i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Indygotyna jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa

Klasa Indygoidowe
Numer wg Colour Index 73015
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 212-728-8
Nazwa chemiczna 3,3'-Diokso-2,2'-bi-indolylideno-5,5'-disulfonianu disodowy
Wzór chemiczny C16H8N2Na2O8S2
Masa cząsteczkowa 466,36
Analiza Zawiera nie mniej niż 85% substancji barwiących ogółem, w przeliczeniu na sól sodową 3,3'-diokso-2,2'-bi-indolylideno-5,7'-disulfonianu disodowego: nie więcej niż 18%

E1%1cm 480 przy około 610 nm w roztworze wodnym

Opis Ciemnoniebieski proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 610 nm
B. Roztwór wodny - niebieski
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Oprócz 3,3'-diokso-2,2'-bi-indolylideno-5,7'-disulfonianu: nie więcej niż 1,0%
Składniki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas izatyno-5-sulfonowy )
kwas 5-sulfoantranilowy } Ogółem nie więcej niż 0,5%
kwas antranilowy )
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
15. E 133 BŁĘKIT BRYLANTOWY FCF
Nazwy synonimowe CI Błękit spożywczy 2
Definicja Błękit brylantowy FCF zawiera głównie α-(4-(N-etylo-3-sulfonianobenzylamino)fenylo)-α-(4-N-etylo-3-sulfonianobenzylamino)cykloheksa-2,5-dienylideno) tolueno-2-sulfonian disodowy oraz jego izomery i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Błękit brylantowy FCF jest opisany jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa

Klasa Triarylometanowe
Numer wg Colour Index 42090
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 223-339-8
Nazwa chemiczna α-(4-(N-Etylo-3-sulfonianobenzylamino)fenylo)-α-(4-N-etylo-3-sulfonianobenzylamino)cykloheksa-2,5-dienylideno)tolueno-2-sulfonian disodowy
Wzór chemiczny C37H34N2Na2O9S3
Masa cząsteczkowa 792,84
Analiza Zawiera nie mniej niż 85% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 1.630 przy około 630 nm w roztworze wodnym

Opis Czerwonawo-niebieski proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 630 nm
B. Roztwór wodny - błękitny
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 6,0%
Składniki organiczne inne niż substancje barwiące:
Łącznie kwasy 2-,3- i 4-formylobenzenosulfonowe Nie więcej niż 1,5%
Kwas 3-((etylo)(4sulfofenylo)amino)-metylobenzenosulfonowy Nie więcej niż 0,3%
Leukozwiązek Nie więcej niż 5,0%
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% przy pH 7
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
16. E 140 (i) CHLOROFILE
Nazwy synonimowe CI Zieleń naturalna 3, Chlorofil magnezowy, Feofityna magnezowa
Definicja Chlorofile otrzymywane są w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami naturalnych, jadalnych surowców roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy. Podczas usuwania rozpuszczalników naturalnie występujący magnez koordynacyjny we właściwym układzie może być całkowicie lub częściowo usunięty z chlorofili i utworzyć odpowiednio feofityny. Chlorofile magnezowe i feofityny są głównymi składnikami barwiącymi. Produkt otrzymany w wyniku ekstrakcji, z którego zostały usunięte rozpuszczalniki, zawiera zarówno inne pigmenty takie jak karotenoidy, jak też olejki, tłuszcze i woski pochodzące z surowca. Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton metyloetylowy, dichlorometan, dwutlenek węgla, metanol, etanol, propan-2-ol i heksan
Klasa Porfiryny
Numer wg Colour Index 75810
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych Chlorofile: 215-800-7, chlorofil a: 207-536-6, chlorofil b: 208-272-4
Nazwa chemiczna Głównymi składnikami barwiącymi są:
Fityl(132R,17S,18S,)-3-(8-etylo-132-metoksykarbonylo-2,7,12,18-tetrametylo-13'-okso-3-winylo-131-132-17,18-tetrahydrocyklopenta[at]-porfiryn-17-ylo)propionian, (Feofityna a) lub jako kompleks magnezowy (Chlorofil a)
Fityl(132R, 17S,18S,)-3-(8-etylo-7-formylo- 132-metoksykarbonylo-2,12,18-trimetylo- 13'-okso-3-winylo- 131-132-17,18-tetrahydrocyklopenta[at]-porfiryn-17-ylo)propionian, (Feofityna b) lub jako kompleks magnezowy (Chlorofil b)
Wzór chemiczny Chlorofil a (kompleks magnezowy): C55H72MgN4O5 Chlorofil a: C55H74N4O5

Chlorofil b (kompleks magnezowy): C55H70MgN4O6

Chlorofil b: C55H72N4O6

Masa cząsteczkowa Chlorofil a (kompleks magnezowy): 893,51

Chlorofil a: 871,22

Chlorofil b (kompleks magnezowy): 907,49

Chlorofil b: 885,20

Analiza Łączna zawartość chlorofili i ich kompleksów magnezowych wynosi nie mniej niż 10%

E1%1cm 700 przy około 409 nm w chloroformie

Opis Woskowe ciało stałe o barwie od oliwkowozielonej do ciemnozielonej, w zależności od zawartości magnezu koordynacyjnego
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w chloroformie przy około 409 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Aceton )
Keton metyloetylowy )
Metanol } Nie więcej niż 50 mg/kg,
Etanol ) pojedynczo lub łącznie
Propan-2-ol )
Heksan )
Dichlorometan nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
17. E 140 (ii) CHLOROFILINY
Nazwy synonimowe CI Zieleń naturalna 5, Chlorofilina sodowa, Chlorofilina potasowa
Definicja Sole zasadowe chlorofilin są otrzymywane w wyniku zmydlania ekstraktów naturalnych odmian jadalnych surowców roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy. W wyniku zmydlania zostają usunięte grupy estrowe metylowe i fitolowe i mogą ulec częściowemu rozszczepieniu pierścienie cyklopentenylowe. Grupy kwasowe ulegają neutralizacji tworząc sole potasowe lub sodowe.

Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton metyloetylowy, dichlorometan, dwutlenek węgla, metanol, etanol, propan-2-ol i heksan

Klasa Porfiryny
Numer wg Colour Index 75815
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 287-483-3
Nazwa chemiczna Głównymi składnikami barwiącymi w formach kwasowych są:
- 3-(10-karboksylano-4-etylo-1,3,5,8-tetrametylo-9-okso-2- winyloforbin-7-ylo)propionian (chlorofilina a)

i

- 3-(10-karboksylano-4-etylo-3-formylo-1,5,8-trimetylo-9- okso-2-winyloforbin-7-ylo)propionian (chlorofilina b)
W zależności od stopnia hydrolizy pierścień cyklopentenylowy może zostać rozszczepiony, prowadząc do utworzenia trzeciej funkcji karboksylowej.

Mogą również występować kompleksy magnezowe

Wzór chemiczny Chlorofilina a (forma kwasowa): C34H34N4O5 Chlorofilina b (forma kwasowa): C34H32N4O6
Masa cząsteczkowa Chlorofilina a: 578,68

Chlorofilina b: 592,66

Każda z ww. wartości może ulec powiększeniu o 18 Daltonów, jeżeli nastąpi rozszczepienie pierścienia cyklopentenylowego
Analiza Zawartość chlorofilin ogółem wynosi nie mniej niż 95% próbki wysuszonej w około 100 °C przez 1 godzinę.

E1%1cm 700 przy około 405 nm w roztworze wodnym o pH 9

E1%1cm 140 przy około 653 nm w roztworze wodnym o pH 9

Opis Ciemnozielony do niebiesko-czarnego proszek
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w wodnym buforze fosforanowym o pH 9 przy około 405 nm i przy około 653 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Aceton )
Keton metyloetylowy )
Metanol } Nie więcej niż 50 mg/kg,
Etanol ) pojedynczo lub łącznie
Propan-2-ol )
Heksan )
Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
18. E 141 (i) KOMPLEKSY MIEDZIOWE CHLOROFILI
Nazwy synonimowe CI Naturalna Zieleń 3, Chlorofil miedziowy, Feofityna miedziowa
Definicja Chlorofile miedziowe są otrzymywane w wyniku dodatku soli miedzi do substancji otrzymanych przez ekstrakcję rozpuszczalnikami naturalnych odmian jadalnych surowców roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy. Produkt, z którego został usunięty rozpuszczalnik, zawiera zarówno inne pigmenty takie jak karotenoidy, jak również tłuszcze i woski pochodzące z surowca. Głównymi składnikami barwiącymi są feofityny miedziowe. Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton metyloetylowy, dichlorometan, dwutlenek węgla, metanol, etanol, propan-2-ol i heksan
Klasa Porfiryny
Numer wg Colour Index 75815
Numer wg Europejskiego Spisu Chlorofil miedziowy a: 239-830-5,
Substancji Chemicznych Chlorofil miedziowy b: 246-020-5
Nazwa chemiczna [Fityl(132R, 17S, 18S)-3-(8-etylo-132-metoksykarbonylo-2,7,12,18-tetrametylo-13'-okso-3-winylo-131-132-17,18-tetrahydrocyklopenta[at]-porfiryn-17-ylo)propionian] miedzi (II) (Chlorofil miedziowy a)
[Fityl(132R, 17S, 18S)-3-(8-etylo-7-formylo-132-metoksykarbonylo-2,12,18-trimetylo-13'-okso-3-winylo-131-132-17,18-tetrahydrocyklopenta[at]-porfiryn-17-ylo)propionian] miedzi (II) (Chlorofil miedziowy b)
Wzór chemiczny Chlorofil miedziowy a: C55H72CuN4O5

Chlorofil miedziowy b: C55H70CuN4O6

Masa cząsteczkowa Chlorofil miedziowy a: 932,75

Chlorofil miedziowy b: 946,73

Analiza Zawartość chlorofili miedziowych ogółem wynosi nie mniej niż 10%.

E1%1cm 540 przy około 422 nm w chloroformie E1%1cm 300 przy około 652 nm w chloroformie

Opis Woskowe ciało stałe o barwie od niebiesko-zielonej do ciemnozielonej, w zależności od surowca.
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w chloroformie przy około 422 nm i przy około 652 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Aceton )
Keton metyloetylowy )
Metanol } Nie więcej niż 50 mg/kg,
Etanol ) pojedynczo lub łącznie
Propan-2-ol )
Heksan )
Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Jony miedziowe Nie więcej niż 200 mg/kg
Miedź ogółem Nie więcej niż 8,0% feofityn miedziowych ogółem
19. E 141 (ii) KOMPLEKSY MIEDZIOWE CHLOROFILIN
Nazwy synonimowe Chlorofilina sodowo- miedziowa, Chlorofilina potasowo-miedziowa, CI Naturalna zieleń 5
Definicja Sole zasadowe chlorofilin miedziowych są otrzymywane w wyniku dodatku miedzi do produktu otrzymanego przez zmydlanie ekstraktów naturalnych odmian jadalnych surowców roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy. W wyniku zmydlania zostają usunięte grupy estrowe metylowe i fitolowe i mogą ulec częściowemu rozszczepieniu pierścienie cyklopentenylowe. Po dodaniu miedzi do oczyszczonych chlorofilin, grupy kwasowe ulegają neutralizacji, tworząc sole potasowe lub sodowe. Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton metyloetylowy, dichlorometan, dwutlenek węgla, metanol, etanol, propan-2-ol i heksan
Klasa Porfiryny
Numer wg Colour Index 75815
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych
Nazwa chemiczna Głównymi związkami barwiącymi w formie kwaśnej są:

3-(10-Karboksylano-4-etylo-1,3,5,8-tetrametylo-9-okso-2-winyloforbin-7-ylo)propionian, kompleks miedziowy (Chlorofilina miedziowa a)

i

3-(10-Karboksylano-4-etylo-3-formylo-1,5,8-trimetylo-9-okso-2-winyloforbin-7-ylo)propionian, kompleks miedziowy (Chlorofllina miedziowa b)
Wzór chemiczny Chlorofilina miedziowa a (forma kwasowa):

C34H32C11N4O5

Chlorofilina miedziowa b (forma kwasowa): C34H30C11N4O6

Masa cząsteczkowa Chlorofilina miedziowa a: 640,20

Chlorofilina miedziowa b: 654,18

Każda z ww. wartości może ulec powiększeniu o 18 Daltonów, jeżeli nastąpi rozszczepienie pierścienia cyklopentenylowego
Analiza Zawartość chlorofilin miedziowych ogółem wynosi nie mniej niż 95% próbki wysuszonej w około 100 °C przez 1 godzinę.

E1%1cm 565 przy około 405 nm w wodnym buforze fosforanowym o pH 7,5

E1%1cm 145 przy około 630 nm w wodnym buforze fosforanowym o pH 7,5

Opis Ciemnozielony do niebieskoczarnego proszek
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w wodnym buforze fosforanowym o pH 7,5 przy około 405 nm i około 630 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Aceton )
Keton metyloetylowy )
Metanol } Nie więcej niż 50 mg/kg,
Etanol ) pojedynczo lub łącznie
Propan-2-ol )
Heksan )
Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Jony miedziowe Nie więcej niż 200 mg/kg
Miedź ogółem Nie więcej niż 8,0% chlorofilin miedziowych ogółem
20. E 142 ZIELEŃ S
Nazwy synonimowe CI Zieleń spożywcza 4, Zieleń brylantowa BS
Definicja Zieleń S zawiera głównie N-[4-[[4-(dimetyloamino)fenylo] (2-hydroksy-3,6-disulfo-1-naftalenylometyleno]2,5-cyklo-heksadien-1-ylideno]-N-metylometanaminian sodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi. Zieleń S jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa
Klasa Triarylometanowe
Numer wg Colour Index 44090
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 221-409-2
Nazwa chemiczna N-[4-[[4-(Dimetyloamino)fenylo](2-hydroksy-3,6-disulfo-1-naftalenylometyleno]2,5-cykloheksadien-1-ylideno]-N-metylometanaminian sodowy;

5-[4-Dimetyloamino-α-(4-dimetyloiminocykloheksa-2,5-dienylidenobenzylo]-6-hydroksy-7-sulfonianonaftaleno-2-sulfonian sodowy (alternatywna nazwa chemiczna)

Wzór chemiczny C27H25N2NaO7S2
Masa cząsteczkowa 576,63
Analiza Zawiera nie mniej niż 80% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 1.720 przy około 632 nm w roztworze wodnym

Opis Ciemnoniebieski lub ciemnozielony proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 632 nm
B. Roztwór wodny - niebieski lub zielony
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 1,0%
Składniki organiczne inne niż substancje barwiące:
alkohol 4,4'-bis(dimetyloamino)-benzhydrylowy Nie więcej niż 0,1%
4,4'-bis(dimetyloamino)-benzofenon Nie więcej niż 0,1%
kwas 3-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy Nie więcej niż 0,2%
Leukozwiązek Nie więcej niż 5,0%
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
21. E 150a KARMEL
Definicja Karmel naturalny jest produkowany przez kontrolowaną obróbkę termiczną węglowodanów (dostępnych w handlu spożywczych produktów o właściwościach słodzących, posiadających wartość odżywczą i będących monomerami glukozy i fruktozy lub ich polimerami, np. syropy glukozowe, sacharoza lub syropy inwertowane i dekstroza). W celu ułatwienia karmelizacji mogą być zastosowane kwasy, zasady i sole, z wyjątkiem związków amonu i siarczynów
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-435-9
Opis Ciemnobrązowa do czarnej ciecz lub ciało stałe
Czystość
Barwnik związany przez celulozę DEAE Nie więcej niż 50%
Barwnik związany przez fosforylocelulozę Nie więcej niż 50%
Intensywność barwy1) 0,01-0,12
Azot ogółem Nie więcej niż 0,1%
Siarka ogółem Nie więcej niż 0,2%
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na ołów) Nie więcej niż 25 mg/kg

1) Intensywność barwy jest zdefiniowana jako absorbancja 0,1 % (m/v) wodnego roztworu karmelu (barwnika w postaci ciała stałego) w kuwecie o grubości 1 cm przy 610 nm.

22. E 150b KARMEL SIARCZYNOWY
Definicja Karmel siarczynowy jest produkowany przez kontrolowaną obróbkę termiczną węglowodanów (dostępnych w handlu spożywczych produktów o właściwościach słodzących, posiadających wartość odżywczą i będących monomerami glukozy i fruktozy lub ich polimerami, np. syropy glukozowe, sacharoza lub syropy inwertowane i dekstroza) z lub bez dodatku kwasów lub zasad, w obecności związków siarczynowych (kwas siarkawy, siarczyn potasu, wodorosiarczyn potasu, siarczyn sodu i wodorosiarczyn sodu); nie są używane związki amonu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-435-9
Opis Ciemnobrązowa do czarnej ciecz lub ciało stałe
Czystość
Barwnik związany przez celulozę DEAE Więcej niż 50%
Intensywność barwy2) 0,05-0,13
Azot ogółem Nie więcej niż 0,3%3)
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 0,2%3)
Siarka ogółem 0,3-3,5%(2)
Siarka związana przez celulozę DEAE Więcej niż 40%
Stosunek absorbancji barwnika
związanego przez celulozę DEAE 19-34
Stosunek absorbancji (A 280/560) Większy niż 50
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na ołów) Nie więcej niż 25 mg/kg

2) Intensywność barwy jest zdefiniowana jako absorbancja 0,1 % (m/v) wodnego roztworu karmelu (barwnika w postaci ciała stałego) w kuwecie o grubości 1 cm przy 610 nm.

3) Wyrażone w odniesieniu do ekwiwalentu bazy barwnika, tj. jest wyrażone w warunkach produktu o intensywności barwy 0,1 jednostki absorbancji.

23. E 150c KARMEL AMONIAKALNY
Definicja Karmel amoniakalny jest produkowany przez kontrolowaną obróbkę termiczną węglowodanów (dostępnych w handlu spożywczych produktów o właściwościach słodzących, posiadających wartość odżywczą i będących monomerami glukozy i fruktozy lub ich polimerami, np. syropy glukozowe, sacharoza lub syropy inwertowane i dekstroza) z lub bez dodatku kwasów lub zasad, w obecności związków amonu (wodorotlenek amonu, węglan amonu, wodorowęglan amonu i fosforan amonu); nie są używane związki siarczynowe
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-435-9
Opis Ciemnobrązowa do czarnej ciecz lub ciało stałe
Czystość
Barwnik związany przez celulozę DEAE Nie więcej niż 50%
Barwnik związany przez fosforylocelulozę Nie więcej niż 50%
Intensywność barwy4) 0,08-0,36
Azot amoniakalny Nie więcej niż 0,3%5)
4-metyloimidazol Nie więcej niż 250 mg/kg5)
2-acetylo-4-tetrahydroksy-butyloimidazol Nie więcej niż 10 mg/kg5)
Siarka ogółem Nie więcej niż 0,2%5)
Azot ogółem 0,7-3,3%5)
Stosunek absorbancji barwnika związanego przez fosforylocelulozę 13-35
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na ołów) Nie więcej niż 25 mg/kg

4) Intensywność barwy jest zdefiniowana jako absorbancja 0,1 % (m/v) wodnego roztworu karmelu (barwnika w postaci ciała stałego) w kuwecie o grubości 1 cm przy 610 nm.

5) Wyrażone w odniesieniu do ekwiwalentu bazy barwnika, tj. jest wyrażone w warunkach produktu o intensywności barwy 0,1 jednostki absorbancji.

24. E 150d KARMEL AMONIAKALNO - SIARCZYNOWY
Definicja Karmel amoniakalno-siarczynowy jest produkowany przez kontrolowaną obróbkę termiczną węglowodanów (dostępnych w handlu spożywczych produktów o właściwościach słodzących, posiadających wartość odżywczą i będących monomerami glukozy i fruktozy lub ich polimerami, np. syropy glukozowe, sacharoza lub syropy inwertowane i dekstroza) z lub bez dodatku kwasów lub zasad, w obecności związków zarówno siarczynowych, jak i amonowych (kwas siarkawy, siarczyn potasu, wodorosiarczyn potasu, siarczyn sodu i wodorosiarczyn sodu, wodorotlenek amonu, węglan amonu, wodorowęglan amonu, fosforan amonu, siarczan amonu, siarczyn amonu i wodorosiarczyn amonu)
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-435-9
Opis Ciemnobrązowa do czarnej ciecz lub ciało stałe
Czystość
Barwnik związany przez celulozę DEAE Więcej niż 50%
Intensywność barwy6) 0,10-0,60
Azot amoniakalny Nie więcej niż 0,6%7)
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 0,2%7)
4-metyloimidazol Nie więcej niż 250 mg/kg7)
Azot ogółem 0,3-1,7%7)
Siarka ogółem 0,8-2,5%7)
Stosunek azot/siarka w osadzie alkoholowym 0,7-2,7
Stosunek absorbancji osadu alkoholowego8) 8-14
Stosunek absorbancji (A 280/560) Nie więcej niż 50
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na ołów) Nie więcej niż 25 mg/kg

6) Intensywność barwy jest zdefiniowana jako absorbancja 0,1 % (m/v) wodnego roztworu karmelu (barwnika w postaci ciała stałego) w kuwecie o grubości 1 cm przy 610 nm.

7) Wyrażone w odniesieniu do ekwiwalentu bazy barwnika, tj. jest wyrażone w warunkach produktu o intensywności barwy 0,1 jednostki absorbancji.

8) Stosunek absorbancji osadu alkoholowego jest zdefiniowany jako absorbancja osadu przy 280 nm podzielona przez absorbancję przy 560 nm (kuweta o grubości 1 cm).

25. E 151 CZERŃ BRYLANTOWA BN, CZERŃ PN
Nazwy synonimowe CI Czerń spożywcza 1
Definicja Czerń brylantowa BN zawiera głównie 4-acetamido-5-hydroksy-6-[7-sulfoniano-4-(4-sulfonianofenylazo)-1-naftylazo] naftaleno-1,7-disulfonian tetrasodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Czerń brylantowa BN jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są także sole wapniowa i potasowa

Klasa Bisazowe
Numer wg Colour Index 28440
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 219-746-5
Nazwa chemiczna 4-Acetamido-5-hydroksy-6-[7-sulfoniano-4-(4-sulfonianofenylazo)-1-naftylazo] naftaleno-1,7-disulfonian tetrasodowy
Wzór chemiczny C28H17N5Na4O14S4
Masa cząsteczkowa 867,69
Analiza Zawiera nie mniej niż 80% substancji barwiących ogółem, w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 530 przy około 570 nm w roztworze

Opis Czarny proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 570 nm
B. Roztwór wodny - czarnoniebieskawy
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 10% (wyrażone w odniesieniu do zawartości barwnika)
Składniki organiczne inne niż substancje barwiące:
Kwas 4-acetamido-5-hydroksynaftaleno-1,7-disulfonowy )

)

)

Kwas 4-amino-5-hydroksynaftaleno-1,7-disulfonowy }

)

)

Ogółem nie więcej niż 0,8%
Kwas 8-aminonaftaleno-2-sulfonowy )

)

4,4'-diazoaminodi-(benzenosulfonowy kwas) )

)

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (wyrażone jako anilina)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
26. E 153 WĘGIEL ROŚLINNY
Nazwy synonimowe Czerń roślinna
Definicja Węgiel roślinny jest otrzymywany w wyniku zwęglania surowców roślinnych takich jak drewno, pozostałości celulozy, torf, skorupki orzechów kokosowych i innych. Surowiec jest zwęglany w wysokiej temperaturze. Węgiel roślinny zawiera głównie drobno rozdrobniony węgiel. Może zawierać mniejsze ilości azotu, wodoru i tlenu. Po wytworzeniu produkt może zaabsorbować pewną ilość wilgoci
Numer wg Colour Index 77266
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-609-9
Nazwa chemiczna Węgiel
Wzór chemiczny C
Masa cząsteczkowa 12,01
Analiza Zawiera nie mniej niż 95% węgla w przeliczeniu na bezwodną i wolną od popiołu masę
Opis Czarny proszek, bezwonny i bez smaku
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych
B. Palność Ogrzewany do czerwoności spala się powoli bez płomienia
Czystość
Popiół (ogółem) Nie więcej niż 4,0% (temperatura zapłonu: 625 °C)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne Ekstrakt otrzymany w wyniku ekstrakcji 1 g produktu z 10 g czystego cykloheksanu (przy użyciu aparatury do ciągłej ekstrakcji) powinien być bezbarwny i fluorescencja ekstraktu w ultrafiolecie nie może być intensywniejsza niż fluorescencja roztworu 0,100 mg siarczanu chininy w 1 000 ml 0,01 N kwasu siarkowego
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12 % (120 °C, 4 godziny)
Substancje rozpuszczalne w zasadach Przesącz otrzymany w wyniku gotowania 2 g próbki w 20 ml N wodorotlenku sodu i przefiltrowania powinien być bezbarwny
27. E 154 BRĄZ FK
Nazwy synonimowe CI Brąz spożywczy 1
Definicja Brąz FK składa się zasadniczo z mieszaniny:

I 4-(2,4-diaminofenylazo)benzenosulfonianu sodowego

II 4-(4,6-diamino-m-tolilazo)benzenosulfonianu sodowego

III 4,4'-(4,6-diamino-1,3-fenylenobisazo) di (benzenosulfonianu) disodowego

IV 4,4'-(2,4-diamino-1,3-fenylenobisazo)di (benzenosulfonianu) disodowego

V 4,4'-(2,4-diamino-5-metylo-1,3-fenylenobisazo)di(benzenosulfonianu) disodowego

VI 4,4',4"-(2,4-diaminobenzeno-1,3,5-trisazo) tri(benzeno- sulfonianu) trisodowego

i dodatkowych substancji barwiących łącznie z wodą, chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Brąz FK jest opisany jako sól sodowa. Są dopuszczone również sole: wapniowa i potasowa

Klasa Azowe (mieszanina barwników mono-, bis- i trisazowych)
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych
Nazwa chemiczna Mieszanina:

I 4-(2,4-diaminofenylazo)benzenosulfonianu sodowego

II 4-(4,6-diamino-m-tolilazo)benzenosulfonianu sodowego

III 4,4'-(4,6-diamino-1,3-fenylenobisazo)di(benzenosulfonianu) disodowego

IV 4,4'-(2,4-diamino-1,3-fenylenobisazo)di(benzenosulfonianu) disodowego

V 4,4'-(2,4-diamino-5-metylo1,3-fenylenobisazo)di(benzenosulfonianu) disodowego

VI 4,4',4"-(2,4-diaminobenzeno-1,3,5-trisazo)tri(benzenosulfonianu) trisodowego

Wzór chemiczny I C12H11N4NaO3S

II C13H13N4NaO3S

III C18H14N6Na2O6S2

IV C18H14N6Na2O6S2

V C19H16N6Na2O6S2

VI C24H17N8Na3O9S3

Masa cząsteczkowa I 314,30

II 328,33

III 520,46

IV 520,46

V 534,47

VI 726,59

Analiza Zawiera nie mniej niż 70% substancji barwiących ogółem.
W odniesieniu do substancji barwiących ogółem proporcje poszczególnych składników nie powinny przekraczać:
I 26%
II 17%
III 17%
IV 16%
V 20%
VI 16%
Opis Czerwono-brązowy proszek lub granulki
Identyfikacja
Roztwór pomarańczowy do czerwonawego
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 3,5%
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas 4-aminobenzeno-l-sulfonowy Nie więcej niż 0,7%
m-fenylenodiamina i 4-metylo-m-fenylenodiamina Nie więcej niż 0,35%
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne inne niż m-fenylenodiamina i 4-metylo-m-fenylenodiamina Nie więcej niż 0,007% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Z roztworu o pH 7, nie więcej niż 0,2%
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
28. E 155 BRĄZ HT
Nazwy synonimowe CI Brąz spożywczy 3
Definicja Brąz HT składa się głównie z 4,4'-(2,4-dihydroksy-5-hydroksymetylo-1,3-fenylenobisazo)di(naftaleno-1-sulfonianu) disodowego i dodatkowych substancji barwiących, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Brąz HT jest opisany jako sól sodowa. Są dopuszczone również sole: wapniowa i potasowa

Klasa Bisazowe
Numer wg Colour Index 20285
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 224-924-0
Nazwa chemiczna 4,4'-(2,4-Dihydroksy-5-hydroksymetylo-1,3-fenyleno-bisazo)di(naftaleno-1 -sulfonian) disodowy
Wzór chemiczny C27H18N4Na2O9S2
Masa cząsteczkowa 652,57
Analiza Zawiera nie mniej niż 70% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową.
E1%1cm 403 przy około 460 nm w roztworze wodnym o pH 7
Opis Czerwonawo-brązowy proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie i pH 7 przy około 460 nm
B. Roztwór wodny - brązowy
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 10% (metoda TLC)
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas 4-aminonaftaleno-1-sulfonowy Nie więcej niż 0,7%
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w roztworze o pH 7
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
29. E 160a(i) MIESZANINA KAROTENÓW
1) KAROTENY otrzymywane z roślin
Nazwy synonimowe CI Pomarańczowy spożywczy 5
Definicja Mieszanina karotenów jest otrzymywana w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami naturalnych odmian roślin jadalnych, marchwi, olejów roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy.

Głównym składnikiem barwiącym są karotenoidy, z których większą część stanowi beta-karoten. Mogą być obecne również alfa-, gamma-karoten oraz inne pigmenty. Oprócz pigmentów barwiących, mieszanina karotenów może zawierać oleje, tłuszcze i woski naturalnie występujące w surowcach. Do ekstrakcji mogą być używane tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton metyloetylowy, metanol, etanol, propan-2-ol, heksan9), dichlorometan i dwutlenek węgla

Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 75130
Numer wg Europejskiego
Spisu Substancji Chemicznych 230-636-6
Wzór chemiczny Beta-karoten: C40H56
Masa cząsteczkowa Beta-karoten: 536,88
Analiza Zawartość karotenów (w przeliczeniu na beta-karoten) wynosi nie mniej niż 5 %. Dla produktów otrzymanych przez ekstrakcję olejów roślinnych: nie mniej niż 0,2 % w tłuszczach jadalnych

E1%1cm 2.500 przy około 440-457 nm w cykloheksanie

Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w cykloheksanie przy 440-457 nm i 470-486 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Aceton )
Keton metyloetylowy )
Metanol } Nie więcej niż 50 mg/kg,
Propan-2-ol ) pojedynczo lub łącznie
Heksan )
Etanol )
Dichlorometan: Nie więcej niż 10 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

9) benzenu nie więcej niż 0,05 % v/v

2) KAROTENY otrzymywane z alg
Nazwy synonimowe CI Pomarańczowy spożywczy 5
Definicja Mieszanina karotenów może być również otrzymywana z naturalnych odmian alg Dunaliella salina, rosnących w dużych słonych jeziorach w okolicach Whyalla w Południowej Australii. Beta-karoten jest ekstrahowany przy użyciu olejków eterycznych. Preparat jest 20-30 % zawiesiną w oleju spożywczym. Stosunek izomerów trans-cis mieści się w granicach 50/50-71/29.

Głównym składnikiem barwiącym są karotenoidy, z których większą część stanowi beta-karoten. Mogą być obecne również alfa-karoten, luteina, zeaksantyna i beta-kryptoksantyna. Oprócz pigmentów barwiących, mieszanina karotenów może zawierać oleje, tłuszcze i woski naturalnie występujące w surowcach

Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 75130
Wzór chemiczny Beta-karoten: C40H56
Masa cząsteczkowa Beta-karoten: 536,88
Analiza Zawartość karotenów (w przeliczeniu na beta-karoten) wynosi nie mniej niż 20 %

E1%1cm 2.500 przy około 440-457 nm w cykloheksanie

Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w cykloheksanie przy 440-457 nm i 474-486 nm
Czystość
Naturalne tokoferole w oleju jadalnym Nie więcej niż 0,3 %
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
30. E 160a(ii) BETA-KAROTEN
1) Beta-karoten
Nazwy synonimowe CI Pomarańczowy spożywczy 5
Definicja Niniejsza specyfikacja odnosi się głównie do wszystkich trans izomerów beta-karotenu łącznie z niewielkimi ilościami innych karotenoidów. Rozcieńczone i stabilizowane preparaty mogą mieć różne stosunki izomerów cis/trans
Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 40800
Numer wg Europejskiego
Spisu Substancji Chemicznych 230-636-6
Nazwy chemiczne Beta-karoten, beta,beta-karoten
Wzór chemiczny C40H56
Masa cząsteczkowa 536,88
Analiza Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem (w przeliczeniu na beta-karoten)

E1%1cm 2.500 przy około 440-457 nm w cykloheksanie

Opis Czerwone do brązowawo-czerwonych kryształy lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w cykloheksanie przy 453-456 nm
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące Karotenoidy inne niż beta-karoten: nie więcej niż 3,0 % substancji barwiących ogółem
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
2) Beta-karoten z Blakeslea trispora
Nazwy synonimowe CI Pomarańczowy spożywczy 5
Definicja Otrzymywany w procesie fermentacji przy użyciu mieszanej kultury fizjologicznie różnych osobników typów (+) i (-) naturalnych szczepów grzyba Blakeslea trispora. Beta-karoten jest ekstrahowany z biomasy octanem etylu lub kolejno: octanem izobutylu i alkoholem izopropylowym, a następnie krystalizowany. Skrystalizowany produkt zawiera głównie trans beta-karoten. W wyniku naturalnego procesu około 3 % produktu zawiera mieszaninę karotenoidów, która jest charakterystyczna dla produktu
Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 40800
Numer wg Europejskiego
Spisu Substancji Chemicznych 230-636-6
Nazwy chemiczne Beta-karoten, beta,beta-karoten
Wzór chemiczny C40H56
Masa cząsteczkowa 536,88
Analiza Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem (w przeliczeniu na beta-karoten)

E1%1cm 2.500 przy około 440-457 nm w cykloheksanie

Opis Czerwone, brązowawo-czerwone, purpurowo-fioletowe kryształy lub krystaliczny proszek (barwa zależy od użytego rozpuszczalnika ekstrakcyjnego i warunków krystalizacji)
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w cykloheksanie przy 453-456 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Octan etylu } Nie więcej niż 0,8 %
Etanol ) pojedynczo lub łącznie
Octan izobutylu: Nie więcej niż 1,0 %
Alkohol izopropylowy: Nie więcej niż 0,1 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące Karotenoidy inne niż beta-karoten: nie więcej niż 3,0 % substancji barwiących ogółem
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Mikotoksyny:
Aflatoksyna B1 Nieobecna
Trichoteceny (T2) Nieobecne
Ochratoksyna Nieobecna
Zearalenon Nieobecny
Mikrobiologia:
Pleśnie Nie więcej niż 100/g
Drożdże Nie więcej niż 100/g
Salmonella Nieobecne w 25 g
Escherichia coli Nieobecne w 5 g
31. E 160b ANNATO, BIKSYNA, NORBIKSYNA
Nazwy synonimowe CI Naturalny pomarańczowy 4
Definicja
Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 75120
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych Annato: 215-735-4, ekstrakt nasion annato: 289-561-2; biksyna: 230-248-7
Nazwy chemiczne Biksyna: 6'-Metylohydrogeno-9'-cis-6,6'-diapokaroteno-6,6'-dionian 6'Metylohydrogeno-9'-trans-6,6'-diapokaroteno-6,6'-dionian

Norbiksyna:

Kwas 9'-cis-6,6'-diapokaroteno-6,6'-diowy

Kwas 9'-trans-6,6'-diapokaroteno-6,6'-diowy

Wzór chemiczny Biksyna: C25H30O4

Norbiksyna: C24H28O4

Masa cząsteczkowa Biksyna: 394,51

Norbiksyna: 380,48

Opis Czerwonawo-brązowy proszek, zawiesina lub roztwór
Identyfikacja
Spektrometria Biksyna: maksimum w chloroformie przy około 502 nm

Norbiksyna: maksimum w rozcieńczonym roztworze KOH przy około 482 nm

(i) Biksyna i norbiksyna ekstrahowane przy użyciu rozpuszczalników
Definicja Biksyna jest otrzymywana w wyniku ekstrakcji zewnętrznych warstw nasion drzewa annato (Bixa orellana L.) przy użyciu jednego lub kilku następujących rozpuszczalników: acetonu, metanolu, heksanu lub dichlorometanu, dwutlenku węgla i usunięciu rozpuszczalników. Norbiksyna jest otrzymywana w wyniku hydrolizy biksyny wodnym roztworem zasady.

Biksyna i norbiksyna mogą zawierać inne substancje wyekstrahowane z nasion annato.

Biksyna w proszku zawiera szereg składników barwnych, z których głównym jest biksyna, która może występować w formach cis-i trans-. Mogą być również obecne produkty cieplnej degradacji biksyny. Norbiksyna w proszku jako główne składniki barwiące zawiera produkty hydrolizy biksyny w formie soli sodowych lub potasowych. Mogą być obecne formy cis- i trans-

Analiza Zawartość biksyny w proszku wynosi nie mniej niż 75 % karotenoidów ogółem, w przeliczeniu na biksynę.

Zawartość norbiksyny w proszku wynosi nie mniej niż 25 % karotenoidów ogółem, w przeliczeniu na norbiksynę.

Biksyna: E1%1cm 2.870 przy około 502 nm w chloroformie

Norbiksyna: E1%1cm 2.870 przy około 482 nm w roztworze KOH

Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Aceton )Nie więcej niż 50 mg/kg
Metanol }pojedynczo lub łącznie
Heksan )
Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
(ii) Annato ekstrahowane przy użyciu zasad
Definicja Annato rozpuszczalne w wodzie jest otrzymywane w wyniku ekstrakcji wodnym roztworem zasad (wodorotlenku sodu lub potasu) zewnętrznych warstw nasion drzewa annato (Bixa orellana L.). Głównym składnikiem barwiącym annato rozpuszczalnego w wodzie jest norbiksyna, produkt hydrolizy biksyny, w formie soli sodowej lub potasowej. Mogą być obecne formy cis- i trans-
Analiza Zawiera nie mniej niż 0,1 % karotenoidów ogółem, w przeliczeniu na norbiksynę Norbiksyna:

E1%1cm 2.870 przy około 482 nm w roztworze KOH

Czystość
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
(iii) Annato ekstrahowane przy użyciu oleju
Definicja Ekstrakty annato w oleju, w formie roztworu lub zawiesiny, są otrzymywane w wyniku ekstrakcji zewnętrznych warstw nasion drzewa annato (Bixa orellana L.) przy użyciu jadalnych olejów roślinnych. Ekstrakt annato w oleju zawiera szereg składników barwnych, z których głównym jest biksyna występująca w formach cis- i trans-. Mogą być również obecne produkty cieplnej degradacji biksyny
Analiza Zawiera nie mniej niż 0,1 % karotenoidów ogółem, w przeliczeniu na biksynę

Biksyna:

E1%1cm 2.870 przy około 502 nm w chloroformie

Czystość
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
32. E 160c EKSTRAKT Z PAPRYKI, KAPSANTYNA, KAPSORUBINA
Nazwy synonimowe Oleożywica z papryki
Definicja Ekstrakt z papryki jest otrzymywany w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami owoców (strąków) naturalnych odmian papryki Capsicum annuum L., bez lub z pestkami i zawiera główne składniki barwiące tej przyprawy. Głównymi składnikami barwiącymi są kapsantyna i kapsorubina. Jest obecnych również wiele innych składników barwiących
Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: metanol, etanol, aceton, heksan, dichlorometan, octan etylu i dwutlenek węgla
Klasa Karotenoidy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych Kapsantyna: 207-364-1, kapsorubina: 207-425-2
Nazwy chemiczne Kapsantyna:

(3R,3'S,5'R)-3,3'-dihydroksy-b,k-karoten-6-on

Kapsorubina:

(3S,3'S,5R,5'R)-3,3'-dihydroksy-k,k-karoten-6,6'-dion

Wzór chemiczny Kapsantyna: C40H56O3

Kapsorubina: C40H56O4

Masa cząsteczkowa Kapsantyna: 584,85
Analiza Kapsorubina: 600,85

Ekstrakt z papryki: zawiera nie mniej niż 7,0 % karotenoidów

Kapsantyna/kapsorubina: nie mniej niż 30 % karotenoidów ogółem

E1%1cm 2.100 przy około 462 nm w acetonie

Opis Ciemnoczerwona, lepka ciecz
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w acetonie przy około 462 nm
B. Reakcja barwna Po dodaniu jednej kropli kwasu siarkowego do jednej kropli próbki w 2-3 kroplach chloroformu powstaje niebieskie zabarwienie
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Octan etylu )
Metanol )
Etanol } Nie więcej niż 50 mg/kg
Aceton ) pojedynczo lub łącznie
Heksan )
Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Kapsaicyna Nie więcej niż 250 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
33. E 160d LIKOPEN
1.Likopen syntetyczny:
Nazwy synonimowe Likopen otrzymywany na drodze syntezy chemicznej
Definicja Likopen syntetyczny, będący mieszaniną geometrycznych izomerów likopenów, otrzymuje się, poddając kondensacji Wittiga syntetyczne produkty pośrednie wykorzystywane powszechnie do produkcji innych karotenoidów stosowanych w żywności. Likopen syntetyczny składa się głównie z likopenu, którego wszystkie wiązania podwójne mają konfigurację trans wraz z 5-cis-likopenem i niewielkich ilości innych izomerów. Dostępne w handlu preparaty likopenu przeznaczone do stosowania w żywności mogą mieć postać zawiesin w olejach jadalnych albo proszku rozprowadzanego wodą lub rozpuszczalnego w wodzie
Nazwy chemiczne ψ, ψ-karoten, likopen, którego wszystkie wiązania podwójne mają konfigurację trans, all-E-likopen, (all-E)-2,6,10,14,19,23,27,31-oktametylo-2,6,8,10,12,14,16,18,20,22,24,26,30-dotriaconta-tridecaen
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 207-949-1
Numer wg Colour Index 75125
Wzór chemiczny C40H56
Masa cząsteczkowa 536,85
Analiza Nie mniej niż 96 % całkowitej zawartości likopenów (nie mniej niż 70 % likopenu, którego wszystkie wiązania podwójne mają konfigurację trans). E1cm1% przy 465-475 nm w heksanie (dla 100 % czystego likopenu, którego wszystkie wiązania podwójne mają konfigurację trans) wynosi 3450
Opis Czerwony, krystaliczny proszek
Identyfikacja
Spektrofotometria Roztwór w heksanie wykazuje maksimum absorpcji przy ok. 470 nm
Test na obecność karotenoidów Kolor roztworu próbki w acetonie znika po stopniowym dodaniu 5 % roztworu azotynu sodu i 1N kwasu siarkowego
Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszczalny w chloroformie
Właściwości 1 % roztworu w chloroformie Przejrzysty, o intensywnie czerwono-pomarańczowym zabarwieniu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (40 °C, 4 godz. przy 20 mm Hg)
Apo-12'-likopenal Nie więcej niż 0,15 %
Tlenek trifenylofosfiny Nie więcej niż 0,01 %
Pozostałości rozpuszczalników Metanol: nie więcej niż 200 mg/kg

Heksan, propan-2-ol: nie więcej niż 10 mg/kg każdy

Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg (wyłącznie w preparatach dostępnych w handlu)

Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
2.Z czerwonych pomidorów:
Nazwy synonimowe Naturalna żółcień 27
Definicja Likopen otrzymuje się przez ekstrakcję rozpuszczalnikiem z czerwonych pomidorów (Lycopersicon esculentum L.) z późniejszym usunięciem rozpuszczalnika. Można używać jedynie następujących rozpuszczalników: dwutlenek węgla, octan etylu, aceton, propan-2-ol, metanol, etanol, heksan. Głównym składnikiem barwiącym pomidorów jest likopen, mogą również występować małe ilości pozostałych pigmentów karotenoidowych. Oprócz pigmentów produkt może zawierać oleje, tłuszcze, woski oraz składniki smakowe naturalnie występujące w pomidorach
Nazwy chemiczne ψ, ψ-karoten, likopen, którego wszystkie wiązania podwójne mają konfigurację trans, all-E-likopen, (all-E)-2,6,10,14,19,23,27,31-oktametylo-2,6,8,10,12,14,16,18,20,22,24,26,30-dotriaconta-tridecaen
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 207-949-1
Numer wg Colour Index 75125
Wzór chemiczny C40H56
Masa cząsteczkowa 536,85
Analiza E1cm1% przy 465-475 nm w heksanie (dla 100 % czystego likopenu, którego wszystkie wiązania podwójne mają konfigurację trans) wynosi 3450. Zawiera nie mniej niż 5% substancji barwiących ogółem
Opis Ciemnoczerwona, lepka ciecz
Identyfikacja
Spektrofotometria Roztwór w heksanie wykazuje maksimum absorpcji przy ok. 472 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Octan etylu

Metanol

Etanol

Aceton

Heksan

Propan-2-ol

)

)

)> Nie więcej niż 50 mg/kg, pojedynczo lub łącznie

)

)

)

Popiół siarczanowy Nie więcej niż 1 %
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
3.Z Blakeslea trispora:
Nazwy synonimowe Naturalna żółcień 27
Definicja Likopen z Blakeslea trispora jest ekstrahowany z biomasy grzybów i oczyszczany poprzez krystalizację i filtrowanie. Składa się głównie z likopenu, którego wszystkie wiązania podwójne mają konfigurację trans. Zawiera również niewielkie ilości innych karotenoidów. Jedynymi rozpuszczalnikami stosowanymi do produkcji są izopropanol i octan izobutylu. Dostępne w handlu preparaty likopenu przeznaczone do stosowania w żywności mogą mieć postać zawiesin w olejach jadalnych albo proszku rozprowadzanego wodą lub rozpuszczalnego w wodzie
Nazwy chemiczne ψ, ψ-karoten, likopen, którego wszystkie wiązania podwójne mają konfigurację trans, all-E-likopen, (all-E)-2,6,10,14,19,23,27,31-oktametylo-2,6,8,10,12,14,16,18,20,22,24,26,30-dotriaconta-tridecaen
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 207-949-1
Numer wg Colour Index 75125
Wzór chemiczny C40H56
Masa cząsteczkowa 536,85
Analiza Nie mniej niż 95 % całkowitej zawartości likopenów (nie mniej niż 90 % likopenu, którego wszystkie wiązania podwójne mają konfigurację trans w stosunku do substancji barwiących ogółem).

E1cm1% przy 465-475 nm w heksanie (dla 100 % czystego likopenu, którego wszystkie wiązania podwójne mają konfigurację trans) wynosi 3450

Opis Czerwony, krystaliczny proszek
Identyfikacja
Spektrofotometria Roztwór w heksanie wykazuje maksimum absorpcji przy ok. 470 nm
Test na obecność karotenoidów Kolor roztworu próbki w acetonie znika po stopniowym dodaniu 5 % roztworu azotynu sodu i 1N kwasu siarkowego
Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszczalny w chloroformie
Właściwości 1 % roztworu w chloroformie Przejrzysty, o intensywnie czerwono-pomarańczowym zabarwieniu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (40 °C, 4 godz. przy 20 mm Hg)
Inne karotenoidy Nie więcej niż 5 %
Pozostałości rozpuszczalników Propan-2-ol: nie więcej niż 0,1 %

Octan izobutylu: nie więcej niż 1,0 %

Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg (wyłącznie w preparatach dostępnych w handlu)

Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,3 %
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
34. E 160e BETA-APO-8'-KAROTENAL (C30)
Nazwy synonimowe CI Pomarańczowy spożywczy 6
Definicja Niniejsza specyfikacja odnosi się głównie do wszystkich trans izomerów b-apo-8'-karotenalu łącznie z niewielkimi ilościami innych karotenoidów.

Specyfikacja obejmuje również rozcieńczone i stabilizowane preparaty b-apo-8'-karotenalu, łącznie z roztworami lub zawiesinami b-apo-8'-karotenalu w jadalnych tłuszczach lub olejach, emulsjami i proszkami ulegającymi dyspersji w wodzie. Preparaty te mogą mieć różne stosunki izomerów cis/trans

Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 40820
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 214-171-6
Nazwy chemiczne β-Apo-8'-karotenal, Aldehyd trans- β-apo-8'-karotenowy
Wzór chemiczny C30H40O
Masa cząsteczkowa 416,65
Analiza Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem E1%1cm 2.640 przy 460-462 nm w cykloheksanie
Opis Ciemnofioletowe kryształy o metalicznym połysku lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w cykloheksanie przy 460-462 nm
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1%
Dodatkowe substancje barwiące Karotenoidy inne niż b-apo-8'-karotenal: nie więcej niż 3,0 % substancji barwiących ogółem
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
35. E 160f ESTER ETYLOWY KWASU BETA-APO-8'KAROTENOWEGO

(C30)

Nazwy synonimowe CI Pomarańczowy spożywczy 7, ester b-apo-8'-karotenowy
Definicja Niniejsza specyfikacja odnosi się głównie do wszystkich trans izomerów estru etylowego kwasu b-apo-8'-karotenowego, łącznie z niewielkimi ilościami innych karotenoidów. Specyfikacja obejmuje również rozcieńczone i stabilizowane preparaty estru etylowego kwasu b-apo-8'-karotenowego, łącznie z roztworami lub zawiesinami estru etylowego kwasu b-apo-8'-karotenowego w jadalnych tłuszczach lub olejach, emulsjami i proszkami ulegającymi dyspersji w wodzie. Preparaty te mogą mieć różne stosunki izomerów cis/trans
Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 40825
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 214-173-7
Nazwy chemiczne Ester etylowy kwasu β-Apo-8'-karotenowego, 8'-apo-β-karoten-8'-ian etylu
Wzór chemiczny C32H44O2
Masa cząsteczkowa 460,70
Analiza Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem

E1%1cm 2.550 przy około 449 nm w cykloheksanie

Opis Czerwone do czerwono-fioletowych kryształy lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w cykloheksanie przy około 449 nm
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Dodatkowe substancje barwiące Karotenoidy inne niż ester etylowy kwasu b-apo-8'-karotenowego: nie więcej niż 3,0 % substancji barwiących ogółem
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
36. E 161b LUTEINA
Nazwy synonimowe Mieszanina karotenoidów, Ksantofile
Definicja Luteina jest otrzymywana w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami naturalnych odmian jadalnych owoców i roślin, trawy, lucerny (alfa-alfa) i tagetes erecta. Głównymi składnikami barwiącymi są karotenoidy, których większą część stanowią luteina i jej estry z kwasami tłuszczowymi. Mogą być również obecne zmienne ilości karotenów. Luteina może zawierać oleje, tłuszcze, woski naturalnie występujące w materiale roślinnym.

Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: metanol, etanol, propan-2-ol, heksan, aceton, keton metyloetylowy, dichlorometan i dwutlenek węgla

Klasa Karotenoidy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 204-840-0
Nazwa chemiczna 3,3'-dihydroksy-d-karoten
Wzór chemiczny C40H56O2
Masa cząsteczkowa 568,88
Analiza Zawartość substancji barwiących ogółem wynosi nie mniej niż 4 % w przeliczeniu na luteinę

E1%1cm 2.550 przy około 445 nm w mieszaninie chloroform/etanol (10+90) lub w mieszaninie heksan/etanol/aceton (80+10+10)

Opis Ciemna, żółtawo-brązowa ciecz
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w mieszaninie chloroform/etanol (10+90) przy około 445 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Aceton )
Keton metyloetylowy )
Metanol } Nie więcej niż 50 mg/kg,
Etanol ) pojedynczo lub łącznie
Propan-2-ol )
Heksan )
Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
37. E 161g KANTAKSANTYNA
Nazwy synonimowe CI Pomarańczowy spożywczy 8
Definicja Niniejsza specyfikacja odnosi się głównie do wszystkich trans izomerów kantaksantyny, łącznie z niewielkimi ilościami innych karotenoidów. Specyfikacja obejmuje również rozcieńczone i stabilizowane preparaty kantaksantyny, łącznie z roztworami lub zawiesinami kantaksantyny w jadalnych tłuszczach lub olejach, emulsjami i proszkami ulegającymi dyspersji w wodzie. Preparaty te mogą mieć różne stosunki izomerów cis/trans
Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 40850
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 208-187-2
Nazwy chemiczne β-Karoten-4,4'-dion, kantaksantyna, 4,4'-diokso-b-karoten
Wzór chemiczny C40H52O2
Masa cząsteczkowa 564,86
Analiza Nie mniej niż 96% substancji barwiących ogółem (w przeliczeniu na kantaksantynę)

E1%1cm 2.200 przy około 485 nm w chloroformie

przy 468-472 nm w cykloheksanie

przy 464-467 nm w eterze naftowym

Opis Ciemnofioletowe kryształy lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w chloroformie przy około 485 nm

Maksimum w cykloheksanie przy 468-472 nm

Maksimum w eterze naftowym przy 464-467 nm

Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1%
Dodatkowe substancje barwiące Karotenoidy inne niż kantaksantyna: nie więcej niż 5,0% substancji barwiących ogółem
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
38. E 162 CZERWIEŃ BURACZANA, BETANINA
Nazwy synonimowe Czerwień buraczana
Definicja Czerwień buraczana jest otrzymywana z korzeni naturalnych odmian buraka ćwikłowego (Beta vulgaris L. var. rubra) w wyniku wyciskania soku z utartych buraków lub przez wodną ekstrakcję poszatkowanych korzeni buraka i wzbogacenie w składniki aktywne. Barwnik składa się z różnych pigmentów, należących do klasy betalain. Głównymi składnikami barwiącymi są betacyjaniny (czerwone), z których betanina stanowi 75-95%. Mogą być obecne niewielkie ilości betaksantyny (żółta) i produkty degradacji betalainy (jasnobrązowe). Oprócz barwiących pigmentów, sok lub ekstrakt zawiera cukry, sole lub białka naturalnie występujące w buraku ćwikłowym. Roztwory mogą być zagęszczone, a niektóre produkty mogą być oczyszczane w celu usunięcia większości cukrów, soli i białek
Klasa Betalaina
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-628-5
Nazwy chemiczne Kwas(S-(R',R')-4-(2-(2-karboksy-5(β-D-glukopiranozyloksy)-2,3-dihydro-6-hydroksy-1H-indol-1-ylo)etenylo)-2,3-dihydro-2,6-pirydynodikarboksylowy; 1-(2-(2,6-dikarboksy- 1,2,3,4-tetrahydro-4-pirydylideno)etylideno)-5-β-D-glukopiranozyloksy)-6-hydroksyindolo-2-karboksylan
Wzór chemiczny Betanina: C24H26N2O13
Masa cząsteczkowa 550,48
Analiza Zawartość czerwonego barwnika (wyrażona jako betanina) wynosi nie mniej niż 0,4%

E1%1cm 1.120 przy około 535 nm w roztworze wodnym o pH 5

Opis Czerwona lub ciemnoczerwona ciecz, pasta, proszek lub ciało stałe
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w wodzie i pH 5 przy około 535 nm
Czystość
Azotany Nie więcej niż 2 g anionu azotanowego/g czerwonego barwnika (w wyniku przeliczenia z analizy)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
39. E 163 ANTOCYJANY
Definicja Antocyjany są otrzymywane w wyniku ekstrakcji siarczynowaną wodą, zakwaszoną wodą, dwutlenkiem węgla, metanolem lub etanolem jadalnych warzyw i owoców. Antocyjany zawierają wspólny składnik surowca zwany antocyjanem, kwasy organiczne, garbniki, cukry, składniki mineralne itp., lecz niekoniecznie w tych samych proporcjach jak występują w surowcu
Klasa Antocyjany
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 208-438-6 (cyjanidyna); 205-125-6 (peonidyna);

208-437-0 (delfinidyna); 211-403-8 (malwidyna);

205-127-7 (pelargonidyna)

Nazwy chemiczne Chlorek 3,3',4',5,7-pentahydroksyflawilu (cyjanidyna)

Chlorek 3,4',5,7-tetrahydroksy-3'-metoksyflawilu (peonidyna)

Chlorek 3,4',5,7-tetrahydroksy-3',5' -dimetoksyflawilu (malwidyna)

Chlorek 3,5,7-trihydroksy-2-(3,4,5-trihydroksyfenylo)-1-benzopirylu (delfinidyna)

Chlorek 3,3',4',5,7-pentahydroksy-5'-metoksyflawilu (petunidyna)

Chlorek 3,5,7-trihydroksy-2-(4-hydroksyfenylo)-1-benzopirylu (pelargonidyna)

Wzór chemiczny Cyjanidyna: C15H11O6Cl

Peonidyna: C16H13O6Cl

Malwidyna: C17H15O7Cl

Delfinidyna: C15H11O7Cl

Petunidyna: C16H13O7Cl

Pelargonidyna: C15H11O5Cl

Masa cząsteczkowa Cyjanidyna: 322,6

Peonidyna: 336,7

Malwidyna: 366,7

Delfinidyna: 340,6

Petunidyna: 352,7

Pelargonidyna: 306,7

Analiza E1%1cm 300 dla czystego pigmentu przy 515-535 nm w pH 3,0
Opis Purpurowo-czerwona ciecz, proszek lub pasta o słabym, charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w metanolu z 0,01% stężonego HCl

Cyjanidyna: 535 nm

Peonidyna: 532 nm

Malwidyna: 542 nm

Delfinidyna: 546 nm

Petunidyna: 543 nm

Pelargonidyna: 530 nm

Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Metanol } Nie więcej niż 50 mg/kg,
Etanol ) pojedynczo lub łącznie
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 1.000 mg/kg na procent barwnika
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
40. E 170 WĘGLAN WAPNIA
Nazwy synonimowe CI Biały Pigment 18, Kreda
Definicja Węglan wapnia jest produktem otrzymanym z rozdrobnionego wapienia lub w wyniku wytrącania jonów wapnia z jonami węglanowymi
Klasa Nieorganiczne
Numer wg Colour Index 77220
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych Węglan wapnia: 207-439-9

Wapień (kamień wapienny): 215-279-6

Nazwa chemiczna Węglan wapnia
Wzór chemiczny CaCO3
Masa cząsteczkowa 100,1
Analiza Zawiera nie mniej niż 98% w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, krystaliczny lub bezpostaciowy, bezwonny i bez smaku proszek
Identyfikacja
Rozpuszczalność Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie i w alkoholu. Rozpuszcza się musując w rozcieńczonym kwasie octowym, w rozcieńczonym kwasie chlorowodorowym i w rozcieńczonym kwasie azotowym; powstałe roztwory, po zagotowaniu, dają dodatni wynik prób na obecność wapnia
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0% (200 °C, 4 godziny)
Substancje nierozpuszczalne w kwasie Nie więcej niż 0,2%
Sole magnezu i zasadowe sole magnezu Nie więcej niż 1,5%
Fluorki Nie więcej niż 50 mg/kg
Antymon (jako Sb) )
Miedź (jako Cu) )
Chrom (jako Cr) } Nie więcej niż 100 mg/kg, pojedynczo lub łącznie
Cynk (jako Zn) )
Bar (jako Ba) )
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
41. E 171 DWUTLENEK TYTANU
Nazwy synonimowe CI Biały Pigment 6
Definicja Dwutlenek tytanu zawiera głównie czysty anataz lub rutyl dwutlenku tytanu, który może być pokryty niewielkimi ilościami glinu i/lub krzemu w celu poprawy technologicznych właściwości produktu
Klasa Nieorganiczne
Numer wg Colour Index 77891
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 236-675-5
Nazwa chemiczna Dwutlenek tytanu
Wzór chemiczny TiO2
Masa cząsteczkowa 79,88
Analiza Zawiera nie mniej niż 99% w przeliczeniu na masę wolną od glinu i krzemu
Opis Biały lub lekko zabarwiony proszek
Identyfikacja
Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie i w rozpuszczalnikach organicznych. Rozpuszcza się powoli w kwasie fluorowodorowym i w gorącym, stężonym kwasie siarkowym
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5% (105 °C, 3 godziny)
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 1,0% w przeliczeniu na masę wolną od substancji lotnych (800 °C)
Tlenek glinu lub dwutlenek krzemu Ogółem nie więcej niż 2,0%
Substancje rozpuszczalne w 0,5 N HCl Nie więcej niż 0,5% w przeliczeniu na masę wolną od glinu i krzemu, dodatkowo, dla produktów zawierających glin lub krzem, nie więcej niż 1,5% w przeliczeniu na masę produktu handlowego
Substancje rozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,5%
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Antymon Nie więcej niż 50 mg/kg po całkowitym roztworzeniu
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg po całkowitym roztworzeniu
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg po całkowitym roztworzeniu
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg po całkowitym roztworzeniu
Cynk Nie więcej niż 50 mg/kg po całkowitym roztworzeniu
42. E 172 TLENKI ŻELAZA i WODOROTLENKI ŻELAZA
Nazwy synonimowe Żółty tlenek żelaza: CI Żółty Pigment 42 i 43

Czerwony tlenek żelaza: CI Czerwony Pigment 101 i 102

Czarny tlenek żelaza: CI Czarny Pigment 11

Definicja Tlenki żelaza i wodorotlenki żelaza są otrzymywane w wyniku syntezy chemicznej i zawierają głównie bezwodne lub uwodnione tlenki żelaza. Zakres kolorów obejmuje żółty, czerwony, brązowy i czarny. Tlenki żelaza o czystości "food grade" różnią się od technicznych tlenków żelaza przede wszystkim stosunkowo niskim poziomem zanieczyszczeń innymi metalami. Uzyskuje się to przez selekcję i kontrolę źródeł żelaza lub przez zwiększenie stopnia oczyszczenia podczas procesu wytwarzania
Klasa Nieorganiczne
Numer wg Colour Index Żółty tlenek żelaza: 77492

Czerwony tlenek żelaza: 77491

Czarny tlenek żelaza: 77499
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych Żółty tlenek żelaza: 257-098-5

Czerwony tlenek żelaza: 215-168-2

Czarny tlenek żelaza: 235-442-5

Nazwa chemiczna Żółty tlenek żelaza: uwodniony tlenek żelaza, uwodniony tlenek żelaza (III)

Czerwony tlenek żelaza: bezwodny tlenek żelaza, bezwodny tlenek żelaza (III)

Czarny tlenek żelaza: tlenek żelazawo-żelazowy, tlenek żelaza (II, III)

Wzór chemiczny Żółty tlenek żelaza: FeO(OH) x xH2O

Czerwony tlenek żelaza: Fe2O3

Czarny tlenek żelaza: FeO x Fe2O3

Masa cząsteczkowa 88,85: FeO(OH)

159,70: Fe2O3

231,55: FeO x Fe2O3

Analiza Żółty zawiera nie mniej niż 60%, czerwony i czarny nie mniej niż 68% żelaza ogółem, w przeliczeniu na żelazo
Opis Proszek; o barwie żółtej, czerwonej, brązowej lub czarnej
Identyfikacja
Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie i w rozpuszczalnikach organicznych. Rozpuszczalny w stężonych kwasach mineralnych
Czystość
Substancje rozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 1,0% )

)

Arsen Nie więcej niż 5 mg/kg )
Bar Nie więcej niż 50 mg/kg )
Kadm Nie więcej niż 5 mg/kg )
Chrom Nie więcej niż 100 mg/kg )
Miedź Nie więcej niż 50 mg/kg } Po całkowitym
Ołów Nie więcej niż 20 mg/kg ) roztworzeniu
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg )
Nikiel Nie więcej niż 200 mg/kg )
Cynk Nie więcej niż 100 mg/kg )
43. E 173 GLIN
Nazwy synonimowe CI Pigment Metaliczny, Al
Definicja Proszek glinowy otrzymuje się w wyniku rozdrobnienia drobnych kawałków glinu. Rozdrabnianie może (ale nie musi) być wykonywane w obecności jadalnych tłuszczów roślinnych lub kwasów tłuszczowych spełniających kryteria stawiane substancjom dodatkowym do żywności. Jest wolny od domieszek substancji innych niż jadalne tłuszcze roślinne lub kwasy tłuszczowe spełniające kryteria stawiane substancjom dodatkowym do żywności
Numer wg Colour Index 77000
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-072-3
Nazwa chemiczna Glin
Wzór chemiczny Al
Masa atomowa 26,98
Analiza Zawiera nie mniej niż 99% w przeliczeniu na Al i na masę wolną od tłuszczów
Opis Srebrnoszary proszek lub drobne listki
Identyfikacja
Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie i w rozpuszczalnikach organicznych. Rozpuszczalny w rozcieńczonym kwasie chlorowodorowym. Powstały roztwór daje dodatni wynik próby na obecność glinu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5% (105 °C, do stałej masy)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
44. E 174 SREBRO
Nazwy synonimowe Argentum, Ag
Klasa Nieorganiczne
Numer wg Colour Index 77820
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-131-3
Nazwa chemiczna Srebro
Wzór chemiczny Ag
Masa atomowa 107,87
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % Ag
Opis Srebrny proszek lub drobne listki
45. E 175 ZŁOTO
Nazwy synonimowe Pigment Metaliczny 3, Aurum, Au
Klasa Nieorganiczne
Numer wg Colour Index 77480
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-165-9
Nazwa chemiczna Złoto
Wzór chemiczny Au
Masa atomowa 197,0
Analiza Zawiera nie mniej niż 90 % Au
Opis Złoty proszek lub drobne listki
Czystość
Srebro Nie więcej niż 7 % )Po całkowitym roztworzeniu
Miedź Nie więcej niż 4 % }
46. E 180 CZERWIEŃ LITOLOWA BK
Nazwy synonimowe CI Czerwony Pigment 57, Pigment rubinowy, Karmin 6B
Definicja Czerwień litolowa BK zawiera głównie 3-hydroksy-4-(4-metylo-2-sulfonianofenylazo)-2-naftalenokarboksylan wapnia i dodatkowe substancje barwiące łącznie z wodą, chlorkiem wapnia lub siarczanem wapnia jako głównymi składnikami niebarwnymi
Klasa Monoazowe
Numer wg Colour Index 15850:1
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 226-109-5
Nazwa chemiczna 3-Hydroksy-4-(4-metylo-2-sulfonianofenylazo)-2-naftalenokarboksylan wapnia
Wzór chemiczny C18H12CaN2O6S
Masa cząsteczkowa 424,45
Analiza Zawiera nie mniej niż 90 % substancji barwiących ogółem

E1%1cm 200 przy około 442 nm w dimetyloformamidzie

Opis Czerwony proszek
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w dimetyloformamidzie przy około 442 nm
Czystość
Dodatkowe substancje barwiące Związki organiczne inne niż substancje barwiące: Nie więcej niż 0,5%
Kwas 2-amino-5-metylobenzenosulfonowy, sól wapniowa Nie więcej niż 0,2%
Kwas 3-hydroksy-2-naftalenokarboksylowy, sól wapniowa Nie więcej niż 0,4%
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Z roztworu o pH 7, nie więcej niż 0,2%
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

CZĘŚĆ III

Specyfikacje, kryteria czystości dla dozwolonych substancji dodatkowych innych niż substancje słodzące i barwniki

1. E 170(i) WĘGLAN WAPNIA
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku jej stosowania innego niż jako barwnik, określone są w części II niniejszego załącznika.
2. E 200 KWAS SORBOWY
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas sorbowy

Kwas trans, trans-2,4-heksadienowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 203-768-7
Wzór chemiczny C6H8O2
Masa cząsteczkowa 112,12
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne igiełki lub biały, sypki proszek o lekkim, charakterystycznym zapachu, niezmieniający barwy po ogrzewaniu w 105 °C przez 90 minut
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia Pomiędzy 133 °C a 135 °C, po suszeniu w próżni przez 4 godziny w eksykatorze z kwasem siarkowym
B. Spektrometria Roztwór w izopropanolu (1 do 4.000.000) wykazuje maksimum absorbancji przy długości fali 254 ± 2 nm
C. Dodatni wynik próby na obecność podwójnych wiązań
D. Punkt sublimacji 80 °C
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 0,5 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2 %
Aldehydy Nie więcej niż 0,1 % (jako formaldehyd)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
3. E 202 SORBINIAN POTASU
Definicja
Nazwa chemiczna Sorbinian potasu

(E,E)-2,4-heksadienian potasu

Sól potasowa kwasu trans, trans-2,4-heksadienowego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 246-376-1
Wzór chemiczny C6H7O2K
Masa cząsteczkowa 150,22
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Biały, krystaliczny proszek niezmieniający barwy po ogrzewaniu w 105 °C przez 90 minut
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia kwasu sorbowego
otrzymanego w wyniku zakwaszenia i niepoddanego rekrystalizacji wynosi od 133 °C do 135 °C, po suszeniu w próżni w eksykatorze z kwasem siarkowym
B. Dodatni wynik próby na obecność potasu i podwójnych wiązań
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,0 % (105 °C, 3 godziny)
Kwasowość lub alkaliczność Nie więcej niż około 1,0 % (jako kwas sorbowy lub K2CO3)
Aldehydy Nie więcej niż 0,1 % (wyrażone jako formaldehyd)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
4. E 203 SORBINIAN WAPNIA
Definicja
Nazwa chemiczna Sorbinian wapnia

Sól wapniowa kwasu trans, trans-2,4-heksadienowego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-321-6
Wzór chemiczny C12H14O4Ca
Masa cząsteczkowa 262,32
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Drobny, biały, krystaliczny proszek niezmieniający barwy po ogrzewaniu w 105 °C przez 90 minut
Identyfikacja
B. Zakres temperatur topnienia kwasu sorbowego otrzymanego w wyniku zakwaszenia i niepoddanego rekrystalizacji wynosi od 133 °C do 135 °C, po suszeniu w próżni w eksykatorze z kwasem siarkowym
B. Dodatni wynik próby na obecność wapnia i podwójnych wiązań
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0 %, oznaczony po próżniowym suszeniu przez 4 godziny w eksykatorze z kwasem siarkowym
Aldehydy Nie więcej niż 0,1 % (jako formaldehyd)
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
5. E 210 KWAS BENZOESOWY
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas benzoesowy

Kwas benzenokarboksylowy

Kwas fenylokarboksylowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-618-2
Wzór chemiczny C7H6O2
Masa cząsteczkowa 122,12
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia Od 121,5 °C do 123,5 °C
B. Dodatni wynik próby na zdolność sublimacji i obecność benzoesanu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % po suszeniu przez 3 godziny nad kwasem siarkowym
pH Około 4 (roztwór wodny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 %
Chlorowane związki organiczne Nie więcej niż 0,07 % wyrażone jako chlorki, co odpowiada wartości 0,3 % wyrażonej jako kwas monochlorobenzoesowy
Substancje łatwo ulegające utlenieniu Do 100 ml wody dodać 1,5 ml kwasu siarkowego, ogrzać do wrzenia i dodawać kroplami 0,1 N KMnO4, dopóki różowy kolor nie będzie utrzymywał się przez 30 sekund. 1 g próbki odważonej z dokładnością do mg rozpuścić w ogrzewanym roztworze i miareczkować 0,1 N KMnO4 do momentu, aż różowy kolor będzie się utrzymywał przez 15 sekund. Ilość zużytego KMnO4 nie powinna być większa niż 0,5 ml
Substancje łatwo ulegające zwęgleniu Barwa chłodnego roztworu 0,5 g kwasu benzoesowego w 5 ml 94,5-95,5 % kwasu siarkowego nie może być intensywniejsza niż barwa wzorca zawierającego 0,2 ml chlorku kobaltu TSC10), 0,3 ml chlorku żelazowego TSC11), 0,1 ml siarczanu miedziowego TSC12) i 4,4 ml wody
Kwasy wielopierścieniowe Temperatura topnienia pierwszego osadu uzyskanego w wyniku frakcyjnego zakwaszania zobojętnionego roztworu kwasu benzoesowego nie może się różnić od temperatury topnienia kwasu benzoesowego
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg

10) Chlorek kobaltu TSC: rozpuścić około 65 g chlorku kobaltu CoCl2 x 6H2O w dostatecznej ilości mieszaniny 25 ml kwasu chlorowodorowego i 975 ml wody, aby całkowita objętość wynosiła 1 litr. Przenieść dokładnie 5 ml tego roztworu do kolby okrągłodennej zawierającej 250 ml roztworu jodu, dodać 5 ml 3 % nadtlenku wodoru, następnie 15 ml 20 % roztworu wodorotlenku sodu. Utrzymywać w stanie wrzenia przez 10 minut, ochłodzić, dodać 2 g jodku potasu i 20 ml 25 % kwasu siarkowego. Gdy osad całkowicie się rozpuści, miareczkować uwolniony jod, tiosiarczanem sodu (0,1 N) w obecności skrobi TS*). 1 ml tiosiarczanu sodu (0,1 N) odpowiada 23,80 mg CoCl2 x 6H2O. Do roztworu dodać odpowiednią ilość mieszaniny kwasu chlorowodorowego i wody tak, aby roztwór zawierał 59,5 mg CoCl2 x 6H2O w 1 ml.

11) Chlorek żelazowy TSC: rozpuścić około 55 g chlorku żelazowego w dostatecznej ilości mieszaniny 25 ml kwasu chlorowodorowego i 975 ml wody, aby całkowita objętość wynosiła 1 litr. Przenieść 10 ml tego roztworu do kolby okrągłodennej zawierającej 250 ml roztworu jodu, dodać 15 ml wody i 3 g jodku potasu; pozostawić mieszaninę na 15 minut. Rozcieńczyć 100 ml wody i miareczkować uwolniony jod tiosiarczanem sodu (0,1 N) w obecności skrobi TS (*). 1 ml tiosiarczanu sodu (0,1 N) odpowiada 27,03 mg FeCl3 x 6H2O. Do roztworu dodać odpowiednią ilość mieszaniny kwasu chlorowodorowego i wody tak, aby roztwór zawierał 45,0 mg FeCl3 x 6H2O w 1 ml.

12) Siarczan miedziowy TSC: rozpuścić około 65 g siarczanu miedziowego CuSO4 x 5H2O w dostatecznej ilości mieszaniny 25 ml kwasu chlorowodorowego i 975 ml wody, aby całkowita objętość wynosiła 1 litr. Przenieść 10 ml tego roztworu do kolby okrągłodennej zawierającej 250 ml roztworu jodu, dodać 40 ml wody, 4 ml kwasu octowego i 3 g jodku potasu. Miareczkować uwolniony jod tiosiarczanem sodu (0,1 N) w obecności skrobi TS (*). 1 ml tiosiarczanu sodu (0,1 N) odpowiada 24,97 mg CuSO4 x 5H2O. Do roztworu dodać odpowiednią ilość mieszaniny kwasu chlorowodorowego i wody tak, aby roztwór zawierał 62,4 mg CuSO4 x 5H2O w 1 ml.

*) Skrobia TS: rozetrzeć 0,5 g skrobi (rozpuszczalna skrobia ziemniaczana, kukurydziana) z 5 ml wody; do otrzymanej pasty dodać odpowiednią ilość wody tak, aby całkowita objętość wynosiła 100 ml, cały czas mieszając. Utrzymywać w stanie wrzenia przez kilka minut, ochłodzić, przefiltrować. Skrobia musi być świeżo przygotowana.

6. E 211 BENZOESAN SODU
Definicja
Nazwa chemiczna Benzoesan sodu

Sól sodowa kwasu benzenokarboksylowego

Sól sodowa kwasu fenylokarboksylowego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 208-534-8
Wzór chemiczny C7H5O2Na
Masa cząsteczkowa 144,11
Analiza Nie mniej niż 99 % C7H5O2Na, po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny
Opis Biały, prawie bezwonny, krystaliczny proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie, średnio rozpuszczalny w etanolu
B. Zakres temperatur topnienia dla kwasu benzoesowego Zakres temperatur topnienia dla kwasu benzoesowego otrzymanego w wyniku zakwaszenia i niepoddanego rekrystalizacji wynosi od 121,5 °C do 123,5 °C, po suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym
C. Dodatni wynik próby na obecność benzoesanu i sodu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,5 % po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny
Substancje łatwo ulegające utlenieniu Do 100 ml wody dodać 1,5 ml kwasu siarkowego, ogrzać do wrzenia i dodawać kroplami 0,1 N KMnO4, dopóki różowy kolor nie będzie utrzymywał się przez 30 sekund. 1 g próbki odważonej z dokładnością do mg rozpuścić w ogrzewanym roztworze i miareczkować 0,1 N KMnO4 do momentu, aż różowy kolor będzie się utrzymywał przez 15 sekund. Ilość zużytego KMnO4 nie powinna być większa niż 0,5 ml
Kwasy wielopierścieniowe Zakres temperatur topnienia pierwszego osadu uzyskanego w wyniku frakcyjnego zakwaszania (zobojętnionego) roztworu benzoesanu sodu nie może się różnić od zakresu temperatur topnienia kwasu benzoesowego
Chlorowane związki organiczne Nie więcej niż 0,06 % wyrażone jako chlorki, co odpowiada wartości 0,25 % wyrażonej jako kwas monochlorobenzoesowy
Stopień kwasowości lub alkaliczności Ilość 0,1 N NaOH lub 0,1 N HCl potrzebna do zobojętnienia 1 g benzoesanu sodu w obecności fenoloftaleiny nie może być większa niż 0,25 ml
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
7. E 212 BENZOESAN POTASU
Definicja
Nazwa chemiczna Benzoesan potasu

Sól potasowa kwasu benzenokarboksylowego

Sól potasowa kwasu fenylokarboksylowego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 209-481-3
Wzór chemiczny C7H5KO2 x 3H2O
Masa cząsteczkowa 214,27
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % C7H5O2K, po suszeniu w 105 °C do stałej masy
Opis Biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia dla kwasu benzoesowego otrzymanego w wyniku zakwaszenia i niepoddanego rekrystalizacji wynosi od 121,5 °C do 123,5 °C, po suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym
B. Dodatni wynik próby na obecność benzoesanu i potasu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 26,5 % oznaczony po suszeniu w 105 °C
Chlorowane związki organiczne Nie więcej niż 0,06 % wyrażone jako chlorki, co odpowiada wartości 0,25 % wyrażonej jako kwas monochlorobenzoesowy
Substancje łatwo ulegające utlenieniu Do 100 ml wody dodać 1,5 ml kwasu siarkowego, ogrzać do wrzenia i dodawać kroplami 0,1 N KMnO4, dopóki różowy kolor nie będzie utrzymywał się przez 30 sekund. 1 g próbki odważonej z dokładnością do mg rozpuścić w ogrzewanym roztworze i miareczkować 0,1 N KMnO4 do momentu, aż różowy kolor będzie się utrzymywał przez 15 sekund. Ilość zużytego KMnO4 nie powinna być większa niż 0,5 ml
Substancje łatwo ulegające zwęgleniu Barwa chłodnego roztworu 0,5 g kwasu benzoesowego w 5 ml 94,5-95,5 % kwasu siarkowego nie może być intensywniejsza niż barwa wzorca zawierającego 0,2 ml chlorku kobaltu TSC, 0,3 ml chlorku żelazowego TSC, 0,1 ml siarczanu miedziowego TSC i 4,4 ml wody
Kwasy wielopierścieniowe Zakres temperatur topnienia pierwszego osadu uzyskanego w wyniku frakcyjnego zakwaszania (zobojętnionego) roztworu benzoesanu potasu nie może się różnić od zakresu temperatur topnienia kwasu benzoesowego
Stopień kwasowości lub alkaliczności Ilość 0,1 N NaOH lub 0,1 N HCl potrzebna do zobojętnienia 1 g benzoesanu potasu w obecności fenoloftaleiny nie może być większa niż 0,25 ml
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
8. E 213 BENZOESAN WAPNIA
Nazwy synonimowe Benzoesan monowapniowy
Definicja
Nazwa chemiczna Benzoesan wapnia

Dibenzoesan wapnia

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 218-235-4
Wzór chemiczny Bezwodny: C14H10O4Ca

Monowodzian: C14H10O4Ca x H2O

Triwodzian: C14H10O4Ca x 3H2O

Masa cząsteczkowa Bezwodny: 282,31

Monowodzian: 300,32

Triwodzian: 336,36

Analiza Zawartość nie mniej niż 99 % po suszeniu w 105 °C
Opis Białe lub bezbarwne kryształy lub biały proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia dla kwasu benzoesowego otrzymanego w wyniku zakwaszenia i niepoddanego rekrystalizacji wynosi od 121,5 °C do 123,5 °C, po suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym
B. Dodatni wynik próby na obecność benzoesanu i wapnia
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 17,5 % oznaczony po suszeniu w 105 °C do stałej masy
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,3 %
Chlorowane związki organiczne Nie więcej niż 0,06 % wyrażone jako chlorki, co odpowiada wartości 0,25 % wyrażonej jako kwas monochlorobenzoesowy
Substancje łatwo ulegające utlenieniu Do 100 ml wody dodać 1,5 ml kwasu siarkowego, ogrzać do wrzenia i dodawać kroplami 0,1 N KMnO4, dopóki różowy kolor nie będzie utrzymywał się przez 30 sekund. 1 g próbki odważonej z dokładnością do mg rozpuścić w ogrzewanym roztworze i miareczkować 0,1 N KMnO4 do momentu, aż różowy kolor będzie się utrzymywał przez 15 sekund. Ilość zużytego KMnO4 nie powinna być większa niż 0,5 ml
Substancje łatwo ulegające zwęgleniu Barwa chłodnego roztworu 0,5 g kwasu benzoesowego w 5 ml 94,5-95,5 % kwasu siarkowego nie może być intensywniejsza niż barwa wzorca zawierającego 0,2 ml chlorku kobaltu TSC, 0,3 ml chlorku żelazowego TSC, 0,1 ml siarczanu miedziowego TSC i 4,4 ml wody
Kwasy wielopierścieniowe Zakres temperatur topnienia pierwszego osadu uzyskanego w wyniku frakcyjnego zakwaszania (zobojętnionego) roztworu benzoesanu wapnia nie może się różnić od zakresu temperatur topnienia kwasu benzoesowego
Stopień kwasowości lub alkaliczności Ilość 0,1 N NaOH lub 0,1 N HCl potrzebna do zobojętnienia 1 g benzoesanu wapnia w obecności fenoloftaleiny nie może być większa niż 0,25 ml
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
9. E 214 p-HYDROKSYBENZOESAN ETYLU
Nazwy synonimowe Etyloparaben

p-Oksybenzoesan etylu

Definicja
Nazwa chemiczna p-Hydroksybenzoesan etylu

Ester etylowy kwasu p-hydroksybenzoesowego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 204-399-4
Wzór chemiczny C9H10O3
Masa cząsteczkowa 166,8
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % po suszeniu w 80 °C przez 2 godziny
Opis Prawie bezwonne, drobne, bezbarwne kryształy lub biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia Od 115°C do 118°C
B. Dodatni wynik próby na obecność p-hydroksybenzoesanu Zakres temperatur topnienia dla kwasu p-hydroksybenzoesowego otrzymanego w wyniku zakwaszenia i niepoddanego rekrystalizacji wynosi od 213 °C do 217 °C, po suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym
C. Dodatni wynik próby na obecność alkoholu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 %, po suszeniu w 80 °C przez 2 godziny
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 %
Kwas p-hydroksybenzoesowy i kwas salicylowy Nie więcej niż 0,35 % wyrażone jako kwas p-hydroksybenzoesowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
10. E 215 SÓL SODOWA p-HYDROKSYBENZOESANU ETYLU
Definicja
Nazwa chemiczna Sól sodowa p-hydroksybenzoesanu etylu

Sól sodowa estru etylowego kwasu p-hydroksybenzoesowego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 252-487-6
Wzór chemiczny C9H9O3Na
Masa cząsteczkowa 188,8
Analiza Zawartość estru etylowego kwasu p-hydroksybenzoesowego nie mniej niż 83 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, krystaliczny, higroskopijny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia Od 115 °C do 118 °C, po próżniowym suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym
B. Dodatni wynik próby na obecność p-hydroksybenzoesanu Zakres temperatur topnienia dla kwasu p-hydroksybenzoesowego otrzymanego z próbki wynosi od 213°C do 217°C
C. Dodatni wynik próby na obecność sodu
D. pH 0,1 % roztworu wodnego mieści się w granicach od 9,9 do 10,3
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 5 % oznaczony po próżniowym suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym
Popiół siarczanowy Od 37 do 39%
Kwas p-hydroksybenzoesowy i kwas salicylowy Nie więcej niż 0,35 % wyrażone jako kwas p-hydroksybenzoesowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
11. E 218 p-HYDROKSYBENZOESAN METYLU
Nazwy synonimowe Metyloparaben

p-Oksybenzoesan metylu

Definicja
Nazwa chemiczna p-Hydroksybenzoesan metylu

Ester metylowy kwasu p-hydroksybenzoesowego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 243-171-5
Wzór chemiczny C8H8O3
Masa cząsteczkowa 152,15
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % po suszeniu przez 2 godziny w 80 °C
Opis Prawie bezwonne, drobne, bezbarwne kryształy lub biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia Od 125 °C do l28 °C
B. Dodatni wynik próby na obecność p-hydroksybenzoesanu Zakres temperatur topnienia dla kwasu p-hydroksybenzoesowego otrzymanego z próbki wynosi od 213 °C do 217°C, po suszeniu przez 2 godziny w 80 °C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % po suszeniu przez 2 godziny w 80 °C
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 %
Kwas p-hydroksybenzoesowy i kwas salicylowy Nie więcej niż 0,35 % wyrażone jako kwas p-hydroksybenzoesowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
12. E 219 SÓL SODOWA p-HYDROKSYBENZOESANU METYLU
Definicja
Nazwa chemiczna Sól sodowa p-hydroksybenzoesanu metylu

Sól sodowa estru metylowego kwasu p-hydroksybenzoesowego

Wzór chemiczny C8H7O3Na
Masa cząsteczkowa 174,15
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, higroskopijny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia białego osadu otrzymanego w wyniku zakwaszenia kwasem chlorowodorowym 10 % (m/v) wodnego roztworu sodowej pochodnej p-hydroksybenzoesanu metylu (przy użyciu papierka lakmusowego jako wskaźnika), przemytego wodą i wysuszonego w 80 °C przez 2 godziny, wynosi od 125 °C do 128 °C
B. Dodatni wynik próby na obecność sodu
C. pH 0,1 % roztworu wodnego wolnego od dwutlenku węgla wynosi nie mniej niż 9,7 i nie więcej niż 10,3
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 5 % (metoda Karla Fishera)
Popiół siarczanowy Od 40 % do 44,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Kwas p-hydroksybenzoesowy i kwas salicylowy Nie więcej niż 0,35 % wyrażone jako kwas p-hydroksybenzoesowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
13. E 220 DWUTLENEK SIARKI
Definicja
Nazwa chemiczna Dwutlenek siarki

Bezwodnik kwasu siarkawego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-195-2
Wzór chemiczny SO2
Masa cząsteczkowa 64,07
Analiza Zawartość nie mniej niż 99 %
Opis Bezbarwny, niepalny gaz o silnym, ostrym, duszącym zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność związków siarkawych
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 0,05 %
Nielotna pozostałość Nie więcej niż 0,01 %
Trójtlenek siarki Nie więcej niż 0,1 %
Selen Nie więcej niż 10 mg/kg
Inne gazy, które nie są normalnie obecne w powietrzu Brak śladów
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
14. E 221 SIARCZYN SODU
Definicja
Nazwa chemiczna Siarczyn sodu (bezwodny lub heptawodzian)
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-821-4
Wzór chemiczny Bezwodny: Na2SO3

Heptawodzian: Na2SO3 x 7H2O

Masa cząsteczkowa Bezwodny: 126,04

Heptawodzian: 252,16

Analiza Bezwodny: nie mniej niż 95 % Na2SO3 i nie mniej niż 48 % SO2
Heptawodzian: nie mniej niż 48 % Na2SO3 i nie mniej niż 24 % SO2
Opis Biały, krystaliczny proszek lub bezbarwne kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność siarczynów oraz sodu
B. pH 10 % roztworu (związku bezwodnego) lub 20 % roztworu (heptawodzianu) mieści się w granicach od 8,5 do 11,5
Czystość
Tiosiarczan Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na zawartość SO2
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Selen Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
15. E 222 WODOROSIARCZYN SODU
Definicja
Nazwa chemiczna Kwaśny siarczyn sodu

Wodorosiarczyn sodu

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-921-4
Wzór chemiczny NaHSO3 w roztworze wodnym
Masa cząsteczkowa 104,06
Analiza Nie mniej niż 32 % m/m NaHSO3
Opis Klarowny roztwór, bezbarwny do żółtego
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność siarczynów oraz sodu
B. pH 10% roztworu wodnego mieści się w granicach od 2,5 do 5,5
Czystość
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg Na2SO3 w przeliczeniu na zawartość SO2
Selen Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
16. E 223 PIROSIARCZYN SODU
Nazwy synonimowe Pirosiarczyn
Definicja
Nazwa chemiczna Disiarczyn sodu

Pentaoksodisiarczan disodowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-673-0
Wzór chemiczny Na2S2O5
Masa cząsteczkowa 190,11
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % Na2S2O5 i nie mniej niż 64 % SO2
Opis Białe kryształy lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność siarczynów oraz sodu
B. pH 10 % roztworu wodnego mieści się w granicach od 4,0 do 5,5
Czystość
Tiosiarczan Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na zawartość SO2
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Selen Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
17. E 224 PIROSIARCZYN POTASU
Definicja
Nazwa chemiczna Disiarczyn potasu

Pentaoksodisiarczan potasu

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 240-795-3
Wzór chemiczny K2S2O5
Masa cząsteczkowa 222,33
Analiza Zawiera nie mniej niż 90 % K2S2O5 i nie mniej niż 51,8 % SO2, pozostałość składa się prawie całkowicie z siarczanu potasu
Opis Bezbarwne kryształy lub biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność siarczynów oraz potasu
Czystość
Tiosiarczan Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na zawartość SO2
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Selen Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
18. E 226 SIARCZYN WAPNIA
Definicja
Nazwa chemiczna Siarczyn wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 218-235-4
Wzór chemiczny CaSO3 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 156,17
Analiza Zawartość nie mniej niż 95 % CaSO3 x 2H2O i nie mniej niż 39 % SO2
Opis Białe kryształy lub biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność siarczynów oraz wapnia
Czystość
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Selen Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
19. E 227 WODOROSIARCZYN WAPNIA
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorosiarczyn wapnia

Kwaśny siarczyn wapnia

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 237-423-7
Wzór chemiczny Ca(HSO3)2
Masa cząsteczkowa 202,22
Analiza Od 6 do 8 % (m/v) dwutlenku siarki i od 2,5 do 3,5 % (m/v) dwutlenku wapnia, co odpowiada od 10 do 14 % (m/v) wodorosiarczynu wapnia [Ca(HSO3)2]
Opis Klarowny, zielonkawożółty roztwór wodny o wyraźnym zapachu dwutlenku siarki
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność siarczynów oraz wapnia
Czystość
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Selen Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
20. E 228 WODOROSIARCZYN POTASU
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorosiarczyn potasu

Kwaśny siarczyn potasu

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-870-1
Wzór chemiczny KHSO3 w roztworze wodnym
Masa cząsteczkowa 120,17
Analiza Zawiera nie mniej niż 280 g KHSO3 w litrze (lub 150 g SO2 w litrze)
Opis Klarowny, bezbarwny roztwór wodny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność siarczynów oraz potasu
Czystość
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Selen Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
21. E 234 NIZYNA
Definicja Nizyna składa się z szeregu ściśle powiązanych polipeptydów wytwarzanych w procesie fermentacji w środowisku mlecznym lub cukrowym przez niektóre naturalne szczepy Lactococcus lactis subsp.lactis
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-807-5
Wzór chemiczny C143H230N42O37S7
Masa cząsteczkowa 3 354,12
Analiza Koncentrat nizyny zawiera nie mniej niż 900 jednostek na mg mieszaniny składającej się z odtłuszczonych białek mleka lub fermentowanych substancji stałych i zawierającej co najmniej 50% chlorku sodowego
Opis Biały proszek
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 3 % podczas suszenia do stałej masy w temperaturze od 102 °C do 103 °C
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg",
22. E 235 NATAMYCYNA
Nazwy synonimowe Pimarycyna
Definicja Natamycyna jest środkiem grzybobójczym z grupy makrolidów polienowych i jest wytwarzana przez naturalne szczepy Streptomyces natalensis lub Streptococcus lactis
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-683-5
Wzór chemiczny C33H47O13N
Masa cząsteczkowa 665,74
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały do kremowobiałego, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Reakcje barwne W wyniku dodania kilku kryształów natamycyny na szkiełko zegarkowe do kropli:

- stężonego kwasu chlorowodorowego, powstaje niebieski kolor,

- stężonego kwasu fosforowego, powstaje zielony kolor, który po kilku minutach przechodzi w bladoczerwony

B. Spektrometria 0,0005% m/v roztwór w 1% metanolowym roztworze kwasu octowego wykazuje maksima absorpcji przy długościach fali około 290 nm, 303 nm i 318 nm, punkt przegięcia przy około 280 nm i minima przy około 250 nm, 295,5 nm i 311 nm
C. pH Od 5,5 do 7,5 (1 % m/v roztwór w uprzednio zobojętnionej mieszaninie 20 części dimetyloformamidu i 80 części wody)
D. Skręcalność właściwa [α]20D = od + 250°do + 295° (1 % m/v roztwór w lodowatym kwasie octowym, w temperaturze 20 °C i w przeliczeniu na suchą masę)
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 8 % (nad P2O5, w próżni w 60 °C do stałej masy)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
Wymagania mikrobiologiczne: ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 100/g
23. E 239 HEKSAMETYLENOCZTEROAMINA
Nazwy synonimowe Heksamina

Urotropina

Definicja
Nazwa chemiczna 1,3,5,7-Tetraazatricyklo [3.3.1.13.7]-dekan, heksametylenoczteroamina
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 202-905-8
Wzór chemiczny C6H12N4
Masa cząsteczkowa 140,19
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwny lub biały krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność formaldehydu i amoniaku
B. Punkt sublimacji około 260 °C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % po suszeniu w 105 °C w próżni nad P2O5 przez 2 godziny
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 %
Siarczany Nie więcej niż 0,005 % wyrażone jako SO4
Chlorki Nie więcej niż 0,005 % wyrażone jako Cl
Sole amonowe Niewykrywalne
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
24. E 242 DIMETYLODIWĘGLAN
Nazwy synonimowe DMDC

Pirowęglan dimetylowy

Definicja
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 224-859-8
Nazwa chemiczna Diwęglan dimetylu

Ester dimetylowy kwasu pirowęglowego

Wzór chemiczny C4H6O5
Masa cząsteczkowa 134,09
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,8 %
Opis Bezbarwna ciecz rozkładająca się w roztworze wodnym. Wykazuje właściwości żrące w stosunku do skóry i oczu oraz toksyczne w przypadku wdychania lub spożycia
Identyfikacja
B. Rozkład Po rozpuszczeniu dodatni wynik próby na obecność CO2 i metanolu
B. Punkt topnienia

Punkt wrzenia

17 °C

172 °C wraz z rozkładem

C. Gęstość w 20°C Około 1,25 g/cm3
D. Widmo w podczerwieni Maksimum w 1156 i 1832 cm-1
Czystość
Węglan dimetylu Nie więcej niż 0,2 %
Chlor ogółem Nie więcej niż 3 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
25. E 249 AZOTYN POTASU
Definicja
Nazwa chemiczna Azotyn potasu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-832-4
Wzór chemiczny KNO2
Masa cząsteczkowa 85,11
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na bezwodną masę13)
Opis Białe lub lekko żółte, rozpływające się granulki
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność azotynów i potasu
B. pH 5 % roztworu: nie mniej niż 6,0 i nie więcej niż 9,0
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 3 % po suszeniu przez 4 godziny nad żelem krzemionkowym
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg

13) Azotyn potasu przeznaczony do żywności może być sprzedawany wyłącznie w postaci mieszaniny z solą spożywczą lub substytutami soli.

26. E 250 AZOTYN SODU
Definicja
Nazwa chemiczna Azotyn sodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-555-9
Wzór chemiczny NaNO2
Masa cząsteczkowa 69,00
Analiza Zawiera nie mniej niż 97 % w przeliczeniu na bezwodną masę14)
Opis Biały, krystaliczny proszek lub żółtawe grudki
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność azotynów i sodu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,25 % po suszeniu przez 4 godziny nad żelem krzemionkowym
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg

14) Azotyn sodu przeznaczony do żywności może być sprzedawany wyłącznie w postaci mieszaniny z solą spożywczą lub substytutami soli.

27. E 251 AZOTAN SODU
1. AZOTAN SODU W FORMIE STAŁEJ
Nazwy synonimowe Saletra chilijska

Saletra sodowa

Definicja
Nazwa chemiczna Azotan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-554-3
Wzór chemiczny NaNO3
Masa cząsteczkowa 85,00
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % po suszeniu
Opis Biały, krystaliczny, lekko higroskopijny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność azotanów i sodu
B. pH 5 % roztworu Nie mniej niż 5,5 i nie więcej niż 8,3
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2 % po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny
Azotyny Nie więcej niż 30 mg/kg wyrażone jako NaNO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
2. AZOTAN SODU W FORMIE PŁYNNEJ
Definicja Płynny azotan sodu jest wodnym roztworem azotanu sodu otrzymanym w wyniku reakcji chemicznej wodorotlenku sodu i kwasu azotowego w ilościach stechiometrycznych, bez późniejszej krystalizacji. Standaryzowane formy przygotowane z płynnego azotanu sodu spełniające te specyfikacje mogą zawierać kwas azotowy w nadmiernej ilości, jeżeli jest to wyraźnie zadeklarowane i oznakowane
Nazwa chemiczna Azotan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-554-3
Wzór chemiczny NaNO3
Masa cząsteczkowa 85,00
Analiza Zawiera pomiędzy 33,5 % a 40,0 % NaNO3
Opis Jasna, bezbarwna ciecz
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność azotanów i sodu
B. pH Nie mniej niż 1,5 i nie więcej niż 3,5
Czystość
Wolny kwas azotowy Nie więcej niż 0,01 %
Azotyny Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako NaNO2
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,3 mg/kg
Uwaga:

Niniejsza specyfikacja dotyczy 35 % roztworu wodnego

28. E 252 AZOTAN POTASU
Nazwy synonimowe Saletra indyjska

Saletra potasowa

Sól potasowa kwasu azotowego

Definicja
Nazwa chemiczna Azotan potasu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-818-8
Wzór chemiczny KNO3
Masa cząsteczkowa 101,11
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, krystaliczny proszek lub przezroczyste graniastosłupy o orzeźwiającym, słonym, ostrym smaku
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność azotanów i potasu
B. pH 5 % roztworu Nie mniej niż 4,5 i nie więcej niż 8,5
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1 % po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny
Azotyny Nie więcej niż 20 mg/kg wyrażone jako KNO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
29. E 260 KWAS OCTOWY
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas octowy

Kwas etanowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-580-7
Wzór chemiczny C2H4O2
Masa cząsteczkowa 60,05
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,8 %
Opis Klarowna, bezbarwna ciecz o ostrym, charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Punkt wrzenia 118 °C przy ciśnieniu 760 mm słupa rtęci
B. Ciężar właściwy Około 1,049
C. Roztwór trzykrotnie rozcieńczony daje dodatni wynik próby na obecność octanu
D. Temperatura krzepnięcia Nie niższa niż 14,5 °C
Czystość
Nielotna pozostałość Nie więcej niż 100 mg/kg
Kwas mrówkowy, mrówczany i inne substancje utleniające się Nie więcej niż 1.000 mg/kg wyrażone jako kwas mrówkowy
Substancje łatwo utleniające się W naczyniu ze szklanym korkiem rozpuścić 2 ml próbki w 10 ml wody i dodać 01 ml 0,1 N nadmanganianu potasu. Różowy kolor nie powinien zmienić się na brązowy przez 30 minut
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
30. E 261 OCTAN POTASU
Definicja
Nazwa chemiczna Octan potasu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 204-822-2
Wzór chemiczny C2H3O2K
Masa cząsteczkowa 98,14
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne, rozpływające się kryształy lub biały, krystaliczny proszek, bezwonny lub o słabym, octowym zapachu
Identyfikacja
A. pH 5 % roztworu wodnego Nie mniej niż 7,5 i nie więcej niż 9,0
B. Dodatni wynik próby na obecność octanów i potasu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 8 % po suszeniu w 150 °C przez 2 godziny
Kwas mrówkowy, mrówczany i inne substancje utleniające się Nie więcej niż 1.000 mg/kg wyrażone jako kwas mrówkowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
31. E 262 (i) OCTAN SODU
Definicja
Nazwa chemiczna Octan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 204-823-8
Wzór chemiczny C2H3NaO2 x nH2O (n = 0 lub 3)
Masa cząsteczkowa Bezwodny: 82,03

Triwodzian: 136,08

Analiza Zawiera (dla obu form: bezwodnego i triwodzianu) nie mniej niż 98,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezwodny: biały, bezwonny, ziarnisty, higroskopijny proszek Triwodzian: bezbarwne, przezroczyste kryształy lub ziarnisty, krystaliczny proszek, bezwonny lub o słabym, octowym zapachu. W ciepłym, suchym powietrzu tworzy krystaliczny nalot
Identyfikacja
A. pH 1 % roztworu wodnego Nie mniej niż 8,0 i nie więcej niż 9,5
B. Dodatni wynik próby na obecność octanów i sodu
Czystość
Ubytek po suszeniu Bezwodny: nie więcej niż 2 % (120 °C, 4 godziny)

Triwodzian: pomiędzy 36 i 42 % (120 °C, 4 godziny)

Kwas mrówkowy, mrówczany i inne substancje utleniające się Nie więcej niż 1.000 mg/kg wyrażone jako kwas mrówkowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
32. E 262 (ii) DIOCTAN SODU
Definicja Dioctan sodu jest molekularnym związkiem octanu sodu i kwasu octowego
Nazwa chemiczna Wodorodioctan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 204-814-9
Wzór chemiczny C4H7NaO4 x nH2O (n = 0 lub 3)
Masa cząsteczkowa 142,09 (bezwodny)
Analiza Zawiera od 39 do 41 % wolnego kwasu octowego i od 58 do 60 % octanu sodu
Opis Białe, higroskopijne, krystaliczne ciało stałe o octowym zapachu
Identyfikacja
A. pH 10 % roztworu wodnego Nie mniej niż 4,5 i nie więcej niż 5,0
B. Dodatni wynik próby na obecność octanów i sodu
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 2 % (metoda Karla Fischera)
Kwas mrówkowy, mrówczany i inne substancje utleniające się Nie więcej niż 1.000 mg/kg wyrażone jako kwas mrówkowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
33. E 263 OCTAN WAPNIA
Definicja
Nazwa chemiczna Octan wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-540-9
Wzór chemiczny Bezwodny: C4H6O4Ca

Monowodzian: C4H6O4Ca x H2O

Masa cząsteczkowa Bezwodny: 158,17

Monowodzian: 176,18

Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezwodny octan wapnia jest białym, higroskopijnym, zbrylającym się, krystalicznym ciałem stałym o lekko gorzkim smaku. Może posiadać słaby zapach kwasu octowego. Monowodzian występuje w postaci igiełek, granulek lub proszku
Identyfikacja
A. pH 10 % roztworu wodnego Nie mniej niż 6,0 i nie więcej niż 9,0
B. Dodatni wynik próby na obecność octanów i wapnia
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 11 % po suszeniu (155 °C do stałej masy, dla monowodzianu)
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,3 %
Kwas mrówkowy, mrówczany i inne substancje utleniające się Nie więcej niż 1.000 mg/kg wyrażone jako kwas mrówkowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
34. E 270 KWAS MLEKOWY
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas mlekowy

Kwas 2-hydroksypropionowy

Kwas 1-hydroksyetano-1-karboksylowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-018-0
Wzór chemiczny C3H6O3
Masa cząsteczkowa 90,08
Analiza Zawiera nie mniej niż 76 % i nie więcej niż 84 %
Opis Bezbarwna lub żółtawa, prawie bezwonna ciecz o konsystencji syropu i kwaśnym smaku, składająca się z mieszaniny kwasu mlekowego (C3H6O3) i mleczanu kwasu mlekowego (C6H10O5).

Jest otrzymywana w wyniku fermentacji mlekowej cukrów lub jest wytwarzana chemicznie

Uwaga:

Kwas mlekowy jest higroskopijny i kiedy jest zagęszczany przez gotowanie, kondensuje w formie mleczanu kwasu mlekowego, który w wyniku rozcieńczenia i ogrzania hydrolizuje do kwasu mlekowego

Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność mleczanów
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Siarczany Nie więcej niż 0,25 %
Żelazo Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
Uwaga:

Niniejsza specyfikacja dotyczy 80 % roztworu wodnego; dla rozcieńczonych roztworów wodnych należy wyliczyć wartości w zależności od zawartości kwasu mlekowego

35. E 280 KWAS PROPIONOWY
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas propionowy

Kwas propanowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 201-176-3
Wzór chemiczny C3H6O2
Masa cząsteczkowa 74,08
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 %
Opis Bezbarwna lub żółtawa, oleista ciecz o lekko ostrym zapachu
Identyfikacja
A. Punkt topnienia -22 °C
B. Zakres temperatur destylacji Od 138,5 °C do 142,5 °C
Czystość
Nielotna pozostałość Nie więcej niż 0,01 % po suszeniu w 140 °C do stałej masy
Aldehydy Nie więcej niż 0,1 % wyrażone jako formaldehyd
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
36. E 281 PROPIONIAN SODU
Definicja
Nazwa chemiczna Propionian sodu

Propanian sodu

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 205-290-4
Wzór chemiczny C3H5O2Na
Masa cząsteczkowa 96,06
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % po suszeniu przez 2 godziny w 105 °C
Opis Biały, krystaliczny, higroskopijny proszek lub miałki, biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność propionianów i sodu
B. pH 10 % roztworu wodnego Nie mniej niż 7,5 i nie więcej niż 10,5
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 4 % oznaczony po suszeniu przez 2 godziny w 105 °C
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,1 %
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
37. E 282 PROPIONIAN WAPNIA
Definicja
Nazwa chemiczna Propionian wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 223-795-8
Wzór chemiczny C6H10O4Ca
Masa cząsteczkowa 186,22
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % po suszeniu przez 2 godziny w 105 °C
Opis Biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność propionianów i wapnia
B. pH 10 % roztworu wodnego Pomiędzy 6,0 a 9,0
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 4 % oznaczony w wyniku suszenia przez 2 godziny w 105 °C
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,3 %
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
38. E 283 PROPIONIAN POTASU
Definicja
Nazwa chemiczna Propionian potasu

Propanian potasu

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 206-323-5
Wzór chemiczny C3H5KO2
Masa cząsteczkowa 112,17
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % po suszeniu przez 2 godziny w 105 °C
Opis Biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność propionianów i potasu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 4 % oznaczony w wyniku suszenia przez 2 godziny w 105 °C
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,3 %
Żelazo Nie więcej niż 30 mg/kg
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
39. E 284 KWAS BOROWY
Nazwy synonimowe Kwas borny

Kwas ortoborowy

Borofaks

Definicja
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 233-139-2
Wzór chemiczny H3BO3
Masa cząsteczkowa 61,84
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 %
Opis Bezbarwne, bezwonne, przezroczyste kryształy lub białe granulki lub proszek, lekko oleiste w dotyku; w naturze występują jako minerał sassolin
Identyfikacja
A. Punkt topnienia Około 171 °C
B. Pali się delikatnym, zielonym płomieniem
C. pH 3,3 % roztworu wodnego Pomiędzy 3,8 a 4,8
Czystość
Nadtlenki Po dodaniu roztworu KJ nie pojawia się zabarwienie
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
40. E 285 CZTEROBORAN SODU (BORAKS)
Nazwy synonimowe Boran sodu
Definicja
Nazwa chemiczna Tetraboran sodu

Biboran sodu

Piroboran sodu

Bezwodny tetraboran

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-540-4
Wzór chemiczny Na2B4O7

Na2B4O7 x 10H2O

Masa cząsteczkowa 201,27
Opis Proszek lub podobne do szkła tafle, pod wpływem powietrza stające się nieprzezroczyste, powoli rozpuszczalny w wodzie
Identyfikacja
A. Punkt topnienia Pomiędzy 171 °C a 175 °C łącznie z rozkładem
Czystość
Nadtlenki Po dodaniu roztworu KJ nie pojawia się zabarwienie
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
41. E 290 DWUTLENEK WĘGLA
Nazwy synonimowe Gazowy dwutlenek węgla

Suchy lód (w postaci ciała stałego)

Bezwodnik węglowy

Definicja
Nazwa chemiczna Dwutlenek węgla
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 204-696-9
Wzór chemiczny CO2
Masa cząsteczkowa 44,01
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % v/v w przeliczeniu na substancję gazową
Opis W normalnych warunkach otoczenia bezbarwny gaz o lekko gryzącym zapachu. Dwutlenek węgla jako produkt handlowy jest transportowany i sprzedawany w postaci ciekłej w butlach ciśnieniowych lub w systemie magazynowania luzem, lub jako ciało stałe w sprasowanych blokach "suchego lodu". W formie stałej (suchy lód) zawiera zazwyczaj dodane substancje, takie jak glikol propylenowy lub olej mineralny, jako substancje wiążące
Identyfikacja
A. Strącanie się (tworzenie osadu) Podczas przepuszczania strumienia próbki przez roztwór wodorotlenku baru powstaje biały osad, który musując rozpuszcza się w rozcieńczonym kwasie octowym
Czystość
Kwasowość 915 ml gazu przepuszczonego przez 50 ml świeżo przegotowanej wody nie może wytworzyć więcej kwasu oznaczanego przy użyciu oranżu metylowego niż jest zawarte w 50 ml świeżo przegotowanej wody, do której dodano 1 ml kwasu chlorowodorowego (0,01 N)
Substancje redukujące, wodorofosforki i siarczki 915 ml gazu przepuszczonego przez 25 ml amoniakalnego azotanu srebra, do którego dodano 3 ml amoniaku, nie może powodować zmętnienia lub sczernienia tego roztworu
Tlenek węgla Nie więcej niż 10 μg/1
Zawartość oleju Nie więcej niż 5 mg/kg
42. E 296 KWAS JABŁKOWY
Nazwy synonimowe Kwas DL-jabłkowy, kwas hydroksybutanodiowy
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas DL-jabłkowy, kwas hydroksybutanodiowy, kwas hydroksybursztynowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 230-022-8
Wzór chemiczny C4H6O5
Masa cząsteczkowa 134,09
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 99,0 %
Opis Proszek krystaliczny lub granulki o barwie białej lub prawie białej
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia pomiędzy 127 °C a 132 °C
B. Dodatni wynik próby na obecność jabłczanu
C. Roztwory tej substancji w każdej koncentracji są optycznie nieaktywne
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Kwas fumarowy Nie więcej niż 1 %
Kwas maleinowy Nie więcej niż 0,05 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
43. E 297 KWAS FUMAROWY
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas trans-butenediowy,

kwas trans- 1,2-etylenodikarboksylowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 203-743-0
Wzór chemiczny C4H4O4
Masa cząsteczkowa 116,07
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 99,0 % w bezwodnej masie
Opis Proszek krystaliczny lub granulki o barwie białej
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia 286 °C - 302 °C (zamknięta kapilara, szybkie podgrzewanie)
B. Dodatni wynik próby na obecność podwójnych wiązań i na kwas 1,2-dikarboksylowy
C. pH roztworu 0,05 % w temperaturze 25 °C 3,0-3,2
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (120 °C, 4 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Kwas maleinowy Nie więcej niż 0,1 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
44. E 300 KWAS ASKORBINOWY
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas L-askorbinowy

Kwas askorbinowy

2,3-Didehydro-L-treo-heksono-1,4-lakton

3-Keto-L-gulofuranolakton

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-066-2
Wzór chemiczny C6H8O6
Masa cząsteczkowa 176,13
Analiza Kwas askorbinowy, po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny, zawiera nie mniej niż 99 % C6H8O6
Opis Białe do jasnożółtego bezwonne, krystaliczne ciało stałe
Identyfikacja
Punkt topnienia

Dodatni wynik próby na obecność kwasu askorbinowego

Pomiędzy 189 °C a 193 °C łącznie z rozkładem
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,4 % po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Skręcalność właściwa [α]20D pomiędzy + 20,5 ° a + 21,5 ° (10 % m/v roztwór wodny)
pH 2 % roztworu wodnego Pomiędzy 2,4 a 2,8
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
45. E 301 ASKORBINIAN SODU
Definicja
Nazwa chemiczna Askorbinian sodu

L-askorbinian sodu

2,3-Didehydro-L-treo-heksono- 1,4-lakton enolanu sodowego

3-Keto-L-gulofurano-lakton enolanu sodowego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 205-126-1
Wzór chemiczny C6H7O6Na
Masa cząsteczkowa 198,11
Analiza Askorbinian sodu, po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny, zawiera nie mniej niż 99 % C6H7O6Na
Opis Białe lub prawie białe, bezwonne, krystaliczne ciało stałe, które ciemnieje pod wpływem światła
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność askorbinianu i sodu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,25 % po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny
Skręcalność właściwa [α]20D pomiędzy + 103 ° a + 106 ° (10 % m/v roztwór wodny)
pH 10 % roztworu wodnego Pomiędzy 6,5 a 8,0
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
46. E 302 ASKORBINIAN WAPNIA
Definicja
Nazwa chemiczna Askorbinian wapnia, diwodzian

Sól wapniowa 2,3-didehydro-L-treo-heksono-1,4-laktonu, diwodzian

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 227-261-5
Wzór chemiczny C12H14O12Ca x 2H2O
Masa cząsteczkowa 426,35
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na masę wolną od substancji lotnych
Opis Biały do lekko bladoszarawożółtego, bezwonny, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność askorbinianu i wapnia
Czystość
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Skręcalność właściwa [α]20D pomiędzy + 95 ° a + 97 ° (5 % m/v roztwór wodny)
pH 10 % roztworu wodnego Pomiędzy 6,0 a 7,5
Substancje lotne Nie więcej niż 0,3 % oznaczone przez suszenie w temperaturze pokojowej przez 24 godziny w eksykatorze zawierającym kwas siarkowy lub pięciotlenek fosforu
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
47. E 304(i) PALMITYNIAN ASKORBYLU
Definicja
Nazwa chemiczna Palmitynian askorbylu

Palmitynian L-askorbylu

2,3-Didehydro-L-treo-heksono-1,4-laktono-6-palmitynian

6-Palmitoilo-3-keto-L-gulofuranolakton

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 205-305-4
Wzór chemiczny C22H38O7
Masa cząsteczkowa 414,55
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Białe lub żółtawobiałe ciało stałe o cytrusowym zapachu
Identyfikacja
A. Punkt topnienia Pomiędzy 107 °C a 117 °C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0 % po suszeniu w komorze próżniowej w 56 °C do 60 °C przez 1 godzinę
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Skręcalność właściwa [α]20D pomiędzy + 21° a + 24° (5 % m/v roztwór w metanolu)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
48. E 304(ii) STEARYNIAN ASKORBYLU
Definicja
Nazwa chemiczna Stearynian askorbylu

Stearynian L-askorbylu

2,3-Didehydro-L-treo-heksono-1,4-laktono-6-stearynian

6-Stearoilo-3-keto-L-gulofuranolakton

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 246-944-9
Wzór chemiczny C24H42O7
Masa cząsteczkowa 442,6
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 %
Opis Białe lub żółtawobiałe ciało stałe o cytrusowym zapachu
Identyfikacja
A. Punkt topnienia Około 116 °C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0 % po suszeniu w komorze próżniowej w 56 °C do 60 °C przez 1 godzinę
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
49. E 306 MIESZANINA TOKOFEROLI
Definicja Produkt otrzymany w wyniku destylacji próżniowej z parą wodną jadalnych produktów zawierających oleje roślinne, składający się ze skoncentrowanych tokoferoli i tokotrienoli. Zawiera tokoferole, takie jak: d-α, d-β, d-γ i d-δ-tokoferole
Masa cząsteczkowa 430,71 (d-α-tokoferol)
Analiza Zawiera nie mniej niż 34 % tokoferoli ogółem
Opis Brązowawoczerwony do czerwonego, klarowny, lepki olej o łagodnym, charakterystycznym zapachu i smaku. Może wykazywać nieznaczne rozdzielenie podobnych do wosku składników w formie mikrokrystalicznej.
Identyfikacja
A. Przez odpowiednią metodę chromatografii gazowo-cieczowej
B. Testy rozpuszczalności Nierozpuszczalna w wodzie. Rozpuszczalna w etanolu. Miesza się z eterem.
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Skręcalność właściwa [α]20D nie mniej niż + 20°
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
50. E 307 ALFA - TOKOFEROL
Nazwy synonimowe dl-α-Tokoferol
Definicja
Nazwa chemiczna dl-5,7,8-Trimetylotokol

dl-2,5,7,8-Tetrametylo-2-(4',8',12'-trimetylotridecylo)-6-chromanol

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 233-466-0
Wzór chemiczny C29H50O2
Masa cząsteczkowa 430,71
Analiza Zawiera nie mniej niż 96 % związku
Opis Żółtawy do bursztynowego, prawie bezwonny, przejrzysty, lepki olej, który utlenia się i ciemnieje w wyniku działania powietrza lub światła
Identyfikacja
A. Testy rozpuszczalności Nierozpuszczalny w wodzie, dobrze rozpuszczalny w etanolu, miesza się z eterem
B. Spektrofotometria W etanolu absolutnym maksimum absorpcji jest przy około 292 nm
Czystość
Współczynnik załamania n D20 1,503-1,507
Współczynnik absorpcji E 1%1cm w etanolu E1%1cm(292 nm) 72-76

(0,01 g w 200 ml etanolu absolutnego)

Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Skręcalność właściwa [α]25D 0 ° ± 0,05 ° (1 do 10 roztwór w chloroformie)
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
51. E 308 GAMMA - TOKOFEROL
Nazwy synonimowe dl-γ-Tokoferol
Definicja
Nazwa chemiczna 2,7,8-Trimetylo-2-(4',8',12'-trimetylotridecylo)-6-chromanol
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-523-4
Wzór chemiczny C28H48O2
Masa cząsteczkowa 416,69
Analiza Zawiera nie mniej niż 97 %
Opis Krystaliczny, lepki, bladożółty olej, który utlenia się i ciemnieje w wyniku działania powietrza lub światła
Identyfikacja
A. Spektrometria W etanolu absolutnym maksimum absorpcji jest około 298 nm i 257 nm
Czystość
Współczynnik absorpcji E1%1cm w etanolu E1%1cm (298 nm) pomiędzy 91 a 97

E1%1cm (257 nm) pomiędzy 5,0 a 8,0

Współczynnik załamania n20D 1,503-1,507
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
52. E 309 DELTA - TOKOFEROL
Definicja
Nazwa chemiczna 2,8-Dimetylo-2-(4',8',12'-trimetylotridecylo)-6-chromanol
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 204-299-0
Wzór chemiczny C27H46O2
Masa cząsteczkowa 402,7
Analiza Zawiera nie mniej niż 97 %
Opis Klarowny, lepki, bladożółtawy lub pomarańczowy olej, który utlenia się i ciemnieje w wyniku działania powietrza lub światła
Identyfikacja
A. Spektrometria W etanolu absolutnym maksimum absorpcji jest około 298 nm i 257 nm
Czystość
Współczynnik absorpcji

E1%1cm w etanolu

E1%1cm (298 nm) pomiędzy 89 a 95

E1%1cm (257 nm) pomiędzy 3,0 a 6,0

Współczynnik załamania n20D 1,500-1,504
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
53. E 310 GALUSAN PROPYLU
Definicja
Nazwa chemiczna Galusan propylu

Ester propylowy kwasu galusowego

Ester n-propylowy kwasu 3,4,5-trihydroksybenzoesowego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 204-498-2
Wzór chemiczny C10H12O5
Masa cząsteczkowa 212,20
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe do kremowobiałego, krystaliczne, bezwonne ciało stałe
Identyfikacja
A. Testy rozpuszczalności Słabo rozpuszczalny w wodzie, dobrze rozpuszczalny w etanolu, eterze i propan-1,2-diolu
B. Zakres temperatur topnienia Pomiędzy 146 °C a 150 °C po suszeniu w 110 °C przez 4 godziny
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,0 % (110 °C, 4 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Wolny kwas Nie więcej niż 0,5 % (jako kwas galusowy)
Chlorowane związki organiczne Nie więcej niż 100 mg/kg (jako Cl)
Współczynnik absorpcji

E1%1cm w etanolu

E1%1cm (275 nm) nie mniej niż 485 i nie więcej niż 520
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
54. E 311 GALUSAN OKTYLU
Definicja
Nazwa chemiczna Galusan oktylu

Ester oktylowy kwasu galusowego

Ester n-oktylowy kwasu 3,4,5-trihydroksybenzoesowego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 213-853-0
Wzór chemiczny C15H22O5
Masa cząsteczkowa 282,34
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % po suszeniu w 90 °C przez 6 godzin
Opis Białe do kremowobiałego, bezwonne ciało stałe
Identyfikacja
A. Testy rozpuszczalności Nierozpuszczalny w wodzie, dobrze rozpuszczalny w etanolu, eterze i propan-1,2-diolu
B. Zakres temperatur topnienia Pomiędzy 99 °C a 102 °C po suszeniu w 90 °C przez 6 godzin
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (90 °C, 6 godzin)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 %
Wolny kwas Nie więcej niż 0,5 % (jako kwas galusowy)
Chlorowane związki organiczne Nie więcej niż 100 mg/kg (jako Cl)
Współczynnik absorpcji

E1%1cm w etanolu

E1%1cm (275 nm) nie mniej niż 375 i nie więcej niż 390
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
55. E 312 GALUSAN DODECYLU
Nazwy synonimowe Galusan laurylu
Definicja
Nazwa chemiczna Galusan dodecylu

Ester n-dodecylowy (lub laurylowy) kwasu 3,4,5-trihydroksybenzoesowego

Ester dodecylowy kwasu galusowego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 214-620-6
Wzór chemiczny C19H30O5
Masa cząsteczkowa 338,45
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % po suszeniu w 90 °C przez 6 godzin
Opis Białe lub kremowobiałe, bezwonne ciało stałe
Identyfikacja
A. Testy rozpuszczalności Nierozpuszczalny w wodzie, dobrze rozpuszczalny w etanolu i eterze
B. Zakres temperatur opnienia Pomiędzy 95 °C a 98 °C po suszeniu w 90 °C przez 6 godzin
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (90 °C, 6 godzin)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 %
Wolny kwas Nie więcej niż 0,5 % (jako kwas galusowy)
Chlorowane związki organiczne Nie więcej niż 100 mg/kg (jako Cl)
Współczynnik absorpcji

E1%1cm w etanolu

E1%1cm (275 nm) nie mniej niż 300 i nie więcej niż 325
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 30 mg/kg
56. E 315 KWAS ERYTROBOWY
Nazwy synonimowe Kwas izoaskorbinowy

Kwas d-araboaskorbinowy

Definicja
Nazwa chemiczna γ-Lakton kwasu d-erytro-heks-2-enowego

Kwas izoaskorbinowy

Kwas d-izoaskorbinowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 201-928-0
Wzór chemiczny C6H8O6
Masa cząsteczkowa 176,13
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe do żółtawego, krystaliczne ciało stałe, ciemniejące stopniowo pod wpływem światła
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia Około 164 °C do 172 °C łącznie z rozkładem
B. Dodatni wynik testu na obecność kwasu askorbinowego/reakcja barwna
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,4 % po suszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem nad żelem krzemionkowym przez 3 godziny
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,3 %
Skręcalność właściwa [α]25D 10 % (m/v) roztworu wodnego pomiędzy - 16,5° do - 18°
Szczawiany Do roztworu 1 g w 10 ml wody dodać 2 krople lodowatego kwasu octowego oraz 5 ml 10 % roztworu octanu wapnia. Roztwór powinien pozostać klarowny
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
57. E 316 IZOASKORBINIAN SODU
Nazwy synonimowe
Definicja
Nazwa chemiczna Izoaskorbinian sodu

Erytrobinian sodu

Sól sodowa kwasu D-izoaskorbinowego

Sól sodowa 2,3-didehydro-D-erytro-heksono-l,4-laktonu 3-Keto-D-gulofuranolakton enolanu sodowego, monowodzian

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 228-973-9
Wzór chemiczny C6H7O6Na x H2O
Masa cząsteczkowa 216,13
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny, w przeliczeniu na masę monowodzianu
Opis Białe, krystaliczne ciało stałe
Identyfikacja
A. Testy rozpuszczalności Dobrze rozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Dodatni wynik próby na obecność kwasu askorbinowego/reakcja barwna
C. Dodatni wynik próby na obecność sodu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,25 % po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny
Skręcalność właściwa [α]25D 10 % (m/v) roztworu wodnego pomiędzy + 95° a + 98°
pH 10 % roztworu wodnego Pomiędzy 5,5 a 8,0
Szczawian Do roztworu 1 g w 10 ml wody dodać 2 krople lodowatego kwasu octowego i 5 ml 10 % roztworu octanu wapnia. Roztwór powinien pozostać klarowny
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
58. E 319 TERT-BUTYLOHYDROCHINON (TBHQ)
Nazwy synonimowe TBHQ
Definicja
Nazwa chemiczna Tert-butylo-1,4-benzenodiol

2-(1,1-Dimetyloethyl)-1,4-benzenodiol

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 217-752-2
Wzór chemiczny C10H14O2
Masa cząsteczkowa 166,22
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % C10H14O2
Opis Kryształy o barwie białej i o charakterystycznej woni
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w etanolu
B. Temperatura topnienia Nie mniej niż 126,5 °C
C. Związki fenolowe Około 5 mg próbki rozpuścić w 10 ml metanolu, a następnie dodać 10,5 ml roztworu dimetyloaminy (1:4). Powstały roztwór powinien mieć zabarwienie czerwone do różowego
Czystość
tert-butylo-p-benzochinon Nie więcej niż 0,2 %
2,5-Di-(tert-butylo)-hydrochinon Nie więcej niż 0,2 %
Hydroksychinon Nie więcej niż 0,1 %
Toluen Nie więcej niż 25 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
59. E 320 BUTYLOHYDROKSYANIZOL (BHA)
Nazwy synonimowe BHA
Definicja
Nazwy chemiczne 3-Trzeciorzędowy-butylo-4-hydroksyanisol

Mieszanina 2-trzeciorzędowego-butylo-4-hydroksyanisolu z 3-trzeciorzędowym-butylo-4-hydroksyanisolem

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 246-563-8
Wzór chemiczny C11H16O2
Masa cząsteczkowa 180,25
Analiza Zawartość C10H16O2 nie mniejsza niż 98,5 %, a izomeru 3-trzeciorzędowego-butylo-4-hydroksyanisolu nie mniejsza niż 85 %
Opis Kryształy o barwie białej lub lekko żółtej albo ciało stałe o konsystencji wosku o lekkim aromatycznym zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszczalny w etanolu
B. Zakres temperatur topnienia Pomiędzy 48 °C a 63 °C
C. Reakcja powstawania barw Pozytywna próba dla grup fenoli
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 % po spalaniu w 800 ± 25 °C
Zanieczyszczenia fenolowe Nie więcej niż 0,5 %
Absorpcja właściwa E1%1cm E1%1cm (290 nm) nie mniej niż 190 i nie więcej niż 210
Absorpcja właściwa E1%1cm E1%1cm (228 nm) nie mniej niż 326 i nie więcej niż 345
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
60. E 321 BUTYLOHYDROKSYTOLUEN (BHT)
Nazwy synonimowe BHT
Definicja
Nazwa chemiczna 2,6-Ditert-butylo-ρ-krezol

4-Metylo-2,6-ditertbutylofenol

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 204-881-4
Wzór chemiczny C15H24O
Masa cząsteczkowa 220,36
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 %
Opis Białe, krystaliczne lub w formie płatków ciało stałe, bezwonne lub o charakterystycznym, mdłym zapachu
Identyfikacja
A. Testy rozpuszczalności Nierozpuszczalny w wodzie i propan-1,2-diolu. Dobrze rozpuszczalny w etanolu
B. Punkt topnienia W 70°C
C. Maksimum absorbancji Absorpcja w zakresie od 230 do 320 nm 2 cm warstwy roztworu 1 w 100.000 bezwodnego etanolu wykazuje maksimum tylko przy 278 nm
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,005%
Zanieczyszczenia fenolowe Nie więcej niż 0,5 %
Współczynnik absorpcji

E1%1cm w etanolu

E1%1cm (278 nm) nie mniej niż 81 i nie więcej niż 88
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
61. E 322 LECYTYNY
Nazwy synonimowe Fosfatydy

Fosfolipidy

Definicja Lecytyny są mieszaninami lub frakcjami fosfatydów otrzymanymi w wyniku procesów fizycznych ze środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, łącznie z produktami hydrolizy otrzymanymi w wyniku użycia właściwych, bezpiecznych enzymów. Produkt końcowy nie może wykazywać oznak pozostałości aktywności enzymów. Lecytyny w środowisku wodnym mogą być lekko wybielane przy użyciu nadtlenku wodoru. Utlenianie nie może zmieniać chemicznie fosfatydów lecytynowych
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-307-2
Analiza - Lecytyny: nie mniej niż 60,0 % substancji nierozpuszczalnych w acetonie

- Hydrolizowane lecytyny: nie mniej niż 56,0 % substancji nierozpuszczalnych w acetonie

Opis - Lecytyny: brązowa ciecz lub lepka, półpłynna masa lub proszek

- Hydrolizowane lecytyny: jasnobrązowa do brązowej, lepka ciecz lub pasta

Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność choliny, fosforu i kwasów tłuszczowych
B. Próba na obecność hydrolizowanej lecytyny Do zlewki o pojemności 800 ml wlać 500 ml wody (30 °C - 35 °C). Następnie powoli dodawać 50 ml próbki, stale mieszając. Lecytyna hydrolizowana utworzy homogenną emulsję. Lecytyna niehydrolizowana utworzy oddzielną masę około 50 g.
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 1 godzinę
Substancje nierozpuszczalne w toluenie Nie więcej niż 0,3 %
Liczba kwasowa - Lecytyny: nie więcej niż 35 mg wodorotlenku potasu na gram

- Hydrolizowane lecytyny: nie więcej niż 45 mg wodorotlenku potasu na gram

Liczba nadtlenkowa Równa lub mniejsza niż 10
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
62. E 325 MLECZAN SODU
Definicja
Nazwa chemiczna Mleczan sodu

2-Hydroksypropionian sodu

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-772-0
Wzór chemiczny C3H5NaO3
Masa cząsteczkowa 112,06 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 57 % i nie więcej niż 66 %
Opis Bezbarwna, przezroczysta ciecz, bezwonna lub o słabym, charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność mleczanów
B. Dodatni wynik próby na obecność potasu
Czystość
Kwasowość Nie więcej niż 0,5 % po suszeniu, wyrażona jako kwas mlekowy
pH 20% roztworu wodnego 6,5 do 7,5
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
Substancje redukujące Brak redukcji roztworu Fehlinga
Uwaga:

Niniejsza specyfikacja dotyczy 60 % roztworu wodnego

63. E 326 MLECZAN POTASU
Definicja
Nazwa chemiczna Mleczan potasu

2-Hydroksypropionian potasu

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 213-631-3
Wzór chemiczny C3H5O3K
Masa cząsteczkowa 128,17 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 57 % i nie więcej niż 66 %
Opis Lekko lepka, prawie bezwonna, klarowna ciecz. Bezwonna lub o słabym, charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Spalanie Spalić roztwór mleczanu potasu do uzyskania popiołu. Popiół jest alkaliczny, musuje w momencie dodania kwasu
B. Reakcja barwna Nanieść 2 ml roztworu mleczanu potasu na 5 ml roztworu 1 w 100 katechiny w kwasie siarkowym. W miejscu kontaktu powstaje ciemnoczerwony kolor
C. Dodatni wynik próby na obecność potasu i mleczanów
Czystość
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
Kwasowość Rozpuścić 1 g roztworu mleczanu potasu w 20 ml wody, dodać 3 krople fenoloftaleiny TS i miareczkować 0,1 N wodorotlenkiem sodu. Nie powinno zostać zużyte więcej niż 0,2 ml
Substancje redukujące Mleczan potasu nie powinien redukować roztworu Fehlinga
Uwaga:

Niniejsza specyfikacja dotyczy 60 % roztworu wodnego

64. E 327 MLECZAN WAPNIA
Definicja
Nazwa chemiczna Dimleczan wapnia

Dimleczan wapnia, wodzian

Sól wapniowa kwasu 2-hydroksypropionowego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 212-406-7
Wzór chemiczny (C3H5O2)2Ca x nH2O (n = 0-5)
Masa cząsteczkowa 218,22 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Prawie bezwonny, biały, krystaliczny proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność mleczanów i wapnia
B. Testy rozpuszczalności Rozpuszczalny w wodzie i praktycznie nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Oznaczony przez suszenie w 120 °C przez 4 godziny:

- Bezwodny: nie więcej niż 3,0 %

- z 1 cząsteczką wody: nie więcej niż 8,0 %

- z 3 cząsteczkami wody: nie więcej niż 20,0 %

- z 4,5 cząsteczkami wody: nie więcej niż 27,0 %

Kwasowość Nie więcej niż 0,5 % w przeliczeniu na suchą masę, wyrażona jako kwas mlekowy
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg (wyrażone jako fluor)
pH 5 % roztworu Pomiędzy 6,0 a 8,0
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
Substancje redukujące Brak redukcji roztworu Fehlinga
65. E 330 KWAS CYTRYNOWY
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas cytrynowy

Kwas 2-hydroksy-l,2,3-propanotrikarboksylowy

Kwas b-hydroksytrikarbalitykowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 201-069-1
Wzór chemiczny (a) C6H8O7 (bezwodny)

(b) C6H8O7 x H2O (monowodzian)

Masa cząsteczkowa (a) 192, 13 (bezwodny)

(b) 210,15 (monowodzian)

Analiza Kwas cytrynowy może występować w formie bezwodnej lub może zawierać 1 cząsteczkę wody. Kwas cytrynowy zawiera nie mniej niż 99,5 % C6H8O7, w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Kwas cytrynowy jest białym lub bezbarwnym, bezwonnym, krystalicznym ciałem stałym o bardzo kwaśnym smaku. Monowodzian traci wodę krystalizacyjną w suchym powietrzu
Identyfikacja
A. Testy rozpuszczalności Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie; dobrze rozpuszczalny w etanolu; rozpuszczalny w eterze
Czystość
Zawartość wody Bezwodny kwas cytrynowy zawiera nie więcej niż 0,5 % wody; kwas cytrynowy w formie monowodzianu zawiera nie więcej niż 8,8 % wody (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 % po prażeniu w 800 °C ± 25 °C
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 5 mg/kg
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg, wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
Substancje łatwo ulegające zwęgleniu 1 g sproszkowanej próbki z 10 ml minimum 98 % kwasu siarkowego ogrzewać w łaźni wodnej o temp. 90°C, w ciemności, przez 1 godzinę. Nie powinny powstać żadne zmiany, co najwyżej jasnobrązowego zabarwienia (płyn porównawczy K)
66. E 331 (i) CYTRYNIAN MONOSODOWY
Nazwy synonimowe Cytrynian monosodowy

Cytrynian sodu, monozasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Cytrynian monosodowy

Sól monosodowa kwasu 2-hydroksy-l,2,3-propano-trikarboksylowego

Wzór chemiczny (a) C6H7O7Na (bezwodny)

(b) C6H7O7Na x H2O (monowodzian)

Masa cząsteczkowa (a) 214,11 (bezwodny)

(b) 232,23 (monowodzian)

Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Krystaliczny, biały proszek lub bezbarwne kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność cytrynianów i sodu
Czystość
Ubytek po suszeniu Oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny:

- bezwodny: nie więcej niż 1,0 %

- monowodzian: nie więcej niż 8,8 %

Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
pH 1 % roztworu wodnego Pomiędzy 3,5 a 3,8
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 5 mg/kg
67. E 331 (ii) CYTRYNIAN DISODOWY
Nazwy synonimowe Cytrynian disodowy

Cytrynian sodu, dizasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Cytrynian disodowy

Sól disodowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego

Sól disodowa kwasu cytrynowego z 1,5 cząsteczki wody

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 205-623-3
Wzór chemiczny C6H6O7Na2 x 1,5H2O
Masa cząsteczkowa 263,11
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Krystaliczny, biały proszek lub bezbarwne kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność cytrynianów i sodu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 13,0 % w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
pH 1 % roztworu wodnego Pomiędzy 4,9 a 5,2
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 5 mg/kg
68. E 331 (iii) CYTRYNIAN TRISODOWY
Nazwy synonimowe Cytrynian trisodowy

Cytrynian sodu, trizasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Cytrynian trisodowy

Sól trisodowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego

Sól trisodowa kwasu cytrynowego w formie bezwodnej, diwodzianu lub pentawodzianu

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-675-3
Wzór chemiczny Bezwodny: C6H5O7Na3

Uwodniony: C6H5O7Na3 x nH2O (n = 2 lub 5)

Masa cząsteczkowa 258,07 (bezwodny)
Analiza Nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Krystaliczny, biały proszek lub bezbarwne kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność cytrynianów i sodu
Czystość
Ubytek po suszeniu Oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny:

- bezwodny: nie więcej niż 1,0 %

- diwodzian: nie więcej niż 13,5 %

- pentawodzian: nie więcej niż 30,3 %

Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
pH 5 % roztworu wodnego Pomiędzy 7,5 a 9,0
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 5 mg/kg
69. E 332 (i) CYTRYNIAN MONOPOTASOWY
Nazwy synonimowe Cytrynian monopotasowy

Cytrynian potasu, monozasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Cytrynian monopotasowy

Sól monopotasowa kwasu 2-hydroksy-l,2,3-propano-trikarboksylowego

Bezwodna sól monopotasowa kwasu cytrynowego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 212-753-4
Wzór chemiczny C6H7O7K
Masa cząsteczkowa 230,21
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, higroskopijny, ziarnisty proszek lub przezroczyste kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność cytrynianów i potasu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy po suszeniu
pH 1 % roztworu wodnego Pomiędzy 3,5 a 3,8
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 5 mg/kg
70. E 332 (ii) CYTRYNIAN TRIPOTASOWY
Nazwy synonimowe Cytrynian tripotasowy

Cytrynian potasu, trizasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Cytrynian tripotasowy

Sól tripotasowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego

Sól tripotasowa kwasu cytrynowego, monowodzian

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 212-755-5
Wzór chemiczny C6H5O7K3 x H2O
Masa cząsteczkowa 324,42
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, higroskopijny, ziarnisty proszek lub przezroczyste kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność cytrynianów i potasu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 6,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
pH 5 % roztworu wodnego Pomiędzy 7,5 a 9,0
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 5 mg/kg
71. E 333 (i) CYTRYNIAN MONOWAPNIOWY
Nazwy synonimowe Cytrynian monowapniowy

Cytrynian wapnia, monozasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Cytrynian monowapniowy

Sól monowapniowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego

Sól monowapniowa kwasu cytrynowego, monowodzian

Wzór chemiczny (C6H7O7)2Ca x H2O
Masa cząsteczkowa 440,32
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Drobny, biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność cytrynianów i wapnia
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 7,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
pH 1 % roztworu wodnego Pomiędzy 3,2 a 3,5
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 5 mg/kg
Węglany Podczas rozpuszczania 1 g cytrynianu wapnia w 10 ml 2 N kwasu chlorowodorowego nie może uwolnić się więcej niż kilka oddzielnych pęcherzyków
72. E 333 (ii) CYTRYNIAN DIWAPNIOWY
Nazwy synonimowe Cytrynian diwapniowy

Cytrynian wapnia, dizasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Cytrynian diwapniowy

Sól diwapniowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego

Sól diwapniowa kwasu cytrynowego, triwodzian

Wzór chemiczny (C6H7O7)2Ca2 x 3H2O
Masa cząsteczkowa 530,42
Analiza Nie mniej niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Drobny, biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność cytrynianów i
wapnia
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 20,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 5 mg/kg
Węglany Podczas rozpuszczania 1 g cytrynianu wapnia w 10 ml 2 N kwasu chlorowodorowego nie może uwolnić się więcej niż kilka oddzielnych pęcherzyków
73. E 333 (iii) CYTRYNIAN TRIWAPNIOWY
Nazwy synonimowe Cytrynian triwapniowy

Cytrynian wapnia, trizasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Cytrynian triwapniowy

Sól triwapniowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego

Sól triwapniowa kwasu cytrynowego, triwodzian

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 212-391-7
Wzór chemiczny (C6H6O7)2Ca3 x 4H2O
Masa cząsteczkowa 570,51
Analiza Nie mniej niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Drobny, biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność cytrynianów i wapnia
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 14,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 5 mg/kg
Węglany Podczas rozpuszczania 1 g cytrynianu wapnia w 10 ml 2 N kwasu chlorowodorowego nie może uwolnić się więcej niż kilka oddzielnych pęcherzyków
74. E 334 KWAS L(+)-WINOWY
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas L-winowy

Kwas L-2,3-dihydroksybutanodiowy

d-α,β-dihydroksybursztynowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 201-766-0
Wzór chemiczny C2H6O6
Masa cząsteczkowa 150,09
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne lub przezroczyste ciało stałe lub biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia B. Dodatni wynik próby na obecność winianów Pomiędzy 168°C a l70°C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (nad P2O5, 3 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 1.000 mg/kg po prażeniu w 800 °C ± 25 °C
Skręcalność właściwa 20 % m/v roztworu wodnego [α]20D pomiędzy + 11,5 ° a + 13,5 °
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
75. E 335 (i) WINIAN MONOSODOWY
Nazwy synonimowe Sól monosodowa kwasu L(+)-winowego
Definicja
Nazwa chemiczna Sól monosodowa kwasu L-2,3-dihydroksybutanodiowego

Sól monosodowa kwasu L(+)-winowego, monowodzian

Wzór chemiczny C4H5O6Na x H2O
Masa cząsteczkowa 194,05
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Przezroczyste, bezbarwne kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność winianów i sodu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 10,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
76. E 335 (ii) WINIAN DISODOWY
Definicja
Nazwa chemiczna L-winian disodowy

(+)- Winian disodowy

Sól disodowa kwasu (+)-2,3-dihydroksybutanodiowego

Sól disodowa kwasu L(+)-winowego, diwodzian

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 212-773-3
Wzór chemiczny C4H4O6Na2 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 230,8
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Przezroczyste, bezbarwne kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność winianów i sodu
B. Testy rozpuszczalności 1 gram jest nierozpuszczalny w 3 ml wody.

Nierozpuszczalny w etanolu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 17,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 150 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
pH 1 % roztworu wodnego Pomiędzy 7,0 a 7,5
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
77. E 336 (i) WINIAN MONOPOTASOWY
Nazwy synonimowe Winian potasu, monozasadowy
Definicja
Nazwa chemiczna Bezwodna sól monopotasowa kwasu L(+)-winowego

Sól monopotasowa kwasu L-2,3-dihydroksybutanodiowego

Wzór chemiczny C4H5O6K
Masa cząsteczkowa 188,16
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, krystaliczny lub ziarnisty proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność winianów i potasu
B. Punkt topnienia 230 °C
Czystość
pH 1 % roztworu wodnego 3,4
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
78. E 336 (ii) WINIAN DIPOTASOWY
Nazwy synonimowe Winian potasu, dizasadowy
Definicja
Nazwa chemiczna Sól dipotasowa kwasu L-2,3-dihydroksybutanodiowego
Sól dipotasowa kwasu L(+)-winowego z połówką cząsteczki wody
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 213-067-8
Wzór chemiczny C4H4O6K2 x 1/2H2O
Masa cząsteczkowa 235,2
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, krystaliczny lub ziarnisty proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność winianów i potasu
Czystość
pH 1 % roztworu wodnego

Ubytek po suszeniu

Pomiędzy 7,0 a 9,0

Nie więcej niż 4,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 150 °C przez 4 godziny

Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
79. E 337 WINIAN POTASOWO-SODOWY
Nazwy synonimowe L(+)-winian potasowo-sodowy

Sól z Rochelle

Sól Seignette'a

Definicja
Nazwa chemiczna Sól potasowo-sodowa kwasu L-2,3-dihydroksy-butanodiowego

L(+)-winian potasowo-sodowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 206-156-8
Wzór chemiczny C4H4O6KNa x 4H2O
Masa cząsteczkowa 282,23
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne kryształy lub biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność winianów, potasu i sodu
B. Testy rozpuszczalności 1 gram jest rozpuszczalny w 1 ml wody, nierozpuszczalny w etanolu
C. Zakres temperatur topnienia Pomiędzy 70 a 80 °C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 26,0 % i nie mniej niż 21,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 150 °C przez 3 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
pH 1 % roztworu wodnego Pomiędzy 6,5 a 8,5
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
80. E 338 KWAS FOSFOROWY
Nazwy synonimowe Kwas ortofosforowy

Kwas monofosforowy

Definicja
Nazwa chemiczna Kwas fosforowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-633-2
Wzór chemiczny H3PO4
Masa cząsteczkowa 98,00
Analiza Kwas fosforowy jest dostępny na rynku jako wodny roztwór o różnych stężeniach

Zawiera nie mniej niż 67,0 % i nie więcej niż 85,7 %

Opis Klarowna, bezbarwna, lepka ciecz
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność kwasu i fosforanów
Czystość
Lotne kwasy Nie więcej niż 10 mg/kg (jako kwas octowy)
Chlorki Nie więcej niż 200 mg/kg (wyrażone jako chlor)
Azotany Nie więcej niż 5 mg/kg (jako NaNO3)
Siarczany Nie więcej niż 1.500 mg/kg (jako CaSO4)
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Uwaga:

Niniejsza specyfikacja dotyczy 75 % roztworu wodnego

81. E 339 (i) FOSFORAN MONOSODOWY
Nazwy synonimowe Monofosforan monosodowy

Kwaśny monofosforan monosodowy

Ortofosforan monosodowy

Fosforan sodu, jednozasadowy

Diwodoromonofosforan sodu

Definicja
Nazwa chemiczna Diwodoromonofosforan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-449-2
Wzór chemiczny Bezwodny: NaH2PO4

Monowodzian: NaH2PO4 x H2O

Diwodzian: NaH2PO4 x 2H2O
Masa cząsteczkowa Bezwodny: 119,98

Monowodzian: 138,00

Diwodzian: 156,01

Analiza Zawiera nie mniej niż 97 % NaH2PO4 po suszeniu w 60 °C przez jedną godzinę i następnie w 105 °C przez cztery godziny
Zawartość P2O5 Pomiędzy 58,0 % a 60,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, bezwonny, lekko rozpływający się proszek, kryształy lub granulki
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i sodu
B. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu lub eterze
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 4,1 a 5,0
Czystość
Ubytek po suszeniu Dla bezwodnej soli nie więcej niż 2,0 %, dla monowodzianu nie więcej niż 15,0 % i dla diwodzianu nie więcej niż 25 %, po suszeniu w 60 °C przez 1 godzinę i następnie w 105 °C przez 4 godziny
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
82. E 339 (ii) FOSFORAN DISODOWY
Nazwy synonimowe Monofosforan disodowy

Drugorzędowy fosforan sodu

Ortofosforan disodowy

Kwaśny fosforan disodowy

Definicja
Nazwa chemiczna Wodoromonofosforan disodowy

Wodoroortofosforan disodowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-448-7
Wzór chemiczny Bezwodny: Na2HPO4

Wodzian: Na2HPO4 x nH2O (n=2, 7 lub 12)

Masa cząsteczkowa 141,98 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % Na2HPO4 po suszeniu w 40 °C przez 3 godziny i następnie w 105 °C przez 5 godzin
Zawartość P2O5 Pomiędzy 49 % a 51 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezwodny wodorofosforan disodowy jest białym, higroskopijnym, bezwonnym proszkiem. Dostępne formy uwodnione obejmują diwodzian: białe, krystaliczne, bezwonne ciało stałe; heptawodzian: białe, bezwonne, wykwitające kryształy lub ziarnisty proszek; dodekawodzian: biały, wykwitający, bezwonny proszek lub kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i sodu
B. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 8,4 a 9,6
Czystość
Ubytek po suszeniu Po suszeniu w 40 °C przez 3 godziny i następnie w 105 °C przez 5 godzin, ubytki masy są następujące: bezwodny nie więcej niż 5,0 %, diwodzian nie więcej niż 22,0 %, heptawodzian nie więcej niż 50,0 %, dodekawodzian nie więcej niż 61,0 %
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
83. E 339 (iii) FOSFORAN TRISODOWY
Nazwy synonimowe Fosforan sodu

Fosforan sodu, trizasadowy

Ortofosforan trisodowy

Definicja Fosforan trisodowy jest otrzymywany z wodnego roztworu - krystalizuje w postaci bezwodnej z 1/2, 1, 6, 8 lub 12 cząsteczkami H2O. Dodecawodzian krystalizuje zwykle z wodnych roztworów przy nadmiarze wodorotlenku sodu. Zawiera on % 1/4 cząsteczki NaOH
Nazwa chemiczna Monofosforan trisodowy

Fosforan trisodowy

Ortofosforan trisodowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-509-8
Wzór chemiczny Bezwodny: Na3PO4

Uwodniony: Na3PO4 x nH2O (n = 1/2, 1, 6, 8 lub 12)

Masa cząsteczkowa 163,94 (bezwodny)
Analiza Bezwodny fosforan sodu i uwodnione formy, z wyjątkiem dodekawodzianu, zawierają nie mniej niż 97,0 % Na3PO4 w przeliczeniu na suchą masę. Dodekawodzian fosforanu sodu zawiera nie mniej niż 92,0 % Na3PO4 w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Zawartość P2O5 Pomiędzy 40,5 % a 43,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe, bezwonne kryształy, granulki lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i sodu
B. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 11,5 a 12,5
Czystość
Ubytek po prażeniu Po suszeniu w 120 °C przez 2 godziny i następnie prażeniu w około 800 °C przez 30 minut, ubytki masy są następujące: bezwodny nie więcej niż 2,0 %, monowodzian: nie więcej niż 11,0 %, dodekawodzian: pomiędzy 45,0 % a 58,0 %
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
84. E 340 (i) FOSFORAN MONOPOTASOWY
Nazwy synonimowe Fosforan potasu, monozasadowy

Monofosforan monopotasowy

Ortofosforan potasu

Definicja
Nazwa chemiczna Diwodorofosforan potasu

Diwodoroortofosforan monopotasowy

Diwodoromonofosforan monopotasowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-913-4
Wzór chemiczny KH2PO4
Masa cząsteczkowa 136,09
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,0 % po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny
Zawartość P2O5 Pomiędzy 51,0 % a 53,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezwonne, bezbarwne kryształy lub biały, ziarnisty lub krystaliczny proszek, higroskopijny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i potasu
B. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 4,2 a 4,8
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 4 godziny
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
85. E 340 (ii) FOSFORAN DIPOTASOWY
Nazwy synonimowe Monofosforan dipotasowy

Drugorzędowy fosforan potasu

Kwaśny fosforan dipotasowy

Ortofosforan dipotasowy

Fosforan potasu, dizasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Wodoromonofosforan dipotasowy

Wodorofosforan dipotasowy

Wodoroortofosforan dipotasowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-834-5
Wzór chemiczny K2HPO4
Masa cząsteczkowa 174,18
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny
Zawartość P2O5 Pomiędzy 40,3 % a 41,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwny lub biały, ziarnisty proszek, kryształy lub masa; substancja rozpływająca się pod wpływem wilgoci
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i potasu
B. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 8,7 a 9,4
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 4 godziny
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
86. E 340 (iii) FOSFORAN TRIPOTASOWY
Nazwy synonimowe Fosforan potasu

Fosforan potasu, trizasadowy

Ortofosforan tripotasowy

Definicja
Nazwa chemiczna Monofosforan tripotasowy

Fosforan tripotasowy

Ortofosforan tripotasowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-907-1
Wzór chemiczny Bezwodny: K3PO4

Uwodniony: K3PO4 x nH2O (n = 1 lub 3)

Masa cząsteczkowa 212,27 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 97 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Zawartość P2O5 Pomiędzy 30,5 % a 33,0 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Opis Bezbarwne lub białe, bezwonne, higroskopijne kryształy lub granulki. Dostępne formy uwodnione obejmują monowodzian i triwodzian
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i potasu
B. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 11,5 a 12,3
Czystość
Ubytek po prażeniu Bezwodny: nie więcej niż 3,0 %; uwodniony: nie więcej niż 23,0 %. Oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 1 godzinę i następnie prażenie w około 800 °C ± 25 °C przez 30 minut
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
87. E 341 (i) FOSFORAN MONOWAPNIOWY
Nazwy synonimowe Fosforan wapnia, monozasadowy

Ortofosforan monowapniowy

Definicja
Nazwa chemiczna Diwodorofosforan wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-837-1
Wzór chemiczny Bezwodny: Ca(H2PO4)2

Uwodniony: Ca(H2PO4)2 x H2O

Masa cząsteczkowa 234,05 (bezwodny)

252,08 (monowodzian)

Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na suchą masę
Zawartość P2O5 Pomiędzy 55,5 % a 61,1 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Ziarnisty proszek lub białe, rozpływające się kryształy lub granulki
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i wapnia
B. Zawartość CaO Pomiędzy 23,0 % a 27,5 % (bezwodny)

Pomiędzy 19,0 % a 24,8 % (monowodzian)

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 14 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 4 godziny (bezwodny).

Nie więcej niż 17,5 % oznaczony w wyniku suszenia w 60 °C przez 1 godzinę i następnie w 105 °C przez 4 godziny (monowodzian)

Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 17,5 % po prażeniu w 800 °C ± 25 °C przez 30 minut (bezwodny)

Nie więcej niż 25,0 % oznaczony przez suszenie w 105 °C przez jedną godzinę i następnie prażenie w 800 °C ± 25 °C przez 30 minut (monowodzian)

Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
88. E 341 (ii) FOSFORAN DIWAPNIOWY
Nazwy synonimowe Fosforan wapnia, dizasadowy

Ortofosforan diwapniowy

Definicja
Nazwa chemiczna Monowodorofosforan wapnia

Wodoroortofosforan wapnia

Drugorzędowy fosforan wapnia

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-826-1
Wzór chemiczny Bezwodny: CaHPO4

Diwodzian: CaHPO4 x 2H2O

Masa cząsteczkowa 136,06 (bezwodny)

172,09 (diwodzian)

Analiza Fosforan diwapniowy, po suszeniu w 200 °C przez 3 godziny, zawiera nie mniej niż 98 % i nie więcej niż równoważnik 102 % CaHPO4
Zawartość P2O5 Pomiędzy 50,0 % a 52,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe kryształy lub granulki, ziarnisty proszek lub proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i wapnia
B. Rozpuszczalność Trudno rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 8,5 % (bezwodny) lub 26,5 % (diwodzian) po prażeniu w 800 °C ± 25 °C przez 30 minut
Fluorki Nie więcej niż 50 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
89. E 341 (iii) FOSFORAN TRIWAPNIOWY
Nazwy synonimowe Fosforan wapnia, trizasadowy

Ortofosforan wapnia

Hydroksymonofosforan pięciowapniowy

Hydroksyapatyt wapnia

Definicja Fosforan triwapniowy jest mieszaniną fosforanów wapnia w różnych proporcjach, otrzymaną w wyniku neutralizacji kwasu fosforowego wodorotlenkiem wapnia i posiada przybliżony skład: 10CaO x 3P2O5 x H2O
Nazwa chemiczna Hydroksymonofosforan pięciowapniowy

Monofosforan triwapniowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 235-330-6 (hydroksymonofosforan pięciowapniowy) 231-840-8 (ortofosforan wapnia)
Wzór chemiczny Ca5(PO4)3 x OH lub Ca3(PO4)2
Masa cząsteczkowa 502 lub 310
Analiza Zawiera nie mniej niż 90 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Zawartość P2O5 Pomiędzy 38,5 % a 48,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, bezwonny proszek stabilny na powietrzu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i wapnia
B. Rozpuszczalność Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie; nierozpuszczalny w etanolu, rozpuszczalny w rozcieńczonych kwasach: chlorowodorowym i azotowym
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 8 % po prażeniu w 800 °C ± 25 °C do stałej masy
Fluorki Nie więcej niż 50 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
90. E 343(i) FOSFORAN MONOMAGNEZOWY
Nazwy synonimowe Diwodorofosforan magnezu

Fosforan magnezu, monozasadowy

Ortofosforan monomagnezu

Definicja
Nazwa chemiczna Diwodoromonofosforan monomagnezu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 236-004-6
Wzór chemiczny Mg(H2PO4)2 x nH2O (gdzie n = 0 do 4)
Masa cząsteczkowa 218,30 (bezwodny)
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 51,0 % po prażeniu
Opis Bezwonny proszek krystaliczny o barwie białej, słabo rozpuszczalny w wodzie
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność magnezu i fosforanu
B. Zawartość MgO Nie mniej niż 21,5 % po prażeniu
Czystość
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
91. E 343(ii) FOSFORAN DIMAGNEZOWY
Nazwy synonimowe Wodorofosforan magnezu

Fosforan magnezu, dizasadowy

Ortofosforan dimagnezu

Drugorzędowy fosforan magnezu

Definicja
Nazwa chemiczna Monowodoromonofosforan dimagnezu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-823-5
Wzór chemiczny MgHPO4 x nH2O (gdzie n = 0 - 3)
Masa cząsteczkowa 120,30 (bezwodny)
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 96 % po prażeniu
Opis Bezwonny proszek krystaliczny o barwie białej, słabo rozpuszczalny w wodzie
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność magnezu i fosforanu
B. Zawartość MgO Nie mniej niż 33,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Czystość
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
92. E 350(i) JABŁCZAN SODU
Nazwy synonimowe Sól sodowa kwasu jabłkowego
Definicja
Nazwa chemiczna DL-jabłczan disodowy

Sól disodowa kwasu hydroksybutanodiowego

Wzór chemiczny Półwodzian: C4H4Na2O5 x 1/2H2O

Trójwodzian: C4H4Na2O5 x 3H2O

Masa cząsteczkowa Półwodzian: 187,5

Trójwodzian: 232,10

Analiza Zawartość nie mniejsza niż 98,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Proszek krystaliczny lub grudki o barwie białej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność kwasu 1,2-dikarboksylowego i sodu
B. Tworzenie barwnika azowego Dodatnie
C. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 7,0 % (130 °C, 4 godziny) w przypadku półwodzianu, lub 20,5 % - 23,5 % (130 °C, 4 godziny) w przypadku triwodzianu
Zasadowość Nie więcej niż 0,2 % jako Na2CO3
Kwas fumarowy Nie więcej niż 1,0 %
Kwas maleinowy Nie więcej niż 0,05 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
93. E 350(ii) WODOROJABŁCZAN SODU
Nazwy synonimowe Sól monosodowa kwasu DL-jabłkowego
Definicja
Nazwa chemiczna DL-jabłczan monosodowy,

2-DL-hydroksybursztynian monosodowy

Wzór chemiczny C4H5NaO5
Masa cząsteczkowa 156,07
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 99,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność kwasu 1,2-dikarboksylowego i sodu
B. Tworzenie barwnika azowego Dodatnie
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0 % (110 °C, 3 godziny)
Kwas maleinowy Nie więcej niż 0,05 %
Kwas fumarowy Nie więcej niż 1,0%
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
94. E 351 JABŁCZAN POTASU
Nazwy synonimowe Sól potasowa kwasu jabłkowego
Definicja
Nazwa chemiczna DL-jabłczan dipotasowy

Sól dipotasowa kwasu hydroksybutanodiowego

Wzór chemiczny C4H4K2O5
Masa cząsteczkowa 210,27
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 59,5 %
Opis Roztwór wodny bezbarwny lub prawie bezbarwny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność kwasu 1,2-dikarboksylowego i potasu
B. Tworzenie barwnika azowego Dodatnie
Czystość
Zasadowość Nie więcej niż 0,2 % jako K2CO3
Kwas fumarowy Nie więcej niż 1,0 %
Kwas maleinowy Nie więcej niż 0,05 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
95. E 352(i) JABŁCZAN WAPNIA
Nazwy synonimowe Sól wapniowa kwasu jabłkowego
Definicja
Nazwa chemiczna DL-jabłczan wapniowy

α-Hydroksybursztynian wapniowy

Sól wapniowa kwasu hydroksybutanodiowego

Wzór chemiczny C4H5CaO5
Masa cząsteczkowa 172,14
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność jabłczanu, kwasu 1,2-dikarboksylowego i wapnia
B. Tworzenie barwnika azowego Dodatnie
C. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w wodzie
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2 % (100 °C, 3 godziny)
Zasadowość Nie więcej niż 0,2 % jako CaCO3
Kwas maleinowy Nie więcej niż 0,05 %
Kwas fumarowy Nie więcej niż 1,0 %
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
96. E 352(ii) WODOROJABŁCZAN WAPNIA
Nazwy synonimowe Sól monowapniowa kwasu DL-jabłkowego
Definicja
Nazwa chemiczna DL-jabłczan monowapniowy,

2-DL-hydroksybursztynian monowapniowy

Wzór chemiczny (C4H5O5)2Ca
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność kwasu 1,2-dikarboksylowego i wapnia
B. Tworzenie barwnika azowego Dodatnie
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2 % (110 °C, 3 godziny)
Kwas maleinowy Nie więcej niż 0,05 %
Kwas fumarowy Nie więcej niż 1,0 %
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
97. E 353 KWAS METAWINOWY
Nazwy synonimowe Kwas diwinowy
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas metawinowy
Wzór chemiczny C4H6O6
Analiza Nie mniej niż 99,5%
Opis Białe lub żółtawe kryształy lub proszek. Dobrze rozpływający się o mdłym zapachu karmelu
Identyfikacja
A. Dobrze rozpuszczalny w wodzie i etanolu
B. Umieścić 1 mg do 10 mg próbkę tej substancji w probówce z 2 ml stężonego kwasu siarkowego i 2 kroplami sulfo-rezorcinolu jako odczynnika. Następnie ogrzewać do 150 °C, pojawia się intensywne fioletowe zabarwienie
Czystość
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
98. E 354 WINIAN WAPNIA
Nazwy synonimowe Winian L-wapniowy
Definicja
Nazwa chemiczna L(+)-2,3 dihydroksybutanodionian wapnia, diwodzian
Wzór chemiczny C4H4CaO6 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 224,18
Analiza Nie mniej niż 98,0%
Opis Drobny krystaliczny proszek o barwie białej lub zbliżonej do białej
Identyfikacja
A. Słabo rozpuszczalny w wodzie.

Rozpuszczalność odpowiednia 0,01 g/100 ml wody (20 °C). Trudno rozpuszczalny w etanolu.

Słabo rozpuszczalny w eterze dietylowym. Rozpuszczalny w kwasach
B. Skręcalność właściwa

[α]20D

+7,0 do + 7,4 (0,1% w 1N roztworze HCl)
C. pH 5 % zawiesiny Pomiędzy 6,0 a 9,0
Czystość
Siarczany (jako H2SO4) Nie więcej niż 1 g/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
99. E 355 KWAS ADYPINOWY
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas heksanodiowy, kwas 1,4-butanodikarboksylowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 204-673-3
Wzór chemiczny C6H10O4
Masa cząsteczkowa 146,14
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 99,6 %
Opis Bezwonne kryształy lub proszek krystaliczny o barwie białej
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia 151,5 - 154,0 °C
B. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w wodzie. Łatwo rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,2 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 20 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
100. E 356 ADYPINIAN SODU
Definicja
Nazwa chemiczna Adypinian sodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-293-5
Wzór chemiczny C6H8Na2O4
Masa cząsteczkowa 190,11
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0% (w przeliczeniu na bezwodną masę)
Opis Białe kryształy bez zapachu lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia Od 151 °C do 152 °C (dla kwasu adypinowego)
B. Rozpuszczalność Odpowiednio 50 g/100 ml wody (20 °C)
C. Dodatni wynik próby na obecność sodu
Czystość
Woda Nie więcej niż 3% (metoda Karla Fischera)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
101 E 357 ADYPINIAN POTASU
Definicja
Nazwa chemiczna Adypinian potasu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 242-838-1
Wzór chemiczny C6H8K2O4
Masa cząsteczkowa 222,32
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % (w przeliczeniu na bezwodną masę)
Opis Białe kryształy bez zapachu lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia Od 151 °C do 152 °C (dla kwasu adypinowego)
B. Rozpuszczalność Odpowiednio 60 g/100 ml wody (20 °C)
C. Dodatni wynik próby na obecność sodu
Czystość
Woda Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
102. E 363 KWAS BURSZTYNOWY
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas butanodiowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 203-740-4
Wzór chemiczny C4H6O4
Masa cząsteczkowa 118,09
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 99,0 %
Opis Bezwonne bezbarwne kryształy lub o barwie białej
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia Pomiędzy 185,0 °C a 190,0 °C
Czystość
Pozostałość po prażeniu Nie więcej niż 0,025 % (800 °C, 15 min)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
103. E 380 CYTRYNIAN TRIAMONOWY
Nazwy synonimowe Trizasadowy cytrynian amonu
Definicja
Nazwa chemiczna Sól triamonowa kwasu 2-hydroksypropano-1,2,3-trikarboksylowego
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 222-349-5
Wzór chemiczny C6H17N3O7
Masa cząsteczkowa 243,22
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 97,0 %
Opis Kryształy lub proszek o barwie białej lub złamanej bieli
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność amonu i cytrynianów
B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie
Czystość
Szczawiany Nie więcej niż 0,04 % (wyrażone jako kwas szczawiowy)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
104. E 385 SÓL WAPNIOWO-DISODOWA KWASU ETYLENODIAMINOTETRAOCTOWEGO
Nazwy synonimowe EDTA wapniowo-disodowy
Definicja
Nazwa chemiczna N,N'-1,2-Etanodiylbis[N-(karboksymetylo)-glicynian] [(4-)-O,O',ON,ON]wapnian(2)-disodowy

Sól wapniowo-disodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego

Sól wapniowo-disodowa kwasu (etylenodinitrilo) tetraoctowego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-529-9
Wzór chemiczny C10H12O8CaN2Na2 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 410,31
Analiza Zawiera nie mniej niż 97 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe, bezwonne, krystaliczne granulki lub biały do prawie białego proszek, lekko higroskopijny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność sodu i wapnia
B. Działanie chelatujące w stosunku do jonów metali
C. pH 1 % roztworu pomiędzy 6,5 a 7,5
Czystość
Zawartość wody 5-13 % (metoda Karla Fischera)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
104a. E 392 EKSTRAKTY Z ROZMARYNU (WYCIĄGI Z ROZMARYNU)
Nazwy synonimowe Ekstrakt z liści rozmarynu (przeciwutleniacz)
Definicja Ekstrakt z liści rozmarynu zawiera kilka składników, które, jak dowiedziono, pełnią funkcje przeciwutleniające. Składniki te należą głównie do grup kwasów fenolowych, flawonoidów i diterpenoidów. Oprócz związków przeciwutleniających ekstrakty mogą zawierać również triterpeny i substancje ulegające wyekstrahowaniu rozpuszczalnikami organicznymi szczegółowo zdefiniowanymi w poniższej specyfikacji
Nazwa chemiczna Ekstrakt z rozmarynu (Rosmarinus officinalis)
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 283-291-9
Opis Przeciwutleniacz ekstrakt liści rozmarynu otrzymuje się w procesie ekstrakcji z liści Rosmarinus officinalis przy zastosowaniu układu rozpuszczalników dopuszczonych do żywności. Następnie ekstrakty mogą być pozbawiane zapachu i odbarwiane.
Identyfikacja
Referencyjne związki przeciwutleniające: diterpeny fenolowe Kwas karnozowy (C20H28O4) i karnozol (C20H26O4) (zawierające nie mniej niż 90 % diterpenów fenolowych ogółem)
Główne referencyjne substancje lotne Borneol, octan bornylu, kamfora, 1,8-cyneol, werbenon
Gęstość > 0,25 g/ml
Rozpuszczalność Nierozpuszczalne w wodzie
Czystość
Ubytek po suszeniu < 5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
1. Ekstrakty z rozmarynu produkowane z suszonych liści rozmarynu poprzez ekstrakcję acetonem:
Opis Ekstrakty z rozmarynu produkowane są z suszonych liści rozmarynu poprzez ekstrakcję acetonem, filtrację, oczyszczanie i odparowanie rozpuszczalnika, po których następuje suszenie i przesiewanie w celu uzyskania drobnego proszku lub płynu
Identyfikacja
Zawartość referencyjnych związków przeciwutleniających ≥ 10 % m/m, wyrażona jako kwas karnozowy i karnozol ogółem
Stosunek przeciwutleniaczy do substancji lotnych (w % m/m kwasu karnozowego i karnozolu ogółem) ≥ 15 (w % m/m głównych referencyjnych substancji lotnych)*)
Pozostałości rozpuszczalników Aceton: nie więcej niż 500 mg/kg
2. Ekstrakty z rozmarynu otrzymane poprzez ekstrakcję z suszonych liści rozmarynu za pomocą dwutlenku węgla w stanie nadkrytycznym
Ekstrakty z rozmarynu produkowane z suszonych liści rozmarynu, ekstrahowane za pomocą dwutlenku węgla w stanie nadkrytycznym z małą ilością etanolu jako czynnika azeotropującego
Opis
Identyfikacja
Zawartość referencyjnych związków przeciwutleniających ≥ 13 % m/m, wyrażona jako kwas karnozowy i karnozol ogółem
Stosunek przeciwutleniaczy do substancji lotnych (w % m/m kwasu karnozowego i karnozolu ogółem) ≥ 15 (w % m/m głównych referencyjnych substancji lotnych)*)
Pozostałości rozpuszczalników Etanol: nie więcej niż 2 %
3. Ekstrakty z rozmarynu otrzymane z pozbawionego zapachu, etanolowego ekstraktu z rozmarynu
Ekstrakty z rozmarynu, które otrzymano z pozbawionego zapachu etanolowego ekstraktu z rozmarynu. Ekstrakty można poddać dalszemu oczyszczaniu, np. poprzez poddanie działaniu węgla aktywnego lub destylację molekularną. Ekstrakty mogą występować w postaci zawiesiny w odpowiednim i uznanym nośniku lub w postaci wysuszonego proszku
Identyfikacja
Zawartość referencyjnych związków przeciwutleniających ≥ 5 % m/m, wyrażona jako kwas karnozowy i karnozol ogółem
Stosunek przeciwutleniaczy do substancji lotnych (w % m/m kwasu karnozowego i karnozolu ogółem) ≥ 15 (w % m/m głównych referencyjnych substancji lotnych)*)
Pozostałości rozpuszczalników Etanol: nie więcej niż 500 mg/kg
4. Ekstrakty z rozmarynu pozbawione zapachu i odbarwione, otrzymane w procesie dwustopniowej ekstrakcji przy użyciu heksanu i etanolu
Ekstrakty z rozmarynu otrzymane z pozbawionego zapachu etanolowego ekstraktu z rozmarynu, poddane ekstrakcji heksanem. Ekstrakt można poddać dalszemu oczyszczaniu, np. poprzez poddanie działaniu węgla aktywnego lub destylację molekularną. Mogą występować w postaci zawiesiny w odpowiednim i uznanym nośniku lub w postaci wysuszonego proszku
Identyfikacja
Zawartość referencyjnych związków przeciwutleniających ≥ 5 % m/m, wyrażona jako kwas karnozowy i karnozol ogółem
Stosunek przeciwutleniaczy do substancji lotnych (w % m/m kwasu karnozowego i karnozolu ogółem) ≥ 15 (w % m/m głównych referencyjnych substancji lotnych)*)
Pozostałości rozpuszczalników Heksan: nie więcej niż 25 mg/kg

Etanol: nie więcej niż 500 mg/kg

105. E 400 KWAS ALGINOWY
Definicja Glukuronoglikan o budowie liniowej zawierający głównie jednostki kwasu D-mannurowego połączone w pozycji β-(1-4) oraz jednostki kwasu L-glukuronowego przyłączone w pozycji α(1-4) pierścieni piranozy. Związek z grupy węglowodanów o charakterze hydrofilowego koloidu wyekstrahowany przy użyciu rozcieńczonego ługu z naturalnych odmian różnych gatunków brązowych alg morskich (Phaeophyceae)
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-680-1
Wzór chemiczny (C6H8O6)n
Masa cząsteczkowa 10.000 - 600.000 (typowa średnia)
Analiza Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 20 % i nie więcej niż 23 % dwutlenku węgla (CO2), co odpowiada nie mniej niż 91 % i nie więcej niż 104,5 % kwasu alginowego (C6H8O6)n (obliczonego na podstawie ciężaru równoważnikowego równego 200)
Opis Kwas alginowy występuje w postaci włóknistej, ziarnistej, granulatu i proszku.

Barwa biała do żółtawobrązowej, prawie bezwonny

Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych, powoli rozpuszcza się w roztworach węglanu sodu, wodorotlenku sodowego i fosforanu(V) trisodu.
B. Próba strącania chlorkiem wapnia Do 0,5 % roztworu próbki w 1 M roztworze wodorotlenku sodowego dodać 2,5 % roztworu chlorku sodowego w ilości równej jednej piątej objętości próbki. Powstaje galaretowaty osad o dużej objętości. Ta próba pozwala na odróżnienie kwasu alginowego od gumy arabskiej, soli sodowej karboksymetylocelulozy, skrobi karboksymetylowej, karagenu, żelatyny, gumy ghatti, gumy karaya, mączki chleba świętojańskiego, metylocelulozy i tragakanty
C. Próba strącania siarczanem amonu Do 0,5 % roztworu próbki w 1 M roztworze wodorotlenku sodowego dodać nasyconego roztwory siarczanu amonowego w ilości równej połowie objętości próbki. Osad nie powstaje. Ta próba pozwala na odróżnienie kwasu alginowego od agaru, soli sodowej karboksymetylocelulozy, karagenu, deestryfikowanej pektyny, żelatyny, mączki chleba świętojańskiego, metylocelulozy i skrobi
D. Reakcja barwna 0,01 g próbki wytrząsać z 0,15 ml 0,1N wodorotlenku sodowego do jak najlepszego rozpuszczenia i dodać 1 ml roztworu siarczanu żelaza(III) w kwasie. W ciągu 5 minut powstaje wiśniowo-czerwone zabarwienie, które następnie przechodzi w intensywnie purpurowe
Czystość
pH 3 % zawiesiny Pomiędzy 2,0 a 3,5
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 4 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 8 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Wodorotlenek sodowy (roztwór 1M) Nie więcej niż 2 % w stosunku do nierozpuszczalnej, bezwodnej masy
Formaldehyd Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g
106. E 401 ALGINIAN SODU
Definicja
Nazwa chemiczna Sól sodowa kwasu alginowego
Wzór chemiczny (C6H7NaO6)n
Masa cząsteczkowa 10.000 - 600.000 (typowa średnia)
Analiza Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 18 % i nie więcej niż 21 % dwutlenku węgla, co odpowiada nie mniej niż 90,8 % i nie więcej niż 106,0 % alginianu sodu (obliczonego na podstawie ciężaru równoważnikowego równego 222)
Opis Ziarnisty lub włóknisty proszek, prawie bezwonny, barwa od białej do żółtawej
Identyfikacja
Dodatni wynik próby na obecność sodu i kwasu alginowego
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15% (105 °C, 4 godziny)
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Formaldehyd Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g
107. E 402 ALGINIAN POTASU
Definicja
Nazwa chemiczna Sól potasowa kwasu alginowego
Wzór chemiczny (C6H7KO6)n
Masa cząsteczkowa 10.000 - 600.000 (typowa średnia)
Analiza Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 16,5 % i nie więcej niż 19,5 % dwutlenku węgla, co odpowiada nie mniej niż 89,2 % i nie więcej niż 105,5 % alginianu potasu (obliczonego na podstawie ciężaru równoważnikowego równego 238)
Opis Ziarnisty lub włóknisty proszek, prawie bezwonny, barwa biała do żółtawej
Identyfikacja
Dodatni wynik próby na obecność potasu i kwasu alginowego
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 4 godziny)
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Formaldehyd Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g
108. E 403 ALGINIAN AMONU
Definicja
Nazwa chemiczna Sól amonowa kwasu alginowego
Wzór chemiczny (C6H11NO6)n
Masa cząsteczkowa 10.000 - 600.000 (typowa średnia)
Analiza Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 18 % i nie więcej niż 21 % dwutlenku węgla, co odpowiada nie mniej niż 88,7 % i nie więcej niż 103,6 % alginianu amonu (obliczonego na podstawie ciężaru równoważnikowego równego 217)
Opis Ziarnisty lub włóknisty proszek, barwa biała do żółtawej
Identyfikacja
Dodatni wynik próby na obecność amonu i kwasu alginowego
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 4 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 7 % w przeliczeniu na suchą masę
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Formaldehyd Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g
109. E 404 ALGINIAN WAPNIA
Nazwy synonimowe Sól wapniowa alginianu
Definicja
Nazwa chemiczna Sól wapniowa kwasu alginowego
Wzór chemiczny (C6H7Ca1/2O6)n
Masa cząsteczkowa 10.000 - 600.000 (typowa średnia)
Analiza Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 18 % i nie więcej niż 21 % dwutlenku węgla, co odpowiada nie mniej niż 89,6 % i nie więcej niż 104,5 % alginianu wapnia (obliczonego na podstawie ciężaru równoważnikowego równego 219)
Opis Ziarnisty lub włóknisty proszek, prawie bezwonny, barwa biała do żółtawej
Identyfikacja
Dodatni wynik próby na obecność wapnia i kwasu alginowego
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 4 godziny)
Formaldehyd Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g
110. E 405 ALGINIAN GLIKOLU PROPYLENOWEGO
Nazwy synonimowe Alginian hydroksypropylu

Ester 1,2-propanodiolu i kwasu alginowego

Alginian 1,2-propanodiolu

Definicja
Nazwa chemiczna Ester 1,2-propanodiolu i kwasu alginowego; różny skład chemiczny w zależności od stopnia estryfikacji i procentowego udziału wolnych i zobojętnionych grup karboksylowych w cząsteczce
Wzór chemiczny (C9H14O7)n (zestryfikowany)
Masa cząsteczkowa 10.000 - 600.000 (typowa średnia)
Analiza Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 16 % i nie więcej niż 20 % dwutlenku węgla (CO2)
Opis Ziarnisty lub włóknisty proszek, prawie bezwonny, barwa biała do żółtawobrązowej
Identyfikacja
Po hydrolizie dodatni wynik próby na obecność 1,2-propanodiolu i kwasu alginowego
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 20 % (105 °C, 4 godziny)
Całkowita zawartość 1,2-propanodiolu Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 45 %
Zawartość wolnego 1,2-propanodiolu Nie więcej niż 15 %
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Formaldehyd Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g
111. E 406 AGAR
Nazwy synonimowe Geloza

Agar japoński

Karuk bengalski, cejloński, chiński lub japoński

Layor Carang

Definicja Agar jest hydrofilowym, koloidalnym polisacharydem składającym się głównie z jednostek D-galaktozy. W mniej więcej co 10. jednostce galaktozy występującej w cząsteczce agaru, jedna grupa hydroksylowa jest zestryfikowana kwasem siarkowym, do którego przyłączony jest wapń, magnez, potas lub sód. Agar ekstrahuje się z niektórych naturalnie występujących odmian alg morskich z rodzin Gelidiaceae i Sphaerococcaceae oraz z alg czerwonych należących do klasy Rhodophyceae
Numer wg Europejskiego Spisu
Substancji Chemicznych 232-658-1
Analiza Stężenie progowe żelu nie powinno być wyższe niż 0,25 %
Opis Agar jest bezwonny lub posiada lekki charakterystyczny zapach. Agar niezmielony zwykle występuje w postaci wiązek składających się z cienkich, błoniastych, zlepionych taśm lub w formie pociętej, w postaci płatków, czy granulatu. Może być bezbarwny lub mieć lekkie zabarwienie żółtawopomarańczowe, żółtawoszare bądź jasnożółte. Wilgotny jest ciągliwy a suchy - łamliwy. Agar sproszkowany ma barwę białą do żółtawobiałej lub jasnożółtą. W badaniu mikroskopowym po zawieszeniu w wodzie agar wykazuje budowę ziarnistą i w pewnym sensie włóknistą. Mogą być obecne nieliczne fragmenty igieł szkieletowych gąbek oraz nieliczne pancerzyki okrzemek. W roztworze wodzianu chloralu sproszkowany agar jest bardziej przezroczysty niż w wodzie, ma bardziej lub mniej strukturę ziarnistą, prążkowaną, graniastą, a niekiedy zawiera pancerzyki okrzemek. Moc żelu można standaryzować przez dodanie dekstrozy i maltodekstryn lub sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w zimnej wodzie; rozpuszczalny we wrzącej wodzie
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 22 % (105 °C, 5 godzin)
Zawartość popiołu Nie więcej niż 6,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę, po prażeniu w temperaturze 550 °C
Popiół nierozpuszczalny w kwasie (nierozpuszczalny w ok. 3N kwasie solnym) Nie więcej niż 0,5% w przeliczeniu na bezwodną substancję, po prażeniu w temperaturze 550 °C
Substancje nierozpuszczalne (w gorącej wodzie) Nie więcej niż 1,0 %
Skrobia Niewykrywalna przy zastosowaniu następującej metody: do roztworu próbki 1 w 10 dodać kilka kropel roztworu jodu. Nie powstaje niebieskie zabarwienie
Żelatyna i inne białka Ok. 1 g agaru rozpuścić w 100 ml wrzącej wody i pozostawić do ostygnięcia do temperatury około 50 °C. Do 5 ml tego roztworu dodać 5 ml roztworu trinitrofenolu (1 g bezwodnego trinitrofenolu/ 100 ml wrzącej wody). W ciągu 10 minut nie powstaje zmętnienie
Absorbcja wody 5 g agaru umieścić w cylindrze miarowym o pojemności 100 ml, napełnić do kreski wodą, zamieszać i pozostawić na 24 godziny w temperaturze 25 °C. Zawartość cylindra przesączyć przez zwilżoną watę szklaną do drugiego cylindra miarowego o tej samej pojemności. Otrzymuje się nie więcej niż 75 ml wody
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 20 mg/kg
112. E 407 KARAGEN
Nazwy synonimowe Produkt handlowy jest wprowadzany do obrotu pod różnymi nazwami, takimi jak:

- geloza mchu irlandzkiego

- eucheuman (z gat. Eucheuma spp.)

- irydofykan (z gat. Iridaea spp.)

- hypnean (z gat. Hypnea spp.)

- furcellaran lub agar duński (z Furcellaria fastigiata)

- karagen (z gat. Chondrus i Gigartina spp.)

Definicja Karagen otrzymuje się na drodze wodnej ekstrakcji naturalnie występujących odmian wodorostów morskich z rodzin Gigartinaceae, Solieriaceae, Hypneaceae i Furcellariaceae należących do klasy Rhodophyceae (algi czerwone). Nie należy stosować innego organicznego środka strącającego poza metanolem, etanolem i 2-propanolem. Karagen składa się głównie z soli potasowych, sodowych, magnezowych i wapniowych estrów siarczanowych polisacharydów, które po hydrolizie dają galaktozę i 3,6-anhydrogalaktozę. Karagen nie powinien być hydrolizowany ani w jakikolwiek inny sposób rozkładany chemicznie. Formaldehyd może występować jako przypadkowe zanieczyszczenie w ilościach nie przekraczających maksymalnego poziomu 5 mg/kg
Numer wg Europejskiego Spisu
Substancji Chemicznych 232-524-2
Opis Gruboziarnisty do miałkiego proszek, barwa żółtawa do bezbarwnej, praktycznie bez zapachu
Identyfikacja
Dodatni wynik próby na obecność galaktozy, anhydrogalaktozy i siarczanów
Czystość
Zawartość metanolu, etanolu i 2-propanolu Nie więcej niż 0,1 % pojedynczo lub łącznie
Lepkość 1,5 % roztworu w temperaturze 75 °C Nie mniej niż 5 mPa.s
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12 % (105 °C, 4 godziny)
Siarczany Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 40 % w przeliczeniu na suchą masę (jako SO4)
Popiół Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 40 % w przeliczeniu na suchą masę, po prażeniu w temperaturze 550 °C
Popiół nierozpuszczalny w kwasie Nie więcej niż 1 % w przeliczeniu na suchą masę (popiół nierozpuszczalny w 10 % kwasie solnym)
Substancje nierozpuszczalne w kwasie Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na suchą masę (substancje nierozpuszczalne w 1 % v/v kwasie siarkowym)
Karagen o niskiej masie cząsteczkowej (frakcja o masie cząsteczkowej poniżej 50 kDa) Nie więcej niż 5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 2 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 300 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g
113. E 407a PRZETWORZONE WODOROSTY MORSKIE Z GATUNKU EUCHEUMA
Nazwy synonimowe PES (akronim angielskiego odpowiednika terminu "przetworzone wodorosty morskie z gatunku Eucheuma ")
Definicja Przetworzone wodorosty morskie z gatunku Eucheuma otrzymuje się przez obróbkę wodnym alkalicznym roztworem (KOH) naturalnie występujących odmian alg morskich ze szczepu Eucheuma cottonii i Eucheuma spinosum należących do klasy Rhodophyceae (algi czerwone) w celu usunięcia zanieczyszczeń, a następnie przemycie czystą wodą i suszenie w celu otrzymania produktu handlowego. Bardziej czysty produkt można uzyskać przez przemywanie metanolem, etanolem lub 2-propanolem i suszenie. Produkt zawiera głównie sole potasowe estrów siarczanowych polisacharydów, które po hydrolizie dają galaktozę i 3,6-anhydrogalaktozę. Sole sodowe, wapniowe i magnezowe estrów siarczanowych polisacharydów występują w mniejszych ilościach. Produkt zawiera również celulozę z alg w ilości do 15 %. Karagen obecny w przetworzonych wodorostach morskich nie powinien być hydrolizowany ani w jakikolwiek inny sposób rozkładany chemicznie. Formaldehyd może występować jako przypadkowe zanieczyszczenie w ilościach nie przekraczających maksymalnego poziomu 5 mg/kg
Opis Gruboziarnisty do miałkiego proszek, barwa jasnobrązowa do żółtawej, praktycznie bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność galaktozy, anhydrogalaktozy i siarczanów
B. Rozpuszczalność W wodzie tworzy mętne, lepkie zawiesiny. Nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Zawartość metanolu, etanolu i 2-propanolu Nie więcej niż 0,1 % pojedynczo lub łącznie
Lepkość 1,5 % roztworu w temperaturze 75 °C Nie mniej niż 5 mPa.s
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12 % (105 °C, 4 godziny)
Siarczany Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 40 % w przeliczeniu na suchą masę (jako SO4)
Popiół Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 40 % w przeliczeniu na suchą masę, po prażeniu w temperaturze 550 °C
Popiół nierozpuszczalny w kwasie Nie więcej niż 1 % w przeliczeniu na suchą masę (popiół nierozpuszczalny w 10 % kwasie solnym)
Substancje nierozpuszczalne w kwasie Nie mniej niż 8 % i nie więcej niż 15 % w przeliczeniu na suchą masę (substancje nierozpuszczalne w 1 % v/v kwasie siarkowym)
Karagen o niskiej masie cząsteczkowej (frakcja o masie cząsteczkowej poniżej 50 kDa) Nie więcej niż 5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 2 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 300 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g
114. E 410 MĄCZKA CHLEBA ŚWIĘTOJAŃSKIEGO
Nazwy synonimowe Guma z ziaren szarańczyna strąkowego

Guma Algaroba

Definicja Mączkę chleba świętojańskiego otrzymuje się przez zmielenie bielma nasion naturalnie występujących odmian drzewa, szarańczyna strąkowego, Cerationia siliqua (L.) Taub. (rodzina Leguminosae). Produkt zawiera głównie wielkocząsteczkowe polisacharydy o charakterze hydrokoloidów, składające się z jednostek galaktopiranozy i mannopiranozy połączonych wiązaniami glikozydowymi. Chemicznie związki te można określić jako galaktomannany
Masa cząsteczkowa 50.000 - 3.000.000
Numer Wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-541-5
Analiza Zawartość galaktomannanu nie mniejsza niż 75%
Opis Proszek barwy białej lub biało-żółtej, prawie bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność galaktozy i mannozy
B. Badanie mikroskopowe Niewielką część zmielonej próbki umieścić na szkiełku w roztworze wodnym zawierającym 0,5 % jodu oraz 1 % jodku potasu i zbadać pod mikroskopem. Mączka chleba świętojańskiego zawiera długie, rozciągnięte komórki w kształcie rurek, oddzielone lub tworzące niewielkie szczeliny. Ich brązowa zawartość jest znacznie mniej regularnie ukształtowana niż w przypadku gumy guar. Guma guar składa się ze ściśle przylegających do siebie grup komórek o kształcie od kulistego do przypominającego gruszkę. Ich zawartość ma zabarwienie żółte do brązowego
C. Rozpuszczalność Rozpuszczalna w gorącej wodzie, nierozpuszczalna w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 5 godzin)
Popiół Nie więcej niż 1,2 %, oznaczenie w temperaturze 800 °C
Białko (N x 6,25) Nie więcej niż 7 %
Substancje nierozpuszczalne w kwasie Nie więcej niż 4 %
Skrobia Niewykrywalna następującą metodą: do roztworu próbki 1 w 10 dodać kilka kropel roztworu jodu Nie powstaje niebieskie zabarwienie
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 20 mg/kg
Zawartość etanolu i 2-propanolu Nie więcej niż 1 % pojedynczo lub w mieszaninie
115. E 412 GUMA GUAR
Nazwy synonimowe Guma cyamopsis

Mączka guar

Definicja Gumę guar otrzymuje się przez zmielenie bielma nasion naturalnie występujących odmian drzewa guar, Cyamopsis tetragonolobus (L.) Taub. (rodzina Leguminosae). Produkt zawiera głównie wielkocząsteczkowe polisacharydy o charakterze hydrokoloidów, składające się z jednostek galaktopiranozy i mannopiranozy połączonych wiązaniami glikozydowymi. Chemicznie związki te można określić jako galaktomannany. Guma może być częściowo hydrolizowana przez obróbkę termiczną, łagodną obróbkę kwasową lub oksydację alkaliczną w celu dostosowania jej lepkości
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-536-0
Masa cząsteczkowa Składa się głównie z hydrokoloidalnych polisacharydów o dużej masie cząsteczkowej (50.000 - 8.000.000)
Analiza Zawartość galaktomannanu nie mniejsza niż 75 %
Opis Proszek barwy białej do żółtawobiałej, prawie bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność galaktozy i mannozy
B. Rozpuszczalność Rozpuszczalna w zimnej wodzie
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 5 godzin)
Popiół Nie więcej niż 5,5 %, oznaczenie w temperaturze 800 °C
Substancje nierozpuszczalne w kwasie Nie więcej niż 7 %
Białka (N x 6,25) Nie więcej niż 10 %
Skrobia Niewykrywalna następującą metodą: do roztworu próbki o stężeniu 1 w 10 dodać kilka kropel roztworu jodu (nie powstaje niebieskie zabarwienie)
Organiczne nadtlenki Nie więcej niż 0,7 meq aktywnego tlenu na kg próbki
Furfural Nie więcej niż 1 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg"
116. E 413 TRAGAKANTA
Nazwy synonimowe Guma tragakantowa

Tragant

Definicja Tragakanta jest wysuszoną wydzieliną otrzymywaną z pni i gałęzi naturalnych odmian Astragalus gummifer Labillardiere i innych azjatyckich gatunków Astragalus (rodzina Leguminosae). Produkt zawiera głównie wielkocząsteczkowe polisacharydy (galaktoarabany i wielocukry kwaśne), które po hydrolizie dają kwas galakturonowy, galaktozę, arabinozę, ksylozę i fukozę. Mogą również występować niewielkie ilości ramnozy i glukozy (pochodzące ze śladowych ilości skrobi lub celulozy)
Masa cząsteczkowa Około 800.000
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-252-5
Opis Tragakanta w postaci niezmielonej występuje w formie spłaszczonych, płytkowych, prostych lub nieregularnych okruchów albo w postaci spiralnie skręconych odłamków o grubości 0,5-2,5 mm i długości do 3 centymetrów. Produkt ma barwę białą do jasnożółtej, ale niektóre okruchy mogą mieć czerwony odcień. Poszczególne kawałki są zrogowaciałą teksturą z krótkimi pęknięciami. Tragakanta jest bezwonna a roztwory mają mdły, śluzowaty smak. Sproszkowana tragakanta ma barwę białą do jasnożółtej lub różowawobrązową (jasny beż)
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność 1 g próbki rozpuszczony w 50 ml wody pęcznieje, tworząc gładki, sztywny, opalizujący kleik; Nie rozpuszcza się w etanolu i nie pęcznieje w 60 % m/v wodnym roztworze etanolu
Czystość
Ujemny wynik próby na gumę karaya 1 g próbki ogrzewać do wrzenia w 20 ml wody aż utworzy się kleista zawiesina. Dodać 5 ml kwasu solnego i ponownie utrzymywać mieszaninę w stanie wrzenia przez 5 minut. Nie powstaje trwałe różowe lub czerwone zabarwienie
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 16 % (105 °C, 5 godzin)
Popiół całkowity Nie więcej niż 4 %
Popiół nierozpuszczalny w kwasie Nie więcej niż 0,5 %
Substancje nierozpuszczalne w kwasie Nie więcej niż 2 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 20 mg/kg
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g
E. coli Nieobecne w 5 g
117. E 414 GUMA ARABSKA
Nazwy synonimowe Guma akacjowa
Definicja Guma arabska jest wysuszoną wydzieliną otrzymywaną z pni i gałęzi naturalnie występujących odmian Acacia senegal (L) Willdenow lub blisko spokrewnionych gatunków Acacia (rodzina Leguminosae). Produkt zawiera głównie wielkocząsteczkowe polisacharydy oraz ich sole wapniowe, magnezowe i potasowe, które po hydrolizie dają arabinozę, galaktozę, ramnozę i kwas glukuronowy
Masa cząsteczkowa Około 350.000
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-519-5
Opis Guma arabska w postaci niezmielonej występuje w formie białych lub jasnożółtych sferoidalnych kropel o zróżnicowanej wielkości lub w formie nieregularnych okruchów niekiedy wymieszanych z ciemniejszymi odłamkami. Jest również dostępna w postaci białych lub jasnożółtych płatków, ziaren, proszku lub materiału suszonego metodą rozpyłową
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność 1 g substancji rozpuszcza się w 2 ml zimnej wody, tworząc roztwór, który łatwo płynie i w badaniu papierkiem lakmusowym wykazuje odczyn kwaśny, nie rozpuszcza się w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 17 % (105 °C, 5 godzin) dla produktu w postaci ziaren i nie więcej niż 10% (105 °C, 4 godziny) w przypadku produktu suszonego metodą rozpyłową
Popiół całkowity Nie więcej niż 4 %
Popiół nierozpuszczalny w kwasie Nie więcej niż 0,5 %
Substancje nierozpuszczalne w kwasie Nie więcej niż 1 %
Skrobia i dekstryny Roztwór gumy arabskiej sporządzony w stosunku 1 w 50 ogrzać do wrzenia i ostudzić. Do 5 ml tego roztworu dodać 1 kroplę roztworu jodu. Nie powstaje niebieskawe ani czerwonawe zabarwienie
Tanina Do 10 ml roztworu gumy arabskiej sporządzonego w stosunku 1 w 50 dodać około 0,1 ml roztworu chlorku żelaza(III) (9 g FeCl3x6H2O uzupełnić wodą do 100 ml). Nie powstaje czarne zabarwienie ani nie wytrąca się czarny osad
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 20 mg/kg
Produkty hydrolizy Nie stwierdza się obecności mannozy, ksylozy i kwasu galakturonowego (oznaczanych metodą chromatograficzną)
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g
E. coli Nieobecne w 5 g
118. E 415 GUMA KSANTANOWA
Definicja Guma ksantanowa jest zbudowana z wielkocząsteczkowych polisacharydów, wytwarzana na drodze fermentacji węglowodanów przy zastosowaniu naturalnych szczepów bakterii Xanthomonas campestris, oczyszczana przez wytrącenie etanolem lub 2-propanolem, wysuszona i zmielona. Zawiera jako dominujące jednostki heksozy: D-glukozę i D-mannozę, którym towarzyszy kwas D-glukuronowy i kwas pirogronowy. Jest produkowana w postaci soli sodu, potasu lub wapnia. Roztwory mają odczyn obojętny
Masa cząsteczkowa Około 1.000.000
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 234-394-2
Analiza Daje, w przeliczeniu na suchą masę, nie mniej niż 4,2 % i nie więcej niż 5 % CO2, co odpowiada 91 % do 108 % gumy ksantanowej
Opis Proszek barwy kremowej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalna w wodzie. Nierozpuszczalna w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 21/2 godziny)
Popiół całkowity Nie więcej niż 16 % w przeliczeniu na suchą masę po suszeniu w temperaturze 105 °C przez cztery godziny i oznaczeniu w temperaturze 650 °C
Kwas pirogronowy Nie mniej niż 1,5 %
Azot Nie więcej niż 1,5 %
Etanol i propan-2-ol Nie więcej niż 500 mg/kg pojedynczo lub łącznie
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 300 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp.

Xanthomonas campestris

Nieobecne w 10 g

Żywe komórki nieobecne w 1 g

119. E 416 GUMA KARAYA
Nazwy synonimowe Katilo

Kadaya

Guma sterculia

Sterculia

Karaya

Kullo

Kuterra

Definicja Guma karaya jest wysuszoną wydzieliną otrzymywaną z pni i gałęzi naturalnych odmian Sterculia urens Roxburg i innych gatunków Sterculia (z rodziny Sterculiaceae) lub z Cochlospermum gossypium A.P. De Candolle bądź z innych gatunków rodzaju Cochlospermum (rodzina Bixaceae). Produkt składa się głównie z wielkocząsteczkowych acetylowanych polisacharydów, które po hydrolizie dają galaktozę, ramnozę i kwas galakturonowy oraz w mniejszych ilościach, kwas glukuronowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-539-4
Opis Guma karaya występuje w postaci kropli o zróżnicowanej wielkości oraz w formie nieregularnych okruchów mających charakterystyczną budowę częściowo krystaliczną. Barwa jasnożółta do różowobrązowej, produkt półprzezroczysty, zrogowaciały. W formie sproszkowanej barwa jasnoszara do różowobrązowej. Guma posiada wyraźną woń kwasu octowego
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalna w etanolu
B. Pęcznienie w roztworze etanolu Guma karaya, w odróżnieniu od innych gum, pęcznieje w 60 % roztworze etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 20 % (105 °C, 5 godzin)
Popiół całkowity Nie więcej niż 8 %
Popiół nierozpuszczalny w kwasie Nie więcej niż 1 %
Substancje nierozpuszczalne w kwasie Nie więcej niż 3 %
Lotne kwasy Nie mniej niż 10% (w przeliczeniu na kwas octowy)
Skrobia Niewykrywalna
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 20 mg/kg
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g
E. coli Nieobecne w 5 g
120. E 417 GUMA TARA
Definicja Gumę tara otrzymuje się przez zmielenie bielma nasion naturalnych odmian Caesalpinia spinosa (rodzina Leguminoseae). Składa się w głównej mierze z polisacharydów o dużej masie cząsteczkowej tworzących przede wszystkim galaktomannany. Główny składnik jest zbudowany z liniowych łańcuchów jednostek (1-4)-β-D-mannopiranozy z przyłączonymi poprzez wiązania (1-6) jednostkami α-D-galaktopiranozy. W gumie tara stosunek zawartości mannozy do galaktozy wynosi 3:1

(w mączce chleba świętojańskiego ten stosunek wynosi 4:1, a w gumie guar 2:1)

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 254-409-6
Opis Proszek, barwa biała lub jasnożółta, bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalna w wodzie, nierozpuszczalna w etanolu
B. Tworzenie żelu Do wodnego roztwory próbki dodać niewielką ilość boranu sodowego. Powstaje żel
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 %
Popiół Nie więcej niż 1,5 %
Substancje nierozpuszczalne w kwasie Nie więcej niż 2 %
Białka Nie więcej niż 3,5 % (współczynnik przeliczania N x 5,7)
Skrobia Niewykrywalna
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 20 mg/kg
121. E 418 GUMA GELLAN
Definicja Guma gellan jest zbudowana z wielkocząsteczkowych polisacharydów, wytwarzana na drodze fermentacji węglowodanu przez czystą kulturę bakterii z naturalnego szczepu Pseudomonas elodea, następnie oczyszczana przez wytrącanie alkoholem izopropylowym, suszona i mielona. Cząsteczka polisacharydu składa się głównie z powtarzających się jednostek tetrasacharydu zbudowanego z jednej jednostki ramnozy, jednej jednostki kwasu glukuronowego i dwóch jednostek glukozy, podstawionych grupami acylowymi (gliceryl i acetyl) jak estry połączone wiązaniami O-glikozydowymi. Kwas glukuronowy jest zobojętniony i stanowi mieszaninę soli potasu, sodu, wapnia i magnezu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 275-117-5
Masa cząsteczkowa Około 500.000
Analiza Wydziela, w przeliczeniu na suchą masę, nie mniej niż 3,3 % i nie więcej niż 6,8 % CO2
Opis Białawy proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalna w wodzie z utworzeniem lepkiego roztworu. Nierozpuszczalna w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 21/2 godziny)
Azot Nie więcej niż 3 %
2-propanol Nie więcej niż 750 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 20 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 10.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 400 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g
122. E 420(i) SORBITOL
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.
123. E 420(ii) SYROP SORBITOLOWY
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.
124. E 421 MANNITOL
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.
125. E 422 GLICEROL
Nazwy synonimowe Gliceryna
Definicja
Nazwy chemiczne 1,2,3-propanotriol

Glicerol

Trihydroksypropan

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-289-5
Wzór chemiczny C3H8O3
Masa cząsteczkowa 92,10
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % glicerolu w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Ciecz o konsystencji syropu, przezroczysta, bezbarwna, higroskopijna, o lekkim charakterystycznym zapachu, który nie jest ani przykry ani niemiły
Identyfikacja
A. Powstawanie akroleiny podczas ogrzewania Kilka kropli próbki ogrzewać w probówce z około 0,5 g wodorosiarczanu(VI) potasu. Powstają pary akroleiny o charakterystycznej gryzącej woni
B. Ciężar właściwy (25/25 °C) Nie mniej niż 1,257
C. Współczynnik załamania światła [n] D20 Pomiędzy 1,471 i 1,474
Czystość
Woda Nie więcej niż 5 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,01 % po oznaczeniu w temperaturze 800 ± 25°C
Butanotriole Nie więcej niż 0,2 %
Zawartość akroleiny, glukozy i związków amonowych Mieszaninę 5 ml glicerolu i 5 ml roztworu wodorotlenku potasu (1 w 10) ogrzewać w temperaturze 60 °C przez pięć minut. Roztwór nie zmienia zabarwienia na żółte ani nie wydziela się woń amoniaku
Kwasy tłuszczowe i estry Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na kwas masłowy
Zawartość związków chlorowanych Nie więcej niż 30 mg/kg (w przeliczeniu na chlor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 5 mg/kg
126. E 425(i) GUMA KONJAC
Definicja Guma Konjac jest rozpuszczalnym w wodzie hydrokoloidem, otrzymanym z mączki Konjac poprzez ekstrakcję wodą. Mączka Konjac jest nieoczyszczonym surowcem z korzenia rośliny (byliny) Amorphophallus konjac. Głównym składnikiem gumy Konjac jest rozpuszczalny w wodzie polisacharyd glukomannan o wysokiej masie cząsteczkowej, zawierający jednostki D-mannozy i D-glukozy w stosunku molarnym 1,6: 1,0, połączone wiązaniami β(1-4) glikozydowymi. Krótsze części łańcuchów są przywiązane wiązaniami β(1-3) glikozydowymi, a grupy acetylowe występują wyrywkowo (niesymetrycznie) w stosunku 1 grupa na 9 do 19 jednostek cukru
Masa cząsteczkowa Główny składnik - glukomannan posiada przeciętną masę cząsteczkową od 200.000 do 2.000.000
Analiza Nie mniej niż 75 % węglowodanów
Opis Proszek o barwie białej do kremowej do jasnobrązowej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dysperguje w gorącej lub zimnej wodzie, tworząc roztwór o wysokiej lepkości i pH pomiędzy 4,0 a 7,0
B. Tworzenie żelu Do 1-procentowego roztworu próbki w probówce dodać 5 ml 4-procentowego roztworu boranu sodu i energicznie mieszać. Tworzy się żel
C. Tworzenie trwałego żelu w wysokiej temperaturze Przygotować 2-procentowy roztwór próbki przez ogrzanie jej we wrzącej łaźni wodnej przez 30 min, stale poruszając, a następnie ochłodzić roztwór do temperatury pokojowej. Dla każdego grama próbki użytej do badania przygotować 30 g roztworu 2-procentowego, następnie dodać 1 ml 10-procentowego roztworu węglanu potasu do pełnego uwodnienia próbki w temperaturze otoczenia. Ogrzewać mieszaninę w łaźni wodnej o temp. 85 °C i utrzymywać tak przez 2 godz. bez poruszania. W takich warunkach tworzy się ciepłostabilny żel
D. Lepkość ( 1 % roztworu) Nie mniej niż 3 kgm-1s-1 w temp. 25 °C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12 % (105 °C, 5 godzin)
Skrobia Nie więcej niż 3 %
Białko Nie więcej niż 3 % (N x 5,7)

Oznaczanie azotu metodą Kjeldahla. Procentowa zawartość azotu w próbce pomnożona przez 5,7 daje w wyniku procentową zawartość białka w próbce

Substancja rozpuszczalna w eterze Nie więcej niż 0,1 %
Popiół całkowity Nie więcej niż 5,0 % (800 °C, od 3 do 4 godzin)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Salmonella spp. Nieobecne w 12,5 g
E. coli Nieobecne w 5 g
127. E 425(ii) GLUKOMANNAN KONJAC
Definicja Glukomannan Konjac jest rozpuszczalnym w wodzie hydrokoloidem, otrzymanym z mączki Konjac przez przemywanie wodą zawierającą etanol. Mączka Konjac jest nieoczyszczonym surowcem pochodzącym z bulwy rośliny (byliny) Amorphophallus konjac. Głównym składnikiem jest rozpuszczalny w wodzie polisacharyd glukomannan o wysokiej masie cząsteczkowej, zawierający jednostki D-mannozy i D-glukozy w stosunku molarnym 1,6: 1,0, połączone wiązaniami β(1-4) glikozydowymi z odgałęzieniem przy mniej więcej każdej 50. lub 60. jednostce. Acetylowana jest prawie każda 19. pozostałość cukrowa
Masa cząsteczkowa 500.000 do 2.000.000
Analiza Całkowita zawartość błonnika pokarmowego: nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Proszek o barwie białej do nieznacznie brązowawej, o drobnych cząstkach, sypki i bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dysperguje w gorącej lub zimnej wodzie, tworząc roztwór o wysokiej lepkości i pH pomiędzy 5,0 a 7,0. Rozpuszczalność wzrasta przy ogrzewaniu i mechanicznym poruszaniu
B. Tworzenie trwałego żelu w wysokiej temperaturze Przygotować 2-procentowy roztwór próbki przez ogrzanie jej we wrzącej łaźni wodnej przez 30 min, stale poruszając, a następnie ochłodzić roztwór do temperatury pokojowej. Dla każdego grama próbki użytej do badania przygotować 30 g roztworu 2-procentowego, następnie dodać 1 ml 10-procentowego roztworu węglanu potasu do pełnego uwodnienia próbki w temperaturze otoczenia. Ogrzewać mieszaninę w łaźni wodnej o temp. 85 °C i utrzymywać tak przez 2 godz. bez poruszania. W takich warunkach tworzy się ciepłostabilny żel
C. Lepkość (1 % roztworu) Nie mniej niż 20 kgm-1s-1 w temp. 25 °C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 8 % (105 °C, 3 godziny)
Skrobia Nie więcej niż 1 %
Białko Nie więcej niż 1,5 % (N x 5,7)

Oznaczanie azotu metodą Kjeldahla. Procentowa zawartość azotu w próbce pomnożona przez 5,7 daje w wyniku procentową zawartość białka w próbce

Substancja rozpuszczalna w eterze Nie więcej niż 0,5 %
Siarczany (jako SO2) Nie więcej niż 4 mg/kg
Chlorek Nie więcej niż 0,02 %
Rozpuszczalność w 50 % roztworze alkoholu Nie więcej niż 2,0 % substancji
Popiół całkowity Nie więcej niż 2,0 % (800 °C, od 3 do 4 godzin)
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Salmonella spp. Nieobecne w 12,5 g
E. coli Nieobecne w 5 g
128. E 426 HEMICELULOZA SOJOWA
Nazwy synonimowe
Definicja Hemiceluloza sojowa jest oczyszczonym, rozpuszczalnym w wodzie polisacharydem uzyskiwanym z naturalnych włókien sojowych za pomocą ekstrakcji gorącą wodą. Nie stosuje się innych organicznych środków strącających niż etanol
Nazwy chemiczne Rozpuszczalne w wodzie polisacharydy sojowe

Rozpuszczalne w wodzie włókna sojowe

Analiza Nie mniej niż 74 % węglowodanów
Opis Sypki proszek o barwie białej lub żółtawobiałej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność

pH 1 % roztworu

Rozpuszczalny w gorącej i zimnej wodzie, nie tworzy żelu

5,5 ± 1,5

B. Lepkość 10 % roztworu Nie więcej niż 200 mPa·s
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 7 % (105 °C, 4 godziny)
Białko Nie więcej niż 14 %
Popiół całkowity Nie więcej niż 9,5 % (600 °C, 4 godziny)
Arsen Nie więcej niż 2 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 3.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 100 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 10 g
Etanol Nie więcej niż 2 %
128a. E 427 GUMA KASJA
Nazwy synonimowe
Definicja Guma kasja to mielone, oczyszczone bielmo nasion Cassia tora i Cassia obtusifoli (Leguminosae) zawierające mniej niż 0,05 % Cassia occidentalis. Guma kasja składa się głównie z polisacharydów o dużej masie cząsteczkowej, zbudowanych głównie z liniowego łańcucha jednostek 1,4-β-D-mannopiranozy połączonych z jednostkami 1,6-α-D-galaktopiranozy. Stosunek mannozy do galaktozy wynosi około 5:1.

W procesie produkcji nasiona obłuszcza się i odkiełkowuje, poddając obróbce termomechanicznej; następnie bielmo miele się i przesiewa. Mielone bielmo poddawane jest dalszemu oczyszczaniu poprzez ekstrakcję izopropanolem

Analiza Nie mniej niż 75 % galaktomannanu
Opis Bezwonny proszek o barwie jasnożółtej do zbliżonej do białej
Identyfikacja
Rozpuszczalność Nierozpuszczalna w etanolu. Łatwo dysperguje w zimnej wodzie, tworząc roztwór koloidalny
Tworzenie żelu przy użyciu boranu Do zdyspergowanej w wodzie próbki dodać wystarczającą ilość roztworu boranu sodu (roztwór testowy TS) w celu podniesienia poziomu pH do wartości ponad 9; tworzy się żel.
Tworzenie żelu przy użyciu gumy ksantanowej Odważyć 1,5 g próbki i 1,5 g gumy ksantanowej i zmieszać je. Dodać tę mieszaninę (szybko mieszając) do 300 ml wody o temperaturze 80 °C w zlewce o pojemności 400 ml. Mieszać do rozpuszczenia mieszaniny, a po rozpuszczeniu mieszać przez dodatkowe 30 minut (w czasie mieszania utrzymywać temperaturę powyżej 60 °C). Przestać mieszać i studzić mieszaninę w temperaturze pokojowej przynajmniej dwie godziny. Po obniżeniu temperatury poniżej 40 °C tworzy się zwarty, lepkoelastyczny żel; taki żel nie powstaje w podobnie przygotowanym 1 % roztworze kontrolnym samej gumy kasja lub gumy ksantanowej
Lepkość Mniej niż 500 mPa·s (25 °C, 2 godz., 1 % roztwór) odpowiadająca średniej masie cząsteczkowej wynoszącej 200 000-300 000 Da
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w kwasach Nie więcej niż 2,0 %
pH 5,5-8 (1 % roztwór wodny)
Tłuszcz surowy Nie więcej niż 1 %
Białka Nie więcej niż 7 %
Popiół całkowity Nie więcej niż 1,2 %
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12 % (5 godz., 105 °C)
Antrachinony ogółem Nie więcej niż 0,5 mg/kg (granica wykrywalności)
Pozostałości rozpuszczalnika Alkoholu izopropylowego nie więcej niż 750 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Kryteria mikrobiologiczne
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5 000 jednostek tworzących kolonie w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 100 jednostek tworzących kolonie w 1 gramie
Salmonella spp. Nieobecne w 25 g
E. coli Nieobecne w 1 g
129. E 431 STEARYNIAN POLIOKSYETYLENU-40
Nazwy synonimowe Stearynian polioksylu-40

Monostearynian polioksyetylenu-40

Definicja Mieszanina mono- i diestrów spożywczego, handlowego kwasu stearynowego i mieszanych dioli polioksyetylenu (o średniej długości łańcucha polimeru około 40 jednostek tlenku etylenu) z wolnym poliolem
Analiza Nie mniej niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Kremowe płatki lub substancja o charakterze wosku, w temperaturze 25 °C stała, zapach słaby
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, etanolu, metanolu i octanie etylu. Nierozpuszczalny w oleju mineralnym
B. Zakres temperatur krzepnięcia 39-44 °C
C. Widmo absorpcji w podczerwieni Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego
Czystość
Woda Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera)
Liczba kwasowa Nie większa niż 1
Liczba zmydlania Nie mniejsza niż 25 i nie większa niż 35
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 27 i nie większa niż 40
1,4-dioksan Nie więcej niż 5 mg/kg
Tlenek etylenu Nie więcej niż 0,2 mg/kg
Glikole etylenowe (mono- i di-) Nie więcej niż 0,25 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
130. E 432 MONOLAURYNIAN POLIOKSYETYLENOSORBITOLU (POLISORBAT 20)
Nazwy synonimowe Polisorbat 20

Monolaurynian polioksyetyleno(20)sorbitolu

Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu i mono- oraz dibezwodników sorbitolu skondensowanych z tlenkiem etylenu w stosunku: około 20 moli tlenku etylenu na jeden mol sorbitolu i jego bezwodników ze spożywczym, handlowym kwasem laurynowym
Analiza Zawiera nie mniej niż 70 % grup oksyetylenowych, co odpowiada nie mniej niż 97,3 % monolaurynianu polioksyetylenosorbitolu w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis W temperaturze 25 °C oleista ciecz, barwa cytrynowa do bursztynowej, zapach słaby, charakterystyczny
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, etanolu, metanolu, octanie etylu i dioksanie. Nierozpuszczalny w oleju mineralnym i eterze naftowym
B. Widmo absorpcji w podczerwieni Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego
Czystość
Woda Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera)
Liczba kwasowa Nie większa niż 2
Liczba zmydlania Nie mniejsza niż 40 i nie większa niż 50
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 96 i nie większa niż 108
1,4-dioksan Nie więcej niż 5 mg/kg
Tlenek etylenu Nie więcej niż 0,2 mg/kg
Glikole etylenowe (mono- i di-) Nie więcej niż 0,25 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
131. E 433 MONOOLEINIAN POLIOKSYETYLENOSORBITOLU (POLISORBAT 80)
Nazwy synonimowe Polisorbat 80

Monooleinian polioksyetyleno(80)sorbitolu

Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu oraz mono- i dibezwodników sorbitolu kopolimeryzowanych tlenkiem etylenu w stosunku: około 20 moli tlenku etylenu na jeden mol sorbitolu i jego bezwodników ze spożywczym, handlowym kwasem oleinowym
Analiza Zawiera nie mniej niż 65 % grup oksyetylenowych, co odpowiada nie mniej niż 96,5 % monooleinianu polioksyetylenosorbitolu w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis W temperaturze 25 °C oleista ciecz, barwa cytrynowa do bursztynowej, zapach słaby, charakterystyczny
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, etanolu, metanolu, octanie etylu i toluenie. Nierozpuszczalny w oleju mineralnym i eterze naftowym
B. Widmo absorpcji w podczerwieni Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego
Czystość
Woda Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera)
Liczba kwasowa Nie większa niż 2
Liczba zmydlania Nie mniejsza niż 45 i nie większa niż 55
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 65 i nie większa niż 80
1,4-dioksan Nie więcej niż 5 mg/kg
Tlenek etylenu Nie więcej niż 0,2 mg/kg
Glikole etylenowe (mono- i di-) Nie więcej niż 0,25 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
132. E 434 MONOPALMITYNIAN POLIOKSYETYLENOSORBITOLU (POLISORBAT 40)
Nazwy synonimowe Polisorbat 40

Monopalmitynian polioksyetyleno(20)sorbitolu

Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu oraz mono- i dibezwodników sorbitolu kopolimeryzowanych tlenkiem etylenu w stosunku: około 20 moli tlenku etylenu na jeden mol sorbitolu i jego bezwodników ze spożywczym, handlowym kwasem palmitynowym
Analiza Zawiera nie mniej niż 66 % grup oksyetylenowych, co odpowiada nie mniej niż 97 % monopalmitynianu polioksyetyleno(20)sorbitolu w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis W temperaturze 25 °C oleista ciecz lub półżel, barwa cytrynowa do pomarańczowej, zapach słaby, charakterystyczny
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, etanolu, metanolu, octanie etylu i acetonie. Nierozpuszczalny w oleju mineralnym
B. Widmo absorpcji w podczerwieni Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego
Czystość
Woda Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera)
Liczba kwasowa Nie większa niż 2
Liczba zmydlania Nie mniejsza niż 41 i nie większa niż 52
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 90 i nie większa niż 107
1,4-dioksan Nie więcej niż 5 mg/kg
Tlenek etylenu Nie więcej niż 0,2 mg/kg
Glikole etylenowe (mono- i di-) Nie więcej niż 0,25 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
133. E 435 MONOSTEARYNIAN POLIOKSYETYLENOSORBITOLU (POLISORBAT 60)
Nazwy synonimowe Polisorbat 60

Monostearynian polioksyetyleno(20)sorbitolu

Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu oraz mono- i dibezwodników sorbitolu kopolimeryzowanych tlenkiem etylenu w stosunku: około 20 moli tlenku etylenu na jeden mol sorbitolu i jego bezwodników ze spożywczym, handlowym kwasem stearynowym
Analiza Zawiera nie mniej niż 65 % grup oksyetylenowych, co odpowiada nie mniej niż 97 % monostearynianu polioksyetyleno(20)sorbitolu w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis W temperaturze 25 °C oleista ciecz lub półżel, barwa cytrynowa do pomarańczowej, zapach słaby, charakterystyczny
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, octanie etylu i toluenie. Nierozpuszczalny w oleju mineralnym i w olejach roślinnych
B. Widmo absorpcji w podczerwieni Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego
Czystość
Woda Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera)
Liczba kwasowa Nie większa niż 2
Liczba zmydlania Nie mniejsza niż 45 i nie większa niż 55
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 81 i nie większa niż 96
1,4-dioksan Nie więcej niż 5 mg/kg
Tlenek etylenu Nie więcej niż 0,2 mg/kg
Glikole etylenowe (mono- i di-) Nie więcej niż 0,25 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
134. E 436 TRISTEARYNIAN POLIOKSYTYLENOSORBITOLU (POLISORBAT 65)
Nazwy synonimowe Polisorbat 65

Tristearynian polioksyetyleno(20)sorbitolu

Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu oraz mono- i dibezwodników sorbitolu ze spożywczym, handlowym kwasem stearynowym, skondensowanych z tlenkiem etylenu w stosunku: około 20 moli tlenku etylenu na jeden mol sorbitolu i jego bezwodników
Analiza Zawiera nie mniej niż 46 % grup oksyetylenowych, co odpowiada nie mniej niż 96 % tristearynianiu polioksyetyleno(20)sorbitolu w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis W temperaturze 25 °C substancja stała o konsystencji wosku, barwa beżowa, zapach słaby, charakterystyczny
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Z wodą tworzy zawiesiny, rozpuszczalny w oleju mineralnym, olejach roślinnych, eterze naftowym, acetonie, eterze, dioksanie, etanolu i metanolu
B. Zakres temperatur krzepnięcia 29-33 °C
C. Widmo absorpcji w podczerwieni Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego
Czystość
Woda Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera)
Liczba kwasowa Nie większa niż 2
Liczba zmydlania Nie mniejsza niż 88 i nie większa niż 98
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 40 i nie większa niż 60
1,4-dioksan Nie więcej niż 5 mg/kg
Tlenek etylenu Nie więcej niż 0,2 mg/kg
Glikole etylenowe (mono- i di-) Nie więcej niż 0,25 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
135. E 440 (i) PEKTYNA
Definicja Pektyna składa się głównie z niepełnych estrów metylowych kwasu poligalakturonowego oraz jego soli amonowych, sodowych, potasowych i wapniowych. Otrzymywana przez ekstrakcję wodną naturalnych odmian odpowiednich jadalnych części roślin, zwykle owoców cytrusowych lub jabłek. Nie może być stosowany żaden inny środek strąceniowy poza metanolem, etanolem i 2-propanolem
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-553-0
Analiza Po przemyciu kwasem i alkoholem zawiera nie mniej niż 65 % kwasu galakturonowego w przeliczeniu na substancję wolną od popiołu i na suchą masę
Opis Proszek, barwa jasnożółta, jasnoszara lub jasnobrązowa
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalna w wodzie, tworzy koloidalny, opalizujący roztwór. Nierozpuszczalna w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12 % (105 °C, 2 godziny)
Popiół nierozpuszczalny w kwasie Nie więcej niż 1 % (nierozpuszczalny w ok. 3N kwasie solnym)
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na bezwodną masę
Zawartość azotu Nie więcej niż 1,0 % po przemyciu kwasem i etanolem
Wolny metanol, etanol i 2-propanol Nie więcej niż 1,0 % pojedynczo lub w mieszaninie, w przeliczeniu na bezwodną masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 20 mg/kg
136. E 440 (ii) PEKTYNA AMIDOWANA
Definicja Pektyna amidowana składa się głównie z niepełnych estrów metylowych i amidów kwasu poligalakturonowego oraz jego soli amonowych, sodowych, potasowych i wapniowych. Otrzymywana przez ekstrakcję wodną jadalnego materiału roślinnego z odpowiednich naturalnych odmian, zwykle owoców cytrusowych lub jabłek i reakcję z amoniakiem w środowisku alkalicznym. Nie może być stosowany żaden inny środek strąceniowy poza metanolem, etanolem i 2-propanolem
Analiza Po przemyciu kwasem i alkoholem zawiera nie mniej niż 65 % kwasu galakturonowego w przeliczeniu na substancję wolną od popiołu i na suchą masę
Opis Proszek, barwa biała, jasnożółta, jasnoszara lub jasnobrązowa
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalna w wodzie, tworzy koloidalny, opalizujący roztwór. Nierozpuszczalna w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12 % (105 °C, 2 godziny)
Popiół nierozpuszczalny w kwasie Nie więcej niż 1 % (nierozpuszczalnego w ok. 3N kwasie solnym)
Stopień amidacji Nie więcej niż 25 % wszystkich grup karboksylowych
Pozostałość dwutlenku siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na bezwodną masę
Zawartość azotu Nie więcej niż 2,5 % po przemyciu kwasem i etanolem
Wolny metanol, etanol i 2-propanol Nie więcej niż 1,0 % pojedynczo lub w mieszaninie, w przeliczeniu na substancję wolną od związków lotnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 20 mg/kg
137. E 442 FOSFATYDY AMONU
Nazwy synonimowe Sole amonowe kwasu fosfatydowego, mieszanina soli amonowych fosforylowanych glicerydów
Definicja Mieszanina związków amonowych kwasów fosfatydowych wyodrębniona z jadalnych tłuszczów i olejów (zwykle z częściowo utwardzonego oleju rzepakowego). Do atomu fosforu może być przyłączona jedna, dwie lub trzy części glicerydowe. Ponadto dwie cząsteczki estru fosforowego mogą być połączone ze sobą i występować jako fosfatydylo-fosfatydy
Analiza Zawartość fosforu nie mniejsza niż 3 % i nie większa niż 3,4 % w procentach wagowych; zawartość amoniaku nie mniej niż 1,2 % i nie więcej niż 1,5 % (w przeliczeniu na azot)
Opis Substancja półstała, oleista
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalna w tłuszczach. Nierozpuszczalna w wodzie. Częściowo rozpuszczalna w etanolu i w acetonie
B. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu, kwasów tłuszczowych i fosforanów
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w eterze naftowym Nie więcej niż 2,5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
138. E 444 OCTAN IZOMAŚLANU SACHAROZY
Nazwy synonimowe SAIB
Definicja Octan izomaślanu sacharozy jest mieszaniną produktów powstających w wyniku reakcji estryfikacji sacharozy spożywczej z bezwodnikami kwasu octowego i izomasłowego, i otrzymaną po destylacji mieszaniny reakcyjnej. Produkt zawiera wszystkie możliwe warianty estrów, w których stosunek molowy octanu do izomaślanu jest bliski 2:6
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 204-771-6
Nazwa chemiczna Dioctan heksaizomaślanu sacharozy
Wzór chemiczny C40H62O19
Masa cząsteczkowa Około 832-856, C40H62O19: 846,9
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,8 % i nie więcej niż 101,9 % C40H62O19
Opis Przezroczysta ciecz wolna od osadu, barwa jasno-słomkowa, słodki zapach
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalna w wodzie. Rozpuszczalna w większości rozpuszczalników organicznych
B. Współczynnik załamania światła [n]40D: 1,4492 - 1,4504
C. Ciężar właściwy [d]25D: 1,141 - 1,151
Czystość
Triacetyna Nie więcej niż 0,1 %
Liczba kwasowa Nie większa niż 0,2
Liczba zmydlania Nie mniejsza niż 524 i nie większa niż 540
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 3 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 5 mg/kg
139. E 445 ESTRY GLICEROLU I ŻYWICY ROŚLINNEJ
Nazwy synonimowe Żywica estrowa
Definicja Złożona mieszanina estrów tri- oraz diglicerolu i kwasów żywicznych kalafonii ekstrakcyjnej. Kalafonię otrzymuje się przez ekstrakcję rozpuszczalnikiem wiekowych pni sosny, po której przeprowadza się proces oczyszczania rozpuszczalnikiem w układzie ciecz-ciecz. Z niniejszej specyfikacji wyklucza się substancje otrzymane z kalafonii destylacyjnej i będące wydzieliną z pni żyjących sosen, a także substancje pochodzące z kalafonii oleju talowego i produkty uboczne powstałe przy produkcji pulpy na papier pakowy. Produkt finalny zawiera około 90 % kwasów żywicznych i 10 % substancji o charakterze obojętnym (związki o budowie niekwasowej)
Frakcja kwasów żywicznych stanowi złożoną mieszaninę izomerycznych diterpenoidów kwasów monokarboksylowych o empirycznym wzorze cząsteczki C20H30O2, głównie kwasu abietynowego. Substancję oczyszcza się przez odpędzanie z parą wodną lub przez przeciwprądową destylację z parą wodną
Opis Substancja stała, twarda, barwa jasnobursztynowa
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalna w wodzie. Rozpuszczalna w acetonie
B. Widmo absorpcji w podczerwieni Charakterystyczne dla związku
Czystość
Ciężar właściwy roztworu [d]2025 nie mniej niż 0,935 przy oznaczeniu w 50 % roztworze d-limonenu (dipentenu) (97%, temperatura wrzenia 175,5-176 °C, [d]204: 0,84)
Temperatura mięknienia metodą pierścienia i kuli Pomiędzy 82 °C i 90 °C
Liczba kwasowa Nie mniejsza niż 3 i nie większa niż 9
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 15 i nie większa niż 45
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
Próba na nieobecność kalafonii z oleju talowego (próba na siarkę) Podczas ogrzewania związków organicznych zawierających siarkę w obecności mrówczanu sodu przekształcona w siarkowodór siarka może być łatwo wykryta za pomocą papierka nasyconego octanem ołowiu. Dodatni wynik próby wskazuje na zastosowanie kalafonii z oleju talowego zamiast kalafonii ekstrakcyjnej
140. E 450 (i) DIFOSFORAN DISODOWY
Nazwy synonimowe Difosforan diwodoro-disodowy

Pirofosforan diwodoro-disodowy

Kwaśny pirofosforan sodu

Pirofosforan disodowy

Definicja
Nazwa chemiczna Diwodorodifosforan disodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-835-0
Wzór chemiczny Na2H2P2O7
Masa cząsteczkowa 221,94
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % difosforanu disodu.
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 63,0 % i nie więcej niż 64,5 %
Opis Biały proszek lub granulat
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność sodu i fosforanów
B. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 3,7 a 5,0
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, 4 godziny)
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 1 %
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
141. E 450 (ii) DIFOSFORAN TRISODOWY
Nazwy synonimowe Kwaśny pirofosforan trójsodowy

Monowodorodifosforan trisodu

Definicja
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 238-735-6
Wzór chemiczny Monowodzian: Na3HP2O7 x H2O

Bezwodny: Na3HP2O7

Masa cząsteczkowa Monowodzian: 261,95

Bezwodny: 243,93

Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 57 % i nie więcej niż 59 %
Opis Biały proszek lub granulat, występuje w postaci bezwodnej lub jako monohydrat
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność sodu i fosforanów
B. Rozpuszczalny w wodzie
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 6,7 a 7,5
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 4,5 % dla związku bezwodnego

Nie więcej niż 11,5 % dla monowodzianu

Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, 4 godziny)
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2 %
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
142. E 450 (iii) DIFOSFORAN TETRASODOWY
Nazwy synonimowe Pirofosforan czterosodowy

Pirofosforan sodu

Definicja
Nazwa chemiczna Difosforan tetrasodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-767-1
Wzór chemiczny Bezwodny: Na4P2O7

Dekawodzian: Na4P2O7 x 10H2O

Masa cząsteczkowa Bezwodny: 265,94

Dekawodzian: 446,09

Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % Na4P2O7, w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 52,5 % i nie więcej niż 54,0 %
Opis Bezbarwne lub białe kryształy bądź biały krystaliczny proszek lub granulat. W suchym otoczeniu dekawodzian pokrywa się krystalicznym nalotem
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność sodu i fosforanów
B. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 9,8 a 10,8
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 0,5 % dla soli bezwodnej, nie mniej niż 38 % i nie więcej niż 42 % w przypadku dekawodzianu, w obu przypadkach oznaczenie po suszeniu w temperaturze 105 °C przez 4 godziny, a następnie prażeniu w temperaturze 550 °C przez 30 minut
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2 %
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
143. E 450 (v) DIFOSFORAN TETRAPOTASOWY
Nazwy synonimowe Pirofosforan potasu

Pirofosforan tetrapotasowy

Definicja
Nazwa chemiczna Difosforan tetrapotasu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 230-785-7
Wzór chemiczny K4P2O7
Masa cząsteczkowa 330,34 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 42,0 % i nie więcej niż 43,7 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne kryształy lub biały bardzo higroskopijny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność potasu i fosforanów
B. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 10,0 a 10,8
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 2 % po suszeniu w temperaturze 105 °C przez 4 godziny, a następnie prażeniu w temperaturze 550 °C przez 30 minut
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2 %
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
144. E 450 (vi) DIFOSFORAN DIWAPNIOWY
Nazwy synonimowe Pirofosforan wapniowy
Definicja
Nazwa chemiczna Difosforan diwapnia

Pirofosforan diwapnia

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-221-5
Wzór chemiczny Ca2P2O7
Masa cząsteczkowa 254,12
Analiza Zawiera nie mniej niż 96 %
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 55 % i nie więcej niż 56 %
Opis Drobny, biały proszek bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność wapnia i fosforanów
B. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie. Rozpuszczalny w rozcieńczonych kwasach: solnym i azotowym
C. pH 10 % zawiesiny w wodzie Pomiędzy 5,5 a 7,0
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 1,5 % po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C przez 30 minut
Fluorki Nie więcej niż 50 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
145. E 450 (vii) DIWODORO-DIFOSFORAN WAPNIA
Nazwy synonimowe Kwaśny pirofosforan wapnia

Pirofosforan diwodorowapniowy

Definicja
Nazwa chemiczna Diwodorodifosforan wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 238-933-2
Wzór chemiczny CaH2P2O7
Masa cząsteczkowa 215,97
Analiza Zawiera nie mniej niż 90 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 61 % i nie więcej niż 64 %
Opis Białe kryształy lub proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność wapnia i fosforanów
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w kwasie Nie więcej niż 0,4 %
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
146. E 451 (i) TRIFOSFORAN PENTASODOWY
Nazwy synonimowe Trójpolifosforan pięciosodowy

Trójpolifosforan sodowy

Definicja
Nazwa chemiczna Trifosforan pentasodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-838-7
Wzór chemiczny Na5O10P3 x nH2O (n = 0 lub 6)
Masa cząsteczkowa 367,86
Analiza Zawiera nie mniej niż 85,0 % (w przypadku formy bezwodnej) lub 65,0 % (w przypadku heksawodzianu)
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 56 % i nie więcej niż 59 % (w przypadku formy bezwodnej) lub nie mniej niż 43 % i nie więcej niż 45 % (w przypadku heksawodzianu)
Opis Białe, nieco higroskopijne granulki lub proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
B. Dodatni wynik próby na obecność sodu i fosforanów
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 9,1 a 10,2
Czystość
Ubytek po suszeniu Bezwodny: nie więcej niż 0,7 % (105 °C, 1 godzina)

Heksawodzian: Nie więcej niż 23,5 % (60 °C, 1 godzina i następnie w temperaturze 105 °C, 4 godziny)

Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,1 %
Wyższe polifosforany Nie więcej niż 1 %
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
147. E 451 (ii) TRIFOSFORAN PENTAPOTASOWY
Nazwy synonimowe Trójpolifosforan pięciopotasowy

Trójfosforan potasu

Trójpolifosforan potasowy

Definicja
Nazwa chemiczna Trifosforan pentapotasu

Tripolifosforan pentapotasu

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 237-574-9
Wzór chemiczny K5O10P3
Masa cząsteczkowa 448,42
Analiza Zawiera nie mniej niż 85 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 46,5 % i nie więcej niż 48 %
Opis Biały, higroskopijny proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie
B. Dodatni wynik próby na obecność potasu i fosforanów
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 9,2 a 10,5
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 0,4 % (105 °C, 4 godziny i następnie prażenie w temperaturze 550 °C przez 30 minut)
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 2 %
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
148. E 452 (i) POLIFOSFORAN SODU
1. ROZPUSZCZALNY POLIFOSFORAN
Nazwy synonimowe Heksametafosforan sodowy

Tetrapolifosforan sodowy

Sól Grahama

Polifosforany sodu, szklisty

Polimetafosforan sodowy

Metafosforan sodowy

Definicja Rozpuszczalne polifosforany sodu otrzymuje się przez stapianie i następnie chłodzenie ortofosforanów sodu. Związki te stanowią grupę składającą się z kilku amorficznych, rozpuszczalnych w wodzie polifosforanów zbudowanych z liniowych łańcuchów jednostek metafosforanu, (NaPO3)x gdzie x ≥ 2, zakończonych grupami Na2PO4. Substancje te zwykle identyfikuje się na podstawie stosunku Na2O/P2O5 lub zawartości P2O5. Stosunek Na2O/P2O5 waha się od 1,3 dla tetrapolifosforanu sodu, gdzie x = około 4; do około 1,1 dla soli Grahama, często nazywanej heksametafosforanem sodu, gdzie x = 13 do 18; oraz wynosi około 1,0 w przypadku polifosforanów sodu o większych masach cząsteczkowych, gdzie x = 20 do 100 lub więcej. Wartość pH roztworów tych soli waha się od 3,0 do 9,0
Nazwa chemiczna Polifosforan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 272-808-3
Wzór chemiczny Niejednorodna mieszanina soli sodowych liniowo skondensowanych kwasów polifosforowych o ogólnym wzorze

H(n + 2)PnO(3n+ 1), gdzie "n" jest nie mniejsze od 2

Masa cząsteczkowa (102)n
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 60 % i nie więcej niż 71 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Opis Bezbarwne lub białe, przezroczyste płatki, granulki lub proszki
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność
B. Dodatni wynik próby na obecność sodu i fosforanów Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 3,0 a 9,0
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 1 %
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,1 %
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
2. NIEROZPUSZCZALNY POLIFOSFORAN
Nazwy synonimowe Nierozpuszczalny metafosforan sodowy

Sól Maddrella

Nierozpuszczalny polifosforan sodu, IMP

Definicja Nierozpuszczalny metafosforan sodu jest polifosforanem sodu o dużej masie cząsteczkowej zbudowanym z dwóch długich łańcuchów metafosforanów (NaPO3)x które są spiralnie skręcone wokół wspólnej osi w przeciwnych kierunkach. Stosunek Na2O/P2O5 wynosi około 1,0. Wartość pH wodnej zawiesiny sporządzonej w stosunku 1 do 3 wynosi około 6,5
Nazwa chemiczna Polifosforan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 272-808-3
Wzór chemiczny Niejednorodna mieszanina soli sodowych liniowo skondensowanych kwasów polifosforowych o ogólnym wzorze

H(n + 2)PnO(3n + 1), gdzie "n" jest nie mniejsze od 2

Masa cząsteczkowa (102)n
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 68,7 % i nie więcej niż 70 %
Opis Biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w kwasach mineralnych i w roztworach chlorków potasu i amonu (ale nie sodu)
B. Dodatni wynik próby na obecność sodu i fosforanów
C. pH zawiesiny wodnej sporządzonej w stosunku 1 do 3 Około 6,5
Czystość
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
149. E 452 (ii) POLIFOSFORAN POTASU
Nazwy synonimowe Metafosforan potasu

Polimetafosforan potasu

Sól Kurrola

Definicja
Nazwa chemiczna Polifosforan potasu
Numer Wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-212-6
Wzór chemiczny (KPO3)n

Niejednorodna mieszanina soli potasowych liniowo skondensowanych kwasów polifosforowych o ogólnym wzorze

H(n + 2)PnO(3n + 1), gdzie "n" jest nie mniejsze od 2

Masa cząsteczkowa (118)n
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 53,5 % i nie więcej niż 61,5 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Opis Drobny biały proszek lub kryształy albo szkliste bezbarwne płatki
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność 1 g rozpuszcza się w 100 ml roztworu octanu sodowego o stężeniu 1 w 25
B. Dodatni wynik próby na obecność potasu i fosforanów
C. pH 1 % roztworu Nie więcej niż 7,8
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 2 % (105 °C, 4 godziny i następnie prażenie w temperaturze 550 °C przez 30 minut)
Cykliczne fosforany Nie więcej niż 8 % zawartości P2O5
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
150. E 452(iii) POLIFOSFORAN SODOWO-WAPNIOWY
Nazwy synonimowe Polifosforan sodowo-wapniowy, szklisty
Definicja
Nazwa chemiczna Polifosforan sodowo-wapniowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 233-782-9
Wzór chemiczny (NaPO3)nCaO, gdzie n wynosi przeważnie 5
Analiza Nie mniej niż 61 % i nie więcej niż 69 % w przeliczeniu na P2O5
Opis Szkliste kryształy lub kulki o barwie białej
Identyfikacja
A. pH 1% m/m. zawiesiny Pomiędzy 5 a 7
B. Zawartość CaO 7 % - 15 % m/m
Czystość
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
151. E 452 (iv) POLIFOSFORANY WAPNIA
Nazwy synonimowe Metafosforan wapnia

Polimetafosforan wapnia

Definicja
Nazwa chemiczna Polifosforan wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 236-769-6
Wzór chemiczny (CaP2O6)n
Niejednorodna mieszanina soli wapniowych liniowo skondensowanych kwasów polifosforowych o ogólnym wzorze

H(n + 2)PnO(n + 1), gdzie "n" jest nie mniejsze od 2

Masa cząsteczkowa (198)n
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 71 % i nie więcej niż 73 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Opis Bezbarwne kryształy lub biały proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Zazwyczaj trudno rozpuszczalny w wodzie. Rozpuszczalny w środowisku kwaśnym
B. Dodatni wynik próby na obecność wapnia i fosforanów
C. Zawartość CaO 27-29,5%
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 2 % (105 °C, 4 godziny i następnie prażenie w temperaturze 550 °C przez 30 minut)
Cykliczne fosforany Nie więcej niż 8 % zawartości P2O5
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
152. E 459 BETA-CYKLODEKSTRYNA
Definicja Beta-cyklodekstryna jest nieredukującym cyklicznym sacharydem składającym się z 7 członów D-gluko-piranozylowych przyłączonych wiązaniami 1,4-a. Jest wytwarzana w wyniku działania enzymu cykloglikozylotransferazy (CGTaza) otrzymywanego z Bacillus circulans, Paenibacillus macerans lub rekombinowanego szczepu Bacillus licheniformis SJ1608 na częściowo hydrolizowanych skrobiach
Nazwa chemiczna Cykloheptoamyloza
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-439-2
Wzór chemiczny (C6H10O5)7
Masa cząsteczkowa 1135
Analiza Zawartość (C6H10O5)7 nie mniejsza niż 98,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Ciało stałe o strukturze krystalicznej o barwie białej lub prawie białej, w zasadzie bezwonne
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Trudno rozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszczalny w wodzie gorącej, słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Skręcalność właściwa [α]25D : od + 160° do + 164° (1 % roztworu)
Czystość
Woda Nie więcej niż 14 % (metoda Karla Fischera)
Inne cyklodekstryny Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Pozostałości rozpuszczalników (toluen i trichloroetylen) Nie więcej niż 1 mg/kg dla każdego rozpuszczalnika
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
153. E 460 (i) CELULOZA MIKROKRYSTALICZNA
Nazwy synonimowe Żel celulozowy
Definicja Celuloza mikrokrystaliczna to oczyszczona, częściowo zdepolimeryzowana celuloza uzyskana przez chemiczną obróbkę alfa-celulozy otrzymanej w postaci pulpy z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego przy użyciu kwasów mineralnych. Stopień polimeryzacji zwykle nie przekracza 400
Nazwa chemiczna Celuloza
Numer Wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-674-9
Wzór chemiczny (C6H10O5)n
Masa cząsteczkowa Około 36.000
Analiza Zawiera nie mniej niż 97 % celulozy w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Drobny, biały lub prawie biały proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalna w wodzie, etanolu, eterze i rozcieńczonych kwasach mineralnych. Nieznacznie rozpuszczalna w roztworze wodorotlenku sodowego
B. Reakcja barwna Do 1 mg próbki dodać 1 ml kwasu fosforowego i ogrzewać na łaźni wodnej przez 30 minut. Dodać 4 ml roztworu pirokatecholu w kwasie fosforowym, sporządzonego w stosunku 1 w 4 i ogrzewać przez 30 minut. Powstaje czerwone zabarwienie
C. Identyfikacja metodą spektroskopii w podczerwieni
D. Test zawiesinowy 30 g próbki mieszać z 270 ml wody w wysokoobrotowym (12.000 obrotów /minutę) mikserze przez 5 minut. Powstała mieszanina będzie albo łatwo płynącą, albo ciężką, grudkowatą zawiesiną, która słabo płynie, o ile w ogóle jest płynna, słabo sedymentuje i zawiera liczne pęcherzyki powietrza. W przypadku otrzymania łatwo płynącej zawiesiny, przenieść 100 ml tej zawiesiny do cylindra miarowego o pojemności 100 ml i pozostawić na 1 godzinę. Substancje stałe osiadają na dnie i pojawia się sklarowana ciecz
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 7 % (105 °C, 3 godziny)
Substancje rozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,24 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 % po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
pH 10 % zawiesiny w wodzie pH sklarowanej cieczy wynosi pomiędzy 5,0 a 7,5
Skrobia Niewykrywalna
Do 20 ml zawiesiny otrzymanej w próbie identyfikacyjnej D dodać kilka kropel roztworu jodu i wymieszać. Nie powinno powstać purpurowe, przechodzące w niebieskie, ani niebieskie zabarwienie
Wielkość cząstek Nie mniejsza niż 5μm (nie więcej niż 10 % cząstek mniejszych niż 5μm)
Grupy karboksylowe Nie więcej niż 1 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
154. E 460 (ii) CELULOZA SPROSZKOWANA
Definicja Oczyszczona, mechanicznie rozdrobniona celuloza otrzymana przez przetwarzanie alfa-celulozy otrzymanej w postaci pulpy z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego
Nazwa chemiczna Celuloza
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-674-9
Wzór chemiczny (C6H10O5)n

(162)n (n przeważnie równe 1.000 lub więcej)

Masa cząsteczkowa
Analiza Zawiera nie mniej niż 92 %
Opis Biały proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalna w wodzie, etanolu, eterze i rozcieńczonych kwasach mineralnych. Nieznacznie rozpuszczalna w roztworze wodorotlenku sodowego
B. Próba zawiesinowa 30 g próbki mieszać z 270 ml wody w wysokoobrotowym (12.000 obrotów /minutę) mikserze przez 5 minut. Powstała mieszanina będzie albo łatwo płynącą, albo ciężką, grudkowatą zawiesiną, która słabo płynie, o ile w ogóle jest płynna, słabo sedymentuje i zawiera liczne pęcherzyki powietrza.

W przypadku otrzymania łatwo płynącej zawiesiny, przenieść 100 ml tej zawiesiny do cylindra miarowego o pojemności 100 ml i pozostawić na 1 godzinę. Substancje stałe osiadają na dnie i pojawia się sklarowana ciecz

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 7 % (105 °C, 3 godziny)
Substancje rozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 1,0 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,3 % po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
pH 10 % zawiesiny w wodzie pH sklarowanej cieczy wynosi pomiędzy 5,0 a 7,5
Skrobia Niewykrywalna

Do 20 ml zawiesiny otrzymanej w próbie identyfikacyjnej B dodać kilka kropel roztworu jodu i wymieszać. Nie powinno powstać purpurowe przechodzące w niebieskie ani niebieskie zabarwienie

Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
Wielkość cząstek Nie mniejsza niż 5μm (nie więcej niż 10 % cząstek mniejszych niż 5μm)
155. E 461 METYLOCELULOZA
Nazwy synonimowe Eter metylowy celulozy
Definicja Metyloceluloza jest celulozą otrzymaną bezpośrednio z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego i częściowo eteryfikowaną grupami metylowymi
Nazwa chemiczna Eter metylowy celulozy
Wzór chemiczny Polimery zawierające podstawione jednostki anhydroglukozy o następującym wzorze ogólnym:

C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3) gdzie R1, R2, R3 mogą zamiennie oznaczać jeden z następujących podstawników:

- H

- CH3 lub

- CH2CH3

Masa cząsteczkowa Od około 20.000 do 380.000
Analiza Zawiera nie mniej niż 25 % i nie więcej 33 % grup metoksylowych (-OCH3) oraz nie więcej niż 5 % grup hydroksyetoksylowych(-OCH2CH2OH)
Opis Lekko higroskopijny, biały lub jasnożółty bądź szarawy, włóknisty lub ziarnisty proszek, bez smaku i bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Pęcznieje w wodzie, tworząc przezroczysty do opalizującego, lepki roztwór koloidalny.

Nierozpuszczalna w etanolu, eterze i chloroformie. Rozpuszczalna w lodowatym kwasie octowym

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 10 % (105 °C, 3 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 1,5 % po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
pH 1 % roztworu koloidalnego Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 8,0
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 20 mg/kg
156. E 462 ETYLOCELULOZA
Nazwy synonimowe Eter etylowy celulozy
Definicja Etyloceluloza jest celulozą otrzymaną bezpośrednio z materiału włóknistego pochodzenia roślinnego i częściowo eteryfikowaną grupami etylowymi
Nazwa chemiczna Eter etylowy celulozy
Wzór chemiczny Polimery zawierające podstawione jednostki glukozowe o następującym wzorze ogólnym:

C6H7O2(OR1)(OR2) gdzie R1 i R2 mogą oznaczać jeden z następujących podstawników:

- H

lub

- CH2CH3

Analiza Zawiera nie mniej niż 44 % i nie więcej niż 50 % grup etoksylowych (-OC2H5) w przeliczeniu na suchą masę (co jest równoważne nie więcej niż 2,6 grupom etoksylowym na jednostkę glukozową)
Opis Lekko higroskopijny, biały do brudnobiałego proszek, bez smaku i bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie, glicerolu i propano-1,2-diolu, ale rozpuszczalny w różnych proporcjach w pewnych rozpuszczalnikach organicznych, w zależności od zawartości grup etoksylowych.

Etyloceluloza zawierająca mniej niż 46-48 % grup etoksylowych łatwo rozpuszcza się w tetrahydrofuranie, octanie metylu, chloroformie oraz mieszaninach węglowodoru aromatycznego z etanolem.

Etyloceluloza zawierająca 46-48 % lub więcej grup etoksylowych jest łatwo rozpuszczalna w etanolu, metanolu, toluenie, chloroformie oraz octanie etylu

B. Test tworzenia błon Rozpuścić 5 g próbki w 95 g mieszaniny toluen - etanol w stosunku 80:20 (w/w). Powstały roztwór jest przejrzysty, stabilny, o żółtawym zabarwieniu. Wlać kilka ml roztworu na szklaną płytkę i pozostawić do odparowania rozpuszczalnika. Powstaje gruba, mocna, ciągła, przejrzysta błona, która jest łatwopalna
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 3 % (105 °C, 2 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,4 %
pH 1 % roztworu koloidalnego Obojętne względem lakmusu
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
157. E 463 HYDROKSYPROPYLOCELULOZA
Nazwy synonimowe Eter hydroksypropylowy celulozy
Definicja Hydroksypropyloceluloza jest celulozą otrzymaną bezpośrednio z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego i częściowo eteryfikowaną grupami hydroksypropylowymi
Nazwa chemiczna Eter hydroksypropylowy celulozy
Wzór chemiczny Polimery zawierające podstawione jednostki anhydroglukozy o następującym wzorze ogólnym:

C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3) gdzie R1, R2, R3 mogą zamiennie oznaczać jeden z

następujących podstawników:

- H

- CH2CHOHCH3

- CH2CHO(CH2CHOHCH3)CH3

- CH2CHO[CH2CHO(CH2CHOHCH3)CH3]CH3

Masa cząsteczkowa Od około 30.000 do 1.000.000
Analiza Zawiera nie więcej niż 80,5 % grup hydroksypropyloksylowych (-OCH2CHOHCH3), co stanowi odpowiednik nie więcej niż 4,6 grup hydroksypropyloksylowych na jednostkę bezwodnej glukozy, w przeliczeniu na suchą masę
Opis Lekko higroskopijny włóknisty lub ziarnisty proszek, barwa biała, jasnożółta lub szarawa, bez smaku i bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Pęcznieje w wodzie, tworząc przezroczysty do opalizującego, lepki roztwór koloidalny. Rozpuszczalna w etanolu. Nierozpuszczalna w eterze
B. Chromatografia gazowa Oznaczyć podstawniki metodą chromatografii gazowej
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 10 % (105 °C, 3 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 % po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
pH 1 % roztworu koloidalnego Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 8,0
Chlorohydryny propylenu Nie więcej niż 0,1 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 20 mg/kg
158. E 464 HYDROKSYPROPYLOMETYLOCELULOZA
Definicja Hydroksypropylometyloceluloza jest celulozą otrzymaną bezpośrednio z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego i częściowo eteryfikowaną grupami metylowymi oraz w niewielkim stopniu podstawioną grupami hydroksypropylowymi
Nazwa chemiczna Eter 2-hydroksypropylowy metylocelulozy
Wzór chemiczny Polimery zawierające podstawione jednostki anhydroglukozy o następującym wzorze ogólnym:

C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3), gdzie R1, R2, R3 mogą zamiennie oznaczać jeden z następujących podstawników:

- H

- CH3

- CH2CHOHCH3

- CH2CHO(CH2CHOHCH3)CH3

- CH2CHO[CH2CHO(CH2CHOHCH3)CH3] CH3

Masa cząsteczkowa Od około 13.000 do 200.000
Analiza Zawiera nie mniej niż 19 % i nie więcej niż 30 % grup metoksylowych (-OCH3) oraz nie mniej niż 3 % i nie więcej niż 12 % grup hydroksypropyloksylowych (-OCH2CHOHCH3) w przeliczeniu na suchą masę
Opis Lekko higroskopijny włóknisty lub ziarnisty proszek, barwa biała, jasnożółta lub szarawa, bez smaku i bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Pęcznieje w wodzie, tworząc przezroczysty do opalizującego, lepki roztwór koloidalny
Nierozpuszczalna w etanolu
B. Chromatografia gazowa Oznaczyć podstawniki metodą chromatografii gazowej
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 10 % (105 °C, 3 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 1,5 % w przypadku produktów o lepkości 50mPa.s lub większej
Nie więcej niż 3 % w przypadku produktów o lepkości poniżej 50mPa.s
pH 1 % roztworu koloidalnego Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 8,0
Chlorohydryny propylenu Nie więcej niż 0,1 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 20 mg/kg
159. E 465 ETYLOMETYLOCELULOZA
Nazwy synonimowe Metyloetyloceluloza
Definicja Etylometyloceluloza jest celulozą otrzymaną bezpośrednio z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego i częściowo eteryfikowaną grupami metylowymi i etylowymi
Nazwa chemiczna Eter metyloetylowy celulozy
Wzór chemiczny Polimery zawierające podstawione jednostki anhydroglukozy o następującym wzorze ogólnym:

C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3), gdzie

R1, R2, R3 mogą zamiennie oznaczać jeden z następujących podstawników:

- H

- CH3

- CH2CH3

Masa cząsteczkowa Od około 30.000 do 40.000
Analiza Zawiera nie mniej niż 3,5 % i nie więcej niż 6,5 % grup metoksylowych (-OCH3) oraz nie mniej niż 14,5 % i nie więcej niż 19 % grup etoksylowych (-OCH2CH3), a także nie mniej niż 13,2 % i nie więcej niż 19,6 % grup alkoksylowych ogółem wyrażonych jako grupy metoksylowe, w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Lekko higroskopijny włóknisty lub ziarnisty proszek, barwa biała, jasnożółta lub szarawa, bez smaku i bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Pęcznieje w wodzie, tworząc przezroczysty do opalizującego, lepki roztwór koloidalny. Rozpuszczalna w etanolu. Nierozpuszczalna w eterze
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % dla postaci włóknistej i nie więcej niż 10 % dla formy sproszkowanej (105 °C, do stałej masy)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,6 %
pH 1 % roztworu koloidalnego Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 8,0
Chlorohydryny propylenu Nie więcej niż 0,1 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 20 mg/kg
160. E 466 SÓL SODOWA KARBOKSYMETYLOCELULOZY
Nazwy synonimowe Karboksymetyloceluloza

CMC

NaCMC

CMC sodowa

Guma celulozowa

Definicja Karboksymetyloceluloza jest niepełną solą sodową eteru karboksymetylowego celulozy otrzymywanej bezpośrednio z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego
Nazwa chemiczna Sól sodowa eteru karboksymetylowego celulozy
Wzór chemiczny Polimery zawierające podstawione jednostki anhydroglukozy o następującym wzorze ogólnym:

C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3), gdzie R1, R2, R3 mogą zamiennie oznaczać jeden z następujących podstawników:

- H

- CH2COONa

- CH2COOH

Masa cząsteczkowa Większa niż około 17.000 (stopień polimeryzacji - około 100)
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % soli sodowej karboksymetylocelulozy w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Lekko higroskopijny ziarnisty lub włóknisty proszek, barwa biała, jasnożółta lub szarawa, bez smaku i bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność W wodzie daje lepki roztwór koloidalny. Nierozpuszczalna w etanolu
B. Próba tworzenia piany 0,1 % roztwór próbki energicznie wstrząsnąć. Nie tworzy się warstwa piany (próba ta pozwala odróżnić sól sodową karboksymetylocelulozy od innych eterów celulozy)
C. Tworzenie osadu Do 5 ml 0,5 % roztworu próbki dodać 5 ml 5 % roztworu siarczanu miedzi lub siarczanu glinu. Wytrąca się osad (próba ta pozwala odróżnić sól sodową karboksymetylocelulozy od innych eterów celulozy oraz od żelatyny, mączki chleba świętojańskiego i tragakanty)
D. Reakcja barwna Do 0,5 g sproszkowanej próbki soli sodowej karboksymetylocelulozy dodać, mieszając, 50 ml wody, w celu otrzymania jednorodnej zawiesiny. Kontynuować mieszanie aż do uzyskania klarownego roztworu, który należy wykorzystać do wykonania następującej próby: do 1 mg próbki rozcieńczonej w małej probówce taką samą objętością wody dodać 5 kropli roztworu 1-naftolu. Probówkę pochylić i ostrożnie wprowadzić na dno tej probówki 2 ml kwasu siarkowego w taki sposób, aby utworzył on dolną warstwę. Na granicy faz powstaje czerwonopurpurowe zabarwienie
Czystość
Stopień podstawienia grupami karboksymetylowymi Nie mniej niż 0,2 i nie więcej niż 1,5 grup karboksymetylowych (-CH2COOH) na jednostkę anhydroglukozy
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12 % (105 °C, do stałej masy)
pH 1 % roztworu koloidalnego Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 8,5
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 20 mg/kg
Całkowita zawartość glikolanów Nie więcej niż 0,4 % w przeliczeniu na glikolan sodu i bezwodną masę
Sód Nie więcej niż 12,4 % w przeliczeniu na bezwodną masę
161. E 468 SÓL SODOWA KARBOKSYMETYLCELULOZY USIECIOWANA
Nazwy synonimowe Usieciowana karboksymetylceluloza

Usieciowana związana CMC

Usieciowana sól sodowa CMC

Usieciowana guma celulozowa

Definicja Usieciowana karboksymetylceluloza jest solą sodową celulozy termicznie usieciowionej częściowo O-karboksymetylowanej
Nazwa chemiczna Sól sodowa usieciowanego karboksymetyloeteru celulozy
Wzór chemiczny Polimery zawierające zastępcze jednostki bezwodnej glukozy o wzorze ogólnym:

C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3), gdzie R1, R2 i R3 mogą być każdą z poniższych grup:

- H

- CH2COONa

- CH2COOH

Opis Bezwonny proszek słabo higroskopijny o barwie białej do bieli złamanej
Identyfikacja
A. Wymieszać, wstrząsając 1 g z 100 ml roztworu zawierającego 4 mg/kg błękitu metylowego i pozostawić do odstania. Substancja badana wchłania błękit metylowy i osadza się w postaci masy włóknistej o barwie niebieskiej
B. Wymieszać wstrząsając 1 g z 50 ml wody. Przelać 1 ml mieszaniny do probówki, dodać 1 ml wody i 0,05 ml świeżo przygotowanego roztworu 40 g/l alfa-naftolu w metanolu. Pochylić probówkę i ostrożnie dolać po ściance 2 ml kwasu siarkowego, tak aby powstała dolna warstwa. Na powierzchni pojawia się zabarwienie czerwonofioletowe
C. Reaguje z sodem
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 6 % (105 °C, 3 godziny)
Rozpuszczalność w wodzie Nie więcej niż 10 %
Stopień podstawienia Nie mniej niż 0,2 i nie więcej niż 1,5 grup karboksymetylowych na jednostkę bezwodnej glukozy
pH w 1 % roztworze Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 7,0
Zawartość sodu Nie więcej niż 12,4 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
162. E 469 ENZYMATYCZNIE ZHYDROLIZOWANA KARBOKSYMETYLOCELULOZA
Nazwy synonimowe Karboksymetyloceluloza sodu, hydrolizowana enzymatycznie
Definicja Karboksymetyloceluloza hydrolizowana enzymatycznie otrzymywana z karboksymetylocelulozy w wyniku enzymatycznego trawienia celulazą wytwarzaną przez Trichoderma longibrachiatum (dawniej T. reesei)
Nazwa chemiczna Karboksymetyloceluloza sodu, częściowo hydrolizowana enzymatycznie
Wzór chemiczny Sole sodowe polimerów zawierających podstawione jednostki bezwodnej glukozy o wzorze ogólnym:

[C6H7O2(OH)x(OCH2COONa)y]n

gdzie n jest stopniem polimeryzacji

x= 1,50 do 2,80

y = 0,20 do 1,5

x + y = 3,0

(y = stopień podstawienia)

Masa cząsteczkowa 178,14, gdzie y = 0,20

282,18, gdzie y = 1,50

Makrocząsteczki: nie mniej niż 800 (n około 4)

Analiza Nie mniej niż 99,5 %, łącznie z mono- i disacharydami, w przeliczeniu na suchą masę
Opis Bezwonny proszek ziarnisty lub włóknisty, słabo higroskopijny o barwie białej, lekko żółtej lub szarej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu
B. Próba tworzenia piany Wymieszać, wstrząsając energicznie roztwór 0,1 % próbki. Nie powinna pojawić się żadna warstwa piany. Próba ta rozróżnia karboksymetylocelulozę sodu, niezależnie od tego, czy była ona hydrolizowana, czy nie, od innych eterów celulozowych oraz alginianów i gum naturalnych
C. Wytrącanie się osadu Do 5 ml roztworu 0,5 % próbki dolać 5 ml roztworu 0,5 % siarczanu miedzi lub glinu. Pojawia się osad. Próba ta rozróżnia karboksymetylocelulozę sodu, niezależnie od tego, czy była ona hydrolizowana, czy nie, od innych eterów celulozowych oraz od żelatyny, mączki chleba świętojańskiego i gumy tragakanta
D. Reakcja barwna 0,5 g sproszkowanej próbki wsypać do 50 ml wody, jednocześnie mieszając do wytworzenia jednolitej zawiesiny. Kontynuować aż do otrzymania czystego roztworu. Rozcieńczyć 1 ml roztworu w 1 ml wody w małej probówce. Dodać 5 kropli 1-naftolu TS. Pochylić probówkę i ostrożnie dolać po jej ściance 2 ml kwasu siarkowego, tak aby powstała dolna warstwa. Na powierzchni pojawia się zabarwienie czerwonopurpurowe
E. Lepkość (60 % stanu stałego) Nie mniej niż 2,500 kgm-1s-1 w temperaturze 25 °C dla średniej masy cząsteczkowej 5.000 D
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12 % (105 °C w odniesieniu do stałej masy)
Stopień podstawienia Nie mniej niż 0,2 i nie więcej niż 1,5 grup karboksymetylowych na jednostkę anhydroglukozy w przeliczeniu na suchą masę
pH w 1 % roztworze koloidalnym Nie mniej niż 6,0 i nie więcej niż 8,5
Chlorek sodu i glikolan sodu Nie więcej niż 0,5 % pojedynczo lub łącznie
Pozostała aktywność enzymatyczna Przechodzi próby z wynikiem zadowalającym. Roztwór badany nie wykazuje żadnych zmian lepkości, które wskazują na hydrolizę karboksymetylocelulozy sodu
Ołów Nie więcej niż 3 mg/kg
163. E 470a SOLE SODOWE, POTASOWE I WAPNIOWE KWASÓW TŁUSZCZOWYCH
Definicja Sole sodu, potasu i wapnia kwasów tłuszczowych występujące w jadalnych tłuszczach i olejach, sole te otrzymuje się albo z jadalnych tłuszczów i olejów, albo z destylowanych spożywczych kwasów tłuszczowych
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % soli sodu, potasu i wapnia kwasów tłuszczowych, w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały lub kremowobiały lekki proszek, płatki bądź substancja półstała
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Sole sodowe i potasowe: rozpuszczalne w wodzie i etanolu; sole wapniowe: nierozpuszczalne w wodzie, etanolu i eterze
B. Dodatni wynik prób na obecność kationów i kwasów tłuszczowych
Czystość
Sód Nie mniej niż 9 % i nie więcej niż 14 % w przeliczeniu na Na2O
Potas Nie mniej niż 13 % i nie więcej niż 21,5 % w przeliczeniu na K2O
Wapń Nie mniej niż 8,5 % i nie więcej niż 13 % w przeliczeniu na CaO
Zawartość substancji niezmydlających się Nie więcej niż 2 %
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
Substancje alkaliczne niezwiązane Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na NaOH
Substancje nierozpuszczalne w alkoholu Nie więcej niż 0,2 % (wyłącznie sole sodu i potasu)
164. E 470b SOLE MAGNEZOWE KWASÓW TŁUSZCZOWYCH
Definicja Sole magnezowe kwasów tłuszczowych występujące w jadalnych tłuszczach i olejach; sole te otrzymuje się albo z jadalnych tłuszczów i olejów, albo z destylowanych spożywczych kwasów tłuszczowych
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % soli magnezowych kwasów tłuszczowych w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe lub kremowobiałe lekkie proszki, płatki bądź substancje półstałe
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalne w wodzie, częściowo rozpuszczalne w etanolu i eterze
B. Dodatni wynik prób na obecność magnezu i kwasów tłuszczowych
Czystość
Magnez Nie mniej niż 6,5 % i nie więcej niż 11 % w przeliczeniu na MgO
Substancje alkaliczne niezwiązane Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na MgO
Substancje niezmydlające się Nie więcej niż 2 %
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
165. E 471 MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH
Nazwy synonimowe Monostearynian glicerolu

Monopalmitynian glicerolu

Monooleinian glicerolu itp.

Monostearynian, monopalmitynian, monooleinian itp.

GMS (dla monostearynianu glicerolu)

Definicja Mono- i diglicerydy kwasów tłuszczowych składają się z mieszaniny mono-, di- i triestrów glicerolu i kwasów tłuszczowych występujących w jadalnych tłuszczach i olejach. Produkt handlowy może zawierać niewielkie ilości wolnych kwasów tłuszczowych i glicerolu
Analiza Zawiera mono- i diestry kwasów tłuszczowych: nie mniej niż 70%
Opis Produkt ma zmienną postać, od jasnożółtej do jasnobrązowej oleistej cieczy do białej lub zbliżonej do białej twardej woskowej masy. Postać stała może mieć formę płatków, proszków lub niewielkich kulek
Identyfikacja
A. Widmo w podczerwieni Charakterystyczne dla niepełnego estru poliolu i kwasu tłuszczowego
B. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu i kwasów tłuszczowych
C. Rozpuszczalność Nierozpuszczalne w wodzie, rozpuszczalne w etanolu i toluenie
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 2 % (metoda Karla Fischera)
Liczba kwasowa Nie większa niż 6
Wolny glicerol Nie więcej niż 7 %
Poliglicerole Nie więcej niż 4 % diglicerolu i nie więcej niż 1 % wyższych poligliceroli, w obu przypadkach w przeliczeniu na całkowitą zawartość glicerolu
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
Całkowita zawartość glicerolu Nie mniej niż 16 % i nie więcej niż 33 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczenie po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C

Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodowy).

166. E 472a MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE KWASEM OCTOWYM
Nazwy synonimowe Mono- i diglicerydy estryfikowane kwasem octowym

Acetoglicerydy

Acetylowane mono- i diglicerydy

Estry glicerolu, kwasu octowego i kwasu tłuszczowego

Definicja Estry glicerolu i kwasu octowego oraz kwasów tłuszczowych występujące w jadalnych tłuszczach i olejach. Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu octowego i wolnych glicerydów
Opis Przezroczyste, ruchliwe ciecze lub substancje stałe, barwa od białej do jasnożółtej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu, kwasów tłuszczowych i kwasu octowego
B. Rozpuszczalność Nierozpuszczalne w wodzie. Rozpuszczalne w etanolu
Czystość
Obecność innych kwasów poza kwasem octowym i kwasami tłuszczowymi Niewykrywalna
Wolny glicerol Nie więcej niż 2 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
Zawartość kwasu octowego ogółem Nie mniej niż 9 % i nie więcej niż 32 %
Wolne kwasy tłuszczowe (i kwas octowy) Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Całkowita zawartość glicerolu Nie mniej niż 14 % i nie więcej niż 31 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczenie po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C

Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu).

167. E 472b MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE KWASEM MLEKOWYM
Nazwy synonimowe Estry mono- i diglicerydów z kwasem mlekowym

Laktoglicerydy

Estry mono- i diglicerydów kwasów tłuszczowych i kwasu mlekowego

Definicja Estry glicerolu z kwasem mlekowym i kwasami tłuszczowymi występujące w jadalnych tłuszczach i olejach.

Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu mlekowego i wolnych glicerydów

Opis Przezroczyste, ruchliwe ciecze lub substancje stałe, woskowe, o zmiennej konsystencji; barwa od białej do jasnożółtej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu, kwasów tłuszczowych i kwasu mlekowego
B. Rozpuszczalność Nierozpuszczalne w zimnej wodzie, ale w gorącej wodzie tworzą zawiesiny
Czystość
Obecność innych kwasów poza kwasem mlekowym i kwasami tłuszczowymi Niewykrywalna
Wolny glicerol Nie więcej niż 2 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
Zawartość kwasu mlekowego ogółem Nie mniej niż 13 % i nie więcej niż 45 %
Wolne kwasy tłuszczowe (i kwas mlekowy) Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Zawartość glicerolu ogółem Nie mniej niż 13 % i nie więcej niż 30 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczenie po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C

Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu).

168. E 472c MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE KWASEM CYTRYNOWYM
Nazwy synonimowe Citrem

Estry mono- i diglicerydów z kwasem cytrynowym

Cytroglicerydy

Mono- i diglicerydy kwasów tłuszczowych estryfikowane kwasem cytrynowym

Definicja Estry glicerolu i kwasu cytrynowego oraz kwasów tłuszczowych występują w olejach i tłuszczach jadalnych. Mogą zawierać małe ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu cytrynowego oraz wolnych glicerydów. Mogą być częściowo lub całkowicie zobojętnione wodorotlenkiem sodu lub wodorotlenkiem potasu
Opis Ciecze o barwie od żółtawej do lekko brązowej lub ciała stałe o konsystencji wosku albo ciała półstałe
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu, kwasów tłuszczowych i kwasu cytrynowego
B. Rozpuszczalność Nierozpuszczalne w zimnej wodzie

W gorącej wodzie tworzą zawiesinę

Rozpuszczalne w olejach i tłuszczach

Nierozpuszczalne w zimnym etanolu

Czystość
Obecność innych kwasów poza kwasem cytrynowym i kwasami tłuszczowymi Niewykrywalna
Wolny glicerol Nie więcej niż 2 %
Zawartość glicerolu ogółem Nie mniej niż 8 % i nie więcej niż 33 %
Zawartość kwasu cytrynowego ogółem Nie mniej niż 13 % i nie więcej niż 50 %
Popiół siarczanowy (oznaczony w temperaturze 800 ± 25 °C) Produkty niezobojętnione: nie więcej niż 0,5 %

Produkty częściowo lub całkowicie zobojętnione: nie więcej niż 10 %

Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy

Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu).

169. E 472d MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE KWASEM WINOWYM
Nazwy synonimowe Estry mono- oraz diglicerydów i kwasu winowego

Estry winowe mono- i diglicerydów kwasów tłuszczowych

Definicja Estry glicerolu i kwasu winowego oraz kwasów tłuszczowych występujące w tłuszczach i olejach jadalnych. Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu winowego i wolnych glicerydów
Opis Gęste, lepkie jasnożółte ciecze do twardych, żółtych wosków
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu, kwasów tłuszczowych i kwasu winowego
Czystość
Obecność innych kwasów poza kwasem winowym i kwasami tłuszczowymi Niewykrywalna
Wolny glicerol Nie więcej niż 2 %
Zawartość glicerolu ogółem Nie mniej niż 12 % i nie więcej niż 29 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
Całkowita zawartość kwasu winowego Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 50 %
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C

Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu).

170. E 472e MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE KWASEM MONO- I DIACETYLOWINOWYM
Nazwy synonimowe Estry mono- i diglicerydów i kwasu diacetylowinowego

Estry kwasu diacetylowinowego i kwasów tłuszczowych z glicerolem

Definicja Mieszanina estrów glicerolu z kwasami mono- i diacetylowinowymi (otrzymanymi z kwasu winowego) oraz z kwasami tłuszczowymi występująca w tłuszczach i olejach jadalnych. Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu winowego i octowego oraz ich kombinacji, a także wolnych glicerydów. Produkt zawiera również estry kwasu octowego i winowego z kwasami tłuszczowymi
Opis Gęste, lepkie ciecze, substancje o konsystencji tłuszczu, lub żółte i woskowate, które w kontakcie z wilgotnym powietrzem hydrolizują z uwalnianiem kwasu octowego
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu, kwasów tłuszczowych, kwasu winowego i kwasu octowego
Czystość
Obecność innych kwasów poza kwasem octowym, winowym i kwasami tłuszczowymi Niewykrywalna
Wolny glicerol Nie więcej niż 2 %
Zawartość glicerolu ogółem Nie mniej niż 11% i nie więcej niż 28 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
Zawartość kwasu winowego ogółem Nie mniej niż 10 % i nie więcej niż 40 %
Zawartość kwasu octowego ogółem Nie mniej niż 8 % i nie więcej niż 32 %
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy

Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu).

171. E 472f MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE MIESZANINĄ KWASU OCTOWEGO I WINOWEGO
Nazwy synonimowe Mieszanina estrów mono- oraz diglicerydów i kwasów tłuszczowych i kwasów octowego oraz winowego
Definicja Estry glicerolu i kwasów octowego i winowego oraz kwasów tłuszczowych występujące w tłuszczach i olejach jadalnych. Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu winowego i octowego oraz wolnych glicerydów. Produkt może zawierać estry mono- i diglicerydów kwasów tłuszczowych i kwasu mono- i diacetylowinowego
Opis Gęste, lepkie ciecze lub substancje stałe, barwa od białej do jasnożółtej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu, kwasów tłuszczowych, kwasu winowego i kwasu octowego
Czystość
Obecność innych kwasów poza kwasem octowym, winowym i kwasami tłuszczowymi Niewykrywalna
Wolny glicerol Nie więcej niż 2 %
Zawartość glicerolu ogółem Nie mniej niż 12 % i nie więcej niż 27 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
Zawartość kwasu octowego ogółem Nie mniej niż 10 % i nie więcej niż 20 %
Zawartość kwasu winowego ogółem Nie mniej niż 20 % i nie więcej niż 40 %
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy

Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu).

172. E 473 ESTRY SACHAROZY I KWASÓW TŁUSZCZOWYCH
Nazwy synonimowe Cukroestry

Estry cukrowe

Definicja Przede wszystkim mono-, di- i triestry sacharozy i kwasów tłuszczowych występujących w tłuszczach i olejach jadalnych. Mogą być otrzymywane z sacharozy oraz estrów metylowych i etylowych spożywczych kwasów tłuszczowych bądź przez ekstrakcję z sacharoglicerydów. Do otrzymywania tych związków nie mogą być stosowane żadne inne rozpuszczalniki organiczne poza dimetylosulfotlenkiem, dimetyloformamidem, octanem etylu, 2-propanolem, 2-metylo-l-propanolem, glikolem propylenowym i metyloetyloketonem
Analiza Zawiera nie mniej niż 80 %
Opis Gęste żele, miękkie substancje stałe lub proszki, barwa biała do jasnoszarobiałej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność sacharozy i kwasów tłuszczowych
B. Rozpuszczalność Trudno rozpuszczalne w wodzie, rozpuszczalne w etanolu
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 2 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Wolne cukry Nie więcej niż 5 %
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
Metanol Nie więcej niż 10 mg/kg
Dimetylosulfotlenek Nie więcej niż 2 mg/kg
Dimetyloformamid Nie więcej niż 1 mg/kg
2-metylo-1-propanol Nie więcej niż 10 mg/kg
Octan etylu ) Nie więcej niż 350 mg/kg, pojedynczo lub w

mieszaninie

2-propanol }
Glikol propylenowy )
Metyloetyloketon (butanon) Nie więcej niż 10 mg/kg

Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu).

173. E 474 SACHAROGLICERYDY
Nazwy synonimowe Glicerydy cukrowe
Definicja Sacharoglicerydy otrzymuje się w reakcji sacharozy z jadalnymi tłuszczami i olejami, w której powstaje mieszanina przede wszystkim mono-, di- oraz triestrów sacharozy i kwasów tłuszczowych oraz pozostałych mono-, di- i triglicerydów występujących w tłuszczach i olejach jadalnych. Do otrzymywania tych związków nie mogą być stosowane żadne inne rozpuszczalniki organiczne poza cykloheksanem, dimetyloformamidem, octanem etylu, 2-metylo-1-propanolem i 2-propanolem
Analiza Zawiera nie mniej niż 40 % i nie więcej niż 60 % estrów sacharozy i kwasów tłuszczowych
Opis Miękkie masy o konsystencji stałej, gęste żele lub proszki, barwa biała lub zbliżona do białej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność cukru i kwasów tłuszczowych
B. Rozpuszczalność Nierozpuszczalne w zimnej wodzie, rozpuszczalne w etanolu
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 2 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Cukry niezwiązane Nie więcej niż 5 %
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
Metanol Nie więcej niż 10 mg/kg
Dimetyloformamid Nie więcej niż 1 mg/kg
2-metylo-1-propanol ) Nie więcej niż 10 mg/kg, pojedynczo lub w mieszaninie
Cykloheksan }
Octan etylu ) Nie więcej niż 350 mg/kg, pojedynczo lub w mieszaninie
2-propanol }

Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak substancje te mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu).

174. E 475 ESTRY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH I POLIGLICEROLU
Nazwy synonimowe Estry poliglicerolu i kwasów tłuszczowych
Definicja Estry poliglicerolu i kwasów tłuszczowych otrzymuje się w wyniku estryfikacji poliglicerolu jadalnymi tłuszczami i olejami, lub kwasami tłuszczowymi występującymi w jadalnych tłuszczach i olejach. Poliglicerol jest mieszaniną przede wszystkim di-, tri- i tetragliceroli i zawiera nie więcej niż 10 % poligliceroli równorzędnych lub wyższych od heptaglicerolu
Analiza Całkowita zawartość estrów kwasów tłuszczowych nie mniej niż 90 %
Opis Ciecze oleiste do bardzo lepkich, barwa jasnożółta do bursztynowej;

Plastyczne lub miękkie substancje o stałej konsystencji, barwa jasnobeżowa do średnio brązowej

Twarde substancje stałe o charakterze wosku, barwa jasnobeżowa do brązowej

Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu, poliglicerolu i kwasów tłuszczowych
B. Rozpuszczalność Estry mają różne powinowactwo, od mocno hydrofilowego do mocno lipofilowego, ale jako grupa wykazują skłonność do tworzenia zawiesin z wodą i są rozpuszczalne w rozpuszczalnikach organicznych i olejach
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Kwasy inne niż kwasy tłuszczowe Niewykrywalne
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 6 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Zawartość glicerolu i poliglicerolu ogółem Nie mniej niż 18 % i nie więcej niż 60 %
Wolny glicerol i poliglicerol Nie więcej niż 7 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg

Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierąjącej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak substancje te mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu).

175. E 476 POLIRYCYNOOLEINIAN POLIGLICEROLU
Nazwy synonimowe Estry glicerolu i kwasów tłuszczowych skondensowanego oleju rycynowego

Estry poliglicerolu i poliskondensowanych kwasów tłuszczowych oleju rycynowego

Estry poliglicerolu i wewnątrzestryfikowanego kwasu rycynooleinowego PGPR

Definicja Polirycynooleinian poliglicerolu otrzymuje się przez estryfikację poliglicerolu skondensowanymi kwasami tłuszczowymi oleju rycynowego
Opis Przezroczysta, bardzo lepka ciecz
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie i w etanolu. Rozpuszczalny w eterze, węglowodorach i w chlorowcowanych węglowodorach
B. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu, poliglicerolu i kwasu rycynooleinowego
C. Współczynnik załamania [n]65 W zakresie 1,4630 - 1,4665
Czystość
Poliglicerole Poliglicerol powinien składać się z nie mniej niż 75 % di-, tri- i tetragliceroli i zawierać nie więcej niż 10 % poligliceroli równorzędnych lub wyższych od heptaglicerolu
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 80 i nie większa niż 100
Liczba kwasowa Nie większa niż 6
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
176. E 477 ESTRY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH I GLIKOLU PROPYLENOWEGO
Nazwy synonimowe Estry 1,2-propanodiolu i kwasów tłuszczowych
Definicja Produkt składa się z mieszaniny mono- i diestrów 1,2-propanodiolu i kwasów tłuszczowych występujących w jadalnych tłuszczach i olejach. Substrat alkoholowy stanowi wyłącznie 1,2-propanodiol wraz z dimerem i śladowymi ilościami trimeru. Brak kwasów organicznych innych niż spożywcze kwasy tłuszczowe
Analiza Zawiera nie mniej niż 85 % estrów kwasów tłuszczowych ogółem
Opis Przezroczyste ciecze lub woskowe białe płatki, kulki bądź substancje stałe o słodkim zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność glikolu propylenowego i kwasów tłuszczowych
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800° C ± 25 °C
Kwasy inne niż kwasy tłuszczowe Niewykrywalne
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 6 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Zawartość 1,2-propanodiolu ogółem Nie mniej niż 11 % i nie więcej niż 31 %
Wolny 1,2-propanodiol Nie więcej niż 5 %
Dimery i trimery glikolu propylenowego Nie więcej niż 0,5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg

Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak substancje te mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu).

177. E 479b TERMOUTLENIONY OLEJ SOJOWY Z MONO- I DIGLICERYDAMI KWASÓW TŁUSZCZOWYCH
Nazwy synonimowe TOSOM
Definicja Termoutleniony olej sojowy po reakcji z mono- i diglicerydami kwasów tłuszczowych stanowi złożoną mieszaninę estrów glicerolu i kwasów tłuszczowych występujących w tłuszczach jadalnych oraz kwasów tłuszczowych z termoutlenionego oleju sojowego. Produkt otrzymuje się w reakcji mieszaniny 10 % termoutlenionego oleju sojowego i 90 % mono- i diglicerydów spożywczych kwasów tłuszczowych i dezodoryzacje w próżni, w temperaturze 130 °C. Olej sojowy pochodzi wyłącznie z naturalnych odmian soi
Opis Produkt o konsystencji wosku lub stały, barwa jasnożółta do jasnobrązowej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie

Rozpuszczalny w gorących olejach i tłuszczach

Czystość
Zakres temperatur topnienia 55-65 °C
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 1,5 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Wolny glicerol Nie więcej niż 2 %
Kwasy tłuszczowe ogółem 83-90 %
Glicerol ogółem 16-22 %
Estry metylowe kwasów tłuszczowych nietworzące związków addycyjnych z mocznikiem Nie więcej niż 9 % estrów metylowych kwasów tłuszczowych ogółem
Kwasy tłuszczowe nierozpuszczalne w eterze naftowym Nie więcej niż 2 % kwasów tłuszczowych ogółem
Liczba nadtlenkowa Nie większa niż 3
Związki epoksydowe Nie więcej niż 0,03 % tlenku etylenu
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
178. E 481 STEAROILOMLECZAN SODU
Nazwy synonimowe 2-stearoilopropionian sodu

2-stearoilomleczan sodu

Definicja Mieszanina soli sodowych kwasów stearoilomlekowych i ich polimerów oraz występujących w mniejszych ilościach soli sodowych innych pokrewnych kwasów, będąca produktem reakcji kwasu mlekowego i kwasu stearynowego. Mogą również występować inne spożywcze kwasy tłuszczowe, w postaci wolnej lub zestryfikowanej, co wynika z ich obecności w stosowanym kwasie stearynowym
Nazwy chemiczne Di-2-stearoilomleczan sodu

Di(2-stearoiloksy)propionian sodu

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 246-929-7
Wzór chemiczny (główne składniki) C21H39O4Na

C19H35O4Na

Opis Biały lub jasnożółty proszek lub łamliwa substancja stała o charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność sodu, kwasów tłuszczowych i kwasu mlekowego
B. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie. Rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Sód Nie mniej niż 2,5 % i nie więcej niż 5 %
Liczba estrowa Nie mniejsza niż 90 i nie większa niż 190
Liczba kwasowa Nie mniejsza niż 60 i nie większa niż 130
Kwas mlekowy ogółem Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 40 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
179. E 482 STEAROILOMLECZAN WAPNIA
Nazwy synonimowe 2-stearoilopropionian wapnia
Definicja Mieszanina soli wapniowych kwasów stearoilomlekowych i ich polimerów oraz występujących w mniejszych ilościach soli wapniowych innych pokrewnych kwasów, będąca produktem reakcji kwasu mlekowego i kwasu stearynowego. Mogą również występować inne spożywcze kwasy tłuszczowe, w postaci wolnej lub zestryfikowanej, co wynika z ich obecności w stosowanym kwasie stearynowym
Nazwy chemiczne Di-2-stearoilomleczan wapnia

Di(2-stearoiloksy)propionian wapnia

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 227-335-7
Wzór chemiczny (główne składniki) C42H78O8Ca

C38H70O8Ca

Opis Biały lub jasnożółty proszek lub łamliwa substancja stała o charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność wapnia, kwasów tłuszczowych i kwasu mlekowego
B. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w gorącej wodzie
Czystość
Wapń Nie mniej niż 1 % i nie więcej niż 5,2 %
Liczba estrowa Nie mniejsza niż 125 i nie większa niż 190
Kwas mlekowy ogółem Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 40 %
Liczba kwasowa Nie mniejsza niż 50 i nie większa niż 130
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
180. E 483 WINIAN STEARYLU
Nazwy synonimowe Winian stearylopalmitylu
Definicja Produkt estryfikacji kwasem winowym handlowego alkoholu stearynowego, który zasadniczo składa się z alkoholu stearynowego i palmitylowego. Produkt zawiera głównie diestry, w mniejszych ilościach są obecne monoestry i niezmienione surowce wyjściowe
Nazwa chemiczna Winian distearylu

Winian dipalmitylu

Wzór chemiczny C38H74O6 do C40H78O6
Masa cząsteczkowa 627 do 655
Analiza Zawiera nie mniej niż 90 % estrów ogółem, co odpowiada liczbie estrowej nie mniejszej niż 163 i nie większej niż 180
Opis Kremowa, mazista substancja stała (w temp. 25 °C), barwa kremowa
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność winianów
B. Zakres temperatur topnienia Od 67 °C do 77 °C. Po zmydleniu nasyconego, długiego łańcucha alkoholi tłuszczowych temperatura topnienia waha się od 49 °C do 55 °C
Czystość
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 200 i nie większa niż 220
Liczba kwasowa Nie większa niż 5,6
Zawartość kwasu winowego, ogółem Nie mniej niż 18 % i nie więcej niż 35 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
Substancje nieulegające zmydleniu Nie mniej niż 77 % i nie więcej niż 83 %
Liczba jodowa Nie większa niż 4 (Wijs)
181. E 491 MONOSTEARYNIAN SORBITOLU
Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu i bezwodników sorbitolu ze spożywczym, handlowym kwasem stearynowym
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-664-9
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % mieszaniny sorbitolu, sorbitanu i estrów izosorbowych
Opis Lekkie, kremowe do beżowych kulki lub płatki bądź twarda, woskowa substancja stała o nieznacznym charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność W temperaturach wyższych od jego temperatury topnienia rozpuszczalny w toluenie, dioksanie, czterochlorku węgla, eterze, metanolu, etanolu i anilinie; nierozpuszczalny w eterze naftowym i acetonie; nierozpuszczalny w zimnej wodzie, ale w cieplej wodzie tworzy zawiesiny; w temperaturze powyżej 50 °C rozpuszczalny z tworzeniem mgły w oleju mineralnym i octanie etylu
B. Zakres temperatur krzepnięcia 50-52 °C
C. Widmo absorpcji w podczerwieni Charakterystyczne dla niepełnych estrów alkoholi wielowodorotlenowych i kwasów tłuszczowych
Czystość
Woda Nie więcej niż 2 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %
Liczba kwasowa Nie większa niż 10
Liczba zmydlenia Nie mniejsza niż 147 i nie większa niż 157
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 235 i nie większa niż 260
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
182. E 492 TRISTEARYNIAN SORBITOLU
Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu i bezwodników sorbitolu ze spożywczym, handlowym kwasem stearynowym
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 247-891-4
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % mieszaniny sorbitolu, sorbitanu i estrów izosorbowych
Opis Lekkie kulki lub płatki bądź twarda, woskowa substancja stała o słabym zapachu, barwa kremowa do brunatnej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w toluenie, eterze, czterochlorku węgla i octanie etylu; tworzy zawiesiny w eterze naftowym, oleju mineralnym, olejach roślinnych, acetonie i dioksanie; nierozpuszczalny w wodzie, metanolu i etanolu
B. Zakres temperatur krzepnięcia 47-50 °C
C. Widmo absorpcji w podczerwieni Charakterystyczne dla niepełnych estrów alkoholi wielowodorotlenowych i kwasów tłuszczowych
Czystość
Woda Nie więcej niż 2 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %
Liczba kwasowa Nie większa niż 15
Liczba zmydlenia Nie mniejsza niż 176 i nie większa niż 188
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 66 i nie większa niż 80
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
183. E 493 MONOLAURYNIAN SORBITOLU
Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu i bezwodników sorbitolu ze spożywczym, handlowym kwasem laurynowym
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-663-3
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % mieszaniny sorbitolu, sorbitanu i estrów izosorbowych
Opis Oleista, lepka ciecz barwy bursztynowej, kulki lub płatki barwy jasnokremowej do beżowej bądź twarda woskowa substancja stała o lekkim zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Tworzy zawiesiny w zimnej i gorącej wodzie
B. Widmo absorpcji w podczerwieni Charakterystyczne dla niepełnych estrów alkoholi wielowodorotlenowych i kwasów tłuszczowych
Czystość
Woda Nie więcej niż 2 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %
Liczba kwasowa Nie większa niż 7
Liczba zmydlenia Nie mniejsza niż 155 i nie większa niż 170
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 330 i nie większa niż 358
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
184. E 494 MONOOLEINIAN SORBITOLU
Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu i bezwodników sorbitolu ze spożywczym, handlowym kwasem oleinowym. Głównym składnikiem jest monooleinian 1,4-sorbitolu. Pozostałe składniki to monooleinian izosorbinianu, dioleinian sorbitolu i trioleinian sorbitolu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-665-4
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % mieszaniny sorbitolu, sorbitanu i estrów izosorbowych
Opis Oleista, lepka ciecz barwy bursztynowej, kulki lub płatki barwy jasnokremowej do beżowej bądź twarda substancja woskowa o lekkim charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność W temperaturach wyższych od jego temperatury topnienia rozpuszczalny w etanolu, eterze, octanie etylu, anilinie, toluenie, dioksanie, eterze naftowym i czterochlorku węgla. Nierozpuszczalny w zimnej wodzie, w ciepłej tworzy zawiesiny
B. Liczba jodowa Pozostałość kwasu oleinowego otrzymana po zmydleniu monooleinianiu sorbitolu w trakcie analizy ma liczbę jodową w zakresie 80 - 100
Czystość
Woda Nie więcej niż 2 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %
Liczba kwasowa Nie większa niż 8
Liczba zmydlenia Nie mniejsza niż 145 i nie większa niż 160
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 193 i nie większa niż 210
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
185. E 495 MONOPALMITYNIAN SORBITOLU
Nazwy synonimowe Palmitynian sorbitolu
Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu i bezwodników sorbitolu ze spożywczym, handlowym kwasem palmitynowym
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 247-568-8
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % mieszaniny sorbitolu, sorbitanu i estrów izosorbowych
Opis Kulki lub płatki barwy jasnokremowej do beżowej bądź twarda, woskowa substancja stała o lekkim charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność W temperaturach wyższych od jego temperatury topnienia rozpuszczalny w etanolu, metanolu, eterze, octanie etylu, anilinie, toluenie, dioksanie, eterze naftowym i czterochlorku węgla. Nierozpuszczalny w zimnej wodzie, ale w ciepłej tworzy zawiesiny
B. Zakres temperatur krzepnięcia 45-47 °C
C. Widmo absorpcji w podczerwieni Charakterystyczne dla niepełnych estrów alkoholi wielowodorotlenowych i kwasów tłuszczowych
Czystość
Woda Nie więcej niż 2 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %
Liczba kwasowa Nie większa niż 7,5
Liczba zmydlenia Nie mniejsza niż 140 i nie większa niż 150
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 270 i nie większa niż 305
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
186. E 500(i) WĘGLAN SODU
Nazwy synonimowe Soda amoniakalna, soda bezwodna, soda kalcynowana
Definicja
Nazwa chemiczna Węglan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 207-838-8
Wzór chemiczny Na2CO3 x nH2O (n = 0, 1 lub 10)
Masa cząsteczkowa 106,00 (bezwodny)
Analiza Zawartość Na2CO3 nie mniejsza niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Kryształy bezbarwne lub proszek ziarnisty lub krystaliczny o barwie białej

Postać bezwodna jest higroskopijna, dekawodzian pokrywa się nalotem krystalicznym

Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność sodu i węglanów
B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2 % (bezwodny), 15 % (monowodzian) lub 55 % - 65 % (dekawodzian) (w temperaturze rosnącej stopniowo od 70 °C do 300 °C, do stałej masy)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
187. E 500(ii) WODOROWĘGLAN SODU
Nazwy synonimowe Diwęglan sodu, kwaśny węglan sodu, diwęglan sodowy, soda oczyszczona
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorowęglan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 205-633-8
Wzór chemiczny NaHCO3
Masa cząsteczkowa 84,01
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Masy krystaliczne bezbarwne lub o barwie białej lub proszek krystaliczny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność sodu i węglanów
B. pH 1 % roztworu Pomiędzy 8,0 a 8,6
C. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,25 % (nad żelem krzemionkowym, 4 godziny)
Sole amonowe Po podgrzaniu nie wyczuwa się zapachu amoniaku
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
188. E 500(iii) PÓŁTORAWĘGLAN SODU
Definicja
Nazwa chemiczna Monowodorodiwęglan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 208-580-9
Wzór chemiczny Na2(CO)3 x NaHCO3 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 226,03
Analiza Zawartość NaHCO3 pomiędzy 35,0 % a 38,6 %, a zawartość Na2CO3 pomiędzy 46,4 % a 50,0 %
Opis Białe płatki, kryształy lub proszek krystaliczny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność sodu i węglanów
B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie
Czystość
Chlorek sodu Nie więcej niż 0,5 %
Żelazo Nie więcej niż 20 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
189. E 501(i) WĘGLAN POTASU
Definicja
Nazwa chemiczna Węglan potasu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 209-529-3
Wzór chemiczny K2CO3 x nH2O (n = 0 lub 1,5)
Masa cząsteczkowa 138,21 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały proszek łatwo rozpływający się pod wpływem wilgoci z powietrza. Wodzian występuje jako małe, białe, półprzezroczyste kryształy lub granulki
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność potasu i węglanów
B. Rozpuszczalność Bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 5 % (bezwodny) lub 18 % (wodzian) (180 °C, 4 godziny)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
190. E 501(ii) WODOROWĘGLAN POTASU
Nazwy synonimowe Diwęglan potasu, kwaśny węglan potasu
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorowęglan potasu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 206-059-0
Wzór chemiczny KHCO3
Masa cząsteczkowa 100,11
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % i nie więcej niż 101,0 % KHCO3 w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne kryształy lub proszek albo granulki o barwie białej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność potasu i węglanów
B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie

Nierozpuszczalny w etanolu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,25 % (nad żelem krzemionkowym, 4 godziny)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
191. E 503(i) WĘGLAN AMONU
Definicja Węglan amonu składa się z karbaminianu amonu, węglanu amonu oraz wodorowęglanu amonu w różnych proporcjach
Nazwa chemiczna Węglan amonu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 233-786-0
Wzór chemiczny CH6N2O2, CH8N2O3 i CH5NO3
Masa cząsteczkowa Karbaminian amonu 78,06; węglan amonu 98,73; wodorowęglan amonu 79,06
Analiza Zawiera nie mniej niż 30,0 % i nie więcej niż 34,0 % NH3
Opis Biały proszek lub twarde, białe lub półprzezroczyste masy lub kryształy. Matowieje pod wpływem powietrza i w końcu zmienia się w białe porowate bryłki lub proszek (będące diwęglanem amonu) z powodu utraty amoniaku i dwutlenku węgla
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność amonu i węglanów
B. pH 5 % roztworu około 8,6
C. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie
Czystość
Substancje nielotne Nie więcej niż 500 mg/kg
Chlorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Siarczany Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
192. E 503(ii) WODOROWĘGLAN AMONU
Nazwy synonimowe Diwęglan amonu
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorowęglan amonu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 213-911-5
Wzór chemiczny CH5NO3
Masa cząsteczkowa 79,06
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 %
Opis Białe kryształy lub proszek krystaliczny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność amonu i węglanów
B. pH 5 % roztworu około 8,0
C. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Substancje nielotne Nie więcej niż 500 mg/kg
Chlorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Siarczany Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
193. E 504(i) WĘGLAN MAGNEZU
Nazwy synonimowe Hydromagnezyt
Definicja Węglan magnezu jest zasadowym uwodnionym lub jednowodnym węglanem magnezu lub ich mieszaniną
Nazwa chemiczna Węglan magnezu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 208-915-9
Wzór chemiczny MgCO3.nH2O
Analiza Zawartość nie mniej niż 24 % i nie więcej niż 26,4 % w przeliczeniu na Mg
Opis Bezwonna, lekka, biała krucha masa lub gruboziarnisty, biały proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie i w etanolu
B. Dodatni wynik próby na obecność magnezu i węglanów
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w kwasie Nie więcej niż 0,05 %
Substancje rozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 1 %
Wapń Nie więcej niż 0,4 %
Arsen Nie więcej niż 4 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
194. E 504(ii) WODOROWĘGLAN MAGNEZU
Nazwy synonimowe Hydroksywęglan magnezu, podwęglan magnezu (lekki lub ciężki), uwodniony zasadowy węglan magnezu, węglan hydroksymagnezowy
Definicja
Nazwa chemiczna Uwodniony wodorotlenek magnezowo-węglanowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 235-192-7
Wzór chemiczny 4MgCO3Mg(OH)2 5H2O
Masa cząsteczkowa 485
Analiza Zawartość Mg nie mniej niż 40,0 % i nie więcej niż 45,0 % w przeliczeniu na MgO
Opis Lekka, biała krucha masa lub gruby biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność magnezu i węglanów
B. Rozpuszczalność Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Substancje nierozpuszczalna w kwasie Nie więcej niż 0,05 %
Substancje rozpuszczalna w wodzie Nie więcej niż 1,0 %
Wapń Nie więcej niż 1,0 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
195. E 507 KWAS CHLOROWODOROWY
Nazwy synonimowe Chlorowodór, kwas solny
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas chlorowodorowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-595-7
Wzór chemiczny HCl
Masa cząsteczkowa 36,46
Analiza Kwas chlorowodorowy jest dostępny na rynku w różnych stężeniach. Stężony kwas chlorowodorowy zawiera nie mniej niż 35,0 % HCl
Opis Klarowna, bezbarwna lub lekko żółtawa ciecz o właściwościach korozyjnych i o ostrym zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność kwasu i chlorków
B. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie i w etanolu
Czystość
Składniki organiczne ogółem Składniki organiczne ogółem (niezawierające fluoru): nie więcej niż 5 mg/kg

Benzen: nie więcej niż 0,05 mg/kg

Składniki fluorowe (ogółem): nie więcej niż 25 mg/kg

Substancje nielotne Nie więcej niż 0,5 %
Substancje redukujące Nie więcej niż 70 mg/kg (jako SO2)
Substancje utleniające Nie więcej niż 30 mg/kg (jako Cl2)
Siarczany Nie więcej niż 0,5 %
Żelazo Nie więcej niż 5 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
196. E 508 CHLOREK POTASU
Nazwy synonimowe Sylwin
Definicja
Nazwa chemiczna Chlorek potasu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-211-8
Wzór chemiczny KCl
Masa cząsteczkowa 74,56
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Bezbarwne, wydłużone, pryzmatyczne lub sześcienne kryształy lub biały, ziarnisty proszek. Bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
B. Dodatni wynik prób na obecność potasu i chlorków
Czystość
Ubytek przy suszeniu Nie więcej niż 1 % (105 °C, 2 godziny)
Sód Ujemny wynik próby
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg
197. E 509 CHLOREK WAPNIA
Definicja
Nazwa chemiczna Chlorek wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 233-140-8
Wzór chemiczny CaCl2 x nH2O (n = 0,2 lub 6)
Masa cząsteczkowa 110,99 (bezwodny), 147,02 (diwodzian), 219,08 (heksawodzian)
Analiza Zawiera nie mniej niż 93,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezwonny higroskopijny biały proszek lub kryształy rozpływające się pod wpływem wilgoci z powietrza
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność wapnia i chlorków
B. Rozpuszczalność Bezwodny chlorek wapnia: łatwo rozpuszczalny w wodzie i etanolu

Diwodzian: łatwo rozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w etanolu

Heksawodzian: bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie i etanolu

Czystość
Magnez i sole alkaliczne Nie więcej niż 5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Fluorki Nie więcej niż 40 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
198. E 511 CHLOREK MAGNEZU
Definicja
Nazwa chemiczna Chlorek magnezu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-094-6
Wzór chemiczny MgCl2 x 6H2O
Masa cząsteczkowa 203,30
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 %
Opis Bezbarwne bezwonne płatki lub kryształy bardzo łatwo rozpływające się pod wpływem wilgoci z powietrza
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność magnezu i chlorków
B. Rozpuszczalność Bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Amon Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
199. E 512 CHLOREK CYNY
Nazwy synonimowe Chlorek cyny (II), dichlorek cyny
Definicja
Nazwa chemiczna Chlorek cyny (II), diwodzian
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-868-0
Wzór chemiczny SnCl2 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 225,63
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,0 %
Opis Kryształy bezbarwne lub o barwie białej

Mogą mieć lekki zapach kwasu chlorowodorowego

Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność cyny (II) i chlorków
B. Rozpuszczalność Woda: rozpuszczalny w masie wody mniejszej od jego masy, ale przy nadmiarze wody tworzy nierozpuszczalną sól zasadową

Etanol: rozpuszczalny

Czystość
Siarczany Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
200. E 513 KWAS SIARKOWY
Nazwy synonimowe Stężony kwas siarkowy, siarczan diwodorowy
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas siarkowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-639-5
Wzór chemiczny H2SO4
Masa cząsteczkowa 98,07
Analiza Kwas siarkowy jest dostępny na rynku w różnych stężeniach. Postać stężona zawiera nie mniej niż 96,0 %
Opis Ciecz oleista, przezroczysta, bezbarwna lub lekko brązowa, o silnych własnościach korozyjnych
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność kwasu i siarczanów
B. Rozpuszczalność Miesza się z wodą, z wytworzeniem dużej ilości ciepła, również z etanolem
Czystość
Popiół Nie więcej niż 0,02 %
Substancje redukujące Nie więcej niż 40 mg/kg (jako SO2)
Azotany Nie więcej niż 10 mg/kg (w odniesieniu do H2SO4)
Chlorki Nie więcej niż 50 mg/kg
Żelazo Nie więcej niż 20 mg/kg
Selen Nie więcej niż 20 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
201. E 514(i) SIARCZAN SODU
Definicja
Nazwa chemiczna Siarczan sodu
Wzór chemiczny Na2SO4 x nH2O(n = 0 lub 10)
Masa cząsteczkowa 142,04 (bezwodny)

322,04 (dekawodzian)

Analiza Zawartość nie mniejsza niż 99,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Kryształy bezbarwne lub drobny, biały, proszek krystaliczny

Dekawodzian jest pozbawiony wody krystalizacyjnej

Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność sodu i siarczanów
B. Kwasowość 5 % roztworu: odczyn obojętny lub lekko zasadowy na papierku lakmusowym
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,0 % (bezwodny) lub nie więcej niż 57 % (dekawodzian) w 130 °C
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
202. E 514(ii) WODOROSIARCZAN SODU
Nazwy synonimowe Kwaśny siarczan sodu, disiarczan sodu
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorosiarczan sodu
Wzór chemiczny NaHSO4
Masa cząsteczkowa 120,06
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 95,2 %
Opis Bezwonne kryształy lub granulki o barwie białej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność sodu i siarczanów
B. Roztwory są silnie kwasowe
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,8 %
Zawartość substancji nierozpuszczalnych w wodzie Nie więcej niż 0,05 %
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
203. E 515(i) SIARCZAN POTASU
Definicja
Nazwa chemiczna Siarczan potasu
Wzór chemiczny K2SO4
Masa cząsteczkowa 174,25
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 %
Opis Bezbarwne lub białe kryształy lub proszek krystaliczny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność potasu i siarczanów
B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 5,5 a 8,5
C. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
204. E 515(ii) WODOROSIARCZAN POTASU
Definicja
Nazwy synonimowe Disiarczan potasu, kwaśny siarczan potasu
Nazwa chemiczna Wodorosiarczan potasu
Wzór chemiczny KHSO4
Masa cząsteczkowa 136,17
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 %
Temperatura topnienia 197 °C
Opis Białe kryształy, kawałki lub granulki rozpływające się pod wpływem wilgoci z powietrza
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność potasu
B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
205. E 516 SIARCZAN WAPNIA
Nazwy synonimowe Gips, selenit, anhydryt
Definicja
Nazwa chemiczna Siarczan wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-900-3
Wzór chemiczny CaSO4 x nH2O (n = 0 lub 2)
Masa cząsteczkowa 136,14 (bezwodny), 172,18 (diwodzian)
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezwonny, drobny proszek o barwie od białej do lekko żółtawobiałej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność wapnia i siarczanów
B. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Bezwodny: nie więcej niż 1,5 % (250 °C, stała masa)

Diwodzian: nie więcej niż 23 % (ibid.)

Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
206. E 517 SIARCZAN AMONU
Definicja
Nazwa chemiczna Siarczan amonu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-984-1
Wzór chemiczny (NH4)2SO4
Masa cząsteczkowa 132,14
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % i nie więcej niż 100,5 %
Opis Biały proszek, blaszki błyszczące lub elementy krystaliczne
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność amonu i siarczanów
B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 0,25 %
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
207. E 520 SIARCZAN GLINU
Nazwy synonimowe Ałun
Definicja
Nazwa chemiczna Siarczan glinu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 233-135-0
Wzór chemiczny Al2(SO4)3
Masa cząsteczkowa 342,13
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % w przeliczeniu na wyprażoną substancję
Opis Biały proszek, blaszki błyszczące lub elementy krystaliczne
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność glinu i siarczanów
B. pH 5 % roztworu 2,9 lub więcej
C. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 5 % (500 °C, 3 godziny)
Alkalia i ziemie alkaliczne Nie więcej niż 0,4 %
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
208. E 521 SIARCZAN GLINOWO- SODOWY
Nazwy synonimowe Sodowy ałun, sodu ałun
Definicja
Nazwa chemiczna Siarczan glinowo-sodowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 233-277-3
Wzór chemiczny AlNa(SO4)2 x nH2O (n = 0 lub 12)
Masa cząsteczkowa 242,09 (bezwodny)
Analiza Zawiera w przeliczeniu na bezwodną masę nie mniej niż 96,5 % (bezwodny) i 99,5 % (dodekawodzian)
Opis Przezroczyste kryształy lub biały proszek krystaliczny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność glinu, sodu i siarczanów
B. Rozpuszczalność Dodekawodzian jest łatwo rozpuszczalny w wodzie. Postać bezwodna rozpuszcza się wolno w wodzie. Obie postacie są nierozpuszczalne w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Postać bezwodna: nie więcej niż 10,0 % (220 °C, 16 godzin) Dodekawodzian: nie więcej niż 47,2 % (50 °C - 55 °C, 1 godzina, a następnie 220 °C, 16 godzin)
Sole amonowe Po ogrzewaniu niewykrywalny zapach amoniaku
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
209. E 522 SIARCZAN GLINOW O - POTASOWY
Nazwy synonimowe Potasu ałun, potasowy ałun
Definicja
Nazwa chemiczna Siarczan glinowo -potasowy, dodekawodzian
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 233-141-3
Wzór chemiczny AlK(SO4)2 x 12H2O
Masa cząsteczkowa 474,38
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 %
Opis Duże przezroczyste kryształy lub biały proszek krystaliczny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność glinu, potasu i siarczanów
B. pH 10 % roztworu pomiędzy 3,0 a 4,0
C. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Sole amonowe Po ogrzewaniu niewykrywalny zapach amoniaku
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
210. E 523 SIARCZAN AMONOWO - GLINOWY
Nazwy synonimowe Ałun amonowy
Definicja
Nazwa chemiczna Siarczan amonowo-glinowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-055-3
Wzór chemiczny AlNH4(SO4)2 x 12H2O
Masa cząsteczkowa 453,32
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 %
Opis Duże bezbarwne kryształy lub biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność glinu, amonu i siarczanów
B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Metale alkaliczne i ziemie alkaliczne Nie więcej niż 0,5 %
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
211. E 524 WODOROTLENEK SODU
Nazwy synonimowe Soda żrąca, soda kaustyczna, ług
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorotlenek sodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-185-5
Wzór chemiczny NaOH
Masa cząsteczkowa 40,0
Analiza Wodorotlenek sodu w postaci ciała stałego zawiera nie mniej niż 98,0 % zasady ogółem (jako NaOH), w przypadku roztworów - odpowiednio w odniesieniu do ustalonych lub zadeklarowanych stężeń NaOH
Opis Białe lub prawie białe granulki, płatki, pałeczki, masy stopione lub inne postacie. Roztwory są klarowne lub lekko zmętniałe, bezbarwne lub lekko zabarwione, silnie żrące i higroskopijne oraz pochłaniają dwutlenek węgla z powietrza, tworząc węglan sodu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność sodu
B. 1 % roztwór jest silnie zasadowy
C. Rozpuszczalność Bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie. Łatwo rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Nierozpuszczalne w wodzie substancje organiczne 5 % roztwór jest w pełni przezroczysty i bezbarwny do lekko zabarwionego
Węglany Nie więcej niż 0,5 % (jako Na2CO3)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 0,5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
212. E 525 WODOROTLENEK POTASU
Nazwy synonimowe Potaż żrący
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorotlenek potasu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-181-3
Wzór chemiczny KOH
Masa cząsteczkowa 56,11
Analiza Zawiera nie mniej niż 85,0 % w przeliczeniu na KOH
Opis Białe lub prawie białe granulki, płatki, pałeczki, masy stopione lub inne postacie
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność potasu
B. 1 % roztwór jest silnie zasadowy
C. Rozpuszczalność Bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie. Łatwo rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie 5 % roztwór jest w pełni przezroczysty i bezbarwny
Węglany Nie więcej niż 3,5 % (jako K2CO3)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
213. E 526 WODOROTLENEK WAPNIA
Nazwy synonimowe Wapno gaszone, wapno hydratyzowane
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorotlenek wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-137-3
Wzór chemiczny Ca(OH)2
Masa cząsteczkowa 74,09
Analiza Zawiera nie mniej niż 92 %
Opis Biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność jonów zasadowych i wapnia
B. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu. Rozpuszczalny w glicerolu
Czystość
Popiół nierozpuszczalny w kwasie Nie więcej niż 1,0 %
Magnez i sole zasadowe Nie więcej niż 2,7 %
Bar Nie więcej niż 300 mg/kg
Fluorki Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 6 mg/kg",
214. E 527 WODOROTLENEK AMONU
Nazwy synonimowe Woda amoniakalna, mocny roztwór wodny amoniaku
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorotlenek amonu
Wzór chemiczny NH4OH
Masa cząsteczkowa 35,05
Analiza Zawiera nie mniej niż 27 % NH3
Opis Klarowny, bezbarwny roztwór o charakterystycznym niezmiernie drażniącym zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność amoniaku
Czystość
Substancje nielotne Nie więcej niż 0,02 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
215. E 528 WODOROTLENEK MAGNEZU
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorotlenek magnezu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-170-3
Wzór chemiczny Mg(OH)2
Masa cząsteczkowa 58,32
Analiza Zawiera nie mniej niż 95,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Proszek objętościowy o barwie białej, bezwonny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność magnezu i zasady
B. Rozpuszczalność Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie i w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0 % (105 °C, 2 godziny)
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 33 % (800 °C do stałej masy)
Tlenek wapnia Nie więcej niż 1,5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
216. E 529 TLENEK WAPNIA
Nazwy synonimowe Wapno palone
Definicja
Nazwa chemiczna Tlenek wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-138-9
Wzór chemiczny CaO
Masa cząsteczkowa 56,08
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na wyprażoną substancję
Opis Twarde, bezwonne masy lub granulki o barwie białej lub szarawej lub proszek o barwie od białej do szarawej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność jonów zasadowych i wapnia
B. Podczas nawilżania próbki wodą wydzielane jest ciepło
C. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu. Rozpuszczalny w glicerolu
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 10 % (ok. 800 °C do stałej masy)
Substancje nierozpuszczalne w kwasie Nie więcej niż 1 %
Bar Nie więcej niż 300 mg/kg
Magnez i sole zasadowe Nie więcej niż 3,6 %
Fluorki Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 7 mg/kg",
217. E 530 TLENEK MAGNEZU
Definicja
Nazwa chemiczna Tlenek magnezu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-171-9
Wzór chemiczny MgO
Masa cząsteczkowa 40,31
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,0 % w przeliczeniu na wyprażoną substancję
Opis Proszek wyjątkowo objętościowy, o barwie białej, znany jako lekki tlenek magnezu, lub zwarty biały proszek, znany jako ciężki tlenek magnezu. 5 g lekkiego tlenku magnezu zajmuje objętość od 40 do 50 ml, zaś 5 g ciężkiego tlenku magnezu zajmuje objętość od 10 do 20 ml
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność zasady i magnezu
B. Rozpuszczalność Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 5,0 % (ok. 800 °C do stałej masy)
Tlenek wapnia Nie więcej niż 1,5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
218. E 535 ŻELAZOCYJANEK SODU
Nazwy synonimowe Żółty prusydek sodu, heksacyjanożelazian sodu
Definicja
Nazwa chemiczna Sodu żelazocyjanek
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 237-081-9
Wzór chemiczny Na4Fe(CN)6 x 10H2O
Masa cząsteczkowa 484,1
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 %
Opis Kryształy lub proszek krystaliczny o barwie żółtej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność sodu i żelazocyjanków
Czystość
Wilgotność Nie więcej niż 1,0 %
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,03 %
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Siarczany Nie więcej niż 0,1 %
Wolny cyjanek Niewykrywalny
Żelazicyjanek Niewykrywalny
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
219. E 536 ŻELAZOCYJANEK POTASU
Nazwy synonimowe Żółty prusydek potasu, heksacyjanożelazian potasu
Definicja
Nazwa chemiczna Potasu żelazocyjanek
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 237-722-2
Wzór chemiczny K4Fe(CN)6 x 3H2O
Masa cząsteczkowa 422,4
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 %
Opis Kryształy o barwie cytrynowożółtej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność potasu i żelazocyjanków
Czystość
Wilgotność Nie więcej niż 1,0 %
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,03 %
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Siarczany Nie więcej niż 0,1 %
Wolny cyjanek Niewykrywalny
Żelazicyjanek Niewykrywalny
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
220. E 538 ŻELAZOCYJANEK WAPNIA
Nazwy synonimowe Żółty prusydek wapna, heksacyjanożelazian wapnia
Definicja
Nazwa chemiczna Wapnia żelazocyjanek
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-476-7
Wzór chemiczny Ca2Fe(CN)6 x 12H2O
Masa cząsteczkowa 508,3
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 %
Opis Kryształy lub proszek krystaliczny o barwie żółtej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność wapnia i żelazocyjanków
Czystość
Wilgotność Nie więcej niż 1,0 %
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,03 %
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Siarczany Nie więcej niż 0,1 %
Wolny cyjanek Niewykrywalny
Żelazicyjanek Niewykrywalny
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
221. E 541 FOSFORAN GLINOWO-SODOWY, KWAŚNY
Nazwy synonimowe SALP
Definicja
Nazwa chemiczna Tetradekawodorooktafosforan sodowotriglinowy, tetrawodzian (A) lub pentadekawodorooktafosforan diglinowotrisodowy (B)
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-090-4
Wzór chemiczny NaAl3H14(PO4)8 x 4H2O (A)

Na3Al2H15(PO4)8 (B)

Masa cząsteczkowa 949,88 (A)

897,82 (B)

Analiza Zawiera nie mniej niż 95,0 % (obie postacie)
Opis Proszek bezwonny o barwie białej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność sodu, glinu i fosforanów
B. pH Odczyn kwaśny na papierku lakmusowym
C. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie. Rozpuszczalny w kwasie chlorowodorowym
Czystość
Ubytek po prażeniu 19,5 % - 21,0 % (A) } (750 °C - 800 °C, 2 godziny) 15 % - 16 % (B) } (750 °C - 800 °C, 2 godziny)
Fluorki Nie więcej niż 25 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
222. E 551 DWUTLENEK KRZEMU
Nazwy synonimowe Krzemionka, dwutlenek krzemu
Definicja Dwutlenek krzemu jest substancją amorficzną wytwarzaną syntetycznie w procesie hydrolizy par, dając zmatowioną koloidalną krzemionkę, lub w procesie mokrym, dając strącaną krzemionkę, silikażel, lub krzemionkę zawierającą wodę. Koloidalna krzemionka powstaje, zasadniczo, w postaci bezwodnej, podczas gdy w procesie mokrym otrzymywane są produkty w postaci uwodnionej lub zawierające wodę zaabsorbowaną na powierzchni
Nazwa chemiczna Dwutlenek krzemu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-545-4
Wzór chemiczny (SiO2)n
Masa cząsteczkowa 60,08 (SiO2)
Analiza Zawartość po wyprażeniu nie mniej niż 99,0 % (koloidalna krzemionka) lub 94,0 % (forma uwodniona)
Opis Puszysty proszek lub granulki o barwie białej; higroskopijny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność krzemionki
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,5 % (koloidalna krzemionka, 105 °C, 2 godziny) Nie więcej niż 8,0 % (strącana krzemionka i żel krzemionkowy, 105 °C, 2 godziny)

Nie więcej niż 70 % (krzemionka zawierająca wodę, 105 °C, 2 godziny)

Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 2,5 % po suszeniu (1.000 °C, koloidalna krzemionka)

Nie więcej niż 8,5 % po suszeniu (1.000 °C, forma uwodniona)

Sole rozpuszczalne, podatne na jonizację Nie więcej niż 5,0 % (jako Na2SO4)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
223. E 552 KRZEMIAN WAPNIA
Definicja Krzemian wapnia jest krzemianem wodnym lub bezwodnym o różnych proporcjach CaO i SiO2
Nazwa chemiczna Krzemian wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-710-8
Analiza Zawiera w przeliczeniu na bezwodną masę:

- jako SiO2 nie mniej niż 50 % i nie więcej niż 95 %

- jako CaO nie mniej niż 3 % i nie więcej niż 35 %
Opis Swobodnie przesypujący się proszek o barwie białej do szarawobiałej, który takim pozostaje po wchłonięciu względnie dużej ilości wody lub innych cieczy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność krzemianów i wapnia
B. Z kwasami mineralnymi tworzy żel
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 10 % (105 °C, 2 godziny)
Ubytek po prażeniu Nie mniej niż 5 % i nie więcej niż 14 % (1.000 °C, masa stała)
Sód Nie więcej niż 3 %
Fluorki Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
224. E 553a(i) KRZEMIAN MAGNEZU
Definicja Krzemian magnezu jest składnikiem syntetycznym, w którym stosunek molowy tlenku magnezu do dwutlenku krzemu wynosi w przybliżeniu 2:5
Analiza Zawiera nie mniej niż 15 % MgO i nie mniej niż 67 % SiO2 w przeliczeniu na wyprażoną substancję
Opis Bardzo drobny bezwonny proszek, o barwie białej, wolny od zbryleń
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność magnezu i krzemianów
B. pH 10% zawiesiny Pomiędzy 7,0 a 10,8
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 2 godziny)
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 15 % po suszeniu (1.000 °C, 20 minut)
Sole rozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 3 %
Wolne zasady Nie więcej niż 1 % (jako NaOH)
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
225. E 553a(ii) TRIKRZEMIAN MAGNEZU
Definicja
Nazwa chemiczna Trikrzemian magnezu
Wzór chemiczny Mg2Si3O8 x xH2O (skład przybliżony)
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 239-076-7
Analiza Zawiera nie mniej niż 29,0 % MgO i nie mniej niż 65,0 % SiO2, dla obu w przeliczeniu na wyprażoną substancję
Opis Drobny proszek o barwie białej, wolny od zbryleń
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność magnezu i krzemianów
B. pH 5% zawiesiny Pomiędzy 6,3 a 9,5
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie mniej niż 17 % i nie więcej niż 34 % (1.000 °C)
Sole rozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 2 %
Wolne zasady Nie więcej niż 1 % (jako NaOH)
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
226. E 553b TALK
Nazwy synonimowe Talcum
Definicja Występująca w naturze forma uwodnionego krzemianu magnezu zawierającego w różnych proporcjach minerały towarzyszące, takie jak alfa-kwarc, kalcyt, chloryt, dolomit, magnezyt i flogopit
Nazwa chemiczna Wodorometakrzemian magnezu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 238-877-9
Wzór chemiczny Mg3(Si4O10)(OH)2
Masa cząsteczkowa 379,22
Opis Proszek o barwie białej lub prawie białej, lekki, jednorodny, śliski w dotyku
Identyfikacja
A. Absorpcja w podczerwieni Charakterystyczne piki przy 3.677, 1.018 i 699 cm-1
B. Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego Piki przy 9,34/4,66/3,12 Å
C. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie i etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, 1 godzina)
Substancja rozpuszczalna w kwasie Nie więcej niż 6,0 %
Substancja rozpuszczalna w wodzie Nie więcej niż 0,2 %
Żelazo rozpuszczalne w kwasie Niewykrywalne
Arsen Nie więcej niż 10 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
227. E 554 KRZEMIAN GLINOWO-SODOWY
Nazwy synonimowe Glinokrzemian sodu, krzemoglinian sodu, krzemian sodowo-glinowy
Definicja
Nazwa chemiczna Krzemian glinowo-sodowy
Analiza Zawartość w przeliczeniu na bezwodną masę:

- jako SiO2 nie mniej niż 66,0 % i nie więcej niż 88,0 %

- jako Al2O3 nie mniej niż 5,0 % i nie więcej niż 15,0%

Opis Drobny biały bezpostaciowy proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność sodu, glinu i krzemianów
B. pH 5 % zawiesiny Pomiędzy 6,5 a 11,5
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 8,0 % (105 °C, 2 godziny)
Ubytek po prażeniu Nie mniej niż 5,0 % i nie więcej niż 11,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę (1.000 °C, stała masa)
Sód Nie mniej niż 5 % i nie więcej niż 8,5 % (jako Na2O) w przeliczeniu na bezwodną masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
228. E 555 KRZEMIAN GLINOWO-POTASOWY
Nazwy synonimowe Mika
Definicja Naturalna mika, która składa się głównie z krzemianu glinowo-potasowego (muskowit, mika potasowa)
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 310-127-6
Nazwa chemiczna Krzemian glinowo-potasowy
Wzór chemiczny KAl2[AlSi3O10](OH)2
Masa cząsteczkowa 398
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 %
Opis Krystaliczne płatki lub proszek o barwie jasnoszarej do białej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie, rozcieńczonych kwasach i zasadach oraz w rozpuszczalnikach organicznych
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, 2 godziny)
Antymon Nie więcej niż 20 mg/kg
Cynk Nie więcej niż 25 mg/kg
Bar Nie więcej niż 25 mg/kg
Chrom Nie więcej niż 100 mg/kg
Miedź Nie więcej niż 25 mg/kg
Nikiel Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 2 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
229. E 556 KRZEMIAN GLINOWO-WAPNIOWY
Nazwy synonimowe Glinokrzemian wapnia, krzemoglinian wapnia, krzemian wapniowo-glinowy
Definicja
Nazwa chemiczna Krzemian glinowo-wapniowy
Analiza Zawartość w przeliczeniu na bezwodną masę:

- jako SiO2 nie mniej niż 44,0 % i nie więcej niż 50,0 %

- jako Al2O3 nie mniej niż 3,0 % i nie więcej niż 5,0 %

- jako CaO nie mniej niż 32,0 % i nie więcej niż 38,0 %

Opis Drobny biały sypki proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność wapnia, glinu i krzemianów
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 10,0 % (105 °C, 2 godziny)
Ubytek po prażeniu Nie mniej niż 14,0 % i nie więcej niż 18,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę (1.000 °C, stała masa)
Fluorki Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
230. E 558 BENTONIT
Definicja Bentonit jest naturalną glinką zawierającą w znacznych ilościach montmorylonit, rodzimy uwodniony krzemian glinu, w którym część atomów glinu i krzemu w sposób naturalny jest zastąpiona innymi atomami, takimi jak magnez i żelazo. Jony wapnia i sodu są umieszczone pomiędzy mineralnymi warstwami. Bentonit występuje w 4 pospolitych odmianach: naturalny bentonit sodu, naturalny bentonit wapnia, bentonit aktywowany sodem, bentonit aktywowany kwasem
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-108-5
Wzór chemiczny (Al, Mg)8(Si4O10)4(OH)8 x 12H2O
Masa cząsteczkowa 819
Analiza Zawiera montmorylonitu nie mniej niż 80%
Opis Bardzo drobny proszek lub granulki o barwie żółtawej lub szarawobiałej. Budowa bentonitu pozwala na zatrzymanie wody w jego strukturze, a także na zewnętrznej powierzchni (właściwości powiększania objętości - wydęcia)
Identyfikacja
A. Test z błękitem metylenowym
B. Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego Charakterystyczne piki przy 12,5 / 15 A
C. Absorpcja w podczerwieni Piki przy 428 / 470 / 530 / 1.110 - 1.020 / 3.750 - 3.400 cm-1
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % ( 105 °C, 2 godziny)
Arsen Nie więcej niż 2 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 20 mg/kg
231. E 559 KRZEMIAN GLINU (KAOLIN)
Nazwy synonimowe Kaolin, lekki lub ciężki
Definicja Uwodniony krzemian glinu (kaolin) jest oczyszczoną białą gliną plastyczną, składającą się z kaolinitu, krzemianu glinowo-potasowego, skalenia i kwarcu. Obróbka nie powinna obejmować prażenia. Naturalna glina kaolinitowa stosowana do produkcji krzemianu glinu może zawierać pewien poziom dioksyn, który nie sprawia, że produkt stanowi zagrożenie dla zdrowia lub jest nieodpowiedni do spożycia przez ludzi
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-286-4 (kaolinit)
Wzór chemiczny Al2Si2O5(OH)4 (kaolinit)
Masa cząsteczkowa 264
Analiza Zawartość nie mniej niż 90 % (suma dwutlenku krzemu i tlenku glinu, po prażeniu)

Dwutlenek krzemu (SiO2) pomiędzy 45 % a 55 %

Tlenek glinu (Al2O3) pomiędzy 30 % a 39 %

Opis Drobny, biały lub biało-szary mazisty proszek. Kaolin składa się z przypadkowo ułożonych stosów płatków kaolinitu lub pojedynczych płatków sześciokątnych
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność tlenku glinu i krzemianów
B. Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego Charakterystyczne piki przy 7,18 / 3,58 / 2,38 / 1,78 Å
C. Absorpcja w podczerwieni Piki przy 3.700 i 3.620 cm-1
Czystość
Ubytek po prażeniu Pomiędzy 10 a 14 % (1.000 °C, stała masa)
Substancja rozpuszczalna w wodzie Nie więcej niż 0,3 %
Substancja rozpuszczalna w kwasie Nie więcej niż 2 %
Żelazo Nie więcej niż 5 %
Tlenek potasu (K2O) Nie więcej niż 5 %
Węgiel Nie więcej niż 0,5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
232. E 570 KWASY TŁUSZCZOWE
Definicja Liniowe kwasy tłuszczowe, kwas kaprylowy (C8), kwas kaprynowy (C10), kwas laurynowy (C12), kwas mirystynowy (C14), kwas palmitynowy (C16), kwas stearynowy (C18), kwas oleinowy (C18:1)
Nazwa chemiczna Kwas oktanowy (C8), kwas dekanowy (C10), kwas dodekanowy (C12), kwas tetradekanowy (C14), kwas heksadekanowy (C16), kwas oktadekanowy (C18), kwas 9-oktadekenowy (C18:1)
Analiza Nie mniej niż 98 % techniką chromatografii
Opis Bezbarwna ciecz lub ciało stałe o barwie białej otrzymywane z olejów i tłuszczów
Identyfikacja
A. Poszczególne kwasy tłuszczowe mogą być zidentyfikowane za pomocą liczby kwasowej, liczby jodowej, chromatografii gazowej lub masy cząsteczkowej
Czystość
Pozostałość po prażeniu Nie więcej niż 0,1 %
Substancje niezmydlające się Nie więcej niż 1,5 %
Woda Nie więcej niż 0,2 % (metoda Karla Fischera)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
233. E 574 KWAS GLUKONOWY
Nazwy synonimowe D-glukonowy kwas, dekstronowy kwas
Definicja Kwas glukonowy jest wodnym roztworem kwasu glukonowego i glukono-delta-laktonu
Nazwa chemiczna Kwas glukonowy
Wzór chemiczny C6H12O7 (kwas glukonowy)
Masa cząsteczkowa 196,2
Analiza Zawiera nie mniej niż 50,0 % (jako kwas glukonowy)
Opis Klarowna ciecz o konsystencji syropu, bezbarwna do jasnożółtej
Identyfikacja
A. Tworzenie pochodnej fenylohydrazyny - wynik dodatni Utworzony związek topi się w temperaturze pomiędzy 196 °C i 202 °C z rozkładem
Czystość
Pozostałość po prażeniu Nie więcej niż 1,0 %
Substancje redukujące Nie więcej niż 0,75 % (jako D-glukoza)
Chlorki Nie więcej niż 350 mg/kg
Siarczany Nie więcej niż 240 mg/kg
Siarczyny Nie więcej niż 20 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
234. E 575 LAKTON KWASU GLUKONOWEGO
Nazwy synonimowe Glukonolakton, GDL, delta-lakton kwasu D-glukonowego, delta-glukonolakton
Definicja Glukono-delta-lakton jest cyklicznym 1,5-wewnątrzcząsteczkowym estrem kwasu D-glukonowego. W środowisku wodnym ulega hydrolizie do równowagowej mieszaniny kwasu D-glukonowego (55 % - 66 %) i delta- i gamma-laktonów
Nazwa chemiczna D-glukono-1,5-lakton
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 202-016-5
Wzór chemiczny C6H10O6
Masa cząsteczkowa 178,14
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Drobny biały proszek krystaliczny, prawie bezwonny
Identyfikacja
A. Tworzenie pochodnej fenylohydrazonowej kwasu glukonowego - wynik dodatni Utworzony związek topi się w temperaturze pomiędzy 196°C i 202 °C z rozkładem
B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie. Trudno rozpuszczalny w etanolu
C. Temperatura topnienia 152 °C ± 2 °C
Czystość
Woda Nie więcej niż 1,0 % (metoda Karla Fischera)
Substancje redukujące Nie więcej niż 0,75 % (jako D-glukoza)
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
235. E 576 GLUKONIAN SODU
Nazwy synonimowe Sól sodowa kwasu D-glukonowego
Definicja
Nazwa chemiczna D-glukonian sodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 208-407-7
Wzór chemiczny C6H11NaO7 (bezwodny)
Masa cząsteczkowa 218,14
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,0 %
Opis Proszek krystaliczny, o barwie od białej do brązowej i o postaci od granulowanej do miałkiej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność sodu i glukonianów
B. Rozpuszczalność Bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie. Trudno rozpuszczalny w etanolu
C. pH 10 % roztworu Pomiędzy 6,5 a 7,5
Czystość
Substancje redukujące Nie więcej niż 1,0 % (jako D-glukoza)
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
236. E 577 GLUKONIAN POTASU
Nazwy synonimowe Sól potasowa kwasu D-glukonowego
Definicja
Nazwa chemiczna D-glukonian potasu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 206-074-2
Wzór chemiczny C6H11KO7 (bezwodny)

C6H11KO7 x H2O (monowodzian)

Masa cząsteczkowa 234,25 (bezwodny)

252,26 (monowodzian)

Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % i nie więcej niż 103,0 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Proszek krystaliczny lub granulki, bezwonne, swobodnie przesypujące się, o barwie od białej do żółtawobiałej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność potasu i glukonianów
B. pH 10 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,3
Czystość
Ubytek po suszeniu Bezwodny: nie więcej niż 3,0 % (105 °C, 4 godziny, próżnia)

Monowodzian: nie mniej niż 6 % i nie więcej niż 7,5 % (105 °C, 4 godziny, próżnia)

Substancje redukujące Nie więcej niż 1,0 % (jako D-glukoza)
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
237. E 578 GLUKONIAN WAPNIA
Nazwy synonimowe Sól wapniowa kwasu D-glukonowego
Definicja
Nazwa chemiczna di-D-glukonian wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 206-075-8
Wzór chemiczny C12H22CaO14 (bezwodny)

C12H22CaO14 x H2O (monowodzian)

Masa cząsteczkowa 430,38 (bezwodny)

448,39 (monowodzian)

Analiza Zawiera nie mniej niż 98,0 % i nie więcej niż 102,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę i monowodzian
Opis Bezwonny, biały krystaliczny proszek lub granulki, stabilny na powietrzu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność wapnia i glukonianów
B. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
C. pH 5 % roztworu Pomiędzy 6,0 a 8,0
Czystość
Ubytek po suszeniu Bezwodny: nie więcej niż 3,0 % (105 °C, 16 godzin)

Monowodzian: nie więcej niż 2,0 % (105 °C, 16 godzin)

Substancje redukujące Nie więcej niż 1,0 % (jako D-glukoza)
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
238. E 579 GLUKONIAN ŻELAZAWY
Definicja
Nazwa chemiczna Żelaza di-D-glukonian, diwodzian

Żelaza (II) diglukonian, diwodzian

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 206-076-3
Wzór chemiczny C12H22FeO14 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 482,17
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Proszek lub granulki o barwie od jasnozielonkawożółtej do żółtawoszarej, może mieć słaby zapach palonego cukru
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie po lekkim podgrzaniu. Praktycznie nierozpuszczalny w etanolu
B. Dodatni wynik próby na obecność jonów żelaza(II)
C. Tworzenie pochodnej fenylohydrazonowej kwasu glukonowego - wynik dodatni
D. pH 10 % roztworu Pomiędzy 4 a 5,5
Czystość
Ubytek przy suszeniu Nie więcej niż 10 % (105 °C, 16 godzin)
Kwas szczawiowy Niewykrywalny
Żelazo (III) Nie więcej niż 2 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Substancje redukujące Nie więcej niż 0,5 % wyrażone jako glukoza
239. E 585 MLECZAN ŻELAZAWY
Nazwy synonimowe Żelaza (II) mleczan

Żelaza (II) 2-hydroksypropionian

Sól (2:1) żelaza (2+) kwasu 2-hydroksypropionowego

Definicja
Nazwa chemiczna Żelaza 2-hydroksypropionian
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 227-608-0
Wzór chemiczny C6H10FeO6 x xH2O (x = 2 lub 3)
Masa cząsteczkowa 270,02 (diwodzian)

288,03 (triwodzian)

Analiza Zawiera nie mniej niż 96 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Zielonkawobiałe kryształy lub jasnozielony proszek o charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie. Praktycznie nierozpuszczalny w etanolu
B. Dodatni wynik próby na obecność jonów żelaza(II) i mleczanów
C. pH 2 % roztworu Pomiędzy 4 a 6
Czystość
Ubytek przy suszeniu Nie więcej niż 18 % (100 °C, pod próżnią, około 700 mm Hg)
Żelazo(III) Nie więcej niż 0,6 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
240. E 586 4-HEKSYLOREZORCYNOL
Nazwy synonimowe 4-Heksyl-1,3-benzenodiol

Heksylorezorcynol

Definicja
Nazwa chemiczna 4-heksylorezorcynol
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 205-257-4
Wzór chemiczny C12H18O2
Masa cząsteczkowa 197,24
Analiza Nie mniej niż 98,0 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Biały proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w eterze i acetonie, słabo rozpuszczalny w wodzie
B. Test z kwasem azotowym Do 1 ml nasyconego roztworu próbki dodać 1 ml kwasu azotowego. Pojawia się lekko czerwone zabarwienie próbki
C. Test z bromem Do 1 ml nasyconego roztworu próbki dodać 1 ml bromu TS. Rozpuszcza się żółty, kłaczkowaty osad, tworząc żółty roztwór
D. Zakres temperatury topnienia 62-67 °C
Czystość
Kwasowość Nie więcej niż 0,05 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Rezorcynol i inne fenole Wytrząsać około 1 g próbki w 50 ml wody przez kilka minut, odfiltrować i dodać 3 krople chlorku żelaza TS do filtratu. Nie powstaje ani czerwony, ani niebieski kolor
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 3 mg/kg
241. E 620 KWAS GLUTAMINOWY
Nazwy synonimowe

Definicja

Kwas L-Glutaminowy, kwas L-α-aminoglutarowy
Nazwa chemiczna Kwas L-Glutaminowy, kwas L-2-amino-pentanodiowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-293-7
Wzór chemiczny C5H9NO4
Masa cząsteczkowa 147,13
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % i nie więcej niż 101,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe kryształy lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność kwasu glutaminowego przy zastosowaniu techniki chromatografii cienkowarstwowej
B. Skręcalność właściwa [α]20D Pomiędzy +31,5° a + 32,2°

(10 % roztwór (bezwodna masa) w 2N HCL, w 200 mm rurce)

C. pH roztworu nasyconego Pomiędzy 3,0 a 3,5
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,2 % (80 °C, 3 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2 %
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Kwas pirolidonokarboksylowy Nie więcej niż 0,2 %
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
242. E 621 GLUTAMINIAN MONOSODOWY
Nazwy synonimowe Glutaminian sodu, MSG
Definicja
Nazwa chemiczna L-glutaminian monosodowy, monowodzian
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 205-538-1
Wzór chemiczny C5H8NaNO4 x H2O
Masa cząsteczkowa 187,13
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % i nie więcej niż 101,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe kryształy lub krystaliczny proszek praktycznie bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność sodu
B. Dodatni wynik próby na obecność kwasu glutaminowego przy zastosowaniu techniki chromatografii cienkowarstwowej
C. Skręcalność właściwa [α]20D Pomiędzy +24,8° a +25,3°

(10 % roztwór (bezwodna masa) w 2N HCL, w 200 mm rurce)

D. pH 5 % roztworu Pomiędzy 6,7 a 7,2
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (98 °C, 5 godzin)
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Kwas pirolidonokarboksylowy Nie więcej niż 0,2 %
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
243. E 622 GLUTAMINIAN MONOPOTASOWY
Nazwy synonimowe Glutaminian potasu, MPG
Definicja
Nazwa chemiczna L-glutaminian monopotasowy, monowodzian
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 243-094-0
Wzór chemiczny C5H8KNO4 x H2O
Masa cząsteczkowa 203,24
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % i nie więcej niż 101,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe kryształy lub krystaliczny proszek praktycznie bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność potasu
B. Dodatni wynik próby na obecność kwasu glutaminowego przy zastosowaniu techniki chromatografii cienkowarstwowej
C. Skręcalność właściwa [α]20D Pomiędzy +22,5° a +24,0°

(10 % roztwór (bezwodna masa) w 2N HCL, w 200 mm rurce)

D. pH 2% roztworu Pomiędzy 6,7 a 7,3
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,2 % (80 °C, 5 godzin)
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Kwas pirolidonokarboksylowy Nie więcej niż 0,2 %
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
244. E 623 DIGLUTAMINIAN WAPNIA
Nazwy synonimowe Glutaminian wapnia
Definicja
Nazwa chemiczna Di-L-glutaminian monowapniowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 242-905-5
Wzór chemiczny C10H16CaN2O8 x xH2O (x=0, 1, 2 lub 4)
Masa cząsteczkowa 332,32 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,0 % i nie więcej niż 102,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe kryształy lub krystaliczny proszek praktycznie bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność wapnia
B. Dodatni wynik próby na obecność kwasu glutaminowego przy zastosowaniu techniki chromatografii cienkowarstwowej
C. Skręcalność właściwa [α]20D Pomiędzy +27,4° a +29,2° (dla glutaminianu wapnia z x=4)(10 % roztwór (bezwodna masa) w 2N HCL, w 200 mm rurce)
Czystość
Woda Nie więcej niż 19 % (dla diglutaminianu wapnia x =4) (metoda Karla Fischera)
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Kwas pirolidonokarboksylowy Nie więcej niż 0,2 %
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
245. E 624 GLUTAMINIAN MONOAMONOWY
Nazwy synonimowe Glutaminian amonu
Definicja
Nazwa chemiczna L-glutaminian monoamonowy, monowodzian
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-447-1
Wzór chemiczny C5H12N2O4 * H2O
Masa cząsteczkowa 182,18
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % i nie więcej niż 101,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe kryształy lub krystaliczny proszek praktycznie bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność amonu
B. Dodatni wynik próby na obecność kwasu glutaminowego przy zastosowaniu techniki chromatografii cienkowarstwowej
C. Skręcalność właściwa [α]20D Pomiędzy +25,4° a +26,4°

(10 % roztwór (bezwodna masa) w 2N HCL, w 200 mm rurce)

D. pH 5 % roztworu Pomiędzy 6,0 a 7,0
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (50 °C, 4 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Kwas pirolidonokarboksylowy Nie więcej niż 0,2 %
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
246. E 625 DIGLUTAMINIAN MAGNEZU
Nazwy synonimowe Glutaminian magnezu
Definicja
Nazwa chemiczna Di-L-glutaminian monomagnezowy, tetrawodzian
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 242-413-0
Wzór chemiczny C10H16MgN2O8 x 4H2O
Masa cząsteczkowa 388,62
Analiza Zawiera nie mniej niż 95,0 % i nie więcej niż 105,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe lub prawie białe kryształy lub proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność magnezu
B. Dodatni wynik próby na obecność kwasu glutaminowego przy zastosowaniu techniki chromatografii cienkowarstwowej
C. Skręcalność właściwa [α]20D Pomiędzy +23,8° a +24,4°

(10 % roztwór (bezwodna masa) w 2N HCL, w 200 mm rurce)

D. pH 10% roztworu Pomiędzy 6,4 a 7,5
Czystość
Woda Nie więcej niż 24 % (metoda Karla Fischera)
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Kwas pirolidonokarboksylowy Nie więcej niż 0,2 %
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
247. E 626 KWAS GUANYLOWY
Nazwy synonimowe Kwas guanylowy
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas guanozyno-5'-monofosforowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 201-598-8
Wzór chemiczny C10H14N5O8P
Masa cząsteczkowa 363,22
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne lub białe kryształy albo bezbarwny lub biały krystaliczny proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność rybozy i organicznych fosforanów
B. pH 0,25 % roztworu Pomiędzy 1,5 a 2,5
C. Spektrometria Maksimum absorpcji roztworu 20 mg/l w 0,01N HCl przy 256 nm
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,5 % (120 °C, 4 godziny)
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
248. E 627 GUANYLAN DISODOWY
Nazwy synonimowe Guanylan sodu, 5'-guanylan sodu
Definicja
Nazwa chemiczna Guanozyno-5'-monofosforan disodowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 221-849-5
Wzór chemiczny C10H12N5Na2O8P x xH2O (x = ok. 7)
Masa cząsteczkowa 407,19 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne lub białe kryształy albo bezbarwny lub biały krystaliczny proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność rybozy,organicznych fosforanów i sodu
B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,5
C. Spektrometria Maksimum absorpcji roztworu 20 mg/l w 0,01N HCl przy 256 nm
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 25 % (120 °C, 4 godziny)
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
249. E 628 GUANYLAN DIPOTASOWY
Nazwy synonimowe Guanylan potasu, 5'-guanylan potasu
Definicja
Nazwa chemiczna Guanozyno-5'-monofosforan dipotasowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 226-914-1
Wzór chemiczny C10H12K2N5O8P
Masa cząsteczkowa 439,40
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne lub białe kryształy albo bezbarwny lub biały krystaliczny proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność rybozy, organicznych fosforanów i potasu
B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,5
C. Spektrometria Maksimum absorpcji roztworu 20 mg/l w 0,01N HCl przy 256 nm
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 5 % (120 °C, 4 godziny)
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
250. E 629 GUANYLAN WAPNIA
Nazwy synonimowe 5'-guanylan wapnia
Definicja
Nazwa chemiczna Guanozyno-5'-monofosforan wapnia
Wzór chemiczny C10H12CaN5O8P x nH2O
Masa cząsteczkowa 401,20 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe lub prawie białe kryształy lub proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność rybozy, organicznych fosforanów i wapnia
B. pH 0,05 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,0
C. Spektrometria Maksimum absorpcji roztworu 20 mg/l w 0,01N HCl przy 256 nm
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 23,0 % (120 °C, 4 godziny)
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
251. E 630 KWAS INOZYNOWY
Nazwy synonimowe Kwas 5'-inozynowy
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas inozyno-5'-monofosforowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 205-045-1
Wzór chemiczny C10H13N4O8P
Masa cząsteczkowa 348,21
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne lub białe kryształy lub proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność rybozy i organicznych fosforanów
B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 1,0 a 2,0
C. Spektrometria Maksimum absorpcji roztworu 20 mg/l w 0,01N HCl przy 250 nm
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 3,0 % (120 °C, 4 godziny)
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
252. E 631 INOZYNIAN DISODOWY
Nazwy synonimowe Inozynian sodu, 5'-Inozynian sodu
Definicja
Nazwa chemiczna Inozyno-5'-monofosforan disodowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 225-146-4
Wzór chemiczny C10H11N4Na2O8P x H2O
Masa cząsteczkowa 392,17 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne lub białe kryształy lub proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność rybozy, organicznych fosforanów i sodu
B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,5
C. Spektrometria Maksimum absorpcji roztworu 20 mg/l w 0,01N HCl przy 250 nm
Czystość
Woda Nie więcej niż 28,5 % (metoda Karla Fischera)
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
253. E 632 INOZYNIAN DIPOTASOWY
Nazwy synonimowe Inozynian potasu, 5'-Inozynian potasu
Definicja
Nazwa chemiczna Inozyno-5'-monofosforan dipotasowy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 243-652-3
Wzór chemiczny C10H11K2N4O8P
Masa cząsteczkowa 424,39
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne lub białe kryształy lub proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność rybozy, organicznych fosforanów i potasu
B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,5
C. Spektrometria Maksimum absorpcji roztworu 20 mg/l w 0,01N HCl przy 250 nm
Czystość
Woda Nie więcej niż 10,0 % (metoda Karla Fischera)
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
254. E 633 INOZYNIAN WAPNIA
Nazwy synonimowe 5'-Inozynian wapnia
Definicja
Nazwa chemiczna Inozyno-5'-monofosforan wapnia
Wzór chemiczny C10H11CaN4O8P x nH2O
Masa cząsteczkowa 386,19 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne lub białe kryształy lub proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność rybozy, organicznych fosforanów i wapnia
B. pH 0,05 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,0
C. Spektrometria Maksimum absorpcji roztworu 20 mg/l w 0,01N HCl przy 250 nm
Czystość
Woda Nie więcej niż 23,0 % (metoda Karla Fischera)
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
255. E 634 5'- RYBONUKLEOTYD WAPNIA
Definicja
Nazwa chemiczna 5'-Rybonukleotyd wapnia jest zasadniczo mieszaniną inozyno-5'-monofosforanu wapnia i guanozyno-5'-monofosforanu wapnia
Wzór chemiczny C10H11N4CaO8P x nH2O y

C10H12N5CaO8P x nH2O

Analiza Zawartość obu głównych składników nie mniej niż 97,0 %, a zawartość każdego poszczególnego składnika nie mniej niż 47,0 % i nie więcej niż 53,0 % w każdym przypadku w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Kryształy lub proszek o barwie białej lub zbliżonej do białej, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność rybozy, organicznych fosforanów i wapnia
B. pH 0,05 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,0
Czystość
Woda Nie więcej niż 23,0 % (metoda Karla Fischera)
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
256. E 635 5'-RYBONUKLEOTYD DISODOWY
Nazwy synonimowe 5'-Rybonukleotyd sodu
Definicja
Nazwa chemiczna 5'-Rybonukleotyd disodowy jest zasadniczo mieszaniną inozyno-5'-monofosforanu disodowego i guanozyno-5'-monofosforanu disodowego
Wzór chemiczny C10H11N4O8P x nH2O i

C10H12N5Na2O8P x nH2O

Analiza Zawartość obu głównych składników nie mniej niż 97,0 %, a zawartość każdego poszczególnego składnika nie mniej niż 47,0 % i nie więcej niż 53,0 % w każdym przypadku w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Kryształy lub proszek o barwie białej lub zbliżonej do białej, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność rybozy, organicznych fosforanów i sodu
B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,5
Czystość
Woda Nie więcej niż 26,0 % (metoda Karla Fischera)
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
257. E 640 GLICYNA I JEJ SÓL SODOWA
Nazwy synonimowe
Glicyna Kwas aminooctowy, glikokol
Sól sodowa glicyny Glicynian sodu
Definicja
Nazwa chemiczna
Glicyna Kwas aminooctowy
Sól sodowa glicyny Glicynian sodu
Wzór chemiczny
Glicyna C2H5NO2
Sól sodowa glicyny C2H5NO2 Na
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych
Glicyna 200-272-2
Sól sodowa glicyny 227-842-3
Masa cząsteczkowa
Glicyna 75,07
Sól sodowa glicyny 98
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Kryształy lub proszek krystaliczny o barwie białej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność aminokwasu (glicyna i sól sodowa glicyny)
B. Dodatni wynik próby na obecność sodu (sól sodowa glicyny)
Czystość
Ubytek po suszeniu:
Glicyna Nie więcej niż 0,2 % (105 °C, 3 godziny)
Sól sodowa glicyny Nie więcej niż 0,2 % (105 °C, 3 godziny)
Pozostałość po prażeniu:
Glicyna Nie więcej niż 0,1 %
Sól sodowa glicyny Nie więcej niż 0,1 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
258. E 650 OCTAN CYNKU
Nazwy synonimowe Sól cynkowa kwasu octowego, diwodzian
Definicja
Nazwa chemiczna Octan cynku, diwodzian
Wzór chemiczny C4H6O4Zn x 2H2O
Masa cząsteczkowa 219,51
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % i nie więcej niż 102 % C4H6O4 Zn x 2H2O
Opis Bezbarwne kryształy lub drobny proszek o barwie złamanej bieli
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność octanów i cynku
B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 6,0 a 8,0
Czystość
Substancje nierozpuszczalne Nie więcej niż 0,005 %
Chlorki Nie więcej niż 50 mg/kg
Siarczany Nie więcej niż 100 mg/kg
Alkalia i ziemie alkaliczne Nie więcej niż 0,2 %
Lotne zanieczyszczenia organiczne Test pozytywny
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 20 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 5 mg/kg
259. E 900 DIMETYLOPOLISILOKSAN
Nazwy synonimowe Poli(dimetylosiloksan), płyn silikonowy, olej silikonowy, silikon dimetylowy
Definicja Dimetylopolisiloksan jest mieszaniną całkowicie zmetylowanych liniowych polimerów siloksanowych zawierających powtarzające się człony o wzorze (CH3)2 SiO i stabilizowanych końcowymi grupami trimetylosiloksynowymi o wzorze (CH3)3 SiO
Nazwa chemiczna Siloksany i silikony, di-metyl
Wzór chemiczny (CH3)3-Si-[O-Si(CH3)2]n-O-Si(CH3)3
Analiza Zawartość silikonu ogółem nie mniejsza niż 37,3 % i nie większa niż 38,5 %
Opis Ciecz lepka, klarowna, bezbarwna
Identyfikacja
A. Ciężar właściwy (25°/25°C) Pomiędzy 0,964 a 0,977
B. Współczynnik załamania światła [n]D25 Pomiędzy 1,400 a 1,405
C. Widmowa charakterystyka związku w podczerwieni
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (150 °C, 4 godziny)
Lepkość Nie mniej niż 1,00 x 10-4m2s-1 w 25 °C
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
260. E 901 WOSK PSZCZELI
Nazwy synonimowe Wosk biały, wosk żółty
Definicja Wosk pszczeli żółty jest woskiem otrzymanym w wyniku stopienia gorącą wodą ścianek plastra miodu wytworzonego przez pszczoły miodne Apis mellifera L. oraz usunięcia ciał obcych

Wosk biały jest otrzymywany w wyniku bielenia żółtego wosku pszczelego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-383-7 (wosk pszczeli)
Opis Kawałki lub płytki o przełomie drobnoziarnistym i niekrystalicznym, o barwie żółtawobiałej (postać biała) lub od żółtawo- do szarawobrązowej (postać żółta), o przyjemnym miodowym zapachu
Identyfikacja
A. Zakres temperatur topnienia Pomiędzy 62 °C a 65 °C
B. Ciężar właściwy Około 0,96
C. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie

Trudno rozpuszczalny w alkoholu

Bardzo łatwo rozpuszczalny w chloroformie i eterze

Czystość
Liczba kwasowa Nie mniejsza niż 17 i nie większa niż 24
Liczba zmydlenia 87-104
Liczba nadtlenkowa Nie większa niż 5
Glicerol i inne alkohole wielowodorotlenowe Nie więcej niż 0,5 % (jako glicerol)
Cerezyna, parafiny i niektóre inne woski Nieobecne
Tłuszcze, wosk japoński, kalafonia i mydła Nieobecne
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
261. E 902 WOSK CANDELILLA
Definicja Wosk Candelilla jest woskiem oczyszczonym otrzymywanym z liści rośliny candelilla Euphorbia antisyphilitica
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-347-0
Opis Twardy, nieprzezroczysty lub półprzezroczysty wosk o barwie żółtawobrązowej
Identyfikacja
A. Ciężar właściwy Około 0,983
B. Zakres temperatur topnienia Pomiędzy 68,5 °C a 72,5 °C
C. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie

Rozpuszczalny w chloroformie i toluenie

Czystość
Liczba kwasowa Nie mniejsza niż 12 i nie większa niż 22
Liczba zmydlenia Nie mniejsza niż 43 i nie większa niż 65
Glicerol i inne alkohole wielowodorotlenowe Nie więcej niż 0,5 % (jako glicerol)
Cerezyna, parafiny i niektóre inne woski Nieobecne
Tłuszcze, wosk japoński, kalafonia i mydła Nieobecne
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
262. E 903 WOSK CARNAUBA
Definicja Wosk carnauba jest woskiem oczyszczonym otrzymywanym z pączków liściowych i liści palmy woskowej Brazilian Mart Copernicia cereferia
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-399-4
Opis Proszek lub płatki o barwie od jasnobrązowej do jasnożółtej, lub twarde i kruche ciało stałe o przełomie żywicznym
Identyfikacja
A. Ciężar właściwy Około 0,997
B. Zakres temperatur topnienia Pomiędzy 82 °C a 86 °C
C. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie

Częściowo rozpuszczalny we wrzącym etanolu Rozpuszczalny w chloroformie i eterze dietylowym

Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,25 %
Liczba kwasowa Nie mniejsza niż 2 i nie większa niż 7
Liczba estrowa Nie mniejsza niż 71 i nie większa niż 88
Substancje niezmydlające się Nie mniej niż 50 % i nie więcej niż 55 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
263. E 904 SZELAK
Nazwy synonimowe Szelak bielony, szelak biały
Definicja Szelak otrzymywany jest poprzez oczyszczenie i bielenie szelaku nieoczyszczonego, będącego żywiczną wydzieliną owada Laccifer (Tachardia) lacca Kerr (rodzina Coccidae)
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-549-9
Opis Szelak bielony - żywica w postaci granulek, amorficzna, o barwie szarawobiałej Szelak bielony wolny od wosku - żywica w postaci granulek, amorficzna, o barwie jasnożółtej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie, łatwo (chociaż bardzo wolno) rozpuszczalny w alkoholu, słabo rozpuszczalny w acetonie
B. Liczba kwasowa Pomiędzy 60 a 89
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 6,0 % (40 °C, nad żelem krzemionkowym, 15 godzin)
Kalafonia Nieobecna
Wosk Szelak bielony: nie więcej niż 5,5 %

Szelak bielony wolny od wosku: nie więcej niż 0,2 %

Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
264. E 905 WOSK MIKROKRYSTALICZNY
Nazwy synonimowe Wosk naftowy, wosk węglowodorowy, wosk Fischera-Tropscha, wosk syntetyczny, parafina syntetyczna
Definicja Wosk mikrokrystaliczny jest rafinowaną mieszaniną nasyconych węglowodorów w formie ciała stałego, otrzymywaną z ropy naftowej lub substratów syntetycznych
Opis Wosk bez zapachu o barwie białej do bursztynowej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Współczynnik załamania nD100 1,434-1,448

lub nD120 1,426- 1,440

Czystość
Masa cząsteczkowa Przeciętnie nie mniej niż 500
Lepkość Nie mniej niż 1,1 x 10-5 m2s-1 w temperaturze 100°C

lub: Nie mniej niż 0,8 x 10-5 m2 s-1 w temperaturze 120°C, jeżeli produkt jest w stanie stałym w temperaturze 100°C

Pozostałość po prażeniu Nie więcej niż 0,1 % wag.
Liczba atomów węgla w 5 % cząsteczek w temperaturze wrzenia Nie więcej niż 5 % cząsteczek z liczbą atomów węgla mniejszą niż 25
Barwa Test pozytywny
Siarka Nie więcej niż 0,4 % wag.
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 3 mg/kg
Wielopierścieniowe aromatyczne składniki Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne otrzymane przez ekstrakcję sulfotlenkiem dimetylu powinny odpowiadać następującym limitom absorbancji w ultrafiolecie:
nm Maksimum absorbancji na centymetr długości drogi optycznej
280-289 0,15
290-299 0,12
300-359 0,08
360-400 0,02
lub, jeżeli produkt znajduje się w stanie stałym w temperaturze 100°C:

Metoda PAC zgodnie z 21 CFR i 175.250;

Absorbancja dla 290 nm w dekahydronaftalenie w temperaturze 88°C: nie przekracza 0,01

265. E 907 UWODORNIONY POLI-1-DEKEN
Nazwy synonimowe Uwodorniony polidek-1-en
Uwodorniona poli-alfa-olefina
Definicja
Wzór chemiczny C10nH20n+2 gdzie n = 3-6
Masa cząsteczkowa 560 (wartość średnia)
Analiza Nie mniej niż 98,5 % uwodornionego poli-1-dekenu posiadającego następujący rozkład oligomerów: C30: 13-37 %

C40: 35-70 %

C50: 9-25 %

C60: 1-7 %

Opis Bezbarwna, bezwonna, lepka ciecz
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie; słabo rozpuszczalny w etanolu; rozpuszczalny w toluenie
B. Spalanie Spala się jasnym płomieniem, wydzielając charakterystyczny zapach podobny do zapachu parafiny
Czystość
Lepkość Pomiędzy 5,7 x 10-6 a 6,1 x 10-6 m2s-1 w 100 °C
Związki z liczbą węgli mniejszą niż 30 Nie więcej niż 1,5 %
Substancje łatwo ulegające zwęglaniu Po 10 minutach wytrząsania w łaźni z wrzącą wodą zawartość probówki z kwasem siarkowym i 5 g próbki uwodornionego poli-1-dekenu nie jest ciemniejsza niż bardzo jasnosłomkowy kolor
Nikiel Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
266. E 912 ESTRY KWASU MONTANOWEGO
Definicja Kwas montanowy lub estry z glikolem etylenowym lub z 1,3-butanodiolem lub glicerolem
Nazwa chemiczna Estry kwasu montanowego
Opis Płatki, proszek, granulki lub kuleczki o barwie prawie białej do żółtawej
Identyfikacja
A. Gęstość (20 °C) Pomiędzy 0,98 a 1,05
B. Temperatura kroplenia Większa niż 77 °C
Czystość
Liczba kwasowa Nie więcej niż 40
Glicerol Nie więcej niż 1 % (technika chromatografii gazowej)
Inne poliole Nie więcej niż 1 % (technika chromatografii gazowej)
Inne typy wosku Niewykrywalne (przez zróżnicowaną kalorymetrię skaningową lub spektroskopię w podczerwieni)
Arsen Nie więcej niż 2 mg/kg
Chrom Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
267. E 914 WOSK POLIETYLENOWY UTLENIONY
Definicja Polarne produkty reakcji z łagodnego utleniania polietylenu
Nazwa chemiczna Utleniony polietylen
Opis Płatki, proszek, granulki lub kuleczki o barwie prawie białej
Identyfikacja
A. Gęstość (20 °C) Pomiędzy 0,92 a 1,05
B. Temperatura kroplenia Większa niż 95 °C
Czystość
Liczba kwasowa Nie więcej niż 70
Lepkość w 120 °C Nie mniej niż 8,1 x 10-5 m2s-1
Inne typy wosku Niewykrywalne (przez zróżnicowaną kalorymetrię skaningową lub

spektroskopię w podczerwieni)

Tlen Nie więcej niż 9,5 %
Chrom Nie więcej niż 5 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
268. E 920 L-CYSTEINA
Definicja Chlorowodorek L-cysteiny lub monowodzian chlorowodorku L-cysteiny. Ludzkie włosy nie mogą być wykorzystywane jako materiał wyjściowy dla tej substancji
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-157-7 (bezwodny)
Wzór chemiczny C3H7NO2S x HCL x nH2O (gdzie n = 0 lub 1)
Masa cząsteczkowa 157,62 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,0 % i nie więcej niż 101,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały proszek lub bezbarwne kryształy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie i w etanolu
B. Zakres temperatur topnienia Postać bezwodna topi się w około 175 °C
C. Skręcalność właściwa [α]20D: pomiędzy + 5,0° a + 8,0° lub

[α]25D: pomiędzy + 4,9° a + 7,9°

Czystość
Ubytek po suszeniu Pomiędzy 8,0 % a 12,0 %

Nie więcej niż 2,0 % (postać bezwodna)

Pozostałość po prażeniu Nie więcej niż 0,1 %
Jon amonowy Nie więcej niż 200 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 1,5 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
269. E 927b KARBAMID
Nazwy synonimowe Mocznik
Definicja
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-315-5
Wzór chemiczny CH4N2O
Masa cząsteczkowa 60,06
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Pryzmatyczny proszek krystaliczny, bezbarwny lub biały, albo małe białe granulki
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie. Rozpuszczalny w etanolu
B. Wytrącanie z kwasem azotowym Wynik próby jest dodatni, jeżeli utworzy się krystaliczny osad o barwie białej
C. Reakcja barwna Wynik próby jest dodatni, jeżeli pojawi się czerwonawofioletowe zabarwienie
D. Zakres temperatur topnienia 132 °C do 135 °C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,0 % (105 °C, 1 godzina)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Substancje nierozpuszczalne w etanolu Nie więcej niż 0,04 %
Zasadowość Dodatni wynik próby
Jon amonowy Nie więcej niż 500 mg/kg
Biuret Nie więcej niż 0,1 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
270. E 938 ARGON
Definicja
Nazwa chemiczna Argon
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-147-0
Wzór chemiczny Ar
Masa cząsteczkowa 40
Analiza Nie mniej niż 99 %
Opis Bezwonny, bezbarwny gaz niepalny
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,05 %
Metan i inne węglowodory obliczone jako metan Nie więcej niż 100 μl/l
271. E 939 HEL
Definicja
Nazwa chemiczna Hel
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-168-5
Wzór chemiczny He
Masa cząsteczkowa 4
Analiza Nie mniej niż 99 %
Opis Bezwonny, bezbarwny gaz niepalny
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,05 %
Metan i inne węglowodory obliczone jako metan Nie więcej niż 100 μl/l
272. E 941 AZOT
Definicja
Nazwa chemiczna Azot
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-783-9
Wzór chemiczny N2
Masa cząsteczkowa 28
Analiza Nie mniej niż 99 %
Opis Bezwonny, bezbarwny gaz niepalny
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,05 %
Tlenek węgla Nie więcej niż 10 μl/l
Metan i inne węglowodory obliczone jako metan Nie więcej niż 100 μl/l
Dwutlenek azotu i tlenek azotu Nie więcej niż 10 μl/l
Tlen Nie więcej niż 1 %
273. E 942 PODTLENEK AZOTU
Definicja
Nazwa chemiczna Podtlenek azotu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 233-032-0
Wzór chemiczny N2O
Masa cząsteczkowa 44
Analiza Nie mniej niż 99 %
Opis Bezbarwny gaz niepalny o słodkawym zapachu
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,05 %
Tlenek węgla Nie więcej niż 30 μl/l
Dwutlenek azotu i tlenek azotu Nie więcej niż 10 μl/l
274. E 943a BUTAN
Nazwy synonimowe n-Butan
Definicja
Nazwa chemiczna Butan
Wzór chemiczny CH3CH2CH2CH3
Masa cząsteczkowa 58,12
Analiza Zawiera nie mniej niż 96 %
Opis Bezbarwny gaz lub ciecz o łagodnym, charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Ciśnienie pary 108,935 kPa w 20 °C
Czystość
Metan Nie więcej niż 0,15 % obj.
Etan Nie więcej niż 0,5 % obj.
Propan Nie więcej niż 1,5 % obj.
Izobutan Nie więcej niż 3,0 % obj.
1,3-butadien Nie więcej niż 0,1 % obj.
Wilgotność Nie więcej niż 0,005 %
275. E 943b IZOBUTAN
Nazwy synonimowe 2-metylopropan
Definicja
Nazwa chemiczna 2-metylopropan
Wzór chemiczny (CH3)2CHCH3
Masa cząsteczkowa 58,12
Analiza Zawiera nie mniej niż 94 %
Opis Bezbarwny gaz lub ciecz o łagodnym, charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Ciśnienie pary 205,465 kPa w 20 °C
Czystość
Metan Nie więcej niż 0,15 % obj.
Etan Nie więcej niż 0,5 % obj.
Propan Nie więcej niż 2,0 % obj.
n-Butan Nie więcej niż 4,0 % obj.
1,3-butadien Nie więcej niż 0,1 % obj.
Wilgotność Nie więcej niż 0,005 %
276. E 944 PROPAN
Definicja
Nazwa chemiczna Propan
Wzór chemiczny CH3CH2CH3
Masa cząsteczkowa 44,09
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 %
Opis Bezbarwny gaz lub ciecz o łagodnym, charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Ciśnienie pary 732,910 kPa w 20 °C
Czystość
Metan Nie więcej niż 0,15 % obj.
Etan Nie więcej niż 1,5 % obj.
Izobutan Nie więcej niż 2,0 % obj.
n-Butan Nie więcej niż 1,0 % obj.
1,3-butadien Nie więcej niż 0,1 % obj.
Wilgotność Nie więcej niż 0,005 %
277. E 948 TLEN
Definicja
Nazwa chemiczna Tlen
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-956-9
Wzór chemiczny O2
Masa cząsteczkowa 32
Analiza Nie mniej niż 99 %
Opis Bezbarwny, bezwonny gaz niepalny
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,05 %
Metan i inne węglowodory obliczone jako metan Nie więcej niż 100 μl/l
278. E 949 WODÓR
Definicja
Nazwa chemiczna Wodór
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-605-7
Wzór chemiczny H2
Masa cząsteczkowa 2
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,9 %
Opis Bezbarwny, bezwonny, łatwo palny gaz
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,005 % obj.
Tlen Nie więcej niż 0,001 % obj.
Azot Nie więcej niż 0,07 % obj.
279. E 950 ACESULFAM K
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.
280. E 951 ASPARTAM
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.
281. E 953 IZOMALT
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.
282. E 957 TAUMATYNA
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.
283. E 959 NEOHESPERYDYNA DC
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.
284. E 965(i) MALTITOL
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.
285. E 965 (ii) SYROP MALTITOLOWY
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.
286. E 966 LAKTITOL
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.
287. E 967 KSYLITOL
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.
288. E 999 EKSTRAKT QUILLAIA
Nazwy synonimowe Wyciąg z kory mydłoki, wyciąg z kory quillay, wyciąg z kory Panama, wyciąg Quillai, wyciąg z kory Murillo, wyciąg z kory China
Definicja Wyciąg Quillaia jest otrzymywany w wyniku wodnej ekstrakcji Quillai saponaria Molina lub innych gatunków Quillaia, drzew z rodziny Rosaceae. Zawiera dużo saponin trójterpenowanych składających się z glikozydów kwasu kwilajowego. Niektóre cukry, włączając glukozę, galaktozę, arabinozę, ksylozę i ramnozę, również występują, łącznie z taniną, szczawianem wapnia i pozostałymi składnikami
Opis Wyciąg Quillaia w postaci proszku jest barwy jasnobrązowej o różowym odcieniu. Jest również dostępny jako roztwór wodny
Identyfikacja
A. pH 2,5 % roztworu Pomiędzy 4,5 a 5,5
Czystość
Woda Nie więcej niż 6,0 % (metoda Karla Fischera) (dotyczy wyłącznie postaci proszkowej)
Arsen Nie więcej niż 2 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
289. E 1103 INWERTAZA
Definicja Inwertaza jest wytwarzana z Saccharomyces cerevisiae
Nazwa systematyczna β-D-fruktofuranozydu fruktohydrolaza
Nr według Komisji ds. Enzymów EC 3.2.1.26
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-615-7
Czystość
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 0,5 mg/kg
Ogólna liczba bakterii Nie więcej niż 50.000/g
Salmonella spp. Nieobecne w 25 g
Bakterie z grupy coli Nie więcej niż 30/g
Escherichia coli Nieobecne w 25 g
290. E 1105 LIZOZYM
Nazwy synonimowe Lizozymu chlorowodorek

Muramidaza

Definicja Lizozym jest liniowym polipeptydem otrzymanym z białka jaja kurzego składającym się ze 129 aminokwasów. Posiada aktywność enzymatyczną ujawniającą się poprzez hydrolizę wiązań β(1-4) pomiędzy kwasem N-acetylomuraminowym i N-acetyloglukozaminowym błony komórkowej bakterii, szczególnie organizmów gram-dodatnich. Jest zwykle otrzymywany jako chlorowodorek
Nazwa chemiczna Komisja ds. Enzymów (WE) No: 3.2.1.17
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-620-4
Masa cząsteczkowa Około 14.000
Analiza Zawiera nie mniej niż 950 mg/g w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, bezwonny proszek o lekko słodkim smaku
Identyfikacja
A. Punkt izoelektryczny 10,7
B. pH 2 % wodnego roztworu pomiędzy 3,0 a 3,6
C. Maksimum absorpcji wodnego roztworu (25 mg/100 ml) przy 281 nm, minimum przy 252 nm
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 6,0 % (metoda Karla Fischera) (wyłącznie forma proszku)
Pozostałość po prażeniu Nie więcej niż 1,5 %
Azot Nie mniej niż 16,8 % i nie więcej niż 17,8 %
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg
Wymagania mikrobiologiczne Ogólna liczba bakterii Nie więcej niż 5x104 kol/g
Salmonella Nieobecne w 25 g
Staphylococcus aureus Nieobecne w 1 g
Escherichia coli Nieobecne w 1 g
291. E 1200 POLIDEKSTROZA
Nazwy synonimowe Modyfikowana polidekstroza
Definicja Losowo związane polimery glukozy z pewną ilością sorbitolowych grup końcowych oraz z resztami kwasu cytrynowego lub fosforowego połączonymi z polimerami wiązaniami mono- lub diestrowymi. Uzyskuje się je poprzez stopienie i kondensację składników, a ich skład wynosi w przybliżeniu 90 części D-glukozy, 10 części sorbitolu, 1 część kwasu cytrynowego, 0,1 część kwasu fosforowego. W polimerach dominują połączenia 1,6-glukozydowe, ale występują i inne połączenia. Produkty zawierają niewielkie ilości wolnej glukozy, sorbitolu, lewoglukozanu (1,6-anhydro-D-glukozy) i kwasu cytrynowego i mogą być zobojętnione dowolną zasadą przeznaczoną do żywności lub odbarwione i zdejonizowane w celu dalszego oczyszczenia. Produkty mogą zostać również częściowo uwodornione za pomocą katalizatora niklowego Raneya w celu obniżenia resztkowej zawartości glukozy. Polidekstroza N jest zobojętnioną polidekstrozą.
Analiza Zawiera nie mniej niż 90 % polimeru w przeliczeniu na suchą masę bez uwzględniania popiołu
Opis Ciało stałe o barwie od białej do jasnobrązowej. Polidekstroza rozpuszcza się w wodzie, dając klarowny bezbarwny roztwór lub zabarwiony na kolor słomkowy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność cukru i cukru redukującego
B. pH 10 % roztworu Pomiędzy 2,5 a 7,0 dla polidekstrozy

Pomiędzy 5,0 a 6,0 dla polidekstrozy-N

Czystość
Woda Nie więcej niż 4,0 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,3 % (polidekstroza)

Nie więcej niż 2,0 % (polidekstroza N)

Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg dla uwodornionej polidekstrozy
1,6-Anhydro-D-glukoza Nie więcej niż 4,0 % w przeliczeniu na suchą masę bez uwzględniania popiołu
Glukoza i sorbitol Nie więcej niż 6,0 % łącznie w przeliczeniu na suchą masę, bez uwzględniania popiołu; glukoza i sorbitol są oznaczane oddzielnie
Limit dla ciężaru cząsteczkowego Ujemny wynik próby na obecność polimerów o ciężarze cząsteczkowym większym niż 22.000
5-Hydroksymetylofurfural Nie więcej niż 0,1 % (polidekstroza)

Nie więcej niż 0,05 % (polidekstroza-N)

Ołów Nie więcej niż 0,5 mg/kg
292. E 1201 POLIWINYLOPIROLIDON
Nazwy synonimowe Powidon

PVP

Rozpuszczalny poliwinylopirolidon

Definicja
Nazwa chemiczna Poliwinylopirolidon, poli-[1-(2-okso-1-pirolidynylo)-etylen]
Wzór chemiczny (C6H9NO)n
Masa cząsteczkowa Nie mniej niż 25.000
Analiza Zawiera nie mniej niż 11,5 % i nie więcej niż 12,8 % azotu (N) w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały lub prawie biały proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie i w etanolu. Nierozpuszczalny w eterze
B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 3,0 a 7,0
Czystość
Woda Nie więcej niż 5 % (metoda Karla Fischera)
Popiół całkowity Nie więcej niż 0,1 %
Aldehyd Nie więcej niż 500 mg/kg (w przeliczeniu na acetaldehyd)
Wolny N-winylopirolidon Nie więcej niż 10 mg/kg
Hydrazyna Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
293. E 1202 POLIWINYLOPOLIPIROLIDON
Nazwy synonimowe Krospowidon

Poliwidon usieciowany

Nierozpuszczalny poliwinylopirolidon

Definicja Poliwinylopirolidon jest to poli-[1-(2-okso-1-pirolidynylo)-etylen], usieciowany w przypadkową formę. Jest on wytwarzany w wyniku polimeryzacji N-winylo-2-pirolidonu w obecności sody żrącej jako katalizatora lub N,N'-diwinyloimidazolidonu.

Ze względu na to, że jest nierozpuszczalny we wszystkich powszechnie stosowanych rozpuszczalnikach, masa cząsteczkowa nie podlega analitycznemu oznaczeniu

Nazwa chemiczna Poliwinylopirolidon, poli-[1-(2-okso-1-pirolidynylo)-etylen]
Wzór chemiczny (C6H9NO)n
Analiza Zawiera nie mniej niż 11 % i nie więcej niż 12,8 % azotu (N) w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały higroskopijny proszek o lekkim, nie przykrym zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie, w etanolu i w eterze
B. pH 1 % zawiesiny w wodzie Pomiędzy 5,0 a 8,0
Czystość
Woda Nie więcej niż 6 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,4 %
Substancje rozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 1 %
Wolny N-winylopirolidon Nie więcej niż 10 mg/kg
Wolny N,N'-diwinylo-imidazolidon Nie więcej niż 2 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
293a. E 1203 ALKOHOL POLIWINYLOWY
Nazwy synonimowe Polimer alkoholu winylowego, PVOH
Definicja Alkohol poliwinylowy jest żywicą syntetyczną powstałą na skutek polimeryzacji octanu winylu, a następnie częściowej hydrolizy estru w obecności katalizatora alkalicznego. Właściwości fizyczne produktu zależą od stopnia polimeryzacji i stopnia hydrolizy
Nazwa chemiczna Etenol, homopolimer
Wzór chemiczny (C2H30R)n gdzie R = H lub COCH3
Opis Bezwonny, pozbawiony smaku, półprzezroczysty, granulowany proszek, biały lub kremowy
Identyfikacja
Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, trudno rozpuszczalny w etanolu
Reakcja strąceniowa Podgrzewając, rozpuścić 0,25 g próbki w 5 ml wody i ostudzić roztwór do temperatury pokojowej. Dodanie to tego roztworu 10 ml etanolu powoduje wytrącenie się białego, mętnego lub kłaczkowatego osadu
Reakcja barwna Podgrzewając, rozpuścić 0,01 g próbki w 100 ml wody i ostudzić roztwór do temperatury pokojowej. Niebieski kolor powstanie poprzez dodanie (do 5 ml roztworu) jednej kropli roztworu testowego jodu (TS) i kilku kropli roztworu kwasu borowego. Podgrzewając, rozpuścić 0,5 g próbki w 10 ml wody i ostudzić roztwór do temperatury pokojowej. Po dodaniu jednej kropli roztworu jodu (TS) do 5 ml roztworu otrzymuje się kolor od ciemnoczerwonego do niebieskiego
Lepkość Między 4,8 a 5,8 mPa·s (4 % roztwór, w temperaturze 20 °C) odpowiadająca średniej masie cząsteczkowej wynoszącej 26000 - 30000 Da
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,1 %
Liczba estrowa Między 125 a 153 mg KOH/g
Stopień hydrolizy Między 86,5 a 89,0 %
Liczba kwasowa Nie wyższa niż 3,0
Pozostałości rozpuszczalnika Nie więcej niż 1,0 % metanolu, 1,0 % octanu metylu
pH Między 5,0 a 6,5 (roztwór 4 %)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 5,0 % (105 °C, 3 godz.)
Pozostałość po prażeniu Nie więcej niż 1,0 %
Ołów Nie więcej niż 2,0 mg/kg
294. E 1204 PULLULAN
Definicja Liniowy, obojętny glukan, składający się głównie z jednostek maltotriozy połączonych wiązaniami 1,6-glikozydowymi. Powstaje w wyniku fermentacji hydrolizowanej skrobi spożywczej, przy użyciu nietoksycznych szczepów Aureobasidium pullulans. Po zakończeniu procesu fermentacji komórki grzybów zostają usunięte w wyniku mikrofiltracji, uzyskany filtrat jest sterylizowany termicznie, a barwniki i inne zanieczyszczenia są usuwane za pomocą adsorpcji i chromatografii jonowymiennej
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-945-1
Wzór chemiczny (C6H10O5)x
Analiza Nie mniej niż 90 % glukanu w przeliczeniu na suchą masę
Opis Proszek o barwie białej lub zbliżonej do białej, bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, praktycznie nierozpuszczalny w etanolu
B. pH 10 % roztworu 5,0-7,0
C. Wytrącanie przy użyciu glikolu polietylenowego 600 Dodać 2 ml glikolu polietylenowego 600 do 10 ml 2 % wodnego roztworu pullulanu. Powstaje biały osad
D. Depolimeryzacja pullulanazą Przygotować dwie probówki z 10 ml 10 % roztworu pullulanu. Dodać 0,1 ml roztworu pullulanazy o aktywności 10 jednostek/g do jednej probówki oraz 0,1 ml wody do drugiej. Po inkubacji w temperaturze około 25 °C przez 20 minut znacząco spada lepkość roztworu, do którego wprowadzono pullulanazę
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 6 % (w 90 °C, przy ciśnieniu nie większym niż 50 mm Hg, przez 6 godzin)
Mono-, di- oraz oligosacharydy Nie więcej niż 10 % (wyrażone jako glukoza)
Lepkość 100 - 180 mm2/s (10 % ww. roztworu wodnego w temperaturze 30 °C)
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 100 kolonii w 1 gramie
Bakterie z grupy coli Nieobecne w 25 g
Salmonella Nieobecne w 25 g
295. E 1404 SKROBIA UTLENIONA
Definicja Skrobię utlenioną otrzymuje się w wyniku działania na skrobię podchlorynem sodu
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego żelowania: przez obserwacje pod mikroskopem
B. Zmiana zabarwienia jodyny (z barwy ciemnoniebieskiej na barwę jasnoczerwoną)
Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Grupy karboksylowe Nie więcej niż 1,1 %
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg
296. E 1410 FOSFORAN MONOSKROBIOWY
Definicja Fosforan monoskrobiowy jest skrobią estryfikowaną kwasem orto-fosforowym, lub orto-fosforanem sodu lub potasu lub tripolifosforanem sodu
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego żelowania: przez obserwacje pod mikroskopem
B. Zmiana zabarwienia jodyny (z barwy ciemnoniebieskiej na barwę jasnoczerwoną)
Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Pozostałość fosforanu Nie więcej niż 0,5 % (jako P) w przypadku skrobi pszennych lub ziemniaczanych

Nie więcej niż 0,4 % (jako P) w przypadku innych skrobi

Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg
297. E 1412 FOSFORAN DISKROBIOWY
Definicja Fosforan diskrobiowy jest skrobią usieciowaną trimetafosforanem sodu lub tlenochlorkiem fosforu
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego żelowania: przez obserwacje pod mikroskopem
B. Zmiana zabarwienia jodyny (z barwy ciemnoniebieskiej na barwę jasnoczerwoną)
Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Pozostałość fosforanu Nie więcej niż 0,5 % (jako P) w przypadku skrobi pszennych lub ziemniaczanych

Nie więcej niż 0,4 % (jako P) w przypadku innych skrobi

Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg
298. E 1413 FOSFORANOWANY FOSFORAN DISKROBIOWY
Definicja Fosforowany fosforan diskrobiowy jest skrobią poddaną wielu procesom przetwarzania, które opisano dla fosforanu monoskrobiowego i dla fosforanu diskrobiowego
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego żelowania: przez obserwacje pod mikroskopem
B. Zmiana zabarwienia jodyny (z barwy ciemnoniebieskiej na barwę jasnoczerwoną)
Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Pozostałość fosforanu Nie więcej niż 0,5 % (jako P) w przypadku skrobi pszennych lub ziemniaczanych

Nie więcej niż 0,4 % (jako P) w przypadku innych skrobi

Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg
299. E 1414 ACETYLOWANY FOSFORAN DISKROBIOWY
Definicja Acetylowany fosforan diskrobiowy jest skrobią usieciowaną trimetafosforanem sodowym lub tlenochlorkiem fosforu i estryfikowaną bezwodnikiem octowym lub octanem winylu
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego żelowania: przez obserwacje pod mikroskopem
B. Zmiana zabarwienia jodyny (z barwy ciemnoniebieskiej na barwę jasnoczerwoną)
Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Grupy acetylowe Nie więcej niż 2,5 %
Pozostałość fosforanu Nie więcej niż 0,14 % (jako P) w przypadku skrobi pszennych lub ziemniaczanych

Nie więcej niż 0,04 % (jako P) w przypadku innych skrobi

Octan winylu Nie więcej niż 0,1 mg/kg
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że

określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg
300. E 1420 SKROBIA ACETYLOWANA
Nazwy synonimowe Octan skrobi
Definicja Skrobia acetylowana jest skrobią estryfikowaną bezwodnikiem octowym lub octanem winylu
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego żelowania: przez obserwacje pod mikroskopem
B. Zmiana zabarwienia jodyny (z barwy ciemnoniebieskiej na barwę jasnoczerwoną)
Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Grupy acetylowe Nie więcej niż 2,5 %
Octan winylu Nie więcej niż 0,1 mg/kg
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych
Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg
301. E 1422 ACETYLOWANY ADYPINIAN DISKROBIOWY
Definicja Acetylowany adypinian diskrobiowy jest skrobią usieciowaną bezwodnikiem adypinowym i estryfikowaną bezwodnikiem octowym
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego żelowania: przez obserwacje pod mikroskopem
B. Zmiana zabarwienia jodyny (z barwy ciemnoniebieskiej na barwę jasnoczerwoną)
Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Grupy acetylowe Nie więcej niż 2,5 %
Grupy adypinowe Nie więcej niż 0,135 %
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg
302. E 1440 HYDROKSYPROPYLOSKROBIA
Definicja Hydroksypropyloskrobia jest skrobią eteryfikowaną tlenkiem propylenu
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego żelowania: przez obserwacje pod mikroskopem
B. Zmiana zabarwienia jodyny (z barwy ciemnoniebieskiej na barwę jasnoczerwoną)
Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Grupy hydroksypropylowe Nie więcej niż 7,0 %
Chlorohydryna propylenu Nie więcej niż 1 mg/kg
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg
303. E 1442 HYDROKSYPROPYLOFOSFORAN DISKROBIOWY
Definicja Hydroksypropylofosforan diskrobiowy jest skrobią usieciowaną trimetafosforanem sodowym lub tlenochlorkiem fosforu i eteryfikowaną tlenkiem propylenu
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego żelowania: przez obserwacje pod mikroskopem
B. Zmiana zabarwienia jodyny (z barwy ciemnoniebieskiej na barwę jasnoczerwoną)
Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Grupy hydroksypropylowe Nie więcej niż 7,0 %
Pozostałość fosforanu Nie więcej niż 0,14 % (jako P) w przypadku skrobi pszennych lub ziemniaczanych

Nie więcej niż 0,04 % (jako P) w przypadku innych skrobi

Chlorohydryna propylenu Nie więcej niż 1 mg/kg
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg
304. E 1450 SÓL SODOWA OKTENYLOBURSZTYNIANU SKROBIOWEGO
Nazwy synonimowe SSOS
Definicja Sól sodowa oktenylobursztynianu skrobiowego jest skrobią estryfikowaną bezwodnikiem oktenylobursztynowym
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego żelowania: przez obserwacje pod mikroskopem
B. Zmiana zabarwienia jodyny (z barwy ciemnoniebieskiej na barwę jasnoczerwoną)
Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Grupy oktenylobursztynowe Nie więcej niż 3 %
Pozostałość kwasu oktenylobursztynowego Nie więcej niż 0,3 %
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg
305. E 1451 ACETYLOWANA SKROBIA UTLENIONA
Definicja Acetylowana skrobia utleniona jest skrobią poddaną działaniu podchlorynu sodu, a następnie estryfikowaną bezwodnikiem octowym
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego żelowania: przez obserwacje pod mikroskopem
B. Zmiana zabarwienia jodyny (z barwy ciemnoniebieskiej na barwę jasnoczerwoną)
Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Grupy karboksylowe Nie więcej niż 1,3 %
Grupy acetylowe Nie więcej niż 2,5 %
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg
306. E 1452 SÓL GLINOWA OKTENYLOBURSZTYNIANU SKROBIOWEGO
Nazwy synonimowe SAOS
Definicja Sól glinowa oktenylobursztynianu skrobiowego to skrobia estryfikowana bezwodnikiem oktenylobursztynowym i poddana działaniu siarczanu glinu
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego żelowania: przez obserwacje pod mikroskopem
B. Zmiana zabarwienia jodyny (z barwy ciemnoniebieskiej na barwę jasnoczerwoną)
Czystość wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 21,0 %
Grupy oktenylobursztynowe Nie więcej niż 3,0 %
Pozostałości kwasu oktenylobursztynowego Nie więcej niż 0,3 %
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg
Glin Nie więcej niż 0,3 %
307. E 1505 CYTRYNIAN TRIETYLOWY
Nazwy synonimowe Cytrynian etylu
Definicja
Nazwa chemiczna Trietylo-2-hydroksypropan-1,2,3-trikarboksylan
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 201-070-7
Wzór chemiczny C12H20O7
Masa cząsteczkowa 276,29
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 %
Opis Ciecz oleista bezwonna, praktycznie bezbarwna
Identyfikacja
A. Ciężar właściwy d2525: 1,135-1,139
B. Współczynnik załamania światła [n]D20: 1,439-1,441
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,25 % (metoda Karla Fischera)
Kwasowość Nie więcej niż 0,02 % (jako kwas cytrynowy)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
308. E 1517 DIOCTAN GLICEROLU
Nazwy synonimowe Diacetyna
Definicja Dioctan glicerolu najczęściej składa się z mieszaniny 1,2- i 1,3-dioctanów glicerolu z mniejszą ilością mono- i tri-estrów
Nazwy chemiczne Dioctan glicerolu

Dioctan 1,2,3-propanotriolu

Wzór chemiczny C7H12O5
Masa cząsteczkowa 176,17
Analiza Nie mniej niż 94,0 %
Opis Klarowna, bezbarwna, higroskopijna, nieco oleista ciecz o słabym tłuszczowym zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie. Mieszający się z etanolem
B. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu i octanu
C. Ciężar właściwy d2020: 1,175-1,195
D. Zakres temperatur wrzenia Pomiędzy 259 °C a 261 °C
Czystość
Popiół całkowity Nie więcej niż 0,02 %
Kwasowość Nie więcej niż 0,4 % (jako kwas octowy)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
309. E 1518 TRIOCTAN GLICEROLU
Nazwy synonimowe Triacetyna
Definicja
Nazwa chemiczna Trioctan glicerolu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 203-051-9
Wzór chemiczny C9H14O6
Masa cząsteczkowa 218,21
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,0 %
Opis Bezbarwna ciecz o konsystencji podobnej do oleju i o delikatnym zapachu tłuszczowym
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na obecność octanów i glicerolu
B. Współczynnik załamania światła Pomiędzy 1,429 a 1,431 w 25 °C
C. Ciężar właściwy (25 °C/25 °C) Pomiędzy 1,154 a 1,158
D. Zakres temperatur wrzenia Pomiędzy 258 °C a 270 °C
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,2 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,02 % (jako kwas cytrynowy)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
310. E 1519 ALKOHOL BENZYLOWY
Nazwy synonimowe Fenylokarbinol
Alkohol fenylometylowy
Benzenometanol
Alfa-hydroksytoluen
Definicja
Nazwy chemiczne Alkohol benzylowy
Fenylometanol
Wzór chemiczny C7H8O
Masa cząsteczkowa 108,14
Analiza Nie mniej niż 98,0 %
Opis Bezbarwna, klarowna ciecz o słabym, aromatycznym zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, etanolu i eterze
B. Współczynnik załamania światła [n]20D: 1,538-1,541
C. Ciężar właściwy d2525: 1,042-1,047
D. Dodatni wynik próby na obecność nadtlenków
Czystość
Zakres destylacji Nie mniej niż 95 % v/v destylując pomiędzy 202 °C a 208 °C
Liczba kwasowa Nie więcej niż 0,5
Aldehydy Nie więcej niż 0,2 % v/v (jako benzaldehyd)
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
311. E 1520 PROPAN-1,2-DIOL
Nazwy synonimowe Glikol propylenowy
Definicja
Nazwa chemiczna 1,2-dihydroksypropan
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-338-0
Wzór chemiczny C3H8O2
Masa cząsteczkowa 76,10
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Lepka ciecz, klarowna, bezbarwna, higroskopijna
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, etanolu i acetonie
B. Ciężar właściwy d2020: 1,035-1,040
C. Współczynnik załamania światła [n]20D: 1,431-1,433
Czystość
Zakres temperatur destylacji 99 % v/v destyluje w zakresie 185 °C - 189 °C
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,07 %
Woda Nie więcej niż 1,0 % (metoda Karla Fischera)
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
312. GLIKOL POLIETYLENOWY 6000
Nazwy synonimowe PEG, Makrogol, tlenek polietylenu
Definicja Polimery addycyjne tlenku etylenu i wody, zazwyczaj oznaczone numerem odpowiadającym w przybliżeniu masie cząsteczkowej
Nazwa chemiczna α-hydro-ω-hydroksypoli(oksy-1,2-etanodiol)
Wzór chemiczny HOCH2-(CH2-O-CH2)n-CH2OH
Średnia masa cząsteczkowa 380 do 9 000 Da
Analiza PEG 400: nie mniej niż 95 % i nie więcej niż 105 %
PEG 3000: nie mniej niż 90 % i nie więcej niż 110 %
PEG 3350: nie mniej niż 90 % i nie więcej niż 110 %
PEG 4000: nie mniej niż 90 % i nie więcej niż 110 %
PEG 6000: nie mniej niż 90 % i nie więcej niż 110 %
PEG 8000: nie mniej niż 87,5 % i nie więcej niż 112,5 %
Opis PEG 400 jest klarowną, lepką, bezbarwną lub prawie bezbarwną higroskopijną cieczą
PEG 3000, PEG 3350, PEG 4000, PEG 6000 i PEG 8000 są białymi lub prawie białymi substancjami stałymi, przypominającymi z wyglądu wosk lub parafinę
Identyfikacja
Temperatura topnienia PEG 400: 4-8 °C
PEG 3000: 50-56 °C
PEG 3350: 53-57 °C
PEG 4000: 53-59 °C
PEG 6000: 55-61 °C
PEG 8000: 55-62 °C
Lepkość PEG 400: 105 do 130 mPa·s w 20 °C
PEG 3000: 75 do 100 mPa·s w 20 °C
PEG 3350: 83 do 120 mPa·s w 20 °C
PEG 4000: 110 do 170 mPa·s w 20 °C
PEG 6000: 200 do 270 mPa·s w 20 °C
PEG 8000: 260 do 510 mPa·s w 20 °C
Dla glikoli polietylenowych o średniej masie cząsteczkowej większej niż 400 lepkość ustalana jest za pomocą 50 % roztworu m/m danej substancji w wodzie
Rozpuszczalność PEG 400 miesza się z wodą, bardzo dobrze rozpuszczalny w acetonie, alkoholu i chlorku metylenu, praktycznie nierozpuszczalny w tłuszczach ciekłych i olejach mineralnych

PEG 3000 i PEG 3350: bardzo dobrze rozpuszczalne w wodzie i chlorku metylenu, bardzo słabo rozpuszczalne w alkoholu, praktycznie nierozpuszczalne w tłuszczach ciekłych i olejach mineralnych PEG 4000, PEG 6000 i PEG 8000: bardzo dobrze rozpuszczalne w wodzie i chlorku metylenu, praktycznie nierozpuszczalne w alkoholu, tłuszczach ciekłych i olejach mineralnych.

Czystość
Kwasowość lub zasadowość Rozpuścić 5,0 g w 50 ml wody wolnej od dwutlenku węgla i dodać 0,15 ml roztworu błękitu bromotymolowego. Roztwór jest żółty lub zielony. Do zmiany koloru wskaźnika na niebieski jest potrzebne nie więcej niż 0,1 ml

0,1 M wodorotlenku sodu

Liczba hydroksylowa PEG 400: 264-300
PEG 3000: 34-42
PEG 3350: 30-38
PEG 4000: 25-32
PEG 6000: 16-22
PEG 8000: 12-16
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2 %
1,4-dioksan Nie więcej niż 10 mg/kg
Tlenek etylenu Nie więcej niż 0,2 mg/kg
Glikol etylenowy i glikol dietylenowy Ogółem nie więcej niż 0,25 % m/m, pojedynczo lub łącznie
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg

OBJAŚNIENIA do niniejszego załącznika:

Tlenek etylenu nie może być stosowany do wyjaławiania substancji dodawanych do żywności.

*) wyrażonych jako procent substancji lotnych ogółem w ekstrakcie, oznaczanych metodą chromatografii gazowej ze spektrometrią mas "GC/MS"

1 Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 216, poz. 1607).
2 Przepisy niniejszego rozporządzenia w zakresie swojej regulacji wdrażają postanowienia dyrektyw:

1) dyrektywy Komisji 2008/60/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiającej szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. UE L 158 z 18.06.2008, str. 17);

2) dyrektywy Komisji 2008/84/WE z dnia 27 sierpnia 2008 r. ustanawiającej szczególne kryteria czystości dla dodatków do środków spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. UE L 253 z 20.09.2008, str. 1);

3) dyrektywy Komisji 2008/128/WE z dnia 22 grudnia 2008 r. ustanawiającej szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. UE L 6 z 10.01.2009, str. 20);

4) dyrektywy Komisji 2009/10/WE z dnia 13 lutego 2009 r. zmieniającej dyrektywę 2008/84/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do środków spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. UE L 44 z 14.02.2009, str. 62);

5) dyrektywy Komisji 2010/37/UE z dnia 17 czerwca 2010 r. zmieniającej dyrektywę 2008/60/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących (Dz. Urz. UE L 152 z 18.06.2010, str. 12);

6) dyrektywy Komisji 2010/67/UE z dnia 20 października 2010 r. zmieniającej dyrektywę 2008/84/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do środków spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. UE L 277 z 21.10.2010, str. 17);

7) dyrektywy Komisji 2011/3/UE z dnia 17 stycznia 2011 r. zmieniającej dyrektywę 2008/128/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. UE L 13 z 18.01.2011, str. 59).

_____

Odnośnik nr 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 22 kwietnia 2011 r. (Dz.U.11.91.526) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 maja 2011 r.

3 Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 12 października 2007 r. w sprawie specyfikacji i kryteriów czystości substancji dodatkowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1441 oraz z 2010 r. Nr 23, poz. 120), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 8 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 105).
4Załącznik zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 22 kwietnia 2011 r. (Dz.U.11.91.526) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 maja 2011 r.

Zmiany w prawie

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Tabletka "dzień po" bez recepty - Sejm uchwalił nowelizację

Bez recepty dostępny będzie jeden z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - zakłada uchwalona w czwartek nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tabletka będzie dostępna bez recepty ma być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 22.02.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024