Tarcza 4.0 – kary umowne i odszkodowania w kosztach w trakcie epidemii COVID-19
Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą niekiedy zmuszeni są do poniesienia kar umownych. Ich przyczyna może być różna. Koszt w postaci kary umownej może być rozważany jako koszt uzyskania przychodów. Jak należy je rozliczać w czasie epidemii COVID-19?
Tarcza 4.0 złagodziła reżim podatkowy dla kar umownych i odszkodowań. Podatnicy nie będą już zobowiązani do wyłączenia z kosztów podatkowych zapłaconych kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług – o ile powstały one w związku ze stanem zagrożenia epidemicznego lub stanem epidemii ogłoszonym z powodu COVID-19.
Kary umowne i odszkodowania w kosztach podatkowych
W czasie epidemii zrezygnowano z wielu zaplanowanych wydarzeń, stacjonarnych konferencji i szkoleń oraz odwołano mnóstwo imprez. Zmniejszenie liczby zamówień czy produkcji wpływa w dużym stopniu na kondycję finansową wielu firm, a nawet całych branż. Wady dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoka w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoka w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług może pociągać za sobą kary umowne, opłaty z tytułu tzw. odstępnego, koszty przestojów produkcyjnych oraz inne, w istocie nieprzewidziane, wydatki. Chcąc pomóc przedsiębiorcom, przepisami tarczy 4.0 umożliwiono podatnikom ujęcie większości wydatków poniesionych z tytułu kar umownych i odszkodowań w kosztach podatkowych.
Warunki rozliczania kar umownych i odszkodowań w kosztach
Zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegają zapłacone kary umowne i odszkodowania wynikające z wad lub opóźnień, o ile powstały w związku z epidemią.
Przesłanką rozliczania kar umownych i odszkodowań – do których nie stosuje się wprost wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów – jako kosztu uzyskania przychodów jest to, aby kara czy odszkodowanie spełniały ogólne warunki kosztów uzyskania przychodów. Muszą to być zatem koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów. Wydaje się, że większość kar umownych i odszkodowań spełnia ten warunek. Zasadniczo są one bowiem ponoszone w celu ochrony źródła przychodów, bądź w celu podtrzymania relacji z kontrahentem (i umożliwieniu sobie osiągania dalszych przychodów w przyszłości).
Podatnicy muszą nie tylko wykazać i udokumentować związek pomiędzy powstaniem kary umownej czy odszkodowania oraz stanem epidemii, ale także udowodnić spełnienie ogólnych przesłanek związku kosztów wynikających z kar umownych czy odszkodowań z osiągnięciem przychodów, ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła.
redaktor naczelna "Przeglądu Podatkowego"
product manager Procedury Biznes