Umowa urbanistyczna a koszty inwestycji uzupełniającej
Reforma planistyczna wprowadziła do systemu planowania przestrzennego w Polsce szereg nowych narzędzi, a jednym z nich jest Zintegrowany Plan Inwestycyjny (ZPI). Zintegrowany Plan Inwestycyjny jest szczególnym rodzajem planu miejscowego, uchwalanym przez radę gminy na wniosek inwestora, po przeprowadzeniu negocjacji i zawarciu umowy urbanistycznej, określającej zasady i warunki realizacji inwestycji oraz zobowiązania stron. Zgodnie z art. 37ed ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przez umowę urbanistyczną inwestor zobowiązuje się na rzecz gminy do realizacji inwestycji uzupełniającej.
Inwestycja uzupełniająca - co to jest?
Zintegrowany plan inwestycyjny obejmuje obszar inwestycji głównej oraz inwestycji uzupełniającej. Pojęcie inwestycji głównej nie zostało określone w ustawie, natomiast definicja inwestycji uzupełniającej znajduje się w art. 2 pkt 5a u.p.z.p. Zgodnie z treścią tego artykułu przez inwestycję uzupełniającą należy rozumieć inwestycje w zakresie m.in. sieci uzbrojenia terenu, dróg publicznych, szkół, obiektów sportu i rekreacji, terenów zieleni publicznej, obiektów budowlanych przeznaczonych na działalność handlową lub usługową, o ile będą służyły obsłudze inwestycji głównej.
Rodzaje kosztów w umowie urbanistycznej
Jakie koszty powinny być brane pod uwagę w przypadku zawierania umowy urbanistycznej i zobowiązania się inwestora do określonych świadczeń na rzecz gminy? Zgodnie z art. 37ed ust. 1 i 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przez umowę urbanistyczną inwestor zobowiązuje się na rzecz gminy do realizacji inwestycji uzupełniającej. Przez umowę urbanistyczną inwestor może zobowiązać się na rzecz gminy, w szczególności do:
- przekazania nieruchomości stanowiących część przedmiotu inwestycji głównej;
- pokrycia całości lub części kosztów realizacji inwestycji uzupełniającej, w tym do zapłaty ceny za nieruchomość, o której mowa w ust. 5;
- pokrycia całości lub części poniesionych przez gminę kosztów uchwalenia zintegrowanego planu inwestycyjnego, w tym kosztów realizacji roszczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1 i 3.
Koszty wynikające z umowy urbanistycznej mogą zatem przyjąć zarówno formę pośrednią, a więc jako przekazanie gminie nieruchomości, które stanowią część inwestycji głównej, jak i bezpośrednią, jako koszty całościowe lub częściowe realizacji inwestycji uzupełniającej lub koszty nieruchomości.
Więcej na ten temat w komentarzu:
Pojęcie kosztu inwestycji uzupełniającej w umowie urbanistycznej
